|
Vooral bekend als de band van voormalig Yes-gitarist Peter Banks...
Flash - Out of Our Hands (1973)
Na twee albums bij Yes werd Banks vervangen door Steve Howe. Naast een soloalbum zou hij in de jaren daarop ook drie albums met Flash maken. Aanvankelijk deed ook Tony Kaye - inmiddels ook ontslagen bij Yes net als Peter - mee. 'Out of Our Hands' was het derde en direct het laatste album. Onterecht is Flash soms niet meer dan een voetnoot in het verhaal van Yes, aangezien de band op zichzelf prima materiaal heeft gemaakt. |
|
Marillion zelf speelt het album niet meer...
Mick Pointer Band - Marillion's 'Script' Revisited (2014)
Dus is Mick Pointer op tour om het enige album waarop hij mee speelde aan het publiek te laten horen. Hulp krijgt hij van een band met bekende namen als Nick Barrett, Mike Varty en Ian Salmon. De rol van Fish is overgenomen door Brian Cummins, die ook zanger is in de Genesis-coverband Carpet Crawlers. Het resultaat is werkelijk uitstekend. Jammer dat Pointer tijdens 'Fugazi' de band al had verlaten, een live-vervolg op dit werk zou waarschijnlijk ook prima zijn. |
|
Het eerste van twee albums dat deze Franse band heeft gemaakt...
Hecenia - Legendes (1989)
De groep kwam voort uit Elohim maar had als belangrijkste persoon toetsenist Thierry Brandet in de gelederen. De muziek is opgebouwd rond zijn uitstekende spel. Het is dan ook een album dat liefhebbers van Wakeman en Banks zeker zullen waarderen. Sterke composities met fraai toetsenspel, waarbij het enige minpunt het ontbreken van een echte drummer is. De band had veel potentie, echter verdween Brandet na het tweede album uit de muziek om zich tegenwoordig in de Yoga bezig te houden. |
|
Vreemd genoeg is dit album nog nooit uitgelicht op deze site...
Sandrose (1972)
Slechts een enkel album heeft Sandrose gemaakt in haar bestaan, dat overigens origineel wel uitkwam bij Polydor in fraaie gatefold. Voor de liefhebbers van prog is met name gitarist Jean-Pierre Alarcen bekend, mede door het solomateriaal dat hij later uit zou brengen. Volgens sommigen is het één van de kroonjuwelen van de Europese progressieve en psychedelische scene. Aanbevolen aan iedereen die zoekt naar albums met Mellotron in een prominente rol. |
|
Dertig jaar na het verschijnen eindelijk een keer gekocht...
Solstice - Silent Dance (1984)
Toevallig heeft het Engelse blad 'PROG Magazine' in dezelfde maand een stukje over het album. Solstice kwam mee op de Britse neo-prog Golf begin jaren tachtig maar wist nooit het grote publiek te bereiken. Deels werd dit veroorzaakt door de toch wat matige opname van het werk. Daarnaast mist het ook een topzanger, terwijl de composities met ondersteuning van viool prima zijn. Begin jaren negentig dook de band weer op, waarna ze actief zou blijven om ook nu nog materiaal uit te brengen. |
|
Een album in een vreselijke hoes steken is niet goed voor de verwachting.
Roger Chapman - He was... She was...You was... We was...(82) Chapman kende ik alleen als de zanger van Family en ik wist dat hij later meer de rock-kant op was gegaan. Pas onlangs twee albums aangeschaft waaronder deze, ondanks de hoes. Het laat een geweldige band horen met daarin een uitstekende Boz Burell op bas en ook een prima rol voor saxofonist Nick Pentelow. Uitstekend album dat een uitnodiging is tot het beluisteren van meer solomateriaal van Chapman. |
|
Inmiddels al het tiende studio-album van deze Britse band.
Pineapple Thief - Magnolia (2014)
Ooit begonnen als experimenteel project nadat gitarist Bruce Soord besloot te vetrekken bij Neil Randall waarmee hij Vulgar Unicorn vormde. De muziek van de band wist langzaam steeds gestroomlijnder te worden en inmiddels behoort ze tot de top van de Engelse prog. Dit laatste album is misschien wel de beste die ze tot op heden maakten. Het wachten is nog op de erkenning die ook soortgelijke Britse bands ten deel is gevallen. |
|
Al bijna dertig jaar maakt deze Franse gitarist solomateriaal.
Jean Pascal Boffo - Rituel (1988)
Het leverde in die periode inmiddels tien albums op. Ik moet eerlijk bekennen hem de laatste paar jaar een beetje uit het oog te zijn verloren en het werk dat ik heb lang in de kast bleef. Tot ik het bij toeval weer tegen kwam en moest concluderen dat het toch erg sterk blijft. 'Rituel' was zijn derde album dat volgens sommige liefhebbers het hoogtepunt uit zijn oeuvre is. Zijn laatste schijf heet 'Le Chant des Fleurs' en is vorig jaar verschenen. |
|
Toch enige verbazing dat er berichtgeving over was op Nu.
Wild Turkey - Turkey (1972)
Glenn Cornick, de originele bassist van Jethro Tull, is overleden Drie albums zat hij bij de band en was een opvallende verschijning door de haarband waarmee hij twee hoezen sierde. Hierna vertrok hij om Wild Turkey te formeren, dat helaas na het tweede album opgeheven zou worden om pas veel later nog een keer een teken van leven te geven. Ook was hij een nog regelmatig geziene gast op fanclubdagen van Tull. |
|
Terwijl ik het nieuwe album van Saga zag verschijnen bedacht ik me…
Saga - Images at Twilight (1979)
…dat ik het oude werk eigenlijk heel erg slecht ken. Tijd voor een inhaalslag en zodoende draai ik deze dagen al het oude materiaal weer eens. De gloriedagen van de band lagen eind jaren zeventig en begin jaren tachtig waarin de band het merendeel van haar acht miljoen albums verkocht. Vijfendertig jaar later klinkt het misschien een tikkeltje gedateerd misschien maar nog steeds sterk. |
|
Het meest overheersende van zijn werk blijft zijn stem...
Tim Bowness - Abandoned Dancehall Dreams (2014)
Waar hij ook mee doet, altijd weer weet hij een zwaar stempel op de muziek te drukken met zijn kenmerkende stemgeluid. En daar hou je van of hou je niet van. Fans van Bowness kunnen dit soloalbum blind kopen en zullen er geen spijt van krijgen. Anderen zullen het misschien meer van hetzelfde vinden en het overslaan. Die missen dan een prachtplaat. |
|
Het derde album en het eerste na het tekenen van een miljoenencontract...
10CC - The Original Soundtrack (1975)
Begin jaren zeventig zat de groep bij het kleine UK label van Jonathan King. Bij Phonogram kwam een demo van 'I'm Not in Love' terecht waarna 10CC dit enorme aanbod kreeg. De demo zou uitgroeien tot een wereldhit, maar toch had het album nog veel meer moois te bieden. Een hoogtepunt is de bijna tien minuut durende mini-opera 'Une Nuit A Paris', waarop de band laat horen uit zeer begaafde en inventieve muziekanten te bestaan. Gerucht gaat dat het inspiratie was voor 'Bohemian Rhapsody'. |
|
Geen prog, maar toch wilde ik dit album aanhalen...
Jack Bruce - Harmony Row (1971)
Omdat dergelijke goede muziek echte liefhebbers altijd aan zal kunnen spreken. Lange tijd dacht ik dat 'Song for a Tailor' mijn favoriete album van Jack Bruce was. Enige tijd geleden ben ik er achter gekomen dat 'Harmony Row' misschien nog beter is. Luister eens naar prachtige nummers als 'Morning Story' en 'Folk Song'. Jack is het wat betreft het beste werk in ieder geval met me eens. Met 'Harmony Row' kom ik de zomer vele jaren na het verschijnen in ieder geval prima door. |
|
De eerste keer dat ik dit album zag niet goed opgelet...
Archive - Axiom (2014)
Ik had namelijk niet door dat het een nieuw album van Archive was maar een archiefalbum van een andere band. De fout is gelukkig recht gezet. Het album heeft weer de herkenbare Archive-sound. Desondanks slaagt de band er in om een heel fraaie, angstige en ijzige sfeer neer te zetten. De muziek is dan ook de soundtrack voor een donkere, moeilijke film van veertig minuten die op DVD bij het album zit. |
|
Wederom een band die nooit verder kwam dan een enkel album...
Locanda delle Fate - Forse le lucciole non si amano più (1977)
Tenminste, niet in de originele bezetting in de jaren zeventig. Het enige album kwam uit bij Polydor dus men zou denken dat het met de mogelijkheden wel goed zat. Ondanks goede reviews was het waarschijnlijk net de verkeerde tijd waardoor de verkoop achter bleef. Er werden met twee singles nog pogingen ondernomen het tij te keren, echter zou de band begin jaren tachtig opgedoekt worden. Pas een kleine twintig jaar later keerde ze terug zonder de originele zanger. |
|
Er is in deze rubriek nog nooit een album van Brand X besproken
Brand X - Unorthodox Behaviour (1976)
Dat is best vreemd, want in meer dan tien jaar zijn hier honderden albums besproken en werd de groep slechts sporadisch in stukjes over anderen benoemd. Mede door de - overigens niet permanente - aanwezigheid van Phil Collins verkreeg de band bekendheid. Maar Brand X bestond verder ook uit prima muzikanten die onder leiding van gitarist John Goodsall en bassist Percy Jones prima werk hebben gemaakt. Met de komst van toetsenist Robin Lumley was de bekendste formatie een feit en nu heeft de band ook een plekje op deze site. |
|
Het had vermoedelijk de eerste in een reeks moeten zijn....
Vertigo Annual 1970 (1970)
Het bleef tijdens de hoogtijdagen slechts bij deze ene verzamelaar. Het is een aanrader, mede door de prachtige selectie artiesten op deze dubbel-lp. Het laat een prima dwarsdoorsnede horen van het werk dat Vertigo te bieden had begin jaren zeventig. En daarnaast is het ook een verzamelaarsobject voor de liefhebbers van artwork. Zoals veel meer Vertigo-albums heeft ook deze een prachtige hoes met de typische kleurentovenarij van Marcus Keef. |
|
Een compilatie op basis van slechts twee albums?
Cressida - Choices (2013)
Mikael Åkerfeldt van Opeth is atijd een enorme fan geweest van deze band die in het vroege begin van de progressieve rock twee albums opnam die op het illustere label Vertigo verschenen. Toch is dit geen verzamelaar, maar een door Åkerfeldt geselecteerde verzameling demo's die gemaakt zijn voor het verschijnen van het eerste album. De arrangementen van de bekende nummers wijken soms fors af van de latere versies en ook zijn er drie nieuwe nummers te vinden. Absolute aanrader. |
|
Op dit Tull-album is het nummer “El Niño” te vinden.
Jethro Tull - J-Tull Dot Com (1999)
Toen ik het werk weer eens draaide vroeg ik me bij het horen van dit nummer af hoe het staat met dit natuurverschijnsel waarbij ongewoon warm zeewater bij de Evenaar invloed heeft op de klimatologische omstandigheden in grote delen van de wereld. Tot ik gisteren het bericht las dat er een zeer krachtige El Niño op komst is die het weerbeeld meer door elkaar zal schudden dan destijds de muziek deed. Toch is het prima en zal ik er aan denken als ik binnenkort beelden van het woeste klimaat zie. |
|
Het zesde studioalbum van het Duitse RPWL is verschenen.
RPWL - Wanted (2014)
Het is met name tekstueel een vrij complex werkstuk geworden. Het thema van het album is gebaseerd op een stuk van Plato, waarin deze een door Hippocrates ontdekt medicijn beschrijft dat geestelijke vrijheid tot gevolg heeft. Met name het effect hiervan op de wereldgodsdiensten weet de band bezig te houden. Hoe uitdagend de teksten ook zijn, maak er maar eens muziek bij. En die is uitmuntend. Vertrouwd en toch vernieuwend waarbij subtiel en artistiek de songs aaneen geregen zijn. |
|
Vrij lang heb ik de illusie gehad dat "Live at the Fairfield Halls" nieuw was...
Caravan - The Best of Caravan "Live" (1980)
Met nieuw bedoel ik dan een ontdekking die nooit naar buiten is gekomen toen de cd "Live at the Fairfield Halls" verscheen. Wat mij betreft een hoogtepunt voor de band, echter wel eentje dat al jaren beschikbaar was. Begin jaren tachtig bracht het label Kingdom het concert al in zijn geheel uit. Een groot publiek heeft dat denk ik nooit weten te bereiken. Dit jaar is er wederom activiteit rond de band, die een nieuw album uit heeft gebracht... |
|
Tangerine Dream gaat op de 'Phaedra Farewell Tour' in 2014...
Tangerine Dream - Phaedra (1974)
De afscheidstour van Tangerine Dream. Enig overgebleven bandlid van het eerste uur Edgar Froese blijft wel gewoon muziek maken, maar met name de zakelijke kant van de laatste concertreeksen hebben hem doen besluiten ermee te stoppen. Om eerlijk te zijn ben ik ergens begin jaren negentig de draad kwijt geraakt wat er nu precies allemaal verscheen van de groep. Dit is nog een album uit de periode dat het allemaal overzichtelijk was, niet geheel toevallig precies veertig jaar oud. |
|
Een half Engelse, half Zwitserse band.
Mainhorse (1971)
De Zwitsers uit het verhaal kwamen naar verluid uit Romandië en het meest bekende lid van Mainhorse was Patrick Moraz. Later zou deze bekendheid genieten als toetsenist van Refugee, Yes en The Moody Blues. Als dit album in de geschiedenisboeken opgenomen wordt is het dan ook voornamelijk omdat het de band was waarmee hij debuteerde. Het is echter ook een prima voorbeeld van vroege jaren zeventig prog, met uiteraard Moraz in een bepalende hoofdrol. |
|
Een treurig reden om de discografie van Banco weer eens te luisteren.
Banco del Mutuo Soccorso - Io Sono Nato Libero (1973)
Zanger en gezicht van de band Francesco di Giacomo is bij een auto-ongeluk om het leven gekomen. Ondanks dat niet vergeten moet worden dat de muziek uitzonderlijk was voegde zijn opera-achtige stem een uniek element toe. Samen met PFM was Banco misschien wel de bekendste Italiaanse progressieve band buiten de landsgrenzen. De laatste jaren speelde Banco nog geregeld live. Ik vrees dat dit nu ook afgelopen zal zijn. |
|
Afgelopen week draaide ik dit album weer eens, het kwam ineens in me op.
Magellan - Hundred Year Flood (1977/2013)
Dit conceptalbum geschreven door Trent Gardner is opgedragen aan de broer van Trent en Wayne, Jack Elroy, die om het leven kwam tijdens de Vietnam-oorlog. Vlak na het draaien kreeg ik het treurige bericht dat bassist en gitarist Wayne Gardner nu zelf ook is overleden. De doodsoorzaak komt door de gevolgen van een hersentumor die al jaren ernstige migraine veroorzaakte. Ik zal komende week dit album nog een keer draaien als eerbetoon. |
|
Een album dat wederom een keer onder het stof vandaan getrokken is.
Akasha - Isle of Kawi (1977/2013)
Deze maal is het het Italiaanse label Black Widow Records dat een vinyl versie uitgebracht heeft. Bij mijn weten inmiddels de derde keer dat er een nieuwe versie van het album verschijnt. Terecht, want zoals ik indertijd schreef is het werk zeker niet slecht. Ik vraag me af of de bandleden - wat zou er van geworden zijn? - zelf op de hoogte zijn van de hernieuwde interesse in de plaat die ze onder primitieve omstandigheden uitbrachten. |
|
Driehonderd exemplaren zijn er origineel in de jaren zeventig geperst.
Easter Island (1979/97)
Begin jaren negentig werd het album opnieuw uitgegeven op cd met de naam 'Then en Now'. Enkele jaren later werd hij nogmaals op vinyl uitgebracht. Gelimiteerd tot driehonderdvijftig exemplaren die genummerd waren en uitgegeven op een obscuur label uit Millville in de staat New York. Deze week trok ik dit album voor enkele euro's uit een tweede hands bak. Welke reis het heeft gemaakt om daar uit te komen zal ik nooit weten. Wel duidelijk is dat het werk een prima progressief stuk is. |
|
De Japanse soldaat Hiroo Onoda is overleden.
Camel - Nude (1981)
Hij hield zich nog bijna dertig jaar na de Tweede Wereldoorlog op in de jungle van het Filipijnse eiland Lubang en weigerde zichzelf over te geven. Toen hij dat toch eenmaal deed werd hij als een held in Japan ontvangen. Ik vraag me wel eens af of hij ooit heeft geweten van dit album, waarvoor zijn verhaal als inspiratie diende. Het is een klassieker geworden binnen de discografie van Camel. |
|
Een Amerikaanse band die twee albums uitbracht op het label Capitol.
Ethos - Ethos (Ardour)
Toen ik een tijd terug deze plaat met zijn kleurrijke hoes in een tweede hands bak zag staan was direct duidelijk dat het wel prog moest zijn. Helaas voor mij onbekend dus het album bleef staan. Er eenmaal achter gekomen dat het een werk betrof vol invloeden van Yes, Crimson, ELP en Gentle Giant was het al verkocht. Inmiddels ben ik al een tijdje in het bezit van een exemplaar en dat maakt de verwachtingen waar. Compleet niet origineel allemaal maar prima uitgevoerd. |
|
Het album van deze week komt uit de Zweedse ‘progg’ scene...
Samla Mammas Manna & Gregory Allan Fitzpatrick - Snorungarnas Symfoni (2008)
Toch had ‘progg’ niet direct te maken met de Engelse definitie van progressieve rock. Het betrof ‘progressiv musik’ die gebruikt werd in Zweden als verzamelnaam voor de linkse en anti-commerciële muziek die eind jaren zestig en in de jaren zeventig op haar hoogtepunt was. Sommige bands, zoals deze, maakten progressieve muziek met Zappa als invloed. Echter vallen onder dezelfde noemer ook andere genres. |