Ritual
Tempus Fugit / Inside Out ritual 1999/2004 53:08
Recensent: OProg Waardering: Het zal 1999 geweest zijn toen ik voor Kerst besloot een aantal cd's te bestellen zodat ik iets te doen had tijdens de donkere dagen rond de kerstboom. Het werd een stapeltje Zweeds werk en één van die albums was het debuut van Ritual. Ik weet nog dat ik het na de eerste keer luisteren verreweg het minste album vond. Pas na meerdere keren ging ik de vreemde combinatie die bestond uit symfo en folk waarderen. Achteraf gezien is het album van Ritual de beste koop van de stapel geweest gelet op het aantal draaibeurten. Ik draai hem nog steeds met veel plezier en het blijft altijd weer een boeiend werkstuk. Toen ik het echt ging waarderen was inmiddels het tweede album al uitgekomen. Ik moest die schijf ook in mijn bezit hebben maar dat was nog niet zo eenvoudig. 'Ritual' was een uitgave van het Franse label Musea terwijl 'Superb Birth' als eigen beheer de wereld in ging en nergens te krijgen was. Uiteindelijk heb ik hem bij iemand in Canada gekocht die hem te koop aan bood op een nieuwsgroep en er blijkbaar vanaf wilde.
De verwachtingen waren enorm, de teleurstelling bij de eerste keer luisteren ook. Ik hoopte dat hij zou groeien maar dat gebeurde niet. Het werk had bepaald niet de sfeer van de eerste, de composities konden me absoluut niet boeien en het het album ging de kast in, eigenlijk om er niet meer uit te komen.
Zo gaan er een aantal jaren voorbij en plotseling sta ik weer met het album in mijn handen. Het is inmiddels opnieuw uitgegeven en zelfs remastered. Ik heb hem onverwacht gekregen en dus toch maar weer eens luisteren. Nadat ik het op had gezet voor de eerste keer schalde 'Do you want to see the Sun' uit de speakers. Vreemd, de cd begon toch helemaal niet met dit nummer? Dat was een juiste constatering, want met de doosjes naast elkaar blijkt dus dat de tracklist helemaal aangepast is. Goede keuze, want dit nummer is een mooie opener. Ik vond het toen ik ze live zag vorig jaar ook een sterk nummer. Ik kende het eigenlijk ook amper, omdat het origineel aan het einde stond en ik zelden zover kwam. Het album schuift onder de laser door en ik ben verbaasd over wat ik hoor, aangezien het stukken beter bevalt dan een paar jaar terug. Dit is voor een groot deel te danken aan de nieuwe volgorde maar volgens mij ook aan het feit dat de opnamen opgepoetst zijn. De minste nummers zijn naar achteren geplaatst. Neem 'Dinosaur Spaceship', een up-tempo nummer dat oorspronkelijk de opener van het album was. Het is niet zo slecht als ik dacht maar nog steeds geen topper, maar het album begon hier origineel nota bene mee. Met als tweede nummer 'Golden Angel' dat niet echt beviel terwijl het ook vooraan stond. Erg mooi is 'A Voice of Divinity', bestaande uit piano en zang.
'Superb Birth' is geen topper maar het is wel tijd voor een herwaardering. Ik vond het altijd matig, maar met name door de nieuwe volgorde zit het een stuk logischer in elkaar en loop het aanmerkelijk mooier. Ook het oppoetsen van de opnames is het album te goede gekomen. Het weet niet het niveau van de voorganger te halen maar is op deze manier wel een lekker album om te luisteren.OProg (7-2004)
Bezetting:
Patrik Lundström - lead vocals & guitars
Fredrik Lindqvist - bass
Johan Nordgren - drums
Jon Gamble - keyboards
Tempus Fugit / Inside Out ritual 2005 59:21 & 55:42
Recensent: OProg Waardering: Hoe vaak heb ik me niet zitten te vergapen aan de hoezen van ‘Genesis Live’, ‘Yessongs’ en ‘The Thieving Magpie’. Natuurlijk was het zonder de buitengewone verpakking ook top en pure klasse geweest, toch heb ik de buitenkant altijd een belangrijk punt gevonden. Het maakt onderdeel uit van het geheel. Daarom vind ik het ook zo jammer dat de serie live-albums die ik de laatste tijd tegen kom eruit zien alsof de hoes een massaproduct is. Men pakt van elk bandlid een foto van het concert, plaatst ze in willekeurige volgorde op een donkere achtergrond. Zet daarboven een logo, eronder dat het een ‘Live’ album is en wederom is er een hoes klaar. In de tweede variant gebruikt met een van afstand geschoten foto van het podium.
De Zweedse band Ritual is nu ook live te horen op cd. De band bestaat tien jaar en dat was de reden om dit vorig jaar opgenomen concert uit te brengen. Zoals ik al eerder schreef, vind ik het titelloze debuutalbum van de heren nog steeds geweldig. De eigenzinnige mix van prog en folk kan me na jaren nog steeds bekoren. De tweede schijf was aardig en het in 2003 uitgebrachte ‘Think Like a Mountain’ is een zeer redelijk werk. De laatste keer dat ik ze live aan het werk zag was ook op de tour die bij dat album hoorde. Ze wisten me toen niet geheel te overtuigen. Het concert had een paar geweldige momenten, met als hoogtepunt ‘Humble Decision’, maar ook waren er ogenblikken dat de aandacht compleet verdween. De magie van de studio was niet meegekomen naar het podium en de favoriete nummers waren gedevalueerd tot niet meer dan ‘aardige’ nummers.
Dit gevoel overheerst ook bij deze twee cd’s. Het kan me niet het hele concert lang boeien ondanks een aantal uitschieters. Zo zijn het eerdergenoemde ‘Humble Decision’, de ‘Acoustic Medley’ en ‘Do You Wanna See The Sun’ hoogtepuntjes. Verder weten veel nummers me niet te raken op de manier waarop het met de studioversies wel lukte en dan met name met materiaal van het eerste album. Toch is het over het geheel genomen een heel aardig tot goed concert. Speelplezier is er zeker en dat is ook hoorbaar. Maar om eerlijk te zijn verwacht ik dat dit werk de kast in gaat om er voorlopig in te blijven, want het gaat het niet redden naast de stroom kwaliteit die, ook op live-gebied, verder uitkomt.
OProg (10-2005)
Bezetting:
Patrik Lundström - lead vocals & guitars
Fredrik Lindqvist - bass
Johan Nordgren - drums
Jon Gamble - keyboards
ritual 2007 53:06 Recensent: JProg Waardering: Ritual speelt een mengeling van folk en prog, schrijft Oprog in zijn reviews. Die omschrijving dekt de lading goed. Verder kan ik me van de cd’s niet zoveel herinneren behoudens dat het altijd een prettige luisterervaring is zonder op het puntje van de stoel te worden gebracht. De presentatie van het nieuwe album van deze band was voor mij dan ook niet direct iets om reikhalzend naar uit te zien.
‘The Hemulic Voluntary Band’ is de vreemde titel van het album, ontleend aan boeken van de Fin Tove Jansson over de Moomin Family. Een trollenfamilie die heel wat avonturen beleeft en in Scandinavië weergaloos populair is. Er bestaan zelfs een themapark en televisieserie van.
Het klapstuk van deze nieuwe cd van Ritual is ongetwijfeld het lange slotnummer getiteld ‘A Dangerous Journey’, ruim zesentwintig minuten maar liefst. Een zeer onderhoudende track waarin veel verschillende stemmingen zijn verwerkt en muzikaal erg avontuurlijk. Het intro is akoestisch en folky opgebouwd en er worden naast het bekende instrumentarium diverse authentieke instrumenten gebruikt zoals een bazooka, een harp en een harmonium. Het elektrische deel sluit heel natuurlijk hierop aan en het nummer is goed beschouwd een waaier van korte muzikale thema’s die met elkaar een uitstekend geheel vormen. Ritual op zijn best.
Maar ook de vijf andere nummers mogen er zijn. De vrolijke start met de titelsong, met als altijd de hekenbare, nasale stem van de ook van Kaipa bekende zanger en gitarist Patrik Lundström. Een bewezen goede zanger die vooral door zijn wendbaarheid uitstekend bij Ritual’s muziek past. Het gevoelige piano-intro van ‘In the Wild’ contrasteert goed met het door de scheurende gitaren grillige nummer. ‘Late in November’ brengt rust met mooie fluiten en natuurlijk het harmonium waardoor een heel stemmig en landelijk beeld ontstaat. Dreigend opent ‘The Groke’ waarin de trollen met grote passen de speakers uitlopen en ritmisch de weg in het muzikale landschap vol toetsen- en gitaarlopen zoeken. Geheel verschillend is ‘Waiting by the Bridge’, een overwegend funky en jazzy georiënteerd nummer dat de veelzijdigheid en het muzikale vakmanschap van de band op een volledig andere wijze fraai etaleert. Waarna het al gememoreerde ‘A Dangerous Journey’ als smakelijk hoofdrecht aan de beurt is.
Referenties zijn er natuurlijk, denk aan Gentle Giant en Jethro Tull om de voornaamste te noemen. Maar Ritual laat zich niet gemakkelijk in een vakje stoppen. Nummers met popsongstructuren maar progressief gearrangeerd op een frisse en eigen wijze uitgevoerd, zo zou je hun muziek het beste kunnen samenvatten. En een band die bovendien met dit vierde studioalbum zonder twijfel het beste werk tot nu toe heeft afgeleverd.JProg (8-2007)
Bezetting:
Patrik Lundström - lead vocals, acoustic & electric guitars
Jon Gamble - keyboards, harmonium, harmonica & vocals
Fredrik Lindqvist - bass, bouzouki, mandolin, flutes, backing vocals
Johan Nordgren - drums, percussion, nyckelharpa, backing vocalsDiscografie:
Ritual (1995)
Superb Birth (1999/2004)
Think like a Mountain (2003)
Live (2005)More R
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
