John's
Week CD/VINYL/DVD
|
|
|
TIP!
|
Haar eerste solo album vond ik heel goed. Deze was wat blijven liggen totdat ik het weer tegenkwam in diverse buitenlandse prog jaarlijsten. En dat is terecht, opnieuw aantrekkelijke en gevarieerde songs met een progressieve inslag. Aanrader.
|
|
|
|
TIP!
|
Cosmograf is Robin Armstrong. Alleen een drummer assisteert en op één nummer een bijdrage van ex-Big Big Train’s Danny Manners op piano. Het thema volgt het levensverhaal van een ex-oorlog’s piloot. Geen klapstuk maar een goed en mooi album.
|
|
|
|
TIP!
|
De overstap van Damian Wilson naar Arena heeft de eerste zanger Glynn Morgan terug doen keren. Verder geen wijzigingen dus het dendert als vanouds lekker door. Geen vernieuwing maar degelijke en vertrouwde muziek in goede songs verpakt.
|
|
|
|
TIP!
|
Het derde album heeft als thema depressiviteit en alles wat daar bij komt. Muzikaal is er opnieuw een ontwikkeling doorgemaakt. Boeiende composities die vakkundig gebracht worden met een hoofdrol voor zanger Simen Valldal Johannessen.
|
|
|
|
TIP!
|
Devin Townsend albums zijn altijd een vat vol verrassingen. Het kan zo maar van een liefelijk muzikaal landschap transformeren naar een woestenij van geluid. Maar meer dan ooit heel songgericht en daardoor toegankelijk. Een unieke topper.
|
|
|
|
TIP!
|
Riis speelt altijd wel in de stijl van zijn grote inspiratiebron Pink Floyd maar hier gaat hij in de twee instrumentale nummers zelfs verder. Je waant je deelgenoot te zijn van een moderne vroege Floyd, wel met een eigen draai. Jammer dat het maar een EP is.
|
|
|
|
TIP!
|
Ze speelden wel ‘Live’ maar een nieuw album was alweer veertien jaar geleden. Daarbij allerlei gezondheidsproblemen maar het trio speelt nog steeds een mix van stijlen met zelfs een beetje Prog. Niet al te gecompliceerde degelijke muziek die er zijn mag.
|
|
|
|
TIP!
|
Eindelijk weer een nieuw album van de band rond zanger Cedric Bixler Zavala en gitarist Omar Rodriguez Lopez. Het is altijd heftig muziek maar deze keer gaat het er relatief rustig aan toe. Ook geen lange nummers maar wel overduidelijk Mars Volta in vorm.
|
|
|
|
TIP!
|
Rush gitarist Alex Lifeson heeft een band waarin naast hijzelf vooral zangeres Maiah Wynne opvalt. Er is geen spoor van Rush te bekennen en als het al prog zou zijn is het meer pop. Toegankelijk complex. De hoes was wennen maar is ook fraai.
|
|
|
|
TIP!
|
Geen spraak en zang toevoegingen meer maar gewoon terug naar de roots en doen waar de band goed in is. Als liefhebber van muziek van de groep hoor ik veel nieuwe details, anderen zullen het meer van hetzelfde vinden. Voor mij weer een veel draaier.
|
|
|
|
TIP!
|
Zijn zevende album is best avontuurlijk maar blijft wel binnen de gebaande paden. De verrassing zit hem in de details die niet direct boven komen drijven. Ook dit keer weer veel gasten die niet altijd opgemerkt zullen worden. Mooi is het en blijft het.
|
|
|
|
TIP!
|
Het eerste soloalbum van de gitarist van Haken. Stevige prog/metal waarbij rustpunten niet vergeten worden. Een album dat er zijn mag zeker niet alleen voor liefhebbers van zijn band. En nee, het artwork is niet van Roger Dean.
|
|
...And You Will Know Us by the Trail of Dead
|
|
TIP!
|
Ik ga het maar weer eens proberen met deze band waar alles te veel aan is. Want minder zou het een stuk toegankelijker maken. De eerste luisterbeurten leverden nog weinig memorabele momenten op. Het moet misschien groeien terwijl alles al groot is.
|
|
|
|
TIP!
|
Een slotakkoord dat er zijn mag. Toch nog onverwacht overleden, een nieuw album gemaakt toen er geen eind in zicht was. Het is postuum uitgebracht. Drie lange songs, 'Osiris', 'Seth' en 'Der Hauch Des Lebens', waarvan vooral 'Seth' bijzonder goed is.
|
|
|
|
TIP!
|
Dit album verscheen na het overlijden van Judy Dyble. Ik had er daardoor even geen zin in. Inmiddels is ook David Longdon ons ontvallen. Sombere gevoelens te over ondanks de mooie songs die met de wetenschap van nu best aangrijpend zijn.
|
|
|
|
TIP!
|
Het twaalfde album van de band rond Andy Tillison. Ongekend soepel en boeiend, niet alleen door de lappen tekst die bij lange nummers horen. Hoewel hij zelf uit Yorkshire komt speelt de band de meest traditionele als zodanig gekende Canterbury Sound.
|
|
|
|
TIP!
|
Verwacht geen metal-achtige muziek. Ook geen ingewikkelde instrumentaties, maar ontspannen en compacte luisterliedjes. Zelfs akoestische momenten met landelijke sferen krijgen ruimte. Herkenbaar blijft het, zonder franje is het gewoon heel goed.
|
|
|
|
TIP!
|
Twaalf klassieke nummers van de band opnieuw bewerkt waarbij de inbreng van Gavin Harrison groot is. Tevens nieuw gitaarwerk en zang van Bruce Soord. De songs zijn flink verbouwd, ze blijven herkenbaar. Na dit herkauwen wordt het wel tijd voor iets nieuws.
|
|
|
|
TIP!
|
Hij kwakkelde al langer met zijn gezondheid, zijn overlijden blijft een schok. Tot het laatst nog aan nieuwe muziek gewerkt, het album zal in Juni verschijnen. Zijn vroege solo periode blijft het opvallends. "Timewind", ‘X”, "Mirage", “Body Love”, "Moondawn".
|
|
|
|
TIP!
|
Een tijdelijk gebeuren is deze band al lang niet meer. Het derde album biedt opnieuw erg toegankelijke maar toch complexe prog die boeiend is. Ook in een nummer van dertien minuten, ‘Time Has A Way', blijft het tot het eind genieten.
|
|
|
|
TIP!
|
Zijn afscheidsconcert is door alle perikelen gepland voor 2023. Dit is een openlucht optreden uit 2018 waar nummers van ‘Clutching At Straws' en het toen nog te verschijnen ‘Weltschmerz' uitgevoerd werden. Hij deed dit met zijn band heel goed. Alleen verstaan……
|
|
|
|
TIP!
|
Na zes jaar eindelijk weer eens een geheel nieuw album. Opgenomen in Gabriel's Real World studio wat borg staan voor een prachtig geluid. Onmiskenbaar Marillion en toch nergens muzikale herhalingen. Relevante teksten maken het compleet. Topper.
|
|
|
|
TIP!
|
Hoge noteringen overal maar moeilijk verkrijgbaar. Het zesde album nota bene, postrock uit Noorwegen. Pink Floyd vermengd met Mogwai. Veel rust onderbroken door geluidserupties. De zweverige stem van Erlend Viken past er goed bij. Aanrader.
|
|
|
|
TIP!
|
Nog een lockdown optreden. Nou ja optreden, beelden van een akoestische sessie zonder drummer in een studio. Vier nummers waaronder één nieuwe. Het klinkt goed maar erg spannend is het niet. Op de audio cd staan zes songs! Vreemde release.
|
|
|
|
TIP!
|
Het noodlottige ongeval van David Longdon hangt voor mij als een donkere deken over dit album. Mede door nieuwe bandleden verschilt het best veel van eerder werk, het blijft goed. Longdon leverde uiteraard de meest bepalende bijdragen. Hoe nu verder?
|
|
|
|
TIP!
|
Ook in een huis vol muziek is er altijd wel eens behoefte aan "Music For Quiet Moments”. Zes cd's in een box voorzien van een boek met mooi artwork. Soundscapes gedurende vele jaren op diverse plaatsen opgenomen met veel Fripp detail informatie.
|
|
|
|
TIP!
|
Een album van negentig minuten, niet altijd even boeiend maar nooit saai. Ruimte voor intensiteit, maar ook voor ingetogen, bijna pastorale momenten. Vreemd dat deze ontbreekt in allerlei proglijstjes en andere zwaardere jongens niet.
|
John's Week CD's 2021
John's Week CD's 2020
John's Week CD's 2019
John's Week CD's 2018
John's Week CD's 2017
John's Week CD's 2016
John's Week CD's 2015
John's Week CD's 2014
John's Week CD's 2013
John's Week CD's 2012
John's Week CD's 2011
John's Week CD's 2010
John's Week CD's 2009
John's Week CD's 2008
John's Week CD's 2007
John's Week CD's 2006
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
|