Riverside
De nieuwe Poolse band 'Riverside' heeft met 'Out of Myself' een bijzonder sterk debuutalbum uitgebracht. Men balanceert op invloeden van Pink Floyd, Porcupine Tree, Opeth en Anathema en op een onverwachte, enigszins on-Poolse wijze, worden in negen sterke songs duistere sferen vol emoties opgeroepen. Het viertal schuwt het experiment niet en de cd boeit vanaf het overrompelende twaalf minuten durende openingsnummer. Zanger Mariusz Duda beheerst veel stijlen en heeft zelfs Mike Patton achtige uitstapjes. Dromen op prachtige toetsen of abrupt wakker worden door heftige prog-metal, dat kan allemaal op dit album.
riverside 2004/2006 36:39 Recensent: Holand Waardering:
Riverside timmert flink aan de weg. De twee studioabums 'Out of Myself' en 'Second Life Syndrome' zijn uitstekend. Vooral op het tweede album klinkt een zeer evenwichtige band die zijn draai gevonden heeft. In 2004 was de band te horen op een EP getiteld 'Voices in my Head' met daarop vijf songs. Deze EP was alleen bij de band verkrijgbaar en was al enige tijd niet meer leverbaar. Hij is nu opnieuw uitgebracht, aangevuld met drie live-uitvoeringen van nummers van het eerste album, een videoclip op postzegelformaat, songteksten en foto's. Een multimediaal product dus met een beperkte audiospeelduur van nog geen veertig minuten waarbij men hinkt op meerdere gedachten.
Teveel naar mijn idee. Het geheel geeft daardoor een enigszins teleurstellend gevoel. Het gaat natuurlijk om het audiodeel en als je het live-gedeelte buiten beschouwing laat blijft er maar weinig nieuws over. En dat voor de normale prijs waarvoor de cd over de toonbank gaat. Het gebodene geeft wel een goed beeld van de ontwikkeling van de band waarbij vooral de diversiteit in hun muziek in het pas korte bestaan sterk is vergroot. De sterke troef is natuurlijk zanger Mariusz Duda. Hij kan veel stijlen aan maar dat geldt evengoed voor zijn drie medebandleden. Op deze mini-cd overheersen de rustige nummers refererend aan psychedelisch werk van Pink Floyd en Porcupine Tree. Er is geen plaats voor heavy uitspattingen. Goede muziek, geen twijfel. Ook de live-uitvoeringen mogen er zijn maar het is allemaal wel erg kort.
De multimediale elementen zijn aardig, wel aan de magere kant en slechts leuk voor één keer bekijken. Zie dat meer als toegift en niet als argument om deze schijf aan te schaffen. Het artwork is stemmig maar rommelig. Ik heb nog steeds moeite om de twee reeds verschenen albums op dit gebied uit elkaar te houden, deze is gelukkig zwart-wit.Holand (06-2006)
Bezetting:
Mariusz Duda - bass, vocals
Piotr Grudziñski - guitars
Piotr Kozieradzki - drums
Michal Lapaj - keyboards
riverside 2007 55:50 Recensent: JProg Waardering:
Riverside voelt zichzelf een vertegenwoordiger van een nieuwe generatie progressieve rockbands. Qua leeftijd klopt dat zeker. Bejubeld door velen, onder andere door mij, maar ook regelmatig zeer gereserveerd benaderd: het zou te weinig vernieuwend zijn en een eigen geluid missen. Tool, Dream Theater - waarbij men recent supportact was - Porcupine Tree en Opeth worden vaak als referenties genoemd. De sterke eerste twee studioalbums zijn nu opgevolgd door deel drie van de trilogie over een man die ooit iets helemaal verkeerd deed en vervolgens in een gedroomde werkelijkheid wegvlucht. Op zich een mooi en ruim kader voor de atmosferische, melodieuze en dynamische muziek die Riverside kenmerkt.
Getooid met een hoes die een vervolg is op de eerste twee, gezien de trilogie wordt de verwantschap me nu pas duidelijk, wordt in twee delen, ‘Fearless’ en ‘Fearland’, met negen songs een zeer overtuigend stuk muziek neergezet. Dat kan ik wel direct verklappen. Zanger en bassist Mariusz Duda trekt natuurlijk de kar. Van de drie medebandleden, Piotr Grudziñski - gitaar, Michal Lapaj - keyboards en Piotr Kozieradzki - drums, weten we dat die aan hem gewaagd zijn en het resulteert in een heel mooi evenwicht tussen melancholische en op zijn tijd zeer dynamische nummers. Erg Pools is het allemaal niet, verre van dat, en ik hoor er altijd weer veel Opeth ten tijde van ‘Damnation’ in. De stem van Mariusz Duda lijkt ook veel op die van een niet “gruntende” Mikael Akerfeldt.
Maar Riverside is zeker geen band die imiteert, daar heeft de band de kwaliteit en vooral de mentaliteit niet voor. Bovendien heeft de band beslist tussen symfonische en prog-metal referenties een duidelijk herkenbare stijl ontwikkeld.
Op dit ‘Rapid Eye Movement’ zijn een paar songs die zeker vermeld moeten worden. Het album opent heel symfonisch met ‘Beyond the Eyelids’ waarop de metalinvloeden gaande weg de overhand krijgen zonder de melodie te overheersen. De goede balans wordt direct gevonden en verdwijnt de volgende nummers niet. ‘Schizophrenic Peauer’ heeft een prachtige melodie die al snel onthouden wordt en is instrumentaal heel kunstzinnig opgebouwd. Het akoestische begin van ‘Through the Other Side’ geeft een bijzondere wending aan het album. Het leidt het zeer ontspannen deel twee ‘Fearland’ mooi in. In dit gedeelte o.a. het felle rockende ‘Cybernetic Pillow’ met een heerlijke gitaarloop. Maar de climax moet nog komen met de laatste track ‘Ultimate Trip’. Met ruim dertien minuten is dit voor mij het ultieme hoogtepunt. Het laat Riverside als volgroeide en uitgebalanceerde band horen. Inventief, melodieus, songgericht met halverwege het nummer een gedeelte waar je elke draaibeurt weer verlangend naar uitkijkt. Die gitaarsolo op dat hakkende bas/drumloopje waarbij de keyboards in stijl meehuilen, vervolgens overgaat in een zware metalriff om uiteindelijk in relatieve leegte terecht te komen. Absolute topklasse.
Toch een minpuntje, zanger Mariusz Duda moet zijn indianenkreet aan het begin van een instrumentaal stuk meer doseren of achterwege laten. Dat doet hij gewoon veel te vaak met als voorbeeld het nummer ‘Parasomnia’.
Het album is in een normale uitgave en als “Special Edition” met bonus-cd waarop extra audiotracks en een video verkrijgbaar.
JProg (9-2007)
riverside 2009 44:44 Recensent: JProg Waardering: Teleurstellend. Dat is wat als overheersend gevoel overblijft na het diverse keren beluisteren van het nieuwste album van Riverside.
De trilogie die aangevangen was met ‘Out of Myself’ en ‘Second Life Syndrome’ en welke zijn eind vond met het ijzersterke ‘Rapid Eye Movement’ waardoor de creatieve lat natuurlijk hoog lag. De vierde cd van de band heeft een uit vier woorden bestaande titel gekregen, ‘Anno Domini High Definition’, en duurt vierenveertig minuten en vierenveertig seconden. Ditmaal geen conceptalbum maar wel een centraal onderwerp over de menselijke gedachten rond het thema houdbaarheid en bij de tijd zijn, of anders gezegd: de angst van een mens uit de tijd te zijn en daardoor met zichzelf geen raad meer te weten. Vijf - hier geen vier - nummers en niet al te veel tijd om het muzikaal uit te diepen. Tot zover lijkt alles in orde.
Maar zoals in de aanhef al aangegeven, het gaat naar mijn mening behoorlijk mis. Het is natuurlijk niet zo dat de band niet kundig musiceert, maar de tracks zijn zonder uitzondering zo voorspelbaar dat ze iedere draaibeurt weer een onbevredigend gevoel achterlaten.
Na de genoemde trilogie had Riverside behoefte wat anders te gaan doen. Meer een rockband geïnspireerd door jaren zestig en zeventig groepen zoals Deep Purple en Led Zeppelin. Het klinkt zeker niet gedateerd hetgeen op ‘Anno Domini High Definition’ geboden wordt. In een sneltreinvaart worden de nummers er door gejaagd zonder al te veel oog voor detail of spannende rustmomenten. Alsof het inhoudelijke thema de muziek constant achtervolgt. En, dat is het grootste manco, men struikelt over de al zo vaak gehoorde Riverside ingrediënten. De gitaarsolo’s van Grundzinski zijn bijna zonder uitzondering replica van eerder werk. En zanger Mariusz Duda wil het maar niet laten zijn indianenkreetjes oeverloos rond te strooien. Bij zoveel van hetzelfde kan toetsenist Lapaj ook het onderscheid niet meer maken.
Goede melodieën zijn volledig ondergeschikt geworden aan muziek met ballen en de wil om modern te zijn met relatief korte, op het afsluitende twaalf minuten durende ‘Hybrid Times’ na, hevige songs. Op zich kan dat heel goed uitpakken maar het sterke punt van Riverside is dat zeker niet. Complexere opgebouwde nummers waar naast energie ook atmosferisch gevoel zit, ik hoop dat de band die weg weer terugvindt.
JProg (06-2009)Bezetting:
Mariusz Duda - bass, vocals
Piotr Grudziñski - guitars
Piotr Kozieradzki - drums
Michal Lapaj - keyboards
Prog Team riverside 2009 105:05 Recensent: JProg Waardering:
Riverside is een persoonlijke favoriet van mij. Uitstekende muzikanten, goede songs, zich onderscheidend door een eigen stijl. Maar ze zorgen naast de prima albums voor merkwaardige misstappen. Het laatste album, ‘Anno Domini High Definition’, kon me niet direct erg bekoren hoewel er na verloop van tijd wel punten bijkwamen. De dvd die nu is uitgebracht roept bij mij ook weer vraagtekens op.
Het is een dubbel dvd geworden met een concert in de Toya Studio in Polen en een dvd met bonusmateriaal. Nu hoeft het natuurlijk niet - dat zou wel progressief zijn - als blu-ray uitgebracht te worden, maar een surround mix lijkt me toch wel iets van deze tijd. En eigenlijk een must, zeker voor een band van het kaliber Riverside. Maar nee hoor, gewoon stereo. Daarnaast is het al in mei 2008 opgenomen, dus niet erg actueel. Dan ontbreekt in de reguliere tracklist ook nog de voor mij beste bandtrack tot nu toe, ‘Ultimate Trip’. Helemaal merkwaardig omdat die tijdens dezelfde sessie wel gespeeld is, maar als bonusnummer samen met ‘Before’ tussen de diverse live-optredens en “The Making Of” op de tweede dvd staat. Gelukkig maar en ook live is het super, echter het vraagt wel veel navigatie met de onhandige, slecht zichtbare dvd-menus.
Ondanks deze ongemakken, het geluid is prima en het beeld is van goede kwaliteit. De beeldregistratie is erg onderhoudend waarbij regelmatig de shots artistiek zijn voorzien van streepjes, stofjes, spetters en andere foefjes. Alsof het oud filmisch materiaal betreft. Het maakt het beeldverslag wel onrustig want dat houdt maar niet op. Maar de band was goed in vorm. Gitarist Piotr Grudziñski is ook live een meester en weet samen met toetsenist Michal Lapaj de muziek breed met inventieve details neer te zetten. En drummer Piotr Kozieradzki is een topper waarbij Mariusz Duda comfortabel en trefzeker bast en zingt. Kwaliteit te over, dus een dvd zoals het hoort komt er gewoon een keer.
JProg (02-2010)
Bezetting:
Mariusz Duda - bass, vocals
Piotr Grudziñski - guitars
Piotr Kozieradzki - drums
Michal Lapaj - keyboards
Bandsite: riverside 2013 Duur: 55:06 Recensent: Jprog Datum 02-2013 Waardering: Dat Riverside tot de top van de progressieve bands anno 2013 behoort lijdt geen twijfel. Het beluisteren van het vijfde album, ‘Shrine Of New Generation Slaves’, bevestigt dit volledig. Hoewel voorganger ‘Anno Domini High Definition’ bij mij nogal tegenviel, ontwikkelt de band zich onbekommerd voort. Dit keer is gekozen voor een minder complexe, iets songgerichtere, aanpak. De albumtitel is niet voor niets afgekort SONGS. Maar de duidelijk herkenbare Riverside kenmerken zijn gebleven. Op een of andere manier heeft men pakkende nummers gemaakt waarvan ‘The Depth of Self - Delusion‘ het mooiste voorbeeld is. Een pakkend refrein verpakt in een inventieve en vooral creatieve omlijsting. Er is ook een bijzonder lang nummer, songgerichtheid hoeft niet kort te zijn. Het ruim twaalf minuten klokkende ‘Escalator Shrine‘ is een fraaie blauwdruk van een band die niet in herhalingen valt maar dicht bij hun stijl nieuwe invullingen vindt. De donkere mix geeft daarbij een nieuw licht op een veelbelovend vervolg. De koek is nog lang niet op.
Discografie:
Out of Myself (2003)
Second Life Syndrome (2005)
Voices In My head (2004/2006)
Rapid Eye Movement (2007)
Anno Domini High Definition (2009)
Realitiy Dream - DVD (2009)
Shrine Of New Generation Slaves (2013)More R
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
