JProg's Week CD/VINYL/DVD
|
|
|
TIP!
|
Het heeft even geduurd voordat deze drie Finse broers ook hier aandacht krijgen. Ik had aanvankelijk het idee: Fins dat is meestal stevige metal met veel bombast en power. Maar nee hoor, goede en frisse progrock die erg Engels aandoet.
|
|
|
|
TIP!
|
Willen Portnoy en Sherinian met hun drie nieuwe maatjes hun oude band laten merken dat zij ook geweldig kunnen spelen? Het is heel goed maar meer afstand van de stijl en het geluid van Dream Theater zou het nog opzienbarender hebben gemaakt.
|
|
|
|
TIP!
|
Weer in het kerkje van Neal Morse met iedereen die ooit in de band gespeeld heeft. Daardoor is Morse niet zo dominerend als gewoonlijk. Het is goed gedaan maar het blijft een amateur gebeuren voor de echte liefhebbers. Die vonden het geweldig.
|
|
|
|
TIP!
|
Het laatste geheel nieuwe werk stamt uit 2009 en nu is er een verrassende opvolger. Nieuwe songs in hun beste traditie uitstekend en energiek gespeeld. De ijzersterke bezetting kent nauwelijks sleet en zorgt voor een prima album.
|
|
|
|
TIP!
|
Als de belangrijkste songwriter van een band, in dit geval Anathema's Daniel Cavanagh, solo gaat is de vraag hoe anders dat gaat worden. Niet veel dus. De muzikale invulling is minimaler maar het had een uitstekend bandalbum kunnen worden.
|
|
|
|
TIP!
|
Deze Noorse band heeft zich steeds meer verwijderd van de prog-metal. Stevig is het af en toe best en de markante zangstem van Einar Solberg moet je liggen. Lichtvoetiger en toegankelijker dan ooit met een duister concept. Groeit het tot een topper?
|
|
Godspeed You! Black Emperor
|
|
TIP!
|
Er worden muren van geluid opgetrokken tot een climax waarna rust terugkeert. Om opnieuw via subtiele details en muzikale wendingen aan te zwellen. Of is het gewoon een rot herrie die je wel of niet waardeert afhankelijk van je stemming.
|
|
|
|
TIP!
|
De kenmerkende elementen van de band zijn weer eens in de mixer gegooid en er is een nieuw album uitgekomen. Wisselend tussen nieuw en fris en dit heb ik eerder gehoord. Maar het blijft goed. De zanger van de tweede bezetting is weer terug.
|
|
|
|
TIP!
|
Hoe haal je het in je hoofd om als Duitse band een concept album over Jeanne d'Arc te maken en die bovendien Engels spreekt. Frank Bornemann's droom. Muzikaal blijft het de ‘Eloy' zoals we die kennen. Buitengewoon goed uit een andere tijd.
|
|
|
|
TIP!
|
Nummers overgebleven van opnamesessies van de voorgaande albums 'Folklore' en 'Grimspound' gecombineerd met alternatieve en instrumentale versies van songs daarvan. Het geheel is weer ruim boven de middelmaat zo niet top.
|
|
|
|
TIP!
|
Het was even zoeken maar ‘The Anchoress' is de artiestennaam van multi-instrumentalist, songwriter and actrice Catherine Anne Davies. De poppy kant van de prog of is het dat niet. Paul Draper doet ook mee, die moet ik ook nog ontdekken.
|
|
|
|
TIP!
|
Het was even schrikken te lezen dat Tillison ook de drums doet. Dat is toch een speciale bezigheid. Maar hij doet dat heel goed. Verder hoge kwaliteit met goede en lange nummers met lappen tekst waarbij geen zin twee keer wordt gebruikt.
|
|
|
|
TIP!
|
Een trio met leden bekend van diverse andere projecten uit de Moonjune stal. Nu eens geen fusion of jazzrock maar bewerkingen van klassieke Jimi Hendrix songs. Verrassende herinterpretaties die vooral door de keyboards wat toevoegen.
|
|
|
|
TIP!
|
Album nummer dertig van een band waar alleen Dave Brock nog van de oerbezetting is. Er zijn inmiddels ongeveer vijftig muzikanten met een Hawkwind verleden. Het is niet hun beste album, maar het is altijd energiek, boeiend en dus relevant.
|
|
|
|
TIP!
|
Dit zou in de lijn van ‘A Fine Day To Exit' en niet van ‘Distance Satellites' zijn. Op die laatste begon wel wat eentonigheid, met name de zang van Lee Douglas, parten te spelen. Maar dit is, het blijft Anathema, een fris en prima vervolg van wat dan ook.
|
|
|
|
TIP!
|
Persoonlijke tegenslag, creatieve droogte, andere projecten, een nieuw Magenta album was ver weg. Na vier jaar is er met drie lange nummers toch een vervolg. Degelijk en een muzikaal hoog niveau. Hoewel het wel voorspelbaar, lees vertrouwd, klinkt.
|
|
|
|
TIP!
|
Weer een dvd van Pendragon, uiteraard vanuit de bekende locatie in Polen. Toch is het altijd weer bijzonder, songs genoeg. Ruimte voor oude en nieuwe nummers. Alweer een nieuwe drummer met Christina Booth (Magenta) in het achtergrondkoortje.
|
|
|
|
TIP!
|
Ondanks eerdere berichten van hemzelf waarin hij aangaf klaar te zijn met het Ayreon concept gaat het gewoon verder. Het bekende recept geeft weer een andere uitkomst. Meer rock dit keer. Het blijft een speciaal gebeuren waar je van moet houden.
|
|
|
|
TIP!
|
Drie muzikanten in diverse bands die het samen proberen. Het tweede album alweer. Eigen gezicht, de songs, de productie, ik weet niet wat er aan mankeert. Doordat ik de zang van Nick Beggs niet echt goed vind wordt het voor mij weer geen topper.
|
|
|
|
TIP!
|
Op de nieuwe jaargang van zijn eigen feestje speelt hij met zijn band o.a. weer twee vroegere albums integraal. De fans zullen het geweldig vinden, voor anderen is het een strontvervelende herhaling van zetten. Maar Portnoy blijft altijd boeien.
|
|
|
|
TIP!
|
Japan, Porcupine Tree, tal van samenwerkingen en twee soloalbums lang geleden. Tijd voor een vervolg. Veel analoge toetsen, maar ook en hele lijst voor mij onbekende gasten. Ambient-achtige muziek in een Eno-stijl. Sfeervol en toegankelijk.
|
|
|
|
TIP!
|
Een lijst gastbijdragen, van Ian Anderson tot Bruce Soord, maar alles blijft onmiskenbaar de Tim Bowness stijl houden. Een conceptalbum over een musicus in zijn nadagen. Niet verrassend maar weer een beetje anders. Gemixed door Steven Wilson.
|
|
|
|
TIP!
|
Het is er toch van gekomen. Een album dat loopt als een trein. De juiste versnellingen en rustpunten met een opvallende rol voor gitarist Mark Bogert. Die strooit met oorstrelende solo's. Energieker dan ooit, geen moment van verveling.
|
|
|
|
TIP!
|
Kate Bush and The K Fellowship heet het eigenlijk met zang, theater, film en dans. Drie "Acts" met werk van met name Hounds of Love en Aerial. De dialogen van "Act Two" zijn zonder beeld wat saai, de rest maakt alles goed. Komt er nu ook nog een DVD?
|
|
|
|
TIP!
|
Niet alleen hier is deze band volledig onder de radar gebleven. Aanvankelijk een solo project van ene Casey Crescenzo, inmiddels een concept dat al vijf albums omvat. Overduidelijk Amerikaans en het waaiert alle kanten op. Een ontdekking.
|
|
|
|
TIP!
|
Het derde album 'Ommadawn' is het meest geliefd bij zijn fans. Een terugkeer naar de akoestische stijl hiervan waarbij alle instrumenten door hemzelf worden gedaan. Niet vernieuwend maar vertrouwd. Voor vinyl gemixed maar digitaal kan ook.
|
|
|
|
TIP!
|
Hij woont middenin een bos en nieuwe muziek of optredens hoeven we niet meer van hem te verwachten. Ondertussen worden heruitgaven van oude albums uitgebracht. Deze zat ooit in een box en is nu los verkrijgbaar. Uniek en goed.
|
|
|
|
TIP!
|
Onnavolgbaar blijft deze band, zowel qua stijl als onderwerp- en repertoirekeuze. Bij deze filmmuziek is het rockelement verdwenen. Een beeldverhaal met geluid waarbij de sfeer het belangrijkste element is. Wat zal het vervolg nu weer zijn?
|
JProg's Week CD's 2016
JProg's Week CD's 2015
JProg's Week CD's 2014
JProg's Week CD's 2013
JProg's Week CD's 2012
JProg's Week CD's 2011
JProg's Week CD's 2010
JProg's Week CD's 2009
JProg's Week CD's 2008
JProg's Week CD's 2007
JProg's Week CD's 2006
JProg's Week CD's 2005
JProg's Week CD's 2004
JProg's Week CD's 2003
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
|