Sieges Even
siegeseven 2005 63:32
Recensent: OProg Waardering: Toch grappig, een band kan al vijftien jaar actief zijn binnen de prog-scene zonder dat ik haar als groot liefhebber en verzamelaar ooit tegen ben gekomen. De meeste van dat soort ontdekkingen eindigen met de conclusie dat het niet voor niets zo weinig aandacht kreeg en dat het nog wel vijftien jaar verstopt had mogen blijven. Uitzonderingen natuurlijk zijn niet meer bestaande groepen die ooit, lang geleden een juweeltje opnamen. Actieve bands die goed zijn spoor je meestal wel op of ken je tenminste van naam. Bij Sieges Even zat het anders, de band speelde zelfs in het voorprogramma van Emerson, Lake en Palmer. Dan kan je wat zou je zeggen en dat is ook geheel juist!
Bezetting:
Toch is de band die acht jaar geleden het laatste album maakte niet meer hetzelfde. Alleen bassist Alex Holzwarth en drummer Oliver Holzwarth zijn nog over. Verder is voormalig gitarist Marcus Steffen terug. Dan is er in feite alleen nog de zanger nodig. Die werd na een oproep op de site gevonden in de persoon van Arno Menses. Een Rotterdammer, die uitverkoren werd nadat hij een demo stuurde naar de groep. Hij is in ieder geval een perfecte keus. Wat een goede zanger is het! Altijd zuiver, vol emotie en passie. Alle zangpartijen, ook de achtergrondzang, neemt hij voor zijn rekening en dat doet hij goed.
Nu zal het misschien zijn opgevallen dat er geen toetsenist in de band zit. Voor sommigen een reden om een band links te laten liggen maar dat is nergens voor nodig. Toetsen worden geen moment gemist. De gitaar is in gebruik genomen om het op melodieuze manier op te vangen en dat lukt prima. De vergelijking met Rush is dan ook meteen daar overigens.
Toch hebben we zeker niet te maken met een Rush-kloon. Dit is veel meer dan dat en ook veel gevarieerder. Ik hoor veel voorbij komen. In de sterke opener 'The Weight' hoor ik de dynamiek van Dream Theater, terwijl ook Steve Howe en Allan Holdsworth in mijn gedachte langs zullen komen bij verdere beluistering. Gedurende de plaat komen telkens terugkerende loopjes en thema's voorbij zonder dat het een herhalingsoefening wordt. Met 'Blue Wide Open' komt er zelfs nog een rustmoment voorbij alvorens het op het einde nog eens goed van de grond komt. Het enige nadeel dat ik me kan bedenken aan dit werk is dat het allemaal niet heel erg blijft hangen. Het is heel goed, maar niet onvergetelijk.
De productie is werkelijk fenomenaal. Iets waar veel groepen een voorbeeld aan kunnen nemen. Loepzuiver en vol! Dit album is een aanrader voor liefhebbers van de genoemde bands en artiesten. Voeg daar Marillion en Yes aan toe overgoten met een poppy sausje. Dan nog een flinke dosis techniek en een goed gevoel voor songwriting en het eindresultaat is Sieges Even met 'The art of navigating by the stars'. En heren, volgende keer sneller dan acht jaar graag!
OProg (09-2005)
Alex Holzwarth - drums
Oliver Holzwarth - bass
Arno Menses - vocals
Markus Steffen - guitar
Lees ook het interview met drummer Oliver Holzwarth
siegeseven 2007 61:46 Recensent: OProg Waardering: Het heeft deze keer niet zo lang als de vorige keer hoeven duren voordat er weer een nieuw Sieges Even album verscheen. Twee jaar slechts, een fractie van de acht jaar die tussen de vorige twee platen zat. Blijkbaar grossiert de band opeens in goed materiaal en was een nieuwe schijf niet zo'n probleem. Daarbij kan ik alvast verklappen dat 'Paramouth' bepaald niet klinkt als een restjesalbum of een tweede deel van 'The Art of Navigating by the Stars'. Daar waar er op dat werk nog volop progmetal invloeden te horen zijn hebben de heren nu een ander pad gevonden. Dit resulteert in een geluid dat meer richting de AOR gaat. Misschien dat ze hiermee meteen toegankelijker worden voor een groter publiek.
OProg (10-2007)
Wat hetzelfde is gebleven is de volle muziek die altijd rijk blijft klinken ondanks - of misschien juist dankzij - het ontbreken van keyboards. Daarnaast is ook de sterke zang van de Rotterdammer Arno Menses nog steeds ruimschoots aanwezig. Hij heeft blijkbaar bij de band uit Frankfurt zijn draai prima gevonden. Met het veranderen van stijl zijn ook de nummers wat korter en compacter geworden en de refreinen en melodieën staan meer centraal. De band is erg sterk in het maken van stukjes muziek die blijven hangen. Vul dit aan met de eerder genoemde sterke zang en de schitterende baslijnen van Oliver Holzwart. De muziek klinkt soms als Saga en Rush, zoals bijvoorbeeld in het pakkende 'Eyes Wide Open', soms meer richting een groep als Kansas. De samenzang op 'Iconic' daarentegen doet me in de verte denken aan Shadow Gallery, het is in ieder geval van dezelfde kwaliteit. Gooi hier de vreugde en de toegankelijkheid van het overgrote deel van de catalogus van Spock's Beard overheen en het feest is compleet. Het titelnummer is verweven rond de bekendste toespraak van Martin Luther King. Zeer origineel, hoewel het wel snel gaat vervelen. Misschien was de kunst van het weglaten hier wel nodig geweest. Naar het einde toe gaat het er weer wat harder aan toe, waarbij er als fraaie afwisseling in het laatste nummer een prima saxofoon opduikt.
‘Paramount’ is geen nieuw progressief meesterwerk of zuiver prog-album, goed is het allemaal wel. Met dit album is de verzameling opnieuw een fraai exemplaar rijker.
Bezetting:
Arno Menses - zang
Markus Steffen - gitaar
Alex Holzwarth - drums
Oliver Holzwarth - bas
siegeseven 2008 69:51 Recensent: John Waardering: Zoals in eerdere reviews al aangehaald, een zuiver progressieve band is het Duitse Sieges Even niet. De referenties, Rush, Shadow Gallery, Saga, geven dit al enigszins aan. Keyboards bijvoorbeeld zijn er niet bij en lange epische nummers zijn schaars om maar twee opvallende ingrediënten van prog-rock te noemen. Op zich is dat op zijn tijd een verfrissend bad en er zijn altijd voldoende elementen in de muziek van Sieges Even om progliefhebbers te boeien.
Bewezen kwaliteit dus. De band wordt zeer gewaardeerd in de “inner circle” in eigen land, maar is matig bekend daarbuiten. Met een opmerkelijk feit, de tegenwoordige zanger, Arno Menses, komt uit Rotterdam. Ook bijzonder is dat men pas nu met het eerste live-album komt, ze zijn tenslotte al twintig jaar actief. Beter laat dan nooit en Sieges Even is eigenlijk in 2005 met o.a. de komst van Menses een nieuw leven begonnen. De broers Holzwarth zijn altijd de ritmesectie blijven bezetten, gitarist Markus Steffen is een periode weggeweest, maar met de laatste twee albums, ‘The Art of Navigation by the Stars’ en ‘Paramount’ is het vuur teruggekeerd.
Op deze live-registratie, ‘Playgrounds’, wordt met tien nummers dan ook voornamelijk teruggegrepen naar deze twee titels. Een intieme sfeer is het resultaat waar, ondanks de hoorbare kleinschaligheid, het plezier vanaf straalt. De krachtige en soepele stem van Arno Menses vermengt zich aangenaam met de vindingrijke drums en dito basspel van Oliver en Alex Holzwarth en de gitaarkunsten van Markus Steffen. Klassiekers als ‘The Waking Hours’ komen aan bod en de ruimte voor improvisaties wordt gevonden op mijn persoonlijke favoriet, ‘These Empty Pages’. De titelsong van het laatste album ‘Paramount’ ontbreekt niet en na deze zware kost is er ook plaats voor humor. Hun enige hitsingle in Liechtenstein - drie verkochte exemplaren - ‘The Lonely Views of Condors’ passeert de revue. Er mag zelfs meegezongen worden als je de tekst niet kent.
Sieges Even bewijst met de ‘Playgrounds’ live uitstekend uit de voeten te kunnen. Een goede muzikale chemie en aantrekkelijk songmateriaal staan garant voor ruim een uur luisterplezier. En - dat is ook belangrijk - de opnames zijn uitstekend en het geheel is helder geproduceerd. Het klinkt als de spreekwoordelijke klok.John (07-2008)
Bezetting:
Arno Menses - zang
Markus Steffen - gitaar
Alex Holzwarth - drums
Oliver Holzwarth - basDiscografie:
Life Cycle (1988)
Steps (1990)
A Sense Of Change (1991)
Sophisticated (1995)
Uneven (1997)
The Art Of Navigating By The Stars (2005)
Paramount (2007)
Playground (2008)More S
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
