SHORT OJEMUSIC
CUTS
De cd's zijn gewaardeerd met een aantal "OJE's".
Slecht: geen OJE; Matig: 1 OJE; Voldoende 2 OJE's; Goed:
3 OJE's; Uitstekend: 4 OJE's; Topklasse: 5 OJE's.
A
B C D E F G
H I
J K L
M N O
P Q R S T
U V W
X Y Z
After Crying - Show
Jaar: 2003 Duur: 72:09
Label: Periferic Records
Door: JProg (9-03) Score:
Na zes jaar is er eindelijk een nieuw After Crying album. Het is geen
eenvoudig werkstuk geworden en het heeft enige draaibeurten nodig om
wortel te schieten. Veel wisselingen en variaties. De band heeft een
gemoderniseerd geluid gekregen maar breekt niet met het verleden. Topwerk
met conceptneigingen.
Anathema – A
Natural Disaster
Jaar: 2003 Duur: 55:23
Label: Music for Nations
Door: JProg (11-03) Score:
Anathema heeft met 'A Natural Disaster' een hoogtepunt bereikt.
De stemming blijft somber, maar de songs zijn evenwichtiger en meer
dan ooit in balans. Toepasselijk op de mooie track 'Balance' met als
persoonlijke uitschieter 'Flying'. Misschien had het afsluitende 'Violance'
iets korter kunnen zijn dan de tien minuten die het nu duurt, de uitloop
zal niet iedereen even boeiend vinden. De cd is verkrijgbaar als limited
digipack.
Ian
Anderson - Rupi's Dance
Jaar: 2003 Duur: 55:50
Label: RandM Records
Door: JProg (9-03) Score:
Het vierde solo album van Jethro Tull's Ian Anderson biedt prachtige
door de dwarsfluit gedomineerde songs. Het is muzikaal en tekstueel
op hoog niveau en na wat keren beluisteren vallen steeds meer nuances
op. Een groeicd dus. Een meer klassieke Tull met een minder harde rand.
Arena
- Contagium
Jaar: 2003 Duur: 23:35
Label: Verglas
Door: JProg (2-04) Score:
De trilogie is voltooid.
Naast het Contagion album en het eerder verschenen Contagious is er nu de
Contagium cd met vier nummers, waaronder een remix van Salamander en een
uitgebreid multimediagedeelte. En wat voor drie nieuwe songs. Een schitterende
opener 'On the Edge of Despair' maakt al direct duidelijk dat hier geen minder
werk gebracht worden. Een excellerend Arena vervolgt met het wonderschone
'The March of Time'. Het instrumentale 'Confrontation' en een dance-remix
in Arena-stijl van 'Salamander' sluit de cd na bijna 24 minuten veel te snel
af. De multimediale toegift is heel onderhoudend. De mastertracklist en de
plaats van de Contagious en Contagium nummers in de Contagion sage staan
er eveneens op plus 'On the Edge of Despair' en 'The March of Time' gezongen
door John Mitchell. Het haalt, zoals verwacht, niet bij de originelen door
Rob Sowden.
In plaats van Contagion als dubbel-cd uit te brengen is deze werkwijze met
een tweetal vervolg cd's zeker een originele vondst. Het is wel een stuk duurder,
want opgeteld komt het zo toch op ruim €35. Het wachten op de opvolger
van Contagion, ergens in 2005?, wordt er enigszins door verkort.
En de uitsparingen in de digipack van Contagion waren een aardig idee maar
zo werkt het niet.
Arena
- Contagious
Jaar: 2003 Duur: 21:15
Label: Verglas
Door: JProg (9-03) Score:
Een aanvulling op het fameuze Contagion album. De cd bevat restmateriaal van
de opnamesessies van dit album in de vorm van een vijftal songs. Vooral de
twee niet instrumentale tracks, 'The Hour Glass' en 'I Spy' zijn op Contagion
niveau. De cd bevat ook nog een multimediagedeelte. Voor de fans een niet te
missen uitgave maar wel relatief prijzig (ongeveer € 10).
Arena - Live & Life
Jaar: 2004 Duur: 46:06 en 65:08
Label: Verglas Bandsite: Arena
World
Door: JProg (11-04) Score:
De Contagion tour heeft, na het eerdere live-album ‘Breakfast at Biarritz',
een schitterende live-dubbelaar opgeleverd. Op cd 1 een verkorte ‘Contagion'
en op cd 2 ouder werk. Enige overlap met de ‘Biarritz-sessie' is er wel, maar
Arena groeit met het jaar en de uitvoeringen worden alleen maar beter. Dit geldt
in bijzondere mate voor John Mitchell. Wat is die als gitarist gegroeid en hij
speelt ontketend de sterren van de hemel. De geluidskwaliteit is perfect, het
album heeft een mooie ‘tracklist' en de band is in vorm, dus wat wil je nog meer.
Het leven zou voor mij zonder Arena een stuk minder mooi zijn, maar als je geen
liefhebber bent van deze muziek zal je het door deze cd's niet worden. Ook
als ‘limited
box' met een dvd van ruim veertig minuten, bevattend een documentaire over de
band, verkrijgbaar.
Arti
& Mestieri - Murales
Jaar: 2001 Duur: 62:37
Label: Electromantic Music Art
Door: JProg (12-03) Score:
Murales is het 2001 album van Arti & Mestieri, de legendarische
band uit Italië die al heel lang muziek maakt. Hun meesterwerk
'Tilt'
stamt uit 1974. Op dit album met Furio Chirico (drums en percussie),
Marco Cimino (keyboards), Beppe Crovella (piano, keyboards, hammond
en bandoneon), Marco Gallesi (bas), Gigi Venegoni (gitaar) en Corrado
Trabuio (viool) worden allerlij stijlen opgevoerd. Progressieve muziek
die zowel symfonische als jazz paden verkent en steeds weer het avontuur
zoekt. De drummer, Furio Chirico, is een geweldenaar in de stijl van
Bruford en Bozzio en zorgt ervoor dat men niet te overmoedig de weg
kwijtraakt.
Tomas Bodin - Sonic Boulevard
Jaar: 2003 Duur: 64:24
Label: InsideOut
Door: JProg (9-03) Score:
Een prachtige digipack met Bodin op zijn best. De jazzy invalshoek van
Bodin heeft een schitterend gevarieerd album opgeleverd. Het is beslist
geen Flower Kings uitstapje maar bevat wel hier en daar momenten van
herkenning. Deze cd blijft lang in en nabij de cd-speler.
Jean
Pascal Boffo - 8 (Infini)
Jaar: 2004 Duur: 55:55
Label: Musea Site: JPBoffo
Door: JProg (10-04) Score:
Naast zijn activiteiten in de band Alifair, zijn voornaamste muzikale
bezigheid op dit moment, maakt Jean Pascal Boffo nog steeds soloalbums. Op
zijn nieuwste cd, getiteld ‘8', doet hij dit keer alles zelf. “Guitars, sequences,
keyboards, sampler and loops”, zoals het fraaie digipack vermeldt, worden toegepast
in zoals altijd opmerkelijke composities en zorgen voor twaalf prachtige muzikale
kunstwerkjes. Boffo's muziek blijft moeilijk te plaatsen, de aanduiding Art
Rock ligt nabij. Hij is en blijft een meester in dit genre en onderscheidt
zich naast zijn vakmanschap door de typische sfeer die zijn muziek immer heeft.
Voor mensen met, zoals hij zelf zegt, “opened ears to understand and discover
this strange music”.
Enchant
- Live at Last
Jaar: 2004 Duur: 72:39 en 78:59
Label: InsideOut Bandsite: Enchant
Door: JProg (10-04) Score:
Na zes studioalbums heeft Enchant een dubbel live-cd uitgebracht
met de weinig originele titel ‘Live at Last'. Het probleem met Enchant
is altijd de eenvormigheid van de songs geweest, waarschijnlijk ook
door de in meerdere opzichten constante factor, de zang van gezichtsbepaler
Ted Leonard. De band kan de nummers nog wel uit elkaar houden en
speelt er drieëntwintig van de ongeveer vijfenzeventig die ze
tot nu toe gemaakt hebben. Ze doen dit uiterst vakkundig met een perfecte
sound en een excellerende gitarist/songwriter Doug Ott. "Live" kunnen
ze het, dat is zeker, en het geeft de songs een ander accent, spontaner,
gevarieerder en levendiger dan de studiouitvoeringen. Het optreden
vond waarschijnlijk niet voor een erg groot publiek plaats, hoewel
de uitstekend op dreef zijnde Ted Leonard op een typisch Amerikaanse/Canadese
manier doet als of dat wel zo was. De dubbelaar geeft een fraaie doorsnee
van het werk van een hele goede band en is zowel voor de fan als minder
bekende met de muziek van Enchant een verantwoorde aanschaf. Het concert
is ook als dubbel-dvd verkrijgbaar.
Klik voor JProg's review van 'Tug of War'
Galleon – From
Land to Ocean
Jaar: 2003 Duur 58:52 en 52:07
Label: Progress Records
Door: JProg (11-03) Score:
Max Score
Galleon levert met dit werkstuk voor het eerst een dubbel-cd.
Er is een aantal jaren aan gewerkt en de tekst heeft de omvang van
een linksgeoriënteerd maatschappijkritisch boek. De eerste cd
bevat zeven songs met het typische Galleon-geluid, maar men weet toch
weer veel varianten te bedenken. Pettersson/Larsson zijn een prachtig
toetsen/gitaarkoppel als vanouds gesteund door de ritmesectie van
de broers Fors. De tweede cd bevat maar één track 'The
Ocean' maar deze duurt wel
ruim 50 minuten. Het laat Galleon op zijn best horen en het is volop
smullen voor de symfo-prog liefhebber zonder een moment verveling.
Godspeed
you Black Emperor! - Yenqui U.X.O.
Jaar: 2002 Duur: 75:00
Label: Constellation Records Bandsite: Godspeed
Door: JProg (1-05) Score:
Godspeed you Black Emperor!
is een politiek links georiënteerd collectief
uit Canada dat zich onder geen beding commercieel laat uitbuiten. De band kent
een wisselende samenstelling en maakt gebruik van synthesizers, gitaren, bas,
cello, viool e.d. waarmee een zeer indringende en vooral sombere, ambient-achtige
muziek wordt gemaakt. Een band met een boodschap voor wie het horen wil en
wie verdragen kan om feilloos over muzikale toppen, door rustige dalen en langs
peilloze diepten te worden geleid en waarbij wel eens tegen een geluidsmuur opgelopen
wordt. Indien het muzikale avontuur lokt is hier een kans.
Shaun
Guerin - The Epic Quality of Life
Jaar: 2003 Duur: 52:20
Label: ClearlightMusic Labelsite: ClearlightMusic
Door: JProg (12-04) Score:
Max Score
Shaun
Guerin zal het bij twee soloalbums moeten laten. Hij is recent veel te vroeg
en plotseling overleden. Dit finale werkstuk in fraai Whitehead Genesis digipack
omhulsel draagt de in dit licht wrange titel ‘The Epic Quality of Life'. De muziek
kan ingedeeld worden in de stijl Genesis, waarbij een frisse eigen inbreng het
album bijzonder maakt. Zijn stemgeluid is dicht bij dat van Peter Gabriel en
naast diverse instrumenten beroert hij de drumkit bijgestaan door John
Thomas, gitaar, Matt Brown, toetsen (o.a. mellotron) en Dan Shapiro,
bas. Buiten zijn solobezigheden was hij actief in de Genesis Tribute
Band ‘Cinema Show'. Speciale aandacht voor track vier, ‘Monsters
in my Room', met het keyboardloopje van het jaar. De cd slaat qua
songs en emotie ‘The Watch' nipt.
H - Ice Cream Genius
Jaar: 1997 Duur: 47:46
Label: Castle
Door: JProg (9-03) Score:
Het solo uitstapje van de zanger van Marillion, één van
de progressiefste rockbands van de afgelopen decennia. Met dit album
laat Steve Hogarth nog eens horen wat een geweldige zanger hij is
en dat hij ook goede songs kan schrijven. Een onderschat album.
IQ - Dark Matter
Jaar: 2004 Duur: 52:20
Label: Giant Electric Pea
Door: JProg (6-04) Score:
De opvolger van het in 2000 uitgebrachte ‘The Seventh House' biedt bij de
eerste beluistering niet direct vernieuwende klanken. Het is een degelijk
werkstuk welke pas na meerdere draaibeurten zijn details loslaat. De waardering
is bij mij van 'goed' vrij snel naar 'uitstekend' gegaan. Vooral het wat dominantere
toetsenwerk van Martin Orford valt op en bevalt uitstekend, maar de gitaar
van Michael Holmes krijgt daarnaast voldoende ruimte. De bekende muzikale
kenmerken van IQ zijn ruimschoots aanwezig. Daarbij gevoegd talloze kleine
muzikale vondsten die er mede voor zorgen dat de cd vaak de speler in gaat.
Het album bevat maar vijf nummers. Dus allen lang met als uitschieter ‘Harvest
of Souls', ruim vierentwintig minuten, de langste IQ track ooit. Het schijnt
een anti-America song, “The
World is lost but loves America”,
te zijn, maar de tekst is, zoals vaker bij IQ alias Nicholls, onnavolgbaar.
Maar ook Peter Nicholls zelf schijnt regelmatig moeite te hebben zijn songteksten
nog te begrijpen. Het nummer brengt de luisteraar via zes prachtige muzikale
thema's naar een wat teleurstellend slotakkoord. Dat lijkt wel erg op voorgaand
werk, waardoor nipt de vijfde OJEMusic bal gemist wordt.
Isildurs Bane - Mind Vol. 3
Jaar: 2003 Duur: 72:23
label: Ataraxia
Door: JProg (9-03) Score:
Waren de verwachtingen wat te hoog gespannen maar Mind vol 3 wil niet
snel op gang komen. Misschien wordt het veroorzaakt door de samenwerking
met een akoestisch kamerorkest uit Italië, het Metamorfosi Trio.
Het spettert minder dan gewoonlijk.
Isildurs
Bane - Mind Vol. 4: Pass
Jaar: 2003 Duur: 56:34
Label: Ataraxia Productions
Door:
H.'JoJo' de V. (3-04) Score:
Max Score
Toen ik ‘Mind Volume 4:
Pass' van het Zweedse Isildurs Bane deze week wederom in zijn geheel
draaide was ik na de laatste tonen perplex. De eerdere luisterbeurten hadden
hun voorbereidende werk gedaan en nu viel alles op zijn plaats. Ik
heb enige seconden - of waren het minuten? - voor mij uit zitten staren.
En vervolgens schoten mij allerlei gedachten door het verrukte hoofd: “hoe
indrukwekkend”, “een monument voor de progressieve muziek” en “wat ben je
bevoorrecht als je zoiets kan maken”. Eigenlijk zou ik nu met wat afsluitende
woorden kunnen afronden. De lezer zou reeds voldoende weten om naar de
winkel te snellen. Maar laat ik er voor de vorm toch nog enkele maar in
wezen overbodige woorden aan toevoegen in de review.
Klik
voor de uitgebreide review
Jethro
Tull - Christmas Album
Jaar: 2003 Duur: 62:16
Label: RandM Records
Door: JProg (12-03) Score:
Jethro Tull heeft in de persoon van Ian Anderson altijd iets met kerstmis
gehad. Een geweldige kerst-evergreen voor progressieven is 'A Christmas
Song', op dit album uiteraard aanwezig, waar flink uitgehaald wordt
naar de verdorven tendensen bij de viering van het kerstfeest. Maar
nu hoeven we niet langer op kerstavond de cd-diskjockey te spelen
om Tull’s kerstliedjes
te beluisteren. 'Jack Frost' and 'The Hooded Crow', 'Weathercock' en
'Ring Out Solstice Bells', oude nummers van o.a. 'Heavy Horses' en
'A Christmas Song' zijn opnieuw opgenomen en aangevuld met negen "nieuwe"
Jethro Tull songs en twee traditionals. Het geheel wordt met een alternatieve
uitvoering van Bourée gecompleteerd. Een zeer aangenaam album
in Jethro Tull’s "folk/acoustical rock style" waarbij een
verantwoorde kerstviering is verzekerd. En het blijft daarna ook
geschikt voor andere momenten.
Kaipa - Keyholder
Jaar: 2003 Duur: 78:15
Label: Inside Out
Door: JProg (9-03) Score:
Het 2003 album van Kaipa. De band rond Hans Lundin levert met het achtste
album sinds 1980 een mooie cd af. Roine Stolt doet ook weer mee. Bepalend
zijn mede de goede zang van Ritual zanger Patrik Lundström en
zangeres Aleena. Mooie uitgesponnen tracks welke de luisteraar trakteren
op hoogstaande progrock uit de Zweedse school.
Klik voor
H.'JoJo' de V. 's
uitgebreide review
Karmakanic
- Wheel of live
Jaar: xxxx Duur: 65:38
Label: Regain Records
Door: JProg (9-04) Score:
Flower
Kings basspeler Jonas Reingold houdt er al enkele jaren een hobbybandje
op na waarin hij zijn voorliefde voor de vier dikke snaren naar hartelust
kan uitleven. Op het tweede album van Karmakanic heeft hij wederom Goran
Edman als zingende medegezichtsbepaler, naast vriend Zoltan Csórsz
op drums en Krister Jonzon als bovengemiddelde gitarist. Incidentele
gastrollen voor o.a. Roine Stolt en Tomas Bodin maken het een compleet
side-project van de FK. Een aantal van de acht nummers, bijvoorbeeld
de opener 'Masterplan pt1' (14:39), 'At the Speed of Light' (6:28) en 'Where
the Earth meets the Sky' (12:59), doen dan ook aan genoemde band
denken, hoewel de uitstekende zang van Edman en het nadrukkelijkere, regelmatig
uitbundige basspel van Reingold de songs een ander gezicht geven. De
meest afwijkende track, de vierde song 'Do u Tango', bevalt mij helemaal
niet ondanks de zeer inventieve compositie. Te Zuid-Amerikaans en een maf
thema. Maar de volgende songs maken het weer goed. O.a. een prachtig bas/gitaar/drums
werkje 'Hindby', het zeer gevarieerde 'Wheel of live' met een meer poppy
inslag en de mooie afsluiter 'Masterplan pt 2' zorgen voor prima progrock
met sterke referenties aan de Flower Kings en Transatlantic.
Liquid Scarlet - Liquid
Scarlet
Jaar: 2004 Duur: 52:46
Label: Progress Records
Door: JProg (6-04) Score:
Een
aangename verrassing van 2004 is de nieuwe Zweedse band Liquid
Scarlet. Twintigers die progressieve rock spelen in de stijl van
Anekdoten, Landberk en Änglagärd. Maar ze weten er
een op een originele manier iets eigens aan toe te voegen waardoor
een heel fris en nieuw geluid ontstaat. De zang lijkt in aanvang
wat onvast, even wennen, maar na een aantal draaibeurten blijkt het
een geweldige schijf te zijn. De golven keyboards die de weg gewezen
worden door heftige gitaarrifs zijn geweldig en regelmatig vallen
seventiessferen uit verschillend proghoeken op. Vooral de ingetogener
nummers blinken uit door veel sfeer en emotie.
Magnum - Brand new
Morning
Jaar: 2004 Duur: 55:25
Label: SPV
Door: JProg (9-04) Score:
Magnum heeft met ‘Brand New Morning' een uitstekende opvolger van
het uit 2002 stammende ‘Breath of live'. Het duo Clarkin-Catley heeft de
line-up van dit album weten voort te zetten en de “Pomp Rock” van de band
wordt direct overtuigend neergezet door de opener en titeltrack. Maar ook
het vervolg mag er zijn en na al ruim 25 jaar actief te zijn hebben de
heren er nog steeds zin in. Het heeft weinig met progressieve muziek te
maken, dat heeft het waarschijnlijk ook nooit gehad en is ook nooit de
bedoeling geweest. Maar het is niet al te ver weg van de progrock en
het zal de meeste liefhebbers hiervan wel goed bevallen. Je moet regelmatig
door het tekstmateriaal, veel ‘Love, last Goodbyes, hard Roads and Times
to come together', heenbijten, maar dat is nooit Magnum's sterkste kant
geweest. Vakmensen zijn en blijven het, goed componeren en het spelen van
Magnum-muziek zullen ze nooit verleren.
Mojave 3 - Spoon and
Rafter
Jaar: 2003 Duur: 51:03
Label: 4AD
Door: JProg (1-04) Score:
Liefhebbers van wat steviger werk kunnen het nieuwe album van Mojave
3, 'Spoon and Rafter', beter links laten liggen. Dit werkstuk valt meer in
de categorie droompop of, indien aanwezig, hangmatmuziek. De tien
tracks refereren aan een scala artiesten,
van Beatles tot Neil Young en van Dylan tot Drake, hoewel het stempel “British
folk”
ook veelvuldig geplakt wordt.
Maar
let wel op, het is en blijft dromen, luieren en slenteren. Maar dat is
regelmatig heel aangenaam.
Klik
voor JProg's uitgebreide review
Museo
Rosenbach - Exit
Jaar: 2000 Duur: 46:43
Label: Carisch
Door: JProg (12-03) Score:
Max Score
Museo Rosenbach
is bekend door Zarathustra, een alom bejubeld meesterwerk uit 1974.
De band kan niet bogen op een grote "output". Naast een
Live cd uit 1972 en een "rare and unreleased" cd uit 1992
met opnames van begin 70 is pas na 26 jaar een opvolger 'Exit' verschenen.
Van de oorspronkelijke bezetting zijn alleen de drummer en bassist
nog over. De mellotron doet het gelukkig ook nog en de nieuwe toetsenisten
weten er als vanouds mee om te gaan.
Hoewel Exit een moderner geluid heeft dan Zarathustra is de mellotron
opvallend mooi in de nieuwe songs geïntegreerd.
Het gitaarwerk wordt er vakkundig bij ingevuld en de nieuwe zanger
is klasse. Het resultaat is tien afwisselende songs met geweldige
momenten met als hoogtepunten 'Tuareg / Abbandonati' en 'Re Del Circo'.
Klik voor JProg's uitgebreide review
OSI - Office of Strategic Influence
Jaar: 2003 Duur: 47:35
Label: InsideOut
Door: OProg (9-03) Score:
Max Score
Nieuw project op Inside-Out met onder andere Mike Portnoy en Kevin Moore.
Technisch zeer knappe muziek zonder dat het onder de noemer lineair
technocratisch geneuzel valt. Gewoon sterke nummers dus met zang van
Moore. Ook Steve Wilson van Porcupine Tree doet op één
nummer nog verdienstelijk mee . Topper uit 2003!
Ozric Tentacles - Live
at the Pongmasters Ball
Jaar: 2002 Duur: CD 69:58 en 46:51 DVD 2:45:00
Label: Snapper Music
Door: JProg (2-04) Score:
Het album is verkrijgbaar
als dubbel-cd of dvd. De tracklist is exact dezelfde maar de dvd biedt
naast een 5.1 geluid het fantastisch schouwspel van een spacerockband in
2002. De interactie met het publiek is uniek, de molenwiekende fluitspeler
John alias Champignon is niet van deze wereld, de onverstoorbare gitaarorgies
van Ed onnavolgbaar evenals de keyboards van Seaweed. De pompende baslijnen
van Zia laten alle ruimte voor de stuwende drums van nieuweling Schoo.
Het camerawerk is heel boeiend en de drie enorme filmschermen op het toneel
toveren de sfeer die je verwacht. Trance, dance, space, de Ozric Tentacles
maken er een trip van die de band uniek maakt.
Alle bekende O.T. nummers
komen langs zoals 'Oddentity, Erpland, Pixel Dream, Myriapod, It's a Hup
Ho World, Pyramidion, Dissolution' en 'The Throbbe' om er enkele te noemen.
Als toegift staat er op de dvd nog een documentaire van veertig minuten
over de band.
Een kritiekpunt
op de dvd is het geluid van het fluitspel dat wel wat prominenter in de 5.1
mix had gekund. Regelmatig zie je Champignon John alleen maar spelen zonder
dat je hem hoort. Het heeft mij zelfs mijn installatie doen onderzoeken op
een goede werking!
Pilgrym
- Pilgrimage
Jaar: 2004 Duur: 42:53 (54:59 incl. bonustracks)
Label: Transubstans records
Door: JProg (9-04) Score:
De nieuwe Engelse band Pilgrym had kennelijk niet zulke hoge verwachtingen van
hun eerste cd ‘Pilgrimage'. De eerste oplage was maar 200 exemplaren en mede
door de goede ontvangst van het album op de diverse E-zines was het al snel uitverkocht.
Een nieuwe partij op een ander label is inmiddels voorhanden en de bescheidenheid
is niet terecht. Natuurlijk moet de band nog veel leren, is de productie hier
en daar matig, mist de band nog een eigen gezicht, maar deze groep rond zanger,
keyboard- en basspeler!! Andy Wells heeft zeker mogelijkheden. De vijfmansformatie
met als vaste kern genoemde Wells, gitarist Tony Drake en drummer Kevin Mulvihill
zet zeven songs neer met een flinke "seventies-feel" waar vooral bij
het instrumentale dubbelnummer 'Building a Perfect Universe' en ‘Song of the
Albatros' mede door Drake's gitaar ‘Pink Floyd' als voorname referentie genoemd
mag worden. Maar zowel voor de muziek als voor het, overigens fraaie, artwork
heb ik al zoveel referenties gelezen. A propos, een aantal (ELP, Nexus, Asia)
waren voor mij niet erg herkenbaar, maar dat vinden anderen misschien van mijn
PF. De twee bonustracks, het live-nummer 'Reborn' en een edit van de opener 'Circus'
zou ik niet toegevoegd hebben. Dat maakt zo'n eerste cd rommelig. Stoppen dus
bij het mooie ‘Black Sun'. Zingen kan die Andy Wells overigens heel goed. Voor
liefhebbers van 'melodic progressive music'.
Proto~Kaw
- Before Became After
Jaar: 2004 Duur: 62:49
Label: InsideOut
Door: JProg (4-04) Score:
Max Score
Kerry
Livgren speelde voordat hij met Kansas bekend werd al in een band met
dezelfde naam maar met een andere bezetting. De groep was geen lang
leven beschoren en zijn medebandleden van destijds hebben allen geen
verdere carrière in
de muziek gemaakt. Na ruim 30 jaar is de draad weer opgepakt en onder
de naam Proto-Kaw, letterlijk vroege versie van Kansas (Kaw is Kansas in
het plaatselijk dialect), heeft men een dijk van een cd neergezet. Het
album biedt tien Livgren composities en daardoor is een hoog Kansas-gehalte
gegarandeerd. Maar meer dan dat. Gevarieerde songs met invloeden van
allerlei muziekstijlen, uitmuntend gespeeld, perfecte productie, dit
staat als het spreekwoordelijke huis. Een prachtige “limited” uitgave
van Inside/Out met een bonuscd maken het feest compleet.
Riverside - Out of Myself
Jaar: 2003 Duur: 53:11
Label: Laser's Edge Bandsite: Laser's
Edge
Door: JProg (1-05) Score:
De nieuwe Poolse band ‘Riverside'
heeft met ‘Out
of Myself' een bijzonder sterk debuutalbum uitgebracht. Men balanceert op invloeden
van Pink Floyd, Porcupine Tree, Opeth en Anathema en op een onverwachte, enigszins
on-Poolse wijze, worden in negen sterke songs duistere sferen vol emoties opgeroepen.
Het viertal schuwt het experiment niet en de cd boeit vanaf het overrompelende
twaalf minuten durende openingsnummer. Zanger Mariusz Duda beheerst veel stijlen
en heeft zelfs Mike Patton achtige uitstapjes. Dromen op prachtige toetsen
of abrupt wakker worden door heftige prog-metal, dat kan allemaal op dit album.
RPWL
- Stock
Jaar: 2003 Duur: 43:45
Label: Tempus Fugit / Inside Out
Door: JProg (1-04) Score:
Stock is een album met restmateriaal van de opnamesessies van de twee eerdere albums 'God has failed' en 'Trying to kiss the sun'. Dit zijn bepaald geen mindere nummers maar men vond ze destijds kennelijk niet helemaal op genoemde albums passen. De sterke songs zijn als vanouds met een flinke Pink Floyd saus overgoten, maar de band blijft er met veel talent en vakmanschap een eigen geluid aan toevoegen. Een hoogtepunt is het tien minuten durende 'Gentle art of swimming'. Alle nummers, behalve de Syd Barrett cover 'Opel', zijn niet eerder uitgebracht en er kan van een uitstekende opvolger van 'Trying to kiss the sun' gesproken worden.
Meegeleverd wordt een DVD waarmee het Stock album in 5.1 Dolby surround kwaliteit te beleven is.
Klik
voor OProg's uitgebreide review
Derek Sherinian - Black
Utopia
Jaar: 2003 Duur: 44:52
Label: InsideOut
Door: OProg (9-03) Score:
Derde album alweer van de voormalig Dream Theater-toetsenist. Al vrij
snel na het overweldigende Planet X album van vorig jaar. Ook deze keer
weet Derek een aantal topmuzikanten te strikken. Zo komen o.a. Yngwie
Malmsteen, Al di Meola, Jerry Goodman en Simon Phillips langs. Ondanks
de grote namen niet zo'n topper als de laatste Planet X. Het geheel
komt zo nu en dan wat geforceerd over en de composities zijn ook niet
altijd even sterk. Desondanks toch een lekker album.
Singularity
- Between Sunlight And Shadow
Jaar: 2002 Duur: 43:38
Label: Eigen beheer
Door: JProg (11-03) Score:
Dit Amerikaanse
drietal heeft met 'Between Sunlight And Shadow' een zeer sfeervol
album afgeleverd. De muziek heeft wat weg van Timothy Pure maar
'Singularity' biedt een geheel eigen invulling ten opzichte
van deze stijlgenoot. De vijftien songs zijn tot een geheel aan
elkaar gemixt en de warme muziek biedt prachtige keyboardpartijen
omlijst door schitterende gitaren. De rustige zangpartijen passen
er volmaakt bij. De heftige uitschieter 'Inferno' brengt het
album in een goede balans. Overheersend zijn symfonische tracks
en spacy klanktapijten op dit vrij korte album.
Solar - Dark Places
Jaar: 2004 Duur: 71:56
Label: Verglas
Door: JProg (4-04) Score:
Rob Sowden heeft met zijn
soloproject Solar een mooie cd afgeleverd. De medebandleden, Simon Bell,
drums en Laurence Janvis, bas, worden per song aangevuld door diverse artiesten
op gitaar, cello en keyboard, waarbij John Mitchell de bekendste is. Het
album is zeker geen aftreksel van de Arena-sound. De gitaar is bij ieder
nummer dominant en omlijst een aantal ruige en een groter aantal rustige
nummers op een telkens wisselende wijze. Niet alleen de geweldige zangkwaliteiten
van Rob Sowden vallen weer op, maar hij blijkt tevens een uitstekend songwriter
te zijn. De cd gaat steeds vaker naar de speler. Een pracht debuut.
Sphere3 – Comeuppance
Jaar: 2002 Duur: 52:55
Label: Cyclops
Door: JProg (11-03) Score:
Het eerste album van deze Engelse viermansformatie kan gerangschikt
worden in de categorie jazz/rock. Geheel instrumentaal en met
een grote variëteit, van metalachtige rock tot klassieke
stemmingen in een funky jas gehuld. Regelmatig met herkenbare
referenties in de vorm van Brand X, National Health, Soft Machine
e. d. Een cd met een heftig eerste deel en een rustiger deel twee
met als klapper de laatste track 'Paralysis' welk de luisteraar
op het puntje van de stoel brengt. Een hoogstandje van een technisch
briljante band die naar nieuw werk doet uitkijken.
Strawbs
- Live at Chiswick House
Jaar: 2002 Duur: 1:30:00
Label: Witchwood Media
Door: JPorg (6-04) Score:
De DVD 'Strawbs Live at Chiswick
House' is een concertregistratie waar achtereenvolgens
vier Strawbs-bezettingen hun nog altijd aanwezige vakmanschap laten horen.
Het beeldmateriaal is met slechts twee camera's opgenomen en is nogal amateuristisch.
De sfeer van het openluchtconcert, het vond plaats in een schitterend park,
wordt wel redelijk doorgegeven maar de beeldregistratie is verder onder de
maat. Het geluid is gelukkig uitstekend en de verschillende bezettingen spelen
een doorsnee van het Strawbs-oeuvre waarbij de toppers niet vergeten worden.
De 'Stateside Strawbs' (Lambert/Cronk/Coombes) en ‘The Re-union Strawbs' (Lambert/Blue
Weaver/Hudson/Ford) stelen de show waarbij de immer aanwezige Dave Cousins
de bindende factor is. Alleen John Hawken en Rick Wakeman ontbreken maar de
laatste heeft zoon Adam gestuurd. Een DVD die onontbeerlijk is voor Strawbs-fans
maar voor hen die niet zo bekend zijn met de band minder interessant.
Sylvan
- X-Rayed
Jaar: 2004 Duur: 68:47
Label: Eigen
beheer
Door: JProg (6-04) Score:
Agressie, emotie en prachtige melodieën. In het kort het nieuwe
album 'X-Rayed' van Sylvan. De gedreven zang van Marco Glümann is heel
persoonlijk en bijzonder en je vindt het goed of niet. Een tussenweg
lijkt niet mogelijk. Er gebeurt zoveel in deze tien songs. Heftige gitaarrifs
worden afgewisseld met ingetogen keyboards. Pompende baslopen en stampende
drums zetten er de vaart in of trappen op de rem. Sylvan blijft zoals we
haar kennen van voorgaande albums en heeft een waardige opvolger van 'Artificial
Paradise' uitgebracht.
Syzygy
– The Allergory of Light
Jaar: 2003 Duur: 62:49
Label: Syzygy Music Enterprises
Door: JProg (11-03) Score:
'The Allergory of Light' is het tweede album van het Amerikaanse Syzygy.
En wat voor één. Drie tracks boven de tien minuten en
vijf wat kortere zorgen voor een smeltkroes van muziek in de stijl
van de grote progressieve rockbands. Een fantastische drummer, ene
Paul Mihacevich, stuurt de gewaagde composities door het muzikale landschap.
Een driemansformatie die zo maar voor een hoogtepunt in het 2003 prog-jaar
zorgt. Het album sluit af met het magistrale 'The Journey of Myrrdin'
welk met ruim zeventien minuten een lust voor het prog-oor is.
The Tangent - The Music that died alone
Jaar: 2003 Duur: 49:08
Label: Inside Out
Door: JProg (9-03) Score:
In aanvang een solo project van Andy Tillison, de zanger en gezichtsbepaler
van Parallel or 90 Degrees. In de loop van het project bijgestaan door
muzikanten van twee andere progrock generaties, Roine Stolt inclusief
de gehele ritmesectie van The Flower Kings en David Jackson van Van
Der Graaf Generator. Maar Tillison blijft de baas en levert met zijn
vrienden een 2003 sensatie af.
Threshold
- Wireless "Acoustic Sessions"
Jaar: 2003 Duur: 42:00
Label: Eigen beheer
Door: OProg (9-03) Score:
Max Score
Deze band weet met name op de laatste albums flink uit te pakken met
een hoop geweld. Stevige stukken die altijd behoorlijk "stoer"
klinken. Dat de nummers qua compositie geweldig in elkaar zitten bewijst
dit album. Geen stevig gitaarwerk maar rustige akoestische stukken die
staan als een huis. Alle periodes van Threshold komen aan bod. Aanrader!
Uriah
Heep – Demons and Wizards
Jaar: 1972 Duur: 39:36
Label: Sanctuary Records Bandsite: Uriah Heep
Door: JProg (2-05) Score:
Max Score
Ik heb stellig de indruk dat Uriah Heep in een zodanig turbulente levenswijze
gevangen zat dat het ‘Today is only Yesterday's Tomorrow' juist op henzelf
van toepassing was. De songteksten waren met regelmaat doorspekt met donkere
verwijzingen naar onheilspellende toekomstige gebeurtenissen. Een hoogtepunt
van hun catalogus is voor mij ‘Demons and Wizards', uit een tijd dat de term
progrock nog niet bestond maar wel de basis hiervoor gelegd werd. Op dit album
met louter hoogtepunten staat niet alleen de hit ‘Easy Livin' maar ook ‘Circle
of Hands', waar bovengenoemd citaat uit ontleend is. Het klapstuk blijft het
dubbelnummer ‘Paradise/The Spell'. Een ongeëvenaard muzikaal en compositorisch
hoogstandje waar het kippenvel onvermijdelijk is en nooit zal verdwijnen. Helaas
heeft de geschiedenis geleerd dat de band ongeluk niet bespaard is gebleven,
daar waren geen ‘Demons and Wizards' voor nodig.
De ‘Expanded de Luxe Edition' heeft vanwege het fraaie boek en interessant
bonusmateriaal de voorkeur.
Vanderhoof
– A Blur of Time
Jaar: 2002 Duur: 53:41
Label: Steamhammer/SPV
Door: JProg (11-03) Score:
Kurdt Vanderhoof is gitarist van de Amerikaans metalband Metal Church.
Op dit soloproject laat hij zich door een viertal muzikanten omringen,
waarbij de zanger Drew Hart een markante rol speelt. Aardig is het favorietenlijstje
wat Vanderhoof noemt, n.l. John Lord, Rick Wakeman en Ken Hensley. Opvallend
is het veelvuldig gebruik van Hammond, Mellotron en mini-Moog door multi-instumentalist
Brian Cokeley. Het album moet wel onder de categorie rock geplaatst
worden, maar het gebruik van genoemde instrumenten maken het voor prog-rock-liefhebbers
heel vertrouwd. De zang heeft veel weg van David Byron en daardoor doet
het soms aan Uriah Heep van de eerste albums denken. Vanderhoof vond
de seventies de beste periode voor de rockmuziek en dat wil hij weten
ook.
Janos Varga Project - The Wings
of Revelation II
Jaar: 2002 Duur: 54:47
Label: Periferic Records
Door: JProg (3-04) Score:
Max Score
Janos
Varga, bandleider en gitarist van het Hongaarse 'East', heeft als opvolger
van 'The Wings of Revelation I' deel twee met dezelfde titel uitgebracht.
Omringd door Peter Hary, bas, Istvan Kiraly, drums en Szabolcs Nagy, keyboards
laat Varga horen een gigant op zijn instrumenten te zijn. Vanaf de stevige
opener 'Freedom'
tot en met het meer akoestische en rustiger tweede gedeelte van het album
is al snel duidelijk, dit is top. Het prachtige 'Shadows and Lights', 'The
Power of Love', 'Our Long Dance' waarin hij Steve Stevens naar de kroon steekt,
'Islands' en 'Memento' dingen naar de beste song van de cd. Geweldig.
Klik
voor H . 'JoJo' de V.'s uitgebreide review
van The Wings of Revelation I
Ray
Wilson - Change
Jaar: 2003 Duur: 41:14
Label: Inside Out
Door: JProg (9-03) Score:
Ray Wilson verstaat zijn vak als geen ander. Zijn vorige muziekale
paden, o.a. Genesis, hadden dit al verraden. Op dit solowerk staan
zestien songs waarbij Wilson met zijn fijn schuurpapieren stem laat
horen waar hij als songwriter toe in staat is. En dat is heel wat.
Zelfs symfonische trekjes passeren.
|