OProg's Week CD/LP/DVD

	Misschien kent het grote publiek hem met name door Pink Floyd... Roy Harper - Lifemask (1973) Hoewel ik eigenlijk betwijfel of er wel zoveel mensen zijn die weten dat het Roy Harper was die de zang op 'Have a Cigar' voor zijn rekening nam. 'Lifemask' is misschien wel het meest persoonlijke Harper album, geschreven in een periode dat hij kampte met een longaandoening. Het vertaalde zich in het plaatkantvullende 'The Lord's Prayer', dat Harper zelf beschreef als "...my last will and testament".
	Altijd leuk om weer eens iets te ontdekken in de eigen kast... Taal - Skymind (2003) Twee albums maakte deze Franse band om vervolgens uit het zicht te verdwijnen. De website laat echter op live-gebied nog wat geringe activiteit zien. Ik bedacht me dat het vreemd is dat de muziek wat weggezakt is toen ik het schijfje in de speler stopte. Een unieke mix van symfo en klassiek met onder andere fluit, viool en saxofoon. Met dit schitterende album kom ik de laatste weken van het jaar wel door.
	Indertijd mijn eerste kennismaking met Alquin... Alquin - Nobody Can Wait Forever (1975) Mede daarom is het toch altijd een favoriet gebleven, hoewel het geluid van de eerste twee albums wat progressiever was. On-Nederlands klonk het, maar het was juist ook weer erg Nederlands door de foto van station Holland Spoor die in de hoes verwerkt is. Een paar jaar terug verscheen het album op cd in een serie van Van Leest als mini-lp. Het zou het enige Alquin album blijven dat op deze manier verscheen. Ook Van Leest zou snel uit het straatbeeld verdwijnen, terwijl Alquin nog zo nu en dan actief is.
	Superlatieven schoten indertijd tekort... Moria Falls - The Long Goodbye (1995) Nog steeds zijn reviews te vinden die dit schijfje 'het beste van de jaren negentig' vinden. De Engelse band ging mee in het vaarwater van Pendragon, Arena en IQ. Helaas zou het avontuur slechts twee albums duren waarvan dit debuut nog steeds indruk maakt. Niet het beste uit die periode, maar nog steeds een erg sterk album. Jammer dat een groep die zoveel potentie had zo stilletjes door de achterdeur is verdwenen...
	Een periode van de band die bekend staat als 'The Blue Years'... Tangerine Dream - Le Parc (1985) De band tekende in het midden van de jaren tachtig, na de scheiding van Virgin, bij het Amerikaanse Jive Records. De naam die deze periode kreeg was te danken aan de blauwe kleur die het label in gebruik had. Nadat Castle een paar jaar terug een goedkope cd van het album uitbracht verschijnt er nu een remaster van Esoteric. Tijd om het originele vinyl dat in de kast staat weer eens een luisterbeurt te geven. Typisch jaren tachtig, wat gedateerd, maar voor de liefhebber aan te raden.
	Tegenwoordig zijn er twee versies van deze band... Wishbone Ash - 40th Anniversary - Live in London (2009) Martin Turner's Wishbone Ash toert met onder andere oud Landmarq-drummer Dave Wagstaffe actief rond. Dit is een concert gegeven door de versie van Andy Powell. Halverwege het concert volgt nog de mededeling dat deze groep de echte Wishbone Ash betreft. De grootste vernieuwing in de band heeft de afgelopen jaren in de bandleden gezeten en niet in de muziek. Echter doet dat aan de kwaliteit niks af.
	Toch was het even schrikken... Todd Rundgren - Something/Anything? (1972) Na eerste deze maand Colin Blunstone te hebben gezien bij VI zag ik nuoje Todd Rundgren bij AVRO Kunstuur naast Mathilde Santing een duet zingen. De reden was zijn avontuur met het Metropole Orkest. Snel vergeten en terug naar de periode dat Todd zijn hoogtepunten op plaat slingerde. Volgens velen hoort dit unieke werk bij het beste dat Rundgren maakte en ook veertig jaar later staat het nog als een huis. Rond dit jubileum blijft een 'collector's box' overigens uit.
	Met deze hoes van H.R. Giger verwacht je onbewust toch... Island - Pictures (1977) ...muziek die klinkt als 'Brain Sallad Surgery' van ELP. Elke keer als ik het album pak moet ik er aan denken. De gedachte is echter snel weg zodra het werk van start gaat. Dan komt er een unieke mix van Canterbury, Gentle Giant en Van der Graaf Generator. Wie het album van de Zwitserse band nog zoekt moet diep in de buidel tasten. Zowel de originele vinyluitgave als de remaster op cd zijn moeilijk te krijgen en haast onbetaalbare 'collector's items' .
	Een instrumentaal album zoals er wel meer bij Magna Carta zijn verschenen... Attention Deficit - The Idiot King (2001) Eerlijk is eerlijk, het was met name de hoes die mij er aan deed herinneren dat dit schrijfje ook nog steeds in de kast stond. Ik ben altijd gevoelig geweest voor artwork dus het was ook reden om dit werk weer eens te draaien. Het bevat een knappe mix van jazz en rock, waarbij King Crimson altijd in de buurt blijft. Na dit tweede album is het stil geworden rond deze keyboardloze band. Gitarist Ales Skolnick is tegenwoordig weer actief met de trashmetalband Testament.
	Door de zang vaak vergeleken met Yes... Starcastle - Song of Times (2007) Vier albums maakte de formatie eind jaren zeventig. Hierna was de bron van creativiteit droog en verdween de groep geruisloos. Een paar jaar terug verscheen er plots een nieuw album. Gebleven is de stuwende bas en de kenmerkende zang, hoewel gezongen door een andere zanger. Echter komt zijn stem met name in het begin wat dun over en is het misschien wel het zwakste punt van 'Song of Times'. Stuwende kracht voor het maken van 'Song of Times' was de inmiddels overleden bassist Gary Strater. Na zijn dood is het album afgemaakt en drie jaar later verschenen.
	Dit Zweeds hoogtepunt draai ik nog steeds erg veel... Twin Age - Lialim High (1997) Helaas is het bij twee hele goede albums gebleven, waarvan dit tweede het meest volwassen was. Daar waar het eerste album nog redelijk standaard neo-prog was kreeg de band op 'Lialim High' een eigen geluid, waarin met name de toetsen en het strakke drumwerk de dominante factor waren. Het ging echter mis bij het derde en laatste album, de magie leek volledig weg. Gelukkig is bij de eerste twee de verveling nog steeds niet toegeslagen.
	Met oudgediende Damian Wilson is Threshold helemaal terug! Threshold - March of Progress (2012) Toen de band vijf jaar terug op het punt stond om te gaan touren met het album 'Dead Reckoning' verliet de inmiddels overleden "Mac" McDermott plotseling de band. Het betekende de terugkeer van Wilson en de nieuwe samenwerking is blijkbaar goed bevallen. De groep heeft een nieuw hoogtepunt bereikt met het negende studioalbum, waarbij de stem van Wilson net dat extra geeft dat vergelijkbare bands nog wel eens missen. De knaller van het jaar?
	Een heruitgave tilt twee albums voor mij uit de vergetelheid… Strangers on a Train - The Key Part 2 / The Labyrint (1993) Om eerlijk te zijn heeft deze uitgave van dit album een aantal jaren in de kast gestaan. Weggezakt en ook niet meer verkrijgbaar. Tot ik vorige week las dat Metal Mind remasters uit gaat brengen. ‘Real progressive rock gems’ stond er in de aankondiging. Reden om dit maar liefst tweeënzeventig minuut durende werk weer eens grondig te beluisteren. Het was een feest van herkenning en muzikaal gezien erg goed, hoewel de drummachine inmiddels toch wat gedateerd overkomt.
	Wederom een band die het maar een korte periode uithield... Seventh Wave - Things to Come (1974) JProg liet mij deze week een door hem aangeschaft item zien. Het betrof een uitgave met daarin de remasters van de twee albums van Seventh Wave. Reden om het ook zelf weer eens te draaien. 'Things to Come' was altijd mijn favoriet, echter was de opvolger 'psi-fi' succesvoller. Na een tour door Amerika ging de band uit elkaar. Ken Elliot ging de reclamemuziek in, Kieran O'Connor maakte nog deel uit van verschillende bands en zou eind jaren tachtig aan alcoholisme overlijden.
	Een sampler met progressieve rock liet mij 'Nu Mule's Fool' horen... Family - Bandstand (1972) Reden om weer eens wat materiaal van Family te draaien. Helaas concludeerde ik ook dat dit maar in zeer beperkte mate bij mij aanwezig is. Na 'Bandstand' zou er nog een laatste album volgen voor de groep uit elkaar viel. Veertig jaar later is er wel weer activiteit. De albums verschijnen opnieuw op vinyl en de heren gaan optreden in de O2 Shepherd’s Bush Empire, naar eigen zeggen voor een eenmalige reünie.
	De komst van een nieuw album doet me de albums van Threshold draaien... Threshold - Wounded Land (1993) De originele uitgave van deze schijf kocht ik indertijd niet lang na het verschijnen er van bij Simpele Fons in Dordrecht. Een sterk album, hoewel hij origineel wat blikkerig klonk. Niet getreurd, het exemplaar werd een jaar of tien terug vervangen voor een 'Deluxe Edition'. Nu komt het weer een keer uit, nu als 'Definitive Edition' met twee nieuwe bonustracks. We blijven niet bezig dus deze sla ik over. Zou er over een paar jaar ook nog een 'twenty-fifth anniversary box' komen?
	De aankoop van het debuut deed me ook dit album weer eens draaien. Gryphon - Raindance (1975) De band begon in de jaren zeventig onder leiding van Richard Harvey met het mixen van traditionele Britse folkmuziek met invloeden uit de middeleeuwen en de Renaissance. Langzaam schoof ze door naar de rock, waardoor progliefhebbers met name 'Red Queen to Gryphon Tree' zullen waarderen. 'Raindance' was het vierde album dat misschien wel het meest progressief is. Door het deels verdwijnen van de folkinvloed is het volgens sommigen ook het minst creatieve.
	En toen stond het laatste album van Ritual weer eens op... Ritual - The Hemulic Voluntary Band (2009) Ik draai de muziek van Ritual wel eens alleen dan meestal het debuut. Deze keer toch eens gekozen voor de laatste en dat was toch een verrassing. De muziek was de afgelopen jaren volledig weggezakt. Onterecht, want dit vierde album van Ritual is zeker een goede die ik de komende tijd maar weer eens wat vaker moet draaien. Toch leuk om op zo'n manier weer iets nieuws te ontdekken dat al jaren in huis is.
	Bij een groot deel van de bevolking zit Santana tegenwoordig in het geheugen... Santana - Caravanserai (1972) ...als gitarist en bandleider bij het materiaal van 'Supernatural' uit 1999. Commerciële, simpele nummers met bekende artiesten die goed in het gehoor liggen. Mijlen ver van de muziek die hij in de jaren zeventig maakte. 'Caravanserai' uit 1972 is er een goed voorbeeld van. Het album bevat een bijzondere mix van het gitaarwerk van Santana met invloeden van salsa, rock, en jazz. De voorname focus lag op de instrumentale, jazzy passages, die heerlijk wegspelen.
	Weer volop bezig geweest met oud materiaal... Jean-Luc Ponty - Enigmatic Ocean (1977) Mede ingegeven door Ben Sidran ben ik de afgelopen week wat jaren-zevenig fusion aan het draaien geweest. Naast werk van Chick Corea en Brand X kwam ook dit album weer tevoorschijn. Het is Jean-Luc Ponty op zijn best, hoewel de hoge kwaliteit van 'Enigmatic Ocean' ook komt door de band. Als je naast zijn fenomenale vioolspel ook Allan Holdsworth en Daryl Stuermer hebt moet het wel een goed resultaat worden. Een sterk album dat misschien een beetje te veel onderbelicht is gebleven.
	Ben Sidran, tot zaterdagmiddag voor mij een totaal onbekende... Ben Sidran - Live at Montreux (1978) In de rommelzaak waar ik met regelmaat bekijk of er nog tweede hands vinyl binnen is gekomen dat de moeite waard is viel dit album door de hoes al snel op. Een Amerikaanse jazz en fusion toetsenist. Het besluit dit album direct mee te nemen was snel genomen na het zien van de bezetting. Onder andere Tony Levin, Steve Khan en Michael en Randy Brecker doen mee. Het resultaat is zeer goed luisterbare, lekker in het gehoor liggende muziek met als afsluiter een versie van 'Come Together'.
	Een album dat me indertijd vooral opviel door de hoes... Crucible - Tall Tales (1997) De band is er weer eentje van de lange lijst met groepen die spoorloos verdwenen zijn. Helaas, want Crucible was een sterke band in de stijl van de typisch jaren zeventig prog. Veel invloeden van onder andere Genesis met een zanger die doet denken aan Geddy Lee. Analoge toetsen liet de band ook horen, dus ook met regelmaat het geluid van de Mellotron. Helaas duurde het avontuur maar twee cd's.
	Naast een nieuw album is 'Moving Pictures' er nu ook live... Rush - Moving Pictures Live (2011) Ik draai het album nu van vinyl. Liefhebbers die een andere kant van het album willen horen kunnen nu ook de 'Deluxe Edition' van het album kopen. Hierop krijgt de koper zowel de geremasterde stereoversie als de 5.1 mix op blue-ray of dvd. Overigens is er nogal wat onduidelijkheid over de remasters. Er zijn drie boxen verschenen, maar in elke box zit maar één album in 'surround'. De kans is dan ook groot dat de rest van de discografie nog als luxe versie uit gaat komen.
	Eén van de laatste uitgaven op het label Kinensis. Ad Infinitum (1998) Wat er nog over is van de website van Kinensis maakt zelfs geen melding meer van dit album. Na zes jaar werken verscheen het eind jaren negentig. Een prettig werk met artwork van Roger Dean. Een belofte voor de toekomst. Mis gaan kon het niet, de vertaling van het Latijnse 'Ad Infinitum' is immers 'tot in het oneindige'. Echter bleek de groep wel snel eindig. Ze verdween spoorloos en maakte de potentie niet waar. Wat rest is deze fraaie met Genenis- en Yesinvloeden doorspekte cd.
	Eigelijk was ik dit album een beetje vergeten... Jan Akkerman (1977) Tot ik hem dit weekeinde weer eens draaide. Een progressief werkstuk met naast een uitmuntende Jan Akkerman een sterke band. Om eerlijk te zijn komen de leden me niet direct bekend voor. Uitzondering zijn de drummers. Pierre van der Linden, waar Akkerman al mee speelde bij Brainbox en Focus en die ook deel uitmaakte van Trace. De andere drummer was Bruno Castelucci, die fuore maakte in de jazz met onder andere Joe Zawinul en Chet Baker.
	Deze week deze plaat van Gong gekocht op vinyl. Gong - Gazeuse! (1976) Uiteraard ken ik het al jaren, echter de hoes maakt een aankoop op het originele medium al waard. Bij het album zit namelijk een schitterende poster waarop het gehele artwork te zien is. 'Gazeuse!' zou het eerste werk zijn van Pierre Moerlen's Gong, uitgebracht zonder zijn eigen naam ervoor wegens contractuele verplichtingen. Het is niet meer de space-rock van Daevid Allen, maar een klassiek jazz-rock album met een andere Allen, namelijk Holdsworth.
	Is dit nou een popgroep met progressieve muzikanten? Mr. Big - What if... (2011) Deze Amerikaanse band bestaat inmiddels al vijfentwintig jaar. De centrale en best bekende figuren binnen de progressieve rock zijn oprichters Billy Sheehan en Paul Gilbert. De groep had begin jaren negentig nog een wereldhit met 'To be with you'. Ruzies zorgden een jaar of tien terug voor een breuk. Met dit album is de band weer terug in de originele bezetting. De muziek is nog steeds sterk, echter zal er in de huidige tijd helaas geen grote hit meer inzitten.
	Tot slot voorlopig de laatste keer een keuze met 'Storm Corrosion' in gedachte. Epidaurus - Earthly Paradise (1971) Toch zit er wel een verschil in met de vorige twee weken. Dit album heb ik niet in de rij met invloeden van Åkerfeldt en Wilson gezien voor hun project. Het is in ieder geval progressief, sfeervol en obscuur genoeg om in de lijst te hebben kunnen staan. Inmiddels is er zowel op cd als vinyl een remaster verschenen. En dat is een zeer nuttige zaak, want het geluid knalt vijfendertig jaar later werkelijk de speakers uit.
	Van dit album is vorig jaar een prachtige heruitgave verschenen op vinyl. Affinity (1971) Naast het 'analoge' album bevat het ook al het materiaal op cd. De liefhebber kan het label, Lilith, dankbaar zijn. Vorige week zag ik nog een orginele persing binnen een week verkocht worden voor honderdvijtig euro. De muziek is jazzy met op zang 'de Britse Grace Slick', te weten Linda Hoyle. Voeg daar nog het hammondwerk aan toe en men moet oordelen dat het een zeer sterk album is. De hoes is overigens van Marcus Keef, vooral bekend van het eerste album van Black Sabbath.
	Een aankoop die het gevolg is van 'Storm Corrosion'. Comus - First Utterence (1971) De afgelopen jaren heeft Mikael Åkerfeldt veelvuldig het debuut van Comus genoemd als een absolute topper en voor hem een invloedrijk album. Niet voor niets vernoemde hij met 'My Arms, Your Hearse' al een album naar een songtekst van de band. Eindelijk aangeschaft en het werk mag er inderdaad zijn. Het zou de donkerste en hardste folkband zijn die er is geweest. Misschien is de beste omschrijving nog wel dat dit de donkere tegenhanger van het Canadese Harmonium is.
	De geruchten dat ze samen een album zouden maken waren er al jaren... Storm Corrosion (2012) Als liefhebber van Porcupine Tree las ik twaalf jaar terug dat Wilson het nieuwe album van Opeth zou produceren. De Zweedse band kende ik van naam en het zou voor mij mede een introductie binnen het 'hardere' genre zijn. In de jaren erna schoven de bands qua stijl meer naar elkaar toe en ook het vorig jaar verschenen 'Heritage' is gemixt door Wilson. Nu hebben ze dus voor het eerste samen een project. Voor de liefhebbers van de laatste albums van Opeth en Steven Wilson een echte aanrader. Zwaar beinvloed door het rijke verleden van de obscure prog.
	Deze week is 'Storm Corrosion' verschenen.. Black Sabbath - Sabbath Bloody Sabbath (1973) Hierdoor zijn er de afgelopen weken op veel plaatsen interviews te vinden met Steven Wilson en Mikael Åkerfeldt. Laatsgenoemde liet weten wat zijn favoriete albums zijn en noemde naast het witte album van The Beatles dit werk van Black Sabbath als absolute favoriet. Bij herbeluistering valt weer op wat een geweldig album het is. Heden ten dage zouden we dit scharen onder de progressieve rock, toen noemde men het vooral hardrock. Persoonlijk hoogtepunt is 'Who Are You?'.
	Ik moest toch even nadenken wat het was toen ik dit album bij iemand luisterde. Paul Weller - Sonik Kicks (2012) Pas bij het horen van stem van Paul Weller werd duidelijk dat hij het was. Toch is het werk wel herkenbaar als zijnde materiaal van hem, maar gelukkig is er ook een hoop nieuws te horen. Het is niet zo dat hij na het maken van het succesvolle 'Wild Wood' zonder progressie door is gegaan. De muziek klinkt hedendaags en zal de liefhebber van de prog zeker aanspreken. Persoonlijk hoogtepunt is op dit moment 'Be Happy Children' .
	Voor mij in de vergeethoek geraakt, ondanks dat er vijf albums in de kast staan. Par Lindh Project - Live in America (1998) In eigen beheer bracht Par Lindh zijn materiaal tweede helft jaren negentig uit. Ik kocht redelijk snel achter elkaar het beschikbare werk, onder andere via de mail-order van Cyclops. Zeker in het begin haalde het met regelmaat de speler, maar toch zakte het daarna vrij snel weg. Tot ik er deze week weer mee in mijn handen stond. Goed materiaal en er was heel weinig blijven hangen. Ook eens gekeken of Lindh nog actief is en wat blijkt, hij maakt nog steeds muziek. Onlangs nog een album met de broers Hackett.
	Deze week draaide ik 'Live in Paris' weer eens van Supertramp. Roger Hodgson - Rites of Passage (1997) Hierna heb ik vrij snel daarna dit album van de voormalig zanger van Supertramp ook weer eens in de speler gehad. Het is live en Hodgson laat horen het nog niet verleerd te zijn. Er valt op dat ook zijn recentere nummers zich probleemloos kunnen meten met de grote hits die hij met zijn band scoorde. De kwaliteit van de opname is geweldig en leuk is ook dat zijn zoon Andrew ook mee speelt. Als drummer maar hij laat met het nummer 'Melancholic' horen dat hij ook als songwriter uit de voeten kan.
	Er komt een album uit van Steve Hackett en Chris Squire... GTR (1986) Ik moest toen ik dit las denken aan de vorige keer dat Hackett een album maakte met iemand die de snaren beroerde bij Yes. Samen met Steve Howe en een relatief onbekende band verscheen meer dan vijfentwintig jaar terug 'GTR'. Een groot succes werd het niet, zowel in commercieel als artistiek opzicht. Toch moet ik zeggen dat het, nu ik het weer eens draai, goed in het gehoor ligt. Alleen, met twee van zulke grote namen had menig fan een echt progalbum verwacht. Afwachten hoe dit met het nieuwe werk is.
	Progressieve bands als Yes en Pink Floyd hadden wereldhits... Flying Colors (2012) Yes stond met name bekend om het technisch vernuft van de bandleden en de lange composities. Toch scoorden ze met een nummer als 'Roundabout' in dezelfde periode een bescheiden hit. Met de gedachte dat 'progressieve muzikanten' ook korte, pakkende nummers kunnen maken is dit project opgezet door producer Bill Evans. Met grote namen, want de band bestaat naast de relatief onbekende zanger Casey McPherson uit Mike Portnoy, Steve Morse, Neil Morse, Dave LaRue.
	Een ware Nederlandse klassieker... Focus - Hamburger Concerto (1974) De ingredienten van het succes van de band zijn bekend. Het was voor een groot deel het gitaarwerk van Jan Akkerman dat voor velen het hoogtepunt van het werk was. Daarnaast bespeelde Akkerman nog een instrument dat ik zelf verder niet ken uit de progressieve rock, namelijk de luit. 'Hamburger Concerto' zou het laatste echte progressieve rockalbum zijn dat de groep maakte met Jan Akkerman.
	Een album dat ik door de fraaie sfeer in het begin veel draaide. XII Alfonso - Claude Monet vol. 1 (2002) Om eerlijk te zijn is het in de loop van de tijd toch wel wat weggezakt. Heel erg progressief kan je het werk overigens niet noemen, maar toch worden de albums van de groep al sinds het begin opgepikt door de 'progressieve scene'. De afgelopen dagen besloten dit album weer eens te draaien. Oorzaak is het bericht dat de band een box van drie cd's heeft gemaakt over het leven van Charles Darwin.
	Vijf jaar terug dacht ik dat Citizen Cain spoedig materiaal uit zou brengen... Citizen Cain - Raising the Stones (1997) De band tekende die periode bij Festival Music en gaf zodoende een teken van leven. De albums van de heren gingen en bleven jaren in de kast tot ik afgelopen woensdag deze weer eens in de speler stopte. Uit nieuwsgierigheid op de website gekeken waar precies dezelfde avond een update op was gezet dat 16 april het nieuwe album 'Skies Darken' verschijnt. Toeval? Of zou dat niet bestaan?
	Ik had deze week het plan om de 'Collected Works' van SFF te draaien... Spektakel (1974/1996) Zoekende naar de cd kwam ik dit album tegen. Naar eigen logica bij SFF neergezet, omdat zowel Eduard Schicke als Heinz Führs ook deel uitmaakten van deze band. Volgens het beknopte boekje waren hun concerten legendarisch door de enorme lichtshow en het feit dat de show soms vijf uur kon duren. Mede doordat de fanbase klein bleef zou het nog twintig jaar duren voordat dit album zou verschijnen. Typisch jaren zeventig en uitgesponnen, maar toch nog steeds boeiend.
	Zou Sweet D'Buster ooit nog het verdomhoekje uit mogen? Sweet D'Buster (1976) Naar eigen zeggen was het een 'Nederlandse supergroep'. Met als leden onder andere Bertus Borgers, Herman Deinum en Robert Jan Stips. Helaas is het materiaal vijfendertig jaar later zelfs nog nooit normaal op cd uitgebracht en blijft het zoeken naar het vinyl. Jammer, want dit debuut zal fans van degelijke rock met een progressieve kant aan moeten spreken. Met name 'Magic Moment' blijft geweldig. Tijd voor een herwaardering van deze band?
	Ineens weer een teken van leven van Jadis, er zou een nieuw album komen... Jadis - More than meets the Eye (1994) Ongemerkt zijn er immers alweer een flink aantal jaren verstreken sinds 'Photoplay'. Ondanks dat ik ze altijd veel draaide was dit een stuk minder geworden. Dus kwamen de albums deze week weer in de speler en werd het een feest van herkenning. Mijn persoonlijke favoriet blijft dit debuutalbum en de twee mini-albums uit de beginperiode, die later gezamelijk op de compilatie 'Medium Rare' verschenen.
	De eerste van drie albums die de band maakte... Cairo - Cairo (1994) Al meer dan tien jaar is het helemaal stil rond deze formatie. Ongelukkig bericht, het overlijden van zanger Bret Douglas, zorgden dat de albums weer de speler in gingen. Een album dat typisch Magna Carta is, met vleugen Magellan onder andere. Erg Amerikaans en ook kwalitatief hoogstaand. Prettig om dit werk weer eens te draaien. Ik denk dat dit treurige bericht ook definitief het einde van Cairo zal betekenen.
	Een band met een toepasselijkere naam is bijna niet te vinden op dit moment... Winter - Acoss the Circle's Edge (1992) De opnamen van dit album werden in 1990 in eigen beheer als EP uitgebracht met een zelfgemaakte hoes om aandacht van een platenmaatschappij te trekken. De bedoeling was om dan een volledig album op te nemen. Toen SI Music besloot het werk op cd uit te brengen was de line-up van de band al heel anders geworden. Besloten werd om de originele tapes te remasteren en het verscheen met een door SI gemaakte hoes. Een volledig album zou nooit komen...
	Na meer dan vijftien jaar is er weer een formatie van de band actief. Brand X - The Plot Thins / A History of Brand X (1992) Tot de belangrijkste leden in deze line-up behoren John Goodsall en Percy Jones. Reden om weer eens wat van de groep te draaien. Deze begin jaren negentig uitgegeven verzamelaar is dan een goed startpunt. Het was voor mij indertijd de eerste introductie met Brand X. Het laat dan ook een fraaie selectie nummers horen afkomstig van de eerste zes albums. Zouden er niet een keer remasters van verschijnen?
	Een jaar of twaalf terug verschenen de twee albums van de band weer op cd... Sebastian Hardie - Four Moments (1975) Musea was het label en aangetrokken door de twee fraaie, bij elkaar passende hoezen besloot ik het een kans te geven. Met name de langzame, dromerige muziek van dit album die de band onder leiding van Mario Milo bracht was 's avonds laat genieten. Vijfendertig jaar was het stil, op een optreden op ProgFest in de jaren negentig na. Nu las ik het bericht dat de groep terug is en er dit jaar nog een album uit zal komen.
	Zo nu en dan komt dit album weer eens uit de kast... Seventh Wave - Things to Come (1974) Deze keer is het omdat ik zag dat de twee albums van de band opnieuw uit zijn gebracht. Ik las een review waarin het de hoogst mogelijke waardering kreeg. Slecht is het natuurlijk niet, maar om het te plaatsen tussen de absolute top gaat ook wat ver. Potentie had de band zeker wel, ook op commercieel gebied. Helaas gooiden een aantal foute keuzes roet in het eten. Na de tweede schijf ging de stekker er dan ook uit.
	Geen progressieve rock, wel 'related'... Iced Earth - Dystopia (2011) Matthew Barlow heeft Iced Earth weer verlaten en zodoende kon de band opnieuw op zoek naar een nieuwe zanger. Deze is gevonden in Troy Seele. Muzikaal gaat de groep deels verder waar ze gebleven was. De harde stukken klinken als vanouds. Toch zitten er ook een paar langzamere nummers op het album. Ik had nooit gedacht dat er nog een moment zou komen waarop ik bij het draaien van Iced Earth aan Enchant zou moeten denken.
	Na 'Live at Leeds' is ook dit album van The Who uit als box. The Who - Quadrophenia (1973/2011) Dit album opnieuw uitbrengen is om meerdere redenen een geweldig idee. Dit omdat bij de vinyl versie een schitterend fotoboek zat met foto's die aansloten op het concept. Deze zitten nu ook in het prachige informatieve boek dat in deze box zit. Ook bevat hij twee cd's met demo's die Townsend opnam die de basis zouden vormen voor de definitieve versie van het werk. Een 5.1 mix en een vinyl single maken deze uitgave compleet.

OProg's weekcd's 2011

OProg's weekcd's 2010

OProg's weekcd's 2009

OProg's weekcd's 2008

OProg's weekcd's 2007

OProg's weekcd's 2006

OProg's weekcd's 2005

OProg's weekcd's 2004

OProg's weekcd's 2003

© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved