King's X
kingsxonline.com 2004 57:45 en 75:00
Recensent: OProg Waardering: King's X debuteerde zestien jaar geleden, in 1988, met 'Out of the Silent Planet'. De drie bandleden, Ty Tabor (gitaar/zang), Doug Pinnick (bass/leadzang) en Jerry Gaskill (drums/zang), hebben sindsdien met grote regelmaat nieuw werk uitgebracht. Al hun releases hadden als constante factor de hoge kwaliteit van het materiaal met zijn originele mix van pop, rock, prog, metal en soul. De nummers zijn al die tijd heerlijk direct gebleven. Geen overbodige poespas, King's X probeert altijd zonder eromheen te draaien de juiste snaar te raken. Waar het door de jaren heen nog nooit van was gekomen is het uitbrengen van een livewerkstuk. De band en waarschijnlijk ook de platenmaatschappij vonden het wel eens tijd worden en het resultaat is het prima 'Live All Over the Place' geworden.
Het album is een fraaie dwarsdoorsnede geworden van het oeuvre van de groep. Nummers vanaf het debuut tot het vorig jaar verschenen 'Black Like Sunday' passeren de revue. Door de uitstekende geluidskwaliteit knalt Kings's X werkelijk de kamer binnen. De band is overigens goed in vorm, te oordelen aan het prima samenspel en de heerlijke funky passages. Eén van de hoogtepunten is overigens 'I Believe', waarin Pinnick als een dominee een preek houdt die min of meer erop neerkomt dat de Amerikaanse samenleving verrot is en je moet geloven in jezelf. Zijn zang is overigens over de hele linie uitstekend. Leuk is ook de Hendrix cover 'Groove Machine'. Disc twee gaat van start met een aantal akoestische nummers, waar ook niks op aan te merken is, hoewel het elektrische deel net wat lekkerder loopt. Gelukkig worden de instrumenten weer "ingeplugged" voor de laatste veertig minuten. Na ruim twee uur komt er helaas een einde aan een prima registratie van een concert dat voor de bezoekers geweldig geweest moet zijn. Kortom, zo hoort een live album te klinken. Een aanrader voor zowel de fans van de band als voor mensen die een introductie zoeken tot de wereld die King's X heet.OProg (11-2004)
Bezetting:
Doug Pinnick - bass, vocals
Jerry Gaskill - drums, vocals
Ty Tabor - guitar, vocals
kingsxonline.com 2005 47:48
Recensent: OProg Waardering: Voor mijn gevoel is King's X nooit echt weggeweest. Er verscheen de afgelopen jaren een aantal platen. Hoewel het uitgbrachte materiaal niet echt nieuw te noemen was. Het ging om oud werk dat zowel live als in heropgenomen vorm opnieuw verscheen. Dat maakt 'OgreTones' ook meteen het eerste echt nieuwe album voor het label Inside Out. De heren zaten bij hun oude broodheer Metal Blade niet lekker meer in hun vel. De verkoopcijfers namen af en onzekerheid sloop in de band. Daarmee nam ook de spanning toe, met name tussen Doug Pinnick en Ty Tabor. Laatstgenoemde had een periode meer interesse in andere projecten zoals Platypus en The Jelly Jam. Nu is er dus ruimte voor een frisse start.
Het was in ieder geval niet te verwachten dat we getuige zouden zijn van een heel ander geluid. Sterker nog, toen het baanbrekende 'Faith Hope Love' verscheen was al te voorspellen hoe dit album zou klinken. Je hoort de groep zoals zij op de eerste albums klonk en daar is ook niks mis mee. King's X kan als geen ander dit soort funky 'prog' maken maar toch is het jammer dat er de afgelopen jaren vrij weinig ontwikkeling in hun muziek heeft gezeten.
De luisteraar krijgt een aantal funky, bluesy rocknummers te horen met hier en daar een ballad. Ook zijn The Beatles weer een belangrijke invloed, hetgeen zich voor een groot deel uit in de samenzang. Het is lastig om bepaalde nummers eruit te halen. Geen van de songs springt er echt uit. Aan de ene kant zegt dat wat over de constante kwaliteit van het album, maar aan de andere kant staan er niet echt pakkende nummers op. Liefhebbers van dit soort stevige prog die gefreak op bass, gitaar en drums wel kunnen waarderen en houden van krachtige, korte tracks zullen zeker aan hun trekken komen. Zo denk ik dat oude fans van de band de nieuwe schijf zeker zullen waarderen. Of ik dit album zomaar aan zou raden aan degenen die dit trio nog niet kennen is wat anders. Ik denk dat ik eerder 'Live all over the Place' als introductie van King's X zou gebruiken. 'Faith Hope Love' is een beter een album om mee te beginnen. Met 'OgreTones' hebben we immers min of meer een vervolg hierop en het is alsof de tijd stil heeft gestaan. Ik denk ook niet dat de groep veel nieuwe zieltjes zal winnen met dit, alweer elfde, studioalbum. De groep is in ieder geval weer op weg maar de toekomst zal nog moeten leren of er nog interessante wendingen in hun muziek plaats zullen vinden.Bezetting:
Doug Pinnick - bass, vocals
Jerry Gaskill - drums, vocals
Ty Tabor - guitar, vocals
kingsxonline.com 2008 54:08
Recensent: OProg Waardering: Een nieuwe King’s X. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik me bij het ontvangen van dit exemplaar afvroeg wat ik me nog kon herinneren van de vorige. Het is geen album waar ik naar uitgekeken heb. Kenmerkend voor de muziek van de Amerikaanse band is, dat ze altijd lekker wegdraait. Dat was in het verleden zo en ook ‘XV’ is daar geen uitzondering op. Hun toch wel unieke melange van modern, Beatles, Byrds en funk staat immers altijd garant voor kwaliteit.
Bij het nieuwe album vraag ik me wederom af wat de band eigenlijk in het gebied van de progressieve rock doet. Natuurlijk zijn er raakvlakken met het genre en al maken de bandleden regelmatig uitstapjes binnen ‘onze’ muziek, King’s X zelf kan ik nog steeds moeilijk plaatsen. Niet dat dit erg is, maar om die reden zijn zij toch een opvallende verschijning binnen het label InsideOut. De groep maakt muziek waarvan je zou verwachten dat het een grote groep mensen aan zou kunnen spreken. Er zijn ook jaren pogingen gedaan hen wat commerciëler te maken, maar het lukte nooit. Tot het grote label Atlantic in 1996 stopte met King’s X. Een paar jaar geleden kwam de band zoals aangegeven terecht bij InsideOut en ‘OgreTones’ was hier het frisse nieuwe bewijs van.
Fris, zo klinkt King’s X ook anno 2008 nog steeds.
Zoals op voorgaande albums werkt de groep weer met producer Michael Wagener en die weet een fraai, vol geluid neer te zetten. Wat hierbij helpt is dat de muziek live in de studio is opgenomen. Daardoor klinkt alles spontaan en niet doodgeproduceerd met behulp van vierenzestig sporen die allemaal een instrument op hebben genomen. Deze nieuwe aanpak past, denk ik, het beste bij de muziek van deze band.
‘XV’ is in een paar woorden een verzameling sterke, korte nummers. Hoogtepunten zijn wat mij betreft de funky opener ‘Pray’, het Beatelesque ‘Rocket Ship’ en het zachte, door Ty Tabor gezongen ‘Repeating Myself’, dat me overigens aan Porcupine Tree doet denken. Ook de up-tempo afsluiter ‘Go Tell Somebody’ mag er zijn en die zal live wel een favoriet worden.
De boodschap en het eindoordeel van het album is min of meer hetzelfde als bij voorgaande albums. Een uitstekende schijf voor de liefhebbers van de band en dat zijn er vooral in Amerika heel wat. Pure progliefhebbers en mensen die de voorgaande cd’s al niets vonden zullen er niet om staan te springen. Om kort te zijn: een uitstekend album dat me doet beseffen dat ik dit werk toch vaker uit de kast moet halen. Misschien blijft de muziek dan vanzelf beter hangen.
OProg (5-2008)Bezetting:
Doug Pinnick - bass, vocals
Jerry Gaskill - drums, vocals
Ty Tabor - guitar, vocalsDiscografie:
Out Of The Silent Planet (1988)
Gretchen Goes To Nebraska (1989)
Faith Hope Love (1990)
King's X (1992)
Dogman (1994)
Ear Candy (1998)
Tapehead (1998)
Please Come Home... Mr. Bulbous (2000)
Manic Moonlight (2001)
Black Like Sunday (2003)
Live All Over The Place (2004)
OgreTones (2005)
XV (2008)
More K
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
