JProg's Week CD/VINYL/DVD
|
|
|
TIP!
|
De eerste leveringen waren in no-time uitverkocht. Hoewel het een "limited" uitgave was heeft Universal een nieuwe partij laten maken. Vooral de surround mixen van Steven Wilson zijn een beleving. De re-release van het jaar van de periode 1975-1983.
|
|
|
|
TIP!
|
Is het einde van The Pineapple Thief aanstaande? Bruce Soord beweert van niet. Dit solo album is zonder twijfel opgebouwd met nummers die met zijn band niet direct passen. Een smakelijk muzikaal uitstapje zullen we maar denken.
|
|
|
|
TIP!
|
Eindelijk geen concept album gedreven door de fantasieën van frontman Claudio Sanchez. Gewoon afgeronde songs die pakkend genoeg zijn om te blijven boeien. Er is minder ruimte voor muzikaal avontuur maar genoeg te beleven.
|
|
|
|
TIP!
|
Dit keer een conceptalbum met als rode draad religie. Goed luisteren dus, maar het belangrijkste blijft toch de instrumentatie. En die is buitenissig. Het blijft de typische Gazpacho-muziek waarbij vooral het afsluitende Molok Rising de oren doet spitsen.
|
|
|
|
TIP!
|
Eindelijk is de soundtrack van de beroemde Roxy concerten beschikbaar. De "Family Trust" lag niet langer dwars. Met misschien wel zijn beste band ooit blijft het een buitengewoon gebeuren. Zulke concerten zijn er in de verste verte niet meer.
|
|
|
|
TIP!
|
Uitstekende progrock met goede songs zonder scherp randje. Fluitist John heeft een aangename zangstem, maar ondanks de medewerking van broer Steve en - verrassend - Anthony Phillips blijft het brave symfo. Nick Magnus verandert dat ook niet.
|
|
|
|
TIP!
|
Robert John Godfrey draagt het bandleiderschap steeds meer over aan Joe Payne. Een weergaloze zanger die een indrukwekende live performance heeft. Dit concert is magistraal. Geweldige muziek met dito beeld en geluid.
|
|
|
|
TIP!
|
Pink Floyd of solo, iets nieuws blijft een evenement. Niet alleen als muziekalbum is het sterk en afwisselend, de meegeleverde blu-ray/dvd maken het een multimediaal gebeuren. Het verdiept de nummers op verrassende wijze.
|
|
|
|
TIP!
|
De band heeft voor een rustiger en melodieuzere aanpak gekozen. Het resultaat is korte nummers die soepel en ontspannen klinken. Uistekend, maar op het volgende album wat meer ruimte voor instrumentale erupties lijkt onvermijdelijk.
|
|
|
|
TIP!
|
Het tiende album refereert veel aan het vroege Genesis, Yes en ELP met technisch vaardig uitgevoerde muzikale hoogstandjes. Een degelijk album op hoog niveau. Grensverleggend is het niet en dat hoeft ook niet. Daar is het te vertrouwd voor.
|
|
|
|
TIP!
|
Tim Bowness duikt niet alleen vaak op als gast bij diverse gelegenheden, hij maakt ook ernst met zijn solowerk. Kort na “Abandoned Dancehall Dreams ” is er een nieuw album. Geheel in de stijl die verwacht kan worden. Een veilige keuze voor de fans.
|
|
|
|
TIP!
|
Lekkere muzikantenmuziek waarbij virtuositeit en technisch kunnen de boventoon voeren. Geen sappige refreintjes maar over en door elkaar buitelende melodielijnen waarbij Theo Travis de onbetwiste leidsman van zijn band is.
|
|
|
|
TIP!
|
Een box met zeven concerten uit 1972, totaal 14 cd's, waarbij de tracklist identiek is. Steve Howe wenste in een interview iedereen succes om alles te gaan beluisteren. Hij in elk geval niet. De 2-cd of 3-lp met de “best of” lijkt een goed alternatief.
|
|
|
|
TIP!
|
Het moest anders en het heeft volgens Matthew Bellamy geleid tot het beste album tot nu toe. Gaap, daar gaan we weer. Feit is dat de band heftiger rockt dan ooit waarbij het symfonischer laatste deel de nodige rust brengt. Opnieuw superklasse.
|
|
|
|
TIP!
|
Mooie uitgave, lekkere lange nummers en veel van hetzefde? Natuurlijk, niets nieuws. Maar er zit altijd een bijzonder luchtje aan zodat het voor de fans een niet te missen volgende fase is. Ruimtelijk vernuft in uitgesponnen jams.
|
|
|
|
TIP!
|
Kwaliteit in alle opzichten. Dit album blaast je niet omver, creativiteit binnen hun gekende muziekstijl. Zo veel beter dan progressieve bandjes waarvan ik na een jaar de naam niet meer weet en opeens aantref in de uitverkoop.
|
|
|
|
TIP!
|
Twintig jaar is de band al bezig en het nieuwe album is prima in orde. Hoewel er iets repeterends in hun muziek zit dat voorkomt dat jaarlijsten steeds gehaald worden. Altijd weer zangers die goed naar hun voorgangers hebben geluisterd.
|
|
|
|
TIP!
|
Arjen Lucassen heeft dezelfde nummers van een akoestisch folk-achtig (Gentle) en een 'Metal' (Storm) muzikaal tapijt voorzien. Zangeres Anneke van Giersbergen blijft altijd prominent in de mix waardoor er lichte Anneke-moeheid op de loer ligt.
|
|
|
Home (2014) |
TIP!
|
Een Russisch duo, pianist en zangeres, met o.a. Gavin Harrison op drums als de bekendste naam. Pop/folk/dreamrock die vooal Engels klinkt. Mooi en goed, maar het zal vrees ik geen groot publiek trekken. Ondanks het fraaie artwork.
|
|
|
|
TIP!
|
Ze maken altijd goede albums waarbij het wel eens moeilijk is deze uit elkaar te houden. De karakteristieke kenmerken, vooral de zang, bepalen in belangrijke mate het beeld. Opgesloten in een lang en zwaar concept slaat de eenvormigheid hier wel toe.
|
|
|
|
TIP!
|
Ze maakten lang geleden goede albums in de stijl van Jethro Tull. Van de oorspronkelijke bezetting is alleen de gitarist over. Na zeventien jaar toch weer een album nu verder weg van Tull. Niet baanbrekend maar opnieuw uitstekend.
|
|
|
|
TIP!
|
Het verhaal ging dat Morse met zijn band vooral de ‘poppy' kant op zou zijn gegaan. Niets van waar. Zou een verfrissende aanpak opeens niet progressief meer zijn. De aandacht blijft natuurlijk uitgaan naar de lange epische track ‘Alive Again'. Sterk album.
|
|
|
|
TIP!
|
King Crimson is door Robert Fripp opnieuw geactiveerd. De bezetting is die van het laatste project en uitgebreid met nog twee drummers. Een kolossaal optreden met voorlopig alleen nog oud werk. Nieuwe songs schijnen in de maak te zijn.
|
|
|
|
TIP!
|
Een verhaal op muziek welk ook als “songs” te beluisteren valt. Afhankelijk van het medium, vinyl, 3-cd of cd. Niet eenvoudig en eigenlijk onvergelijkbaar met eerder werk. Of juist wel, ik ben er nog niet uit. Zware kost zoals gewoonlijk.
|
|
|
|
TIP!
|
Muziek die spannender en vernieuwender is dan die van menig huidige progband. Elk album is weer een beleving waarbij een vergelijking met vorig werk bijna onmogelijk is. Een aangename en wonderlijke mix van triphop en progressieve rock.
|
|
And You Will Know Us by the Trail of Dead
|
|
TIP!
|
De naam, de muziek, het artwork, alles lijkt teveel van deze band. Kom er maar eens doorheen. Deze is gemakkelijker te verteren, prima album, maar ook hier gaat het niet zo maar. “Less is More” blijft een goed advies.
|
|
|
|
TIP!
|
Het vorige album was goed maar het verkocht slecht. De band verwijt dit het label maar dat is wat gemakkelijk. Gekozen is nu om alles in eigen beheer te doen. De songs zijn prima en Pallas heeft nog altijd veel kwaliteit. Jammer als het nu weer zo gaat.
|
JProg's Week CD's 2014
JProg's Week CD's 2013
JProg's Week CD's 2012
JProg's Week CD's 2011
JProg's Week CD's 2010
JProg's Week CD's 2009
JProg's Week CD's 2008
JProg's Week CD's 2007
JProg's Week CD's 2006
JProg's Week CD's 2005
JProg's Week CD's 2004
JProg's Week CD's 2003
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
|