John's
Week CD/DVD
|
|
|
TIP!
|
Anathema is al lang een topper zeker door de koerswijziging in het verleden. Als live-act is het echter een nogal houterig gebeuren waarbij vooral de bijdrage van het Bulgaarse Plovdiv Philharmonic Orchestra en de gekozen locatie het verschil maakt.
|
|
|
|
TIP!
|
Hackett heeft zich nooit losgemaakt van zijn Genesis verleden. De zoveelste “Revisited” is het resultaat, dit keer 'Live at Hammersmith'. Met een batterij artiesten klinkt het prima maar niet zo goed als het origineel en oogt het nogal bedaagd.
|
|
|
|
TIP!
|
Een nieuw album van BJH, de John Lees versie dan. Het niveau van de hoogtijdagen wordt lang niet gehaald. De echo's uit dit verleden zijn meer en minder hoorbaar. Het resulteert in een weinig progressief maar aangenaam album.
|
|
|
|
TIP!
|
Deze Australiërs behoren bij de betere progbands van dit moment. Maar als je de dvd van het concert in de Boerderij goed beschouwt is traditionele prog tot een bedenkelijk niveau afgegleden. De muziek is prima maar de rest is amateurwerk.
|
|
|
|
TIP!
|
Dream Theater hoeft zichzelf niet te bewijzen. Door het vertrek van Portnoy was er onrust onder de fans. Maar opvolger Mangini is meer dan zomaar een vervanger. Dit concert is op alle gebieden formidabel. Superlatieven schieten te kort. Zonder twijfel DVD van het jaar. Ga voor de “deluxe edition”.
|
|
|
|
TIP!
|
Hoe progressief is een album dat klinkt alsof het begin jaren zeventig op is genomen? Waarschijnlijk helemaal niet. Dit mag de pret niet drukken. Deze uit Den Haag afkomstige band noemt de muziek overigens 'Instrumental Space Kraut Stonerrock'.
|
|
|
|
TIP!
|
Het blijkt nog altijd moeilijk te zijn dat symfonische rock een klein deel is van het containerbegrip ‘progressieve rock'. Daarbij zijn er veel progressief denkende bands wel of niet in deze container. Deze bijvoorbeeld, verfrissend en vertrouwd.
|
|
|
|
TIP!
|
Goed maar niet verrassend. Dat zijn de albums van deze band al jaren niet meer voor zover ze dat ooit waren. Rob Reed lijkt veel op een symfonische rock edelsmid die er wel in blijft slagen met zijn trouwe bandleden vakwerk te leveren.
|
|
|
|
TIP!
|
Laat ontdekt. Op het spoor gezet door het plakkertje op de cd waarop staat: ‘For fans of the New Opeth and Riverside'. Deze Finnen stellen met dit debuut niet teleur. Winnaar van een ‘Metal Star' talentenjacht in Zweden. Ik weet nu waarom.
|
|
|
|
TIP!
|
De Nightwish perikelen lijken al heel lang geleden. Tarja heeft met dit derde solo album een meer symfonische richting gezocht. Haar mogelijkheden zijn heel divers dus de hardere passages worden zeker niet vergeten.
|
|
|
|
TIP!
|
Had Steven Wilson naast de dingen die hij wel doet Aviv Geffen niet moeten corrigeren? Het resultaat is met liefst vijf zangers slechts dertig minuten muziek! Goede muziek, maar je kan het ook een veel te kort broddelwerkje vinden.
|
|
|
|
TIP!
|
De powermetal van muzikaal brein Lanvall is symfonischer dan ooit. Veel variatie en gemakkelijk in het gehoor waarbij zangeres Sabine Edelsbacher zich prima lijkt thuis te voelen. Het achtste album behoort bij de toppers in dit genre.
|
|
|
|
TIP!
|
Na de verrassende kennismaking met hun nieuwste album 'With Us Until You're Dead' deze dvd als volgende stap. Alweer een onverwacht topstuk zowel qua podium performance als muzikaal niveau. Bovendien een uitstekende beeld- en geluidsproductie.
|
|
|
|
TIP!
|
De Israëlisch/Arabische invloeden geven deze prog/metal een special sfeer. De grunt is tegenwoordig bijna helemaal verdwenen en de meer dan ooit toegankelijke nummers maken er weer een waar feest van.
|
|
|
Concerts (1972/2012) |
TIP!
|
Geattendeerd door OProg het live album van deze cultband. Het Canterbury sfeertje wordt versterkt door de aanwezigheid van Robert Wyatt. Deze tot duizend stuks gelimiteerde vinyl uitgave geeft een goed overzicht van het kleine oeuvre.
|
|
|
|
TIP!
|
In de seventies waren er aardige prog bands die niet goed genoeg waren. Dit ondanks de inbreng van George Martin. Om later te zeggen dat ze meesterwerken maakten gaat te ver. Dit is hun beste, wat gedateerd, maar een artistiek rijk album.
|
|
|
|
TIP!
|
Zappa's archieven zijn weer eens opengegaan hoewel deze tv-special voor een deel voorkomt op ‘The Dub Room Special!. ”Restored and remastered” door Zappa's Family Trust uitgebracht. Zappa en zijn “Mothers” - Napoleon Murphy Brock, George Duke, Tom Fowler, Chester Thompson en Ruth Underwood - op de toppen van hun kunnen.
|
|
|
|
TIP!
|
Na veel gedoe is “13” eindelijk daar. Helaas ontbreekt Ward maar de oerbezetting is verder compleet. Het album ademt de sfeer van het debuut. Osbourne zingt vast als vanouds en Iommi's “riffs” blijven uniek. Een band zoals er maar één is.
|
|
|
|
TIP!
|
Zanger gitarist Sean Jude was weinig succesvol met Valle Crucis. Met Anathema's Danny Cavanagh startte hij Leafblade, een akoestisch folkduo. Het tweede album heeft meer power met drums en elektrische gitaren. Een geslaagd vervolg.
|
|
Bruce Soord & Jonas Renske
|
|
TIP!
|
Pinapple Thief's Bruce Soord heeft met de zangstem van Jonas Renske van Katatonia in het hoofd nummers geschreven. Soord doet alle instrumenten met keyboards toegevoegd door Steve Kitch. Een project met een indrukwekkend resultaat.
|
|
|
|
TIP!
|
Deze Engelsen zijn al een hele tijd bezig maar pas nu maak ik er kennis mee. Een mengel van triphop en progressieve rock. Het is inderdaad een wonderlijk maar boeiend geheel met zelfs songs die zich zomaar in de kop nestelen. Een ontdekking.
|
|
|
|
TIP!
|
In het toonaangevende Engelse ProgRock Magazine worden deze Finnen zonder enige discussie als progressieve rock band uitgebreid belicht. Dat zie ik in de scene in Nederland er zo gauw niet in gaan. Te metalig en te ver van de symfo rock.
|
|
Orchestral Manoeuvres in the Dark
|
|
TIP!
|
Wat Big Big Train kan kunnen wij ook. Maar wel met een totaal andere uitkomst. Synthpop die voor veel proggers te commercieel zal zijn en waarin Kraftwerk doorklinkt. Het blijft een interessant gebeuren niet erg ver weg van de "roots".
|
|
|
|
TIP!
|
Het zit uitstekend in elkaar en het klinkt lekker maar goed beschouwd is het symfonische rock voor hen die in een mid-life crisis zitten. Met bijpassende teksten die voornamelijk door blikken in de achteruitkijkspiegels zijn geïnspireerd.
|
|
|
|
TIP!
|
Storm Thorgerson is overleden. De grafisch kunstenaar werd bekend door de vele hoezen die hij maakte, niet zelden voor artiesten met progressieve roots. Ik moest als eerste aan 'Animals' denken, hoewel eigenlijk al zijn werk erg mooi is.
|
|
|
|
TIP!
|
Een mix van progressieve-, psychedelische- en jazzrock. Je kan met Tim Bowness ook een instrumentaal album maken. Ondanks de medewerking van geheel no-man en Manzanera is het wennen en verschilt het sterk van het debuut.
|
|
|
|
TIP!
|
Uit de tijd dat de term "prog rock" nog uitgevonden moest worden deze verzameling. Vijf bekendste prog labels vullen elk een cd. Opvallend dat er zo veel aardige bandjes waren die terecht geen grote status bereikten. Het is nu niet anders.
|
|
|
|
TIP!
|
Op dit veertiende! album weten deze Finnen, bekend door melodieuze metal met een flinke dosis power, niet te verrassen. Je kan het voorspelbaar vinden maar ook degelijk. Voor de fans voldoet het volledig aan de verwachtingen.
|
|
|
|
TIP!
|
De band was al grotendeels uiteengevallen toen dit album het licht zag. Gezichts- en gehoorbepalende factor Chapman was er nog wel bij. Succes bleef opnieuw uit. Deze heruitgave past bij de herwaardering die de groep zeker verdient.
|
|
|
|
TIP!
|
Een supergroep genoemd naar de rede van Eisenhouwer in 1953 en waarvan Radiohead's Thom York het voornaamste en bekendste lid is. Een wonderlijke mix van experimentele en elektronische rock doordrenkt met Afrobeat invloeden.
|
|
|
|
TIP!
|
Een hype uit Zwaag dit keer en het lijkt of Syd Barrett daar zijn tweede leven leidt. De nummers brengen weinig afwisseling maar de psychedelica sfeer van de late sixties is opvallend en goed aanwezig. Zelfs een Amerikaanse tour zit in de planning.
|
|
|
|
TIP!
|
Hij had het wel gehad met de muziekwereld en ging een teruggetrokken leven in Frankrijk leiden. ‘The Unfairground' was zijn meest recente muzikale levensteken. Deze week in zijn slaap overleden, er komt niets meer bij.
|
|
|
|
TIP!
|
Duncan Patterson, bassist, componist en oprichter van Anathema liet het na Alternative 4 voor gezien. Via Antimatter startte hij een project met die naam. Dit debuut bevat sombere rock-ambient muziek door strijkers en piano omlijst.
|
|
|
|
TIP!
|
Via Klaus Schulze maakte ik kennis met Lisa Gerrard. En zo weer met Dead Can Dance. Dit Australische tweetal combineert allerlei stijlen tot muziek die in geen enkel genre past. Dus ook niet in het progressieve segment of daarom juist wel?
|
|
|
|
TIP!
|
Al snel na deel één van een duister concept volgt de afronding. Onder aanvoering van frontman Claudio Sanchez is een prima muzikale balans gevonden. Drukke progrock blijft het maar het daagt uit het hele epos dieper te doorgronden.
|
|
|
|
TIP!
|
Nightwish lijkt vergeten. Bijgestaan door een prima band wordt energiek het solo oeuvre voor een uitzinnig en omvangrijk Argentijns publiek uitgevoerd. Daarnaast levert ze voor Mike Oldfield een nieuwe song voor zijn binnenkort te verschijnen Tubular Beats.
|
|
|
|
TIP!
|
Een supergroep met banden met de Prog. De voornaamste link is ex Dream Theater Derek Sherinian. Met Jason Bonham, Joe Bonamassa en Glenn Hughes wordt een modern heavy seventies geluid opgetrokken met psychedelische trekken.
|
|
|
|
TIP!
|
De twee drummers van de band gevoegd bij viool, piano en talloze samples zorgen voor een bijzonder gebeuren. Vanuit de jazz zijn folk, rock en psychedelische invloeden in dikke lagen vermengd tot vreemde instrumentale sfeerbeelden.
|
|
|
|
TIP!
|
Symfonische metalbands zijn er heel wat, ook in Nederland. Het geesteskind van oud-Within Temtation toetsenist Martijn Westerholt is met zangeres Charlotte Wessels er wederom in geslaagd een aangenaam album van hoog niveau te maken.
|
John's Week CD's 2012
John's Week CD's 2010
John's Week CD's 2009
John's Week CD's 2008
John's Week CD's 2007
John's Week CD's 2006
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
|