The weekly spotlight by JProg
|
|
|
TIP!
|
Hoewel het eind 2022 in Amsterdam is opgenomen is het nu pas in diverse formaten beschikbaar. Een registratie zowel voor wat betreft beeld en geluid die buiten categorie is. Met talloze camera’s vastgelegd is het een geweldig schouwspel geworden zowel voor hen die er bij waren en die het gemist hebben.
|
|
|
|
TIP!
|
Het duurde lang voordat er een nieuw album was zoals alles bij hem veel tijd vraagt. Maar er zit geen sleet op Gabriel. Veelzijdig en van buitengewone klasse. Ik beperk me eerst tot de “Bright-Side Mix”, daar heb ik om alles te ontdekken de handen vol aan.
|
|
|
|
TIP!
|
Zonder iemand uit eerdere bezettingen van de band heet het nog altijd Gong. Het heeft ontegenzeggelijk het muzikale DNA behouden. Het is natuurlijk ver weg van vroeger werk maar het is wederom een “Spacy” album op hoog niveau geworden.
|
|
|
|
TIP!
|
Ook fans van deze band zullen geen vernieuwing verwachten en misschien ook niet wensen. Dit nieuwe album voegt op basis van de vertrouwde ingrediënten een aangename, iets meer uptempo, muzikale trip toe aan de uitgebreide bestaande catalogus.
|
|
|
|
TIP!
|
Waarschijnlijk door het symfonische karakter van hun muziek word nieuw werk opgemerkt door liefhebbers van Prog. Opnieuw een goed album maar er zit weinig progressie in. Zodra een nummer begint weet je al bijna hoe het verder zal gaan. De teksten maken het verschil.
|
|
|
|
TIP!
|
Vooral bekend geworden door zijn tijd bij Yes, maar hij heeft ook een flink aantal soloalbums gemaakt. Hij doet (te) veel zelf, een zeker tegenwicht zou het beter hebben gemaakt. Bij eerste beluisteringen is het aardig maar een onevenwichtig rommelpotje.
|
|
|
|
TIP!
|
Ook op dit derde soloalbum is de aanpak semi-akoestisch en doet hij bijna alles zelf. De nummers lijken vrij eenvoudig maar zijn niet alleen erg afwisselend, ze bezitten onder de oppervlakte veel details. Deze ingetogen muzikale observaties blijven boeien.
|
|
|
|
TIP!
|
Voor mij is een nieuw album van deze band altijd weer iets om reikhalzend naar uit te kijken. Het is wel eens minder maar ze zijn de laatste jaren weer heel goed op dreef. De creativiteit van Roine Stolt lijkt nooit op te drogen. Hoog in mijn jaarlijst, dat is zeker.
|
|
|
|
TIP!
|
Opgenomen in Kaapstad met Zuid-Afrikaanse muzikanten in het kader van een te verschijnen Strawbs documentaire. De echte Strawbs zijn naast David Cousins oudgedienden Blue Weaver en John Ford. Ondanks de vreemde opzet een puur en prima album.
|
|
|
|
TIP!
|
Een soloalbum kan je dit werk van ex-Kayak zanger Eduard Reekers niet noemen. Velen dragen bij waaronder Damian Wilson en Steve Hackett. Zoveel dat men het in het bijgaand cd-boekje niet meer bij kon benen. Een prima cd die opmerkelijk lang is, ruim 81 minuten!
|
|
|
|
TIP!
|
Dit Nederlandse vijftal, gitaren toetsen, bas en drums weet zich verrassend te onderscheiden met geraffineerde en afwisselende lange muziekstukken. Want dan zijn het zeker. Balancerend tussen prog en metal en nog meer is een boeiend album gemaakt.
|
|
|
|
TIP!
|
De imposante verzameling albums waaraan Neal Morse meedoet blijft gestaag groeien. Je kan er veel over opmerken maar het is altijd weer een hoog niveau. Niet verrassend meer, maar ik krijg er nooit genoeg van. Een live registratie van het recenste album.
|
|
|
|
TIP!
|
De “Hell of a Job” is op de brandstapel geëindigd. De trilogie is in de kenmerkende “Eloy stijl” afgesloten. Frank Borneman heeft er acht jaar aan gewerkt maar het was het waard. Uitademen en misschien op zoek naar een herstart zoals hij zelf zegt.
|
|
|
|
TIP!
|
De zanger van Leprous wilde een soloalbum maken met nummers die nogal afwijken van die met zijn band. En dat is heel goed gelukt. Fenomenale zang en veel variatie door de diverse boeiende invalshoeken. Zo maar een potentieel jaarlijsten album.
|
|
|
|
TIP!
|
Ik ken deze band door de medewerking van zanger/gitarist Darran Charles bij The Pineapple Thief. Ik volg ze al hun laatste drie albums en die bevielen wel. Meer prog dan metal en het ontbeert een herkenbaar eigen geluid. Misschien heeft deze het?
|
|
|
|
TIP!
|
Naast talloze soloalbums en bijdragen aan diverse projecten heeft Guy Manning nog tijd voor deze band. Ook hier doet hij erg veel. Muzikaal niet opzienbarend maar interessant, brave prog kan best aangenaam zijn. Een groot zanger zal Manning nooit worden.
|
|
|
|
TIP!
|
Ian Anderson weet van geen ophouden. Niet als Jukebox van oude successen maar met een nieuw album. Vertrouwd, goed gespeeld, prima songs. Dit keer een concept rond Noorse mythologie. Als zanger wat beperkter geworden, als fluitist zeker niet.
|
|
|
|
TIP!
|
De band bestaat al heel lang en kende veel wijzigingen in de bezetting. Oprichter en gitarist Andy Glass is de enige constante factor. Erg bekend zijn ze ook nooit geworden maar in de marge maken ze heel aangename “prog” getinte albums. Ook deze weer.
|
|
|
|
TIP!
|
Een nieuw album van deze band is nooit verrassend en evenmin een teleurstelling. Het was al weer vijf jaar geleden dat de voorganger werd uitgebracht. Vakmanschap hoog in het vaandel en men doet waar men goed in is. De trouwe fans zijn gelukkig.
|
|
|
|
TIP!
|
Zijn omvangrijke oeuvre bevat meesterwerken en monsters. Met een nieuw album weet je het maar nooit. Deze keer muzikale schilderijen solo en met zijn vertrouwde maatjes bijgestaan door af en toe een zangeres. Niet spetterend maar zeer geslaagd.
|
|
|
|
TIP!
|
De geweldige hoes maakte het album op voorhand al aantrekkelijk. En het voldoet muzikaal aan de verwachtingen. Technische hoogstandjes die mede door de bijzondere zangkunsten van Ross Jennings een heftige dan weer rustige luisterervaring biedt.
|
|
|
|
TIP!
|
Oprichter en muzikaal brein Martijn Westerholt zag twee jaar geleden alle bandleden opstappen. Maar door het terugkeren van oud-bandleden en het vinden van nieuwe gaat het gewoon verder. Het blijft vertrouwd en het is er zeker niet minder door geworden.
|
|
|
|
TIP!
|
Deze Franse band laveert tussen “metal” zonder scherpe randen en niet al te complexe “prog”. De overwegend midtempo songs hebben een sombere lading maar je wordt er toch vrolijk van. De nummers lijken niet heel verschillend maar toch blijft het boeiend.
|
|
|
|
TIP!
|
Niet verrassend maar een logisch vervolg op eerder werk. De band van Jonas Renkse is de meester van de melancholische doom en blijft op dit dertiende album op bekend terrein. Misschien iets “poppier” gekleurde nummers maar het luistert weer lekker weg.
|
|
|
|
TIP!
|
Op dit derde soloalbum zijn weer veel gasten aanwezig. Het zorgt met artistiek brein, zanger en multi-instrumentalist Dave Kerzner voor niet al te gecompliceerde en prettig klinkende pop/prog in de stijl van Genesis en Alan Parsons zonder een topper te zijn.
|
|
|
|
TIP!
|
Een live optreden in een studio zonder publiek en een achtkoppig orkest. Ik heb deze Zweedse band laat ontdekt maar die kunnen er wat van. Meer prog dan metal, de songs worden op een intieme wijze vertolkt. Geen spektakel, de rustige ambiance is prima.
|
JProg's Week CD's 2022
JProg's Week CD's 2021
JProg's Week CD's 2020
JProg's Week CD's 2019
JProg's Week CD's 2018
JProg's Week CD's 2017
JProg's Week CD's 2016
JProg's Week CD's 2015
JProg's Week CD's 2014
JProg's Week CD's 2013
JProg's Week CD's 2012
JProg's Week CD's 2011
JProg's Week CD's 2010
JProg's Week CD's 2009
JProg's Week CD's 2008
JProg's Week CD's 2007
JProg's Week CD's 2006
JProg's Week CD's 2005
JProg's Week CD's 2004
JProg's Week CD's 2003
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
|