OProg's Week CD/LP/DVD
Het vierde album van deze door Steve Morse en Andy West opgestartte band...
Dixie Dregs - Night of the Living Dregs (1979)
Het zou voor de 'Dregs' het eerste album worden dat een nominatie kreeg voor een Grammy. In de jaren daarop zouden er nog drie volgen. De groep wist dan ook een unieke mix te maken van southern rock, jazz, bluegrass en hard rock. Ondanks dat de band al jaren geen nieuw materiaal meer maakt - de leden zijn druk met andere projecten, waaronder Morse met Deep Purple - is Dixie Dregs nooit opgeheven. Tot op de dag van vandaag blijft het een collectief waarvan de leden soms nog samen spelen.In feite was dit het eerste album van Return to Forever...
Chick Corea - Return to Forever (1972)
Zo rond het einde van het jaar is het tijd om wat te onthaasten. Er is dan weer eens tijd om albums die al een tijd niet meer op de speler hebben gelegen te luisteren. Dit werk, uitgebracht als soloalbum van Corea, is er daar eentje van. Volgens velen is dit een klassieker binnen de elektrische fusion-jazz. Als enige is het uitgebracht op ECM. Later zou de band nog meestergitarist Al Di-Meola binnen de gelederen krijgen. Op deze schijf is al wel de geweldige Stanley Clarke te horen.Een album dat me eigenlijk een beetje ontgaan was...
The Pineapple Thief - All the Wars (2012)
De band ken ik eigenlijk al vanaf het begin, nadat Bruce Soord met de groep begon na al in Vulgar Unicorn te hebben gezeten. Zeker de eerste jaren was de band prima op zijn plaats bij het Cyclops label. De albums leken ook wel veel op elkaar. Ineens was daar de overstap naar Kscope en vanaf 'Someone Here Is Missing' voelt alles stukken professioneler aan. Het laatste 'All the Wars' laat een prima vervolg horen van een band op hoog niveau.Een band die inmiddels niet instrumentaal meer is...
Long Distance Calling - The Flood Inside (2013)
Na op het vorige album al geholpen te zijn door een gastzanger heeft de groep nu besloten een vaste zanger in het geheel te betrekken. Daarnaast heeft ook Vincent Cavanagh van Anathema een rol op het album. Terwijl Long Distance Calling al op een fraaie manier een eigen geluid neer wist te zetten krijgt het op deze manier net dat stukje extra. Ik kan me ook voorstellen dat de toevoeging van een 'frontman' het ook goed zal doen bij live optredens.Sommige albums zijn net even iets beter in de herfst...
Finch - Glory of the Inner Force (1975)
Hoewel ik kan stellen dat het werk van Finch altijd prima in orde is. Als de dagen echter korter worden en de regen tegen de ramen slaat valt de instrumentale muziek - een keuze ingegeven door het gebrek aan een goede zanger - nog iets beter op zijn plaats. Drie albums leverde Finch in de jaren zeventig af, waarvan de eerste twee het meest geliefd zijn. Schitterende band die bij de beste progressieve rockbands van Nederland genoemd mag worden.Hun rijke catalogus heeft er weer een album bij.
The Flower Kings - Desolation Rose (2013)
Vorig jaar blies Roine Stolt de band na een rustpauze van vijf jaar nieuw leven in en verscheen 'Banks of Eden'. Een jaar later komt nu 'Desolation Rose' uit. De groep gaat door waar men gebleven is en uiteraard is ook dit een release van hoge kwaliteit. Volgens sommigen zal de band wederom in herhaling vallen en het album niks toevoegen. Liefhebbers zullen echter genieten van een uitstekend werk.Meer dan twintig jaar draai ik dit album al...
Frank Zappa and the Mothers - The Grand Wazoo (1972)
Eerst van cassette en later van cd. Sinds enkele weken heb ik ook een exemplaar op vinyl tot mijn beschikking. Groot was de verrassing bij het opzetten van het werk. Ik kende het album nooit anders dan dat het begon met 'The Grand Wazoo'. Nu blijkt dat dit origineel niet het geval was en de nummers van de eerste kant omgedraaid zijn voor de remaster. Zodoende is het wennen om het album te horen beginnen met 'For Calvin (And his next to Hitch Hikers)'.Een jaar of tien geleden was er nog een opleving...
Happy the Man (1977)
De heren brachten toen een nieuw album uit nadat het een jaar of vijfentwintig stil was geweest. In die tijd draaide ik ook het oude materiaal regelmatig, maar daarna is het toch een beetje weggezakt. Nu de dagen weer korter worden en het najaar eraan komt is dit fraaie debuut al enkele malen voorbij gekomen. Een prachtig voorbeeld van muziek die in die dagen de naam 'symfo' kreeg. De komende tijd maar regelmatig uit de kast halen.De vorige albums van deze Noorse band kregen lovende reviews...
Leprous - Coal (2013)
De band viel mij pas voor het eerst op toen het vorige album, 'Bilateral', verscheen. Toch kwam het niet tot een aanschaf. Pas toen ik de sticker op dit nieuwe werk zag zitten werd besloten tot koop over te gaan. 'For Fans of King Crimson, Pain of Salvation and Devin Townsend' stond op de plakker. Het resultaat is inderdaad een album met een indrukwekkend en technisch geluid. Tijd zal moeten leren of het een blijvertje is.Vrij snel een album met nieuwe versies van bestaande nummers...
Katatonia - Dethroned & Uncrowned (2013)
Soms komen bands na jaren met bewerkingen van een succesvol album uit het verleden. Katatonia heeft niet zo lang gewacht en nu een album met zachtere versies van het laatste album, 'Dead End Kings', uitgebracht. Het resultaat is een intem werk met een unplugged gevoel. Door het weglaten van de scherpe kantjes zijn de songs teruggebracht naar de basis. Het resultaat is prima en doet het goed in de late uurtjes.Een 'landmark-album' voor de toekomst?
Haken - The Mountain (2013)
De Britse band heeft met 'The Mountain' het derde album gemaakt. Haken speelt moderne progressieve metal maar weet toch invloeden van grootheden uit het verleden naadloos in de muziek te verwerken. Zo hoor ik in het album stukken die doen denken aan Queen en Gentle Giant. Laatstgenoemde is onder andere te herkennen in de meerstemmige zang. Een album dat met elke luisterbeurt nieuwe dingen laat horen en hoog in menig jaarlijst zal staan.Een album dat hoort bij de beste Italiaanse werken...
Maxophone (1975)
De band zou slechts een enkel album maken dat overigens zowel in het Italiaans als het Engels verscheen. De groep wist een uniek eigen geluid neer te zetten dat onder andere invloeden van Genesis en Gentle Giant bevat. Naast de traditionele instrumenten gebruikt de band ook blaasinstrumenten, waaronder fluit en saxofoon, maar ook een Franse hoorn die een majestueuze toevoeging was aan de muziek. Absolute aanrader voor liefhebbers van seventies-prog.Een enorm ondergewaardeerd werk...
Richard Wright - Wet Dream (1978)
Het eerste solowerk van Richard Wright. Mede door de energie die hij in dit album stak was hij naar eigen zeggen creatief gezien leeg, waardoor hij weinig bij kon dragen aan 'The Wall'. Gevolg was dat Waters hem verwijderde uit Pink Floyd. Misschien jammer, maar het album dat hij schreef is geweldig. Snowy White en Mel Collins wisten een fraai stempel te drukken op 'Wet Dream', wat verder uitsluitend goede composities bevat. Helaas is het bij het grote publiek in de vergetelheid geraakt.Blackfield gaat verder met Aviv Geffen als bandleider...
Blackfield - IV (2013)
Wilson richt zich voornamelijk op zijn solowerk, door zijn andere werkzaamheden heeft hij niet de tijd om meer voor Blackfield te doen. Wel zal hij alles doen om het project te blijven ondersteunen. In dit geval de productie en de zang op twee nummers, waarbij de single 'Jupiter' direct het hoogtepunt van het album is. Dat terwijl de andere zangers, waaronder Vincent Cavanagh van Anathema en Jonathan Donahue ook bepaald niet mis zijn.Door mij jarenlang volledig over het hoofd gezien...
Tony Banks - A Curious Feeling (1979)
Vreemd was dat wel aangezien ik de andere albums die Banks produceerde buiten Genesis om toch altijd met regelmaat in de speler heb gehad. Deze viel buiten de boot en ook toen er enkele jaren terug een remaster verscheen werd hij niet door mij opgepikt. De afgelopen weken is dit rechtgezet met een flink aantal draaibeuren. De typische sfeer die Banks in die periode met Genesis wist te creëren in combinatie met de sterkte zang van Kim Beacon is een aanrader.De band won mid jaren zeventig een competitie van Melody Maker...
Druid - Toward the Sun (1975)
De prijs was een contract bij EMI, waarna ze onder leiding van producer Bob Harris - voor het grote publiek bekend als presentator van 'The Old Grey Whistle Test' - de studio in gingen. Mede door de hoge zangpartijen werd het vaak weggezet als een simpele kloon van Yes. Onterecht, want op muzikaal vlak sterk en het album bevat dan ook fraaie composities. Na een tweede album zou de opkomst van de punk het einde van Druid betekenen.Een project rond Justin Greaves van de band Iron Monkey...
Crippled Black Phoenix - Mankind the Crafty Ape (2011)
De band heeft inmiddels meerdere albums gemaakt en leden van bands als Gonga, Mogwai en Electric Wizard in de gelederen gehad. Artiesten die onder andere uit de hoek van de stoner rock en sludge metal komen. Des te verrassender dat dit album een enorm Pink Floyd-gehalte heeft en het soms wel lijkt of er originele sessies van 'Atom Heart Mother' gebruikt zijn. Echt heel origineel is het misschien niet, wel een prima en boeiend album.
Het is al dagen warm. Heel erg warm.
Deodato - Prelude (1972)
Alles loopt tijdens deze warme periode natuurlijk gewoon door. Albums moeten gekocht, bekeken en uiteraard geluisterd worden. Toch heeft het weer wel invloed en is het geluid dat uit de speakers schalt aangepast aan de temperatuur. Warmbloedige muziek, in dit geval van de Braziliaanse toetsenist Eumir Deodato. Het was het eerste van zijn werken die het grote publiek wisten te bereiken en waarschijnlijk ook wel zijn beste.'Cook' van PFM, het staat al jaren in de kast.
Premiata Forneria Marconi - Cook (1974)
Toch heeft het nooit zo heel veel indruk achter weten te laten. De studioalbums draaide ik veel meer en deze haalde zelden de speler. Om die reden ook de remaster met drie cd's links laten liggen een paar jaar terug. Tot ik het een week of twee geleden toch weer eens probeerde. Voor het eerst viel me echt op wat met name 'Al Ta Loma Nine Till Five' een geweldig nummer is. Hierin gaat een bluesy gitaar los met als ondersteuning vioolgeluid. Een door mij onderschat topalbum.De titel van dit album slaat nu op de situatie van de band...
The Enid - Something Wicked This Way Comes (1983)
Robert John Godfrey heeft de bevestiging van de doktoren gekregen van wat hij al langer vermoedde. De markante Engelsman lijdt aan de ziekte van Alzheimer. In dit stadium ondervindt hij vooral hinder van het wegvallen van zijn korte-termijngeheugen. Wel zal hij een opvolger zoeken die zijn rol binnen de band de komende jaren over zal kunnen nemen. Het hier genoemde album heeft volgens de hoes nooit in de winkel gelegen en is uitsluitend te koop geweest via de band zelf.Wat las ik daar nou ook alweer begin januari?
Beady Eye - BE (2013)
Zag ik het toen goed? "Beady Eye plan progressive album". Het was een quote van Liam Gallagher. Hij deed zelfs nog de belofte dat het een "psychedelic masterpiece" zou worden. Inmiddels is het album verschenen en is te beoordelen of de hoge verwachtingen waar zijn gemaakt. Wie als progliefhebber echt een progressief album wil horen komt bedrogen uit. Echter is het wel een heerlijk werk geworden dat teruggrijpt naar Oasis en waar The Beatles nooit ver weg zijn. Niet al te complex, wel topkwaliteit.Het vierde album van Atoll waarop de band een andere richting in ging.
Atoll - Rock Puzzle (1979)
Het muzikale landschap veranderde in de loop van de jaren zeventig. Mede onder druk van het label, Eurodisc, zou ook Atoll zich aanpassen. Een meer rock-georiënteerd geluid zou op 'Rock Puzzle' te horen zijn. Ondanks dat de nummers wat eenvoudiger van opzet werden bleven echter er wel geweldige instrumentale passages te horen. 'Rock Puzzle' is volgens sommigen een minder album in de discografie van Atoll, maar op zichzelf een werk dat prima in orde is.Een debuut zonder het eerste album te zijn...
Renaissance - Prologue (1972)
Op de binnenhoes van 'Live at Carnegie Hall', dat drie jaar later verscheen, is bij de opsomming van de reeds verschenen albums geen sprake van het titelloze album uit 1969. 'Prologue' staat in het lijstje als eerste. Gek is dat niet, de latere incarnatie van Renaissance had immers op de naam na qua bezetting vrijwel niks van doen met de originele band van Keith Relf. Wel ademen beiden bands dezelfde sfeer uit. Op 'Prologue' staan nog twee nummers geschreven door de originele drummer Jim McCarty.Wonderlijk dat dit fraaie album nooit eerder door mij op deze site is gezet...
Still Life (1971)
Een door Hammond gedomineerde plaat die verscheen op het illustere Vertigo label. Het was voor Michel Åkerfeldt één van de redenen om een album te maken met deze naam. De band is vrij snel na het verschijnen van hun debuut uit elkaar gevallen. De verwachtingen waren aanvankelijk veel groter, aangezien Still Life een contract had dat maar liefst zes van dit soort albums op had moeten leveren. Het heeft niet zo mogen zijn.Regelmatig weggezet als minste album van de reeks.
Schicke, Führs, Fröhling - Ticket to Everywhere (1978)
Drie albums heeft de band eind jaren zeventig gemaakt. Binnen de progressieve rock is men het over het algemeen eens dat met name het debuut geweldig is. Analoge toetsen en het geluid van de Mellotron overheersen. De band ging met de tijd mee en de sound werd harder en 'elektronischer' naarmate de jaren tachtig dichterbij slopen. Een minder warm geluid, maar nog steeds van grote klasse.Een Brits componist en gitarist met een niet al te grote productiviteit...
Stephen Caudel - Bow of Burning Gold (1988)
Na jaren van stilte schijnt Caudel begonnen te zijn aan een nieuwe creatieve fase die nog geen albums op heeft geleverd. Eind jaren tachtig verschenen er twee in korte tijd. 'Bow of Burning Gold' was de tweede en een prachtig werk op akoestische gitaar en piano. Het verscheen bij Coda Records als onderdeel van de 'Landscape Series' van hun 'New Age' reeks. Liefhebbers van Steve Hackett en Anthony Phillips zullen dit werk zeker kunnen waarderen.Onverwacht was dit voor mij een verrassing...
David Bowie - The Next Day (2013)
Na jaren van stilte is er zomaar een nieuw album van David Bowie. De hoes van 'Heroes' bood inspiratie voor het nieuwe artwork. Toch is het niet zomaar terugkijken naar het verleden. Het materiaal klinkt fris en modern. Nog steeds echt Bowie, maar het doet me ook met regelmaat denken aan muziek die we tegenwoordig onder de noemer 'Indie' scharen. Een zeer sterk en afwisselend werkstuk.Het album dat ik de afgelopen jaren eigenlijk een beetje over het hoofd zag...
Pulsar - Görlitz (1988)
Vanaf het moment dat ik in het midden van de jaren negentig Pulsar heb leren kennen draaide ik vooral de eerste drie albums veel. 'Halloween' in eerste instantie favoriet, later verschoof dat naar 'The Strands of the Future'. Dit eind jaren tachtig verschenen album kende ik niet echt. Inmiddels op vinyl gekocht en de afgelopen weken veelvuldig op de draaitafel gehad. Het is misschien wel het meest volwassen album van de Franse band.Een door Glenn Cornick geformeerde afspliting van Jethro Tull.
Wild Turkey - Battle Hymn (1971)
Na het derde album 'Benefit' besloot Cornick de band te verlaten om Wild Turkey te formeren. Tegenwoordig is Wild Turkey een beetje vergeten. Onterecht, want de groep wist met haar twee originele albums prima werk te maken. 'Battle Hymn' was de naam van het debuut en mijn persoonlijke favoriet. Ondanks dat er gedurende de jaren zeventig door de formatie nog muziek gemaakt zou worden verscheen er die periode geen nieuw materiaal meer. Pas in 1996 zou er een nieuw album verschijnen.Dit weekeinde was het 'Record Store Day'.
Dead Can Dance - In Concert (2013)
De dag van de onafhankelijke platenzaak, om deze een steuntje in de rug te geven. Natuurlijk is het ook een commercieel feest aangezien er immers geld in de kassa moet komen. Zo verschijnen er veel exclusieve uitgaven. Zo ook deze box op vinyl met een optreden van de laatste tour. Het is moelijk de muziek van de Australische band in een hokje te stoppen aangezien er invloeden uit allerlei stijlen voorbij schieten. Zoals we op deze site al eerder constateerden is dat misschien wel juist progressief.Een vervolg schrijven op een album van een andere band is wel uniek...
La Maschera di Cera - Le Porte Del Domani (2013)
Dit vijfde album van de Italiaanse band is namelijk het vervolg op 'Felona E Sorona' van Le Orme. Het verhaal was volgens La Maschera di Cera namelijk nooit goed afgemaakt en met de zegen van Le Orme is dit album geschreven en opgenomen. Het is uitgebracht in twee versies, een Italiaanse en een Engelse, waarbij alleen de eerstgenoemde op vinyl verschijnt. Voor de liefhebber is er nog een onwaarschijnlijk dure box waar alles in zit.In de eigen kast kwam ik dit album weer eens tegen...
Pageant - La Mosaïque de la Reverie (1986)
Bij het draaien viel me vooral op dat het toch wel een feest der herkenning was. De Japanse symfonische prog zit prima in elkaar en toont een eigen geluid terwijl de invloeden van Genesis, Renaissance en Camel ook te horen zijn. De Japanse zang van zangeres Hiroko Nagai is even wennen maar erg sterk. Zonder twijfel is dit debuut een aanrader en voor zover het mij bekend is het beste werk van Pageant.Een prachtig album voor in het voorjaar...
Aufklärung - De La Tempesta...L'Oscuro Piacere (1995)
Het past er door de sfeer prima bij, mede door het onweer dat aan het begin van het album te horen is. Zanger Chicco Grosso had Asgard inmiddels verlaten toen deze schijf uitkwam. Zijn stem tilt de muziek naar een hoger plan, terwijl er wel iets van de sfeer van zijn oude band mee is gekomen. Jaren is deze uitgave niet verkrijgbaar geweest, maar gelukkig is vorig jaar bij BTF een nieuwe versie verschenen die nog steeds zeer aan te raden is.Een album dat ik pas kort geleden voor het eerst hoorde.
Roy Harper - Bullinamingvase (1977)
Het maakte al direct een enorme indruk, met name door de lange 'suite' 'One of Those Days in England'. Op eerste persingen van het werk stond het nummer 'Watford Gap', met een kritische tekst over het eten in het Watford Gap Service Station. "Watford Gap, Watford Gap, A plate of grease and a load of crap…". In de directie van EMI zat iemand die ook betrokken was bij dit bedrijf en eiste dat het nummer van het album gehaald zou worden. Zodoende staat er een andere track op latere persingen...Na vier soloalbums verscheen dit livewerk...
Steve Hillage - Live Herald (1979)
Gestoken in een fraaie hoes ontworpen door Hipgnosis is dit album opgenomen met draagbare apparatuur in de twee jaar daarvoor. Het geluid is desondanks prima. De band van Hillage was aan verandering onderhevig waardoor er een flinke hoeveelheid verschillende bandleden te horen is. Wat echter constant blijft is de hoge kwaliteit en het bijzondere gitaarspel van Steve zelf.Het eerste en het laatste live-album van Klaus Schulze volgens de liner notes.
Klaus Schulze - ...Live... (1980)
Toen het album verscheen was Schulze blijkbaar echt in de overtuiging dat het bij een éénmalig livewerk zou blijven. Drie jaar later verbrak hij overigens deze 'belofte' al. '...Live...' kan gezien worden als een mooie afsluiter van het werk dat hij in de jaren zeventig maakte. Mede omdat hij al vrij snel overschakelde van analoge naar digitale instrumenten, die een heel andere sfeer met zich meebrachten.Een livealbum dat niet op de reguliere manier live was.
Kayak - Eyewitness (1981)
Twee keer is dit album uitgebracht. De originele uitgave op vinyl, met een enthousiast publiek en later op cd eentje geheel zonder. Ik begreep toen ik de cd origineel kocht niet waar het publiek was gebleven. Echter heb ik nu duidelijkheid. Het geheel is live in de studio opgenomen en een week later voor een groep fans ten gehore gebracht en dat is opgenomen. Later is er zelfs nog meer publiek tussen gemixt. Beide versies hebben en volledig andere sfeer hierdoor. De verzamelaar zal het twee keer in bezit hebben.De muziekhemel is weer een held rijker.
Kevin Ayers - Whatevershebringswesing (1972)
Eén van de oprichters van Soft Machine had het redelijk snel gehad met de band. Het tekende toch min of meer Kevin Ayers, die weinig had met touren en leven op de weg en dan ook vertrok om bij te komen op het strand van Ibiza. Kevin bleef daarna prachtige platen maken, waaronder deze. Met als opening een indrukwekkende orchestratie van David Bedford. John zei nog dat zijn albums tot de laatste, 'The Unfairground', geweldig waren. Inderdaad.
"Eindelijk iemand die het kent" zei de eigenaar van de platenzaak in Delft...
Jackson Heights - The 5th Avenue Bus (1972)
Ik kocht dit tweede album van Jackson Height's pas dit weekeinde. De band van Lee Jackson - zanger van The Nice - die volgens de overlevering nergens heen ging. Toch is het een fraai voorbeeld van de folk-georienteerde muziek die de groep in staat was te maken. De hoes is overigens een prachtig tijdsbeeld, een Amerikaanse bus met daarop de reclame voor sigaretten in combinatie met 'football'. Heden ten dage is dit absoluut niet meer mogelijk. De tijd verandert snel...En band die ik al vele jaren ken maar die me nooit echt wist te raken...
Ange - Emile Jacotey (1975)
Het vijfde werk van Ange was een conceptalbum over de schoenmaker en verhalenverteller Emile Jacotey. De band stond deze periode bovenaan de Franse progressieve rockscene. Zelf heb ik het altijd lastig gehad door met name de soms sprekende zang vol dramatiek van Christian DeCamps. Echter bevalt het nu stukken beter en is met name de eerste kant van het album een zeer sterke en sfeervolle.Een Waalse band die in eigen land bekendheid genoot.
Machiavel - Mechanical Moonbeams (1978)
Drie albums lang maakte de band fraaie progressieve rock. Met name het einde van dit werk is sterk, met onder andere fraai mellotron. Toch wist Machiavel met de ballad 'Rope Dancer' ook haar eerste hit in eigen land te behalen. Blijkbaar smaakte dit commerciële succes naar meer. De symfonische rock verdween en zelfs reggae-invloeden doken op in de muziek.David Bedford wist mee te liften op het succes van Mike Oldfield.
David Bedford - The Odyssey (1976)
Het zou zijn vierde album worden. Net als Oldfield zat hij bij Virgin en hielp hij met de orkestrale versie van Tubular Bells. Inmiddels was Bedford weg gedreven van de avant-garde kakafonie naar een ambient geluid in de richting van Tangerine Dream, Schulze en Eno. Dankzij de prachtige vocalen van het Queens College Choir en door de sfeer in het eerste deel doet het ook denken aan 'Hergest Ridge' van Oldfield. Van het werk dat ik van hem ken is dit het hoogtepunt.Een Italiaans album dat soms het etiket 'meesterwerk' krijgt.
Semiramis - Dedicato A Frazz (1973)
De indertijd zeer jonge band wist slechts tot dit album te komen. De symfonische muziek kent ook jazzy intermezzos, folk invloeden, klassieke elementen en harde passages. Het resultaat is een aanrader voor liefhebbers van Italiaanse jaren-zeventig prog. 'Dedicato A Frazz' is een waardevolle aanvulling voor de verzameling. Overigens ook een vermelding voor het toch zeer fraaie artwork, ook aan de binnenkant van deze gatefold-sleeve.Het derde album van deze Italiaanse band...
Mangala Vallis - Microsolco (2012)
Maar liefst zeven jaar ging er voorbij sinds het vorige album van de groep. De meest hoorbare wijziging is de nieuwe zanger. Roberto Tiranti die een tintje van Gabriel toevoegt aan het geluid. Ook Christiano Roversi, bekend van Moongarden, is de gelederen komen versterken. Het concept is overigens niet echt progressief. Het is een aanklacht tegen de computer en gaat over de dag dat de digitale wereld platgelegd zal worden. Uiteraard verschijnt het werk dan ook op vinyl.De band maakte in haar eerste periode vijf studioalbums.
Anyone's Daughter - Neue Sterne (1983)
Dit was het laatste in de reeks. Nadat de groep al over was gegaan van Engelse naar Duitse teksen werd de muziek ook langzaam iets eenvoudiger. Echter bleef ook op de uiteindelijke twee albums de typische door toetsen gedomineerde sfeer aanwezig. Nadat er afgelopen jaren al een aantal remasters verschenen heeft Tempus Fugit nu ook de resterende albums opnieuw op cd uitgebracht. Voor de liefhebber zijn ze nu eenvoudiger te verkrijgen dan voorheen.© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
