Het heeft even geduurd maar Blackmore heeft met zijn Night een nieuw album gesmeed. Keltische folkrock waarbij ook voor de elektrische gitaar ruimte is. Goed en afwisselend en voor de liefhebbers. Deep Purple en Rainbow blijven weer ver weg.
Bombastische symfonische heavy metal volgens het vertrouwde Epica concept. Nergens echt verrassend maar degelijk. De fans zullen er dik tevreden mee zijn zeker met de tegenwoordig te doen gebruikelijke diverse versies van het album.
De vaste kern van de band heeft met twee nieuwelingen een paar jaar geleden de draad weer opgepakt. Met de kenmerkende eigentijdse middeleeuwse sound een nieuw vervolg. Het heeft best ups en downs maar de diehard fan is er gelukkig mee.
Geïnspireerd door uitstapjes rond de Middellandse Zee dit keer een instrumentaal akoestisch album. Dat heeft hij wel eerder gedaan, de weelderige orkestraties geven er een bijzonder en aangenaam aspect aan. Niet zomaar een tussendoortje.
De drang naar vernieuwing maakt zijn albums de eerste keren niet altijd gemakkelijk te beluisteren. Meer prog-pop, meer toetsen dan gitaar, meer beats, maar waarbij zijn kenmerkende melodieën het handelsmerk blijven. Het bevalt me uitstekend.
Zonder de bijdragen van Hackett zou ik deze Hongaarse band nooit gekend hebben. Een misser hoewel de samenwerking wel juist dat bijzondere aspect eraan geeft. Anders zou het toch wel een gewoon goede jazzrock groep zijn gebleven.
Een concert uit 2019 in Tilburg. Deze Amerikaans prog-metal band kan er wat van. Optredens van bands in dit genre hebben wel iets clichématig en goed beschouwd is het best éénvormige muziek. Ondanks het gemis van surround sound een mooi spektakel.