JProg's Week CD/VINYL/DVD
|
|
|
TIP!
|
Met een mix door Steven Wilson, al zijn het maar de bonustracks, kan men zich onderscheiden in de stroom middelmatige prog/symfo bandjes die ook dit jaar weer actief waren. Vaak kan je die beter negeren, maar dit biedt meer.
|
|
|
|
TIP!
|
Bij de acts die een paar maatjes groter zijn dan de rest horen deze Finnen zeker. Makkelijke jongens zijn het niet maar ze vinden toch steeds weer een passende zangeres. Floor Jansen is nu zelfs definitief bandlid geworden naast Troy Donockley.
|
|
|
|
TIP!
|
Groot kan altijd groter lijkt het wel. Met dit concert in Rome wilde de groep alles overtreffen en dat is gelukt. Met toch redelijk complexe muziek die vaak symfonische rock wordt genoemd weet men 60.000 fans uit het dak te laten gaan.
|
|
|
|
TIP!
|
Het album waarvan de titel in de doelstelling van deze site is verwerkt heeft een oppoetsbeurt gekregen. Inclusief 5.1 mix van, het kan niet anders, Steven Wilson. Met goedkeuring van de band. Topklasse was het en zal het altijd blijven.
|
|
|
Drive Home (2013) |
TIP!
|
De tussenliggende periode tussen albums wordt zorgvuldig benut. Deze cd/dvd/blu-ray bevat versies van songs van ‘The Raven that Refused to Sing' en natuurlijk een niet uitgebracht nummer. Dit ‘The Birthday Party' maakt het extra bijzonder.
|
|
|
|
TIP!
|
Het derde album van deze Noorse band borduurt voort in de gekende Pink Floyd achtige stijl. Dus geen verrassingen, hooguit een verdieping van hun ‘sound'. Maar dit is weer een album dat naast de speler blijft en daar veel in zal gaan.
|
|
|
|
TIP!
|
Met maar één album, een bomvolle zaal in Tilburg, zelfs op blu-ray verkrijgbaar, das toch wel verrassend. Men moet op individuele nummers van voorgaande projecten van bandleden teruggrijpen om een twee uur durend concert te bieden. Uitstekend met veel spelplezier, prima geluid, goede beelden, maar topklasse is het nog niet. En is dit nu prog?
|
|
|
|
TIP!
|
Een integrale uitvoering van hun recente album. Elk nummer wordt door Yogi Lang passend uitgebeeld met dito omlijsting waardoor de beelden wat rommelig zijn. Het geluid is superieur en de band is weer in grote vorm. De verrassing zit in de toegift door de bijdrage van Ray Wilson.
|
|
|
|
TIP!
|
DT is een band waar altijd kritiek op is vooral wanneer er nieuw werk op komst is. Fans wachten het gelaten af en weten wel beter. Met een discografie vol hoogtepunten misschien niet hun beste maar met dit titelloze album is niets mis.
|
|
|
|
TIP!
|
Liefst vier dvd's vol, maar dit is ook een band met een zeer omvangrijke catalogus. Veel is eerder uitgebracht maar er zijn toch nog heel wat beelden voor het eerst beschikbaar. Alles inclusief de humoristische diepgang van Ian Anderson.
|
|
|
|
TIP!
|
De lang verwachte remixen inclusief een 5.1 surround versie door Steven Wilson, direct van de originele analoge tapes, maakt van deze mid-seventies classic een indringende luisterervaring. Een space-rock topper is en blijft het.
|
|
|
|
TIP!
|
Geen echt nieuw album maar merendeels remixen, covers en live nummers. De band wordt soms een "gehyped" gebeuren genoemd, dit kan een goede start zijn. Prima symfonische metal die vooral lekker klinkt. Een must voor de fans.
|
|
|
|
TIP!
|
Ik was deze band een beetje uit het oog verloren. Twee miljoen albums verkocht, stevige rock met veel progressieve en Oosterse trekken. Dit concert in Sydney blijkt ijzersterk en heeft bij mij een herontdekking van hun catalogus tot gevolg.
|
|
|
|
TIP!
|
Simon Collins heeft al sinds 2009 deze band. Pas nu is het debuut gereed. Veel Genesis op de achtergrond en zijn stem en drums lijken op die van zijn vader. De muziek is traditioneel maar prima, een plaats in toplijsten lijkt verzekerd.
|
|
|
Leg End (1973/2010) |
TIP!
|
Henry Cow was een los vast verband van artiesten die canterbury-achtige muziek maakten. Veel meningsverschillen zorgden voor een beperkte output. Op vinyl heruitgegeven is het opeens weer interessant hoewel het marginaal blijft.
|
|
|
|
TIP!
|
Deze uitgave kan onder de noemer te weinig voor te veel geld geschaard worden. Een mooie mini-lp en natuurlijk is het goed. Maar met slechts vijf nummers waarvan twee remixen doet het verlangen naar gewoon een nieuw album.
|
|
|
|
TIP!
|
Het vorige album ‘Valtari' was erg ontspannen waarop prima post-rock en ambient de overhand had. Maar dit ‘Kveikur' is spetterend direct vanaf het begin. Het hardere en rauwere randje geeft vernieuwing van hun geheel eigen geluid.
|
|
|
|
TIP!
|
Instrumentale muziek met keyboards waaronder mellotron en tokkelende gitaren in de Anthony Phillips stijl. Eigenlijk volkomen overbodig maar het is mooi en goed gedaan. Voor de liefhebber die er geen genoeg van kan krijgen.
|
|
|
|
TIP!
|
Noorse "Viking metal" die voor vele prog liefhebbers te ver van hun muziek zal afstaan. Te stevige kost. Ik zoek zelf referenties met Opeth. Die zitten er wel degelijk in maar laten zich nog niet direct ontdekken. Ik luister verder.
|
|
|
|
TIP!
|
Deze Duitse band maakt al jaren albums en altijd met een hoogdravend concept als thema. Dit keer een muzikale reis tot in het diepste van de oceaan. Van prog, metal tot doom. Alle lagen van de diepzee worden heftig doorgetrokken.
|
|
|
|
TIP!
|
Bandleider en zanger Giancarlo Erra heeft voor het vierde album oud-Porcupine Tree's drummer Chris Maitland in de band gehaald. Het resulteert in negen uitstekende songs met meer tempo die volledig binnen de bekende stijl passen.
|
|
|
|
TIP!
|
English Electric, een bedrijf dat een halve eeuw elektromotoren, trams en locomotieven bouwde, heeft meerdere bands geïnspireerd. Twee albums met de typische groepssound. Goed maar het is wel eens meer van hetzelfde.
|
|
|
|
TIP!
|
Opgedragen aan John Lord heeft de band een album geproduceerd dat bol staat van vernieuwing, power en passie. De MK8 bezetting, Airey/Gillan/Glover/Morse/Paice, heeft op alle gebieden hedendaagse rock/progrock afgeleverd.
|
|
|
|
TIP!
|
De band wordt, ze zijn al erg lang bezig, steeds beter. Nog immer in eigen beheer weet men binnen de bekende stijl gevarieerde prog te maken met oor voor een pakkende songlijn. Ook productietechnisch is het tegenwoordig top.
|
|
|
|
TIP!
|
De band heeft geen hoge productie maar als er een album gemaakt wordt is het raak. PFM maakte ooit Italiaans en Engels gezongen versies, zo ook hier. Op de Engelse weet zanger Alessandro Corvaglia als een jonge ‘Fish' daar wel weg mee.
|
|
|
|
TIP!
|
Clive Nolan is het bekendst van zijn progressieve kant met Pendragon en Arena. Daarnaast schrijft hij musicals die met diverse gasten worden uitgevoerd. Je moet er van houden anders vind je dit tenenkrommend, rijp voor Joop van Ellende.
|
|
|
|
TIP!
|
Dertig jaar geleden werd dit uitgebracht in een muzikaal magere tijd, zeker voor progressieve muziek. Lange nummers zoals ‘The Last Human Gateway' waren uit. Een herwaardering met een “30 anniversary edition” op cd/dvd en vinyl.
|
|
|
|
TIP!
|
Thom Yorke doet geen maatschappijkritische teksten meer want het helpt toch niets. Bij The Aurora Project denken ze daar anders over. Een concept over de veranderingen van de wereld door internet. Slik. Toch een uitstekend derde album.
|
|
|
|
TIP!
|
Na de in eigen beheer uitgegeven goede cd ‘The Octopus' heeft de band nu een deal met KScope. Een rijk progressief album welk zomaar een belangrijke jaarlijst kandidaat lijkt te zijn is het opvallende, in vier versies verkrijgbare, resultaat.
|
|
|
|
TIP!
|
Gaat muziek een terugkeer cyclus doorlopen? De term neo-psychedelica is nog niet gevallen. En ook nu weer zijn er goede en minder goede bands. Deze Engelse groep slaagt in ieder geval met glans door een wervelend debuutalbum.
|
|
|
|
TIP!
|
Met allen hetzelfde budget zijn door een aantal filmmakers korte films gemaakt bij de nummers van het album Valtari uit 2012. De muziek van de IJslanders is tegendraads maar ook de beelden gaan voorspelbaarheid zo veel mogelijk uit de weg.
|
|
|
|
TIP!
|
Hooggespannen verwachtingen worden waargemaakt. Dit keer is naast zijn gekende superband Alan Parsons als geluidstechnicus aangetrokken. Steven Wilson biedt een totaalpakket dat opnieuw veel beter is dan de rest.
|
|
|
|
TIP!
|
Psychedelische rock uit Zweden. De groep - voornamelijk multi-instrumentalist Gustav Ejstes - wordt vaak als referentie genoemd, doorgebroken is ze nooit. Het is een cult band die goede muziek maakt maar nooit een meesterwerk zal baren.
|
|
|
|
TIP!
|
Duncan Patterson was ooit bassist en songwriter bij Anathema. Met o.a. zanger/gitarist Mick Moss maakt hij donkere en diep klinkende muziek die ondanks de zware basis heel ontspannen is. Toegankelijke doom met weinig metal.
|
|
|
|
TIP!
|
Deze eerste commerciële opnamen van Pink Floyd bevatten een geweldige versie van ‘Interstellar Overdrive' naast Richard's Boogy'. Weinig voor veel geld maar het is het waard. Met het artwork van de witte vinyl versie helemaal.
|
|
|
|
TIP!
|
Het ultieme artistieke hoogstandje van Rob Reed waarbij alles inclusief het artwork perfect moest zijn. Met vele gasten is het “High School”, eigentijdse maar traditionele symfonische rock geworden die, en dat mis ik, nergens lekker uit de bocht vliegt.
|
|
|
|
TIP!
|
De band heb ik de laatste jaren gelaten voor wat het was beducht voor de zangcapriolen van Thijs van Leer. Op dit tiende album houdt hij gelukkig grotendeels zijn mond en dan is het gewoon prima muziek in de typische Focus stijl.
|
|
|
Nightscapes (2012) |
TIP!
|
Hij is bij mij bekend geworden door zijn bijdragen aan Agents of Mercy. Deze toetsenvirtuoos in de Keith Emerson stijl heeft ook interessant solo materiaal gemaakt. Zijn nieuwste album rondt zijn "Weaveworld Trilogy” af.
|
|
|
The Road to OR-Shalem (2011) |
TIP!
|
De beste (prog)metal band van Israel, dat zegt Steven Wilson in zijn aanhef naar zijn gastbijdrage met een nummer. Zowel de band als het publiek maken er een intens feest van met songs in een breed muzikaal spectrum vol Oosterse invloeden.
|
JProg's Week CD's 2012
JProg's Week CD's 2011
JProg's Week CD's 2010
JProg's Week CD's 2009
JProg's Week CD's 2008
JProg's Week CD's 2007
JProg's Week CD's 2006
JProg's Week CD's 2005
JProg's Week CD's 2004
JProg's Week CD's 2003
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
|