De eerste demo van ‘Waterline' is door keyboardspeler Alex Carpani in slechts drie weken in zijn huisstudio gemaakt. Het conceptalbum - handelend over de waterlijn als scheiding tussen twee werelden, één boven water en één eronder - was in oorsprong een instrumentaal werkstuk. Deze demo werd naar de van L'Orme bekende zanger Aldo Tagliapietra gestuurd waarna besloten werd zang toe te voegen. Via hem werd contact gelegd met het Amerikaanse proglabel Cypher Arts (o.a. Shaun Guerin, K2, Clearlight, Cyrille Verdeaux) van Dan Shapiro. Daardoor kwam zelfs Paul Whitehead als hoesontwerper in beeld. Geïnspireerd hierdoor heeft Alex Carpani samen met Shapiro en Whitehead teksten aan het werk toegevoegd. Vervolgens werden aan aantal bekenden uit de Amerikaanse progscene gestrikt, Neil Bettencourt (drums), Dan Shapiro dus en Ken Jaquess (bas), Tony Spada, John Thomas, Robert Wolfe en Marc Pattison (gitaar) en Cory Wright (sax en fluit).
Na een aarzelend en niet direct boeiende start met ‘The Siren and the Mariner' volgen vier songs vol traditionele symforock volgens de gekende Italiaanse stijl, denk aan - jawel - L'Orme en The Watch. Dus traditionele, gedreven toetsenpartijen in duel met soms pittig gitaarwerk dat alles gesteund door een gedegen ritmesectie. Niet direct verrassend maar uitstekende gecomponeerd en uitgevoerd. Vooral ‘In the Rocks', het instrumentale ‘Reclaimed' en ‘Agus Claro' zijn daar opvallend fraaie voorbeelden van. Spannend wordt het met ‘Starcurrents' door de licht rockende opening, uitmondend in een tegendraadse en avontuurlijke opbouw van het nummer. Geweldig drumwerk trouwens van de drummer van vlees en bloed Neil Bettencourt. ‘Song of the Pond' gaat na het akoestische gitaarintro prachtig door toetsen omlijst opeens de Canterbury kant op refererend aan Hatfield and the North. Ook de jazz-rock wordt niet vergeten op ‘A Gathering Storm'. De titelsong, ‘The Waterfall', doet zijn vermelding alle eer aan, opnieuw een heel creatief en boeiend gecomponeerd nummer. Op ‘Catch the Wave' is weer eens zang aanwezig en opeens merk je dat sinds het derde nummer de meeste songs helemaal of zeker grotendeels instrumentaal zijn, zo onderhoudend dat vocalen niet gemist worden. Het afsluitende ‘Prelude in C Min.' is een bewerking van een compositie van Bach, mooi gedaan, maar eigen songs hebben mijn voorkeur.
Deze cd heeft mijn verwachtingen beslist overtroffen. Productietechnisch is het uitstekend. Hoewel traditioneel van opzet is het onderscheidend genoeg om iets toe te voegen aan het bestaande oeuvre op dit gebied en biedt het een tiental uiterst boeiende, lekker klinkend nummers.
Live speelt Alex met zijn Alex Carpani Band ‘Waterline' als een multimediaal spektakel. De groep bestaat dan naast hemzelf uit de van The Watch bekende gitarist Ettore Salati, Maco Fabbri op drums en Fabiano Spiga als bassist, gitarist en zanger.
JProg (7-2007)
Bezetting:
Alex Carpani - keyboards
Aldo Tagliapietra - zang
Dan Shapiro - bas
Ken Jaquess - bas
Tony Spada - gitaar
John Thomas - gitaar
Robert Wolfe - gitaar
Marc Pattison - gitaar
Lindsey Boullt - gitaar
David Scott - gitaar
Michel Sajrawy - gitaar
Shelley Doty - gitaar
Cory Wright - sax en fluit
Neil Bettencourt - drums
Beatrice Casagrande - zang op ‘The Siren and the Mariner'
Discografie:
Progressive rock:
4 Suites (2005)
Waterline (2007)
Diverse titels piano music, soundtracks, electronic music, new age, electro-jazz, music & poetry, symphonic music en drum 'n' bass