John's
Week CD/VINYL/DVD
|
King Gizzard & The Lizard Wizard
|
|
TIP!
|
Australische psychedelisch rockband met een bandnaam die je niet zomaar verzint en ook niet zomaar onthoudt. Ze gaan hier met kortere songs op de akoestische tour met veel fluit, klarinet, saxofoon, banjo en piano naast gitaren. Een bijzondere trip.
|
|
|
|
TIP!
|
Is het Prog, is het Pop? Negen niet al te lange songs waarbij de zang van John Hackett niet groots is maar mooi muzikaal verpakt. Aangenaam zonder erg scherpe randjes of ‘gierend uit de bocht' manoeuvres. Meer Pop dan Prog, dat wel, maar best goed dus.
|
|
|
|
TIP!
|
Productief met of zonder band hoewel een solo album al weer een tijdje geleden is. Muzikaal en tekstueel altijd scherp gebleven. Zichzelf begeleidend op piano en gitaar met spaarzame toevoegingen klinkt het sfeervol. Het blijft goed en bijzonder.
|
|
|
|
TIP!
|
Gedrenkt in de sound uit de vroege prog seventies. Vier lange nummers vol analoge toetsen, gitaren en stemmige zang. Een eigen draai word er niet aan gegeven. Voor de liefhebbers die hier nooit genoeg van krijgen. Een meesterwerk of overbodig?
|
|
|
|
TIP!
|
De band heeft nooit de absolute top bereikt hoewel dat qua muzikale prestaties en bezetting logisch zou zijn. Ook dit concert is kleinschalig. Maar alles is er goed aan. Songs, uitvoering, beeld, geluid. Bovendien veel audio extras op de blu-ray versie.
|
|
|
|
TIP!
|
Bij een nieuw album van Kaipa is mijn eerste gedachte: hoe was de vorige ook alweer. Ook het artwork lijkt veel op elkaar. Hans Lundin weet van geen ophouden. Binnen het bekende kader weet hij niet te verrassen, wel goede albums te maken.
|
|
|
|
TIP!
|
Uitvinders van de post-rock gaat wel wat ver. Ik zou zo een lijstje kunnen maken met namen die daar ook voor in aanmerking komen. Ondanks dat er herhalingen in hun albums zitten zijn er altijd veel momenten die het nieuw en bijzonder maken.
|
|
Captives of the Wine Dark Sea
|
|
TIP!
|
Deze Amerikaanse band rond Matthew Parmenter is al dertig jaar actief en heeft nu album vier afgeleverd. Opnieuw veel Peter Hammill en King Crimson invloeden. Best aangenaam met goede en mindere momenten, grensverleggend is het echter niet.
|
|
|
|
TIP!
|
Wilson houdt van verandering, zijn albums kennen allerlei stijlen. Hier de poppy kant van de prog geïnspireerd door o.a. Gabriel, Kate Bush, Tears For Fears en Talk Talk. Best even wennen maar er zit zoveel diepgang in de songs dat het heel bijzonder is.
|
|
|
|
TIP!
|
De twee recentste albums live met handenvol acteurs op het podium. Als dat maar goed gaat. Het zet wel de religiekritische boodschap in een beeldend perspectief. Tegen de top of over de top? Het band gebeuren blijft voor mij het belangrijkste en dat is grote klasse. In diverse formaten beschikbaar, zelfs alles in één box.
|
|
|
|
TIP!
|
De laatste albums hadden last van eenvormigheid, daar is nu geen sprake meer van. Stevige gitaarmuren die ruimte laten voor lichtvoetiger momenten. Het concept snap ik nog niets van. Een kanshebber voor lelijkste hoes hoewel het wel wat heeft.
|
|
|
|
TIP!
|
Erg productief is deze Zweedse band niet die voornamelijk draait om Nicklas Flinck (zang) en Carl Westholm (gitaar en toetsen). Het vorige album was zeven jaar geleden! Uitstekende traditionele symfonische rock met goede songs vol afwisseling.
|
|
|
|
TIP!
|
Het is geen uitgebalanceerd album, eerder instrumentale fragmenten gesmeed tot songs. Waarbij de geknepen stem van Joe Newman, hoewel geen groot zanger, goed kleurt. Alleen die cover, bijzonder gedaan, dat wel, maar moet dat nu.
|
|
|
|
TIP!
|
Dat Roger Waters niet vrolijk van de actuele situatie in de wereld wordt is bekend. De sfeer van zijn albums is daardoor zwartgallig. Maar de werkelijkheid is niet anders. O.a. de vele Pink Floyd referenties in de muziek maken het toch aangenaam luisteren.
|
|
|
|
TIP!
|
Het heet het tweede soloalbum van Riis te zijn maar als je dat opnieuw met je eigen bandleden maakt, wat zijn dan de verschillen? Een stijlbreuk is het ook al niet. Dus gewoon een nieuwe Airbag. Ik vind het als liefhebber van hun sound prima.
|
|
|
|
TIP!
|
Twee jaar na het sterke ‘Folklore' opnieuw een krachttoer van deze band. De op dit moment stabiele bezetting zorgt voor veel muzikale variatie. Minder gemakkelijke songs dit keer met complexe instrumentaties die wat tijd vragen.
|
|
|
|
TIP!
|
Met deze Noorse band weet je het nooit. Doommetal, filmmuziek, wat nu weer met deze albumtitel? Verrassend lichtvoetige, toegankelijke songs met veel synthesizers. Een muur van geluid hoort er ook bij, het maakt het opnieuw enerverend.
|
|
|
|
TIP!
|
Vooraf veel lovende verhalen. Komt het door de matige geluidsmix of was er niet meer van te maken? De nieuwe zangeres zingt vlak en onverstaanbaar. De band speelt stroef. De songs zijn ook al niet pakkend. Voor mij een tegenvaller.
|
|
|
|
TIP!
|
Album vijfentwintig! is erg veelzijdig. Niet alleen door de het gebruik van exotische instrumenten door diverse gasten. Kenmerkende Hackett-elementen zijn er natuurlijk ook. De tijd moet nog leren of het één van de betere maar niet zijn beste is.
|
|
|
|
TIP!
|
Een spektakel is een optreden van IQ niet, eerder vakkundig en degelijk. Zelfs met Peter Nicholls waar nog altijd geen sleet op zit. Hun eerste blu-ray met een uitstekend beeld en geluid. Alleen waarom komt zo'n registratie uit 2014 pas nu uit?
|
|
|
|
TIP!
|
Het twaalfde album levert niet opeens een andere band op. De progfolk stijl levert wel nieuwe elementen. Een boeiend geheel is daardoor het resultaat. Herkenbaar en afwisselend zonder verre horizonten te verkennen.
|
|
Gorden Giltrap & Oliver Wakeman
|
|
TIP!
|
Bij toeval ontdekte ik dit verrassende album. En dat is best vreemd gezien de medewerking. Zoals zangers Paul Manzi en Benoit David en drummer Johanne James. Dat met een excellerende Wakeman en de bijzondere eigen stijl van Giltrap.
|
|
|
|
TIP!
|
John Wetton overleden. Behorend bij de beste zangers van de Progscene. Begeerd door veel musici, ook voor zijn mooie baslijnen. Family, King Crimson, Uriah Heep, Roxy Music, UK, Eno, Brian Ferry, Ayreon, solo. En Asia natuurlijk. Dit was de laatste.
|
|
|
|
TIP!
|
Wederom een album integraal live. Marbles dit keer. De zaal in Port Zélande leent zich uitstekend voor mooie registraties. Songs goed, band goed, beelden goed, geluid goed. Het totaal is meer dan uitstekend. Er is al veel live materiaal van Marillion maar dit voegt opnieuw iets moois toe.
|
|
|
|
TIP!
|
De eerste albums waren succesvol ondanks de minimalistische muzikale aanpak. Op deze is de songgerichtheid groter maar blijft de speciale sfeer behouden. Het artwork is een variant op zoals eerder gedaan. Opvallend en herkenbaar door de eenvoud.
|
|
|
|
TIP!
|
Er zijn bands die elk album blijven verrassen. Hier met filmmuziek voor de oudste nog beschikbare animatiefilm 'The Adventures of Prince Achmed'. Een muzikaal spektakel van psychedelisch tot folk, jazz en klassiek. Afwisselend enerverend en dromerig.
|
John's Week CD's 2016
John's Week CD's 2015
John's Week CD's 2014
John's Week CD's 2013
John's Week CD's 2012
John's Week CD's 2011
John's Week CD's 2010
John's Week CD's 2009
John's Week CD's 2008
John's Week CD's 2007
John's Week CD's 2006
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
|