Flowerkings 2003 CD: 75:51 & 77:09 / DVD 3.20:00
Recensent: OProg Waardering: 2CD
DVD
Vrijwel tegelijkertijd met de live dvd/cd van Transatlantic komt dit album van The Flower Kings uit. Twee maal Roine Stolt op gitaar dus. Het werkstuk van Transatlantic vind ik geweldig. Wat zo goed is aan het visuele aspect is niet direct Stolt. Eerder Morse en Portnoy aangezien Roine nou niet bepaald de meest uitbundige figuur is. Maar goed, dat weet je en ik heb bij de concerten van The Flower Kings ondervonden dat hij op zijn eigen manier toch kan boeien. Nu maar afwachten hoe dit overkomt op dvd.
Het album bestaat geheel uit lange nummers van The Kings. Nu zijn hun nummers altijd al vrij lang maar voor dit album zijn ze echt gegaan voor de epics. "The Truth will set you free" van het laatste album komt geheel voorbij. Ook is Garden of Dreams" in twee stukken op de schijf te horen. Deze songs vullen cd en dvd één. Disc twee bevat "Humanizzimo", "Circus Brimstone", "Silent Inferno" en "Stardust we Are". Laat ik voorop stellen dat het geheel muzikaal tiptop in orde is. Nu was het al bekend dat de heren wel redelijk wat kunnen en dat maken ze geheel waar. Leuk is ook dat voor dit album de percussionist Hasse Bruniusson erbij is. Normaal gesproken speelt hij alleen in de studio mee. Daarnaast is ook Daniel Gildenlöw van Pain of Salvation aanwezig als ondersteuning. Zijn hulp bij Transatlantic beviel zeker prima. De start is uitstekend, geweldige versie van "The Truth will set you free", prima geluid en solo's die hier en daar anders zijn dan origineel. Dit gaat verder op voor het hele album. Prachtige meeslepende versies van de nummers. Prima spel. Kortom, muzikaal zit het geweldig in elkaar en de cd's krijgen van mij dan ook dik 5 OJE's.
Over de dvd's ben ik iets minder te spreken. Dit is niet door het feit dat de band nogal statisch op het toneel aanwezig is. Op hun eigen manier zijn ze, zoals ik al zei, toch boeiend, maar er zitten een aantal irritatiefactoren op de dvd's. De band gaat prima van start maar tot mijn verbazing verschijnen er bij een instrumentaal stuk twee balletdansers in beeld die op de muziek meebewegen. Misschien is dit Roine zijn idee om het geheel iets boeiender te maken, maar kom op, ik zit hier echt niet op te wachten! De dansers verschijnen nog een paar keer maar het nummer verloopt verder prima. Helaas word je na de laatste tonen ineens opgeschrikt door geluiden die nou niet echt van het concert afkomstig zijn. Het beeld is overgenomen door een handcamera en de hoes leert ons dat we naar beeldenzitten te kijken van "On Tour in USA". Gewoon een soort vakantievideo dus. De leden zijn over het algemeen in het Zweeds te horen en het filmpje is niet echt boeiend. Leuk om één keer te zien misschien. Tijd om naar de afstandsbediening te grijpen om door te schakelen naar het volgende muziekstuk. Helaas is deze functie uitgezet. De enige manier om verder te gaan met het concert is terug naar het menu gaan en het volgende nummer te selecteren. Behoorlijk irritant dus, zeker als blijkt dat na elk nummer zo'n "homevideo" voorbij komt die je telkens niet door kan zappen. Er is geen mogelijkheid om alleen het concert te spelen, een ongelofelijk domme keus wat mij betreft! Ook de beeldkeuze is nogal vaag bij vlagen. Leuk dat Bruniusson en Gildenlöw erbij zijn maar helaas zijn ze niet echt vaak in beeld. Daarnaast valt op dat Bodin tijdens "Stardust we are" slechts een paar keer te zien is. Tijdens een solo van hem zit je bijvoorbeeld naar de schouder van Stolt te kijken. Jammer! Opvallend is overigens dat je gedurende het album geen publiek ziet en amper hoort. Het live-gevoel verdwijnt daardoor een beetje en het komt meer over als live in een studio.
Ook dit album is te krijgen in drie smaakjes, net als Transatlantic. Op dubbel-cd, dubbel-dvd en als "limited edition box" waar beide versies inzitten. Ik zou in ieder geval de cd versie aan iedereen aan willen raden en voor de echte fans de box. De mogelijkheden van de dvd hadden veel beter benut kunnen worden. Geen mooie menu's, geen 5.1 geluid en vijftig minuten extra materiaal dat door de manier waarop het langskomt eerder als irritant gezien kan worden dan als een leuke toevoeging. Het optreden van de band op zich is zoals ik al zei prima in orde en dat is dan ook het enige echt goede van de dvd. De manier waarop het in elkaar is gezet is helaas zeer matig. Jammer van de gemiste kans!OProg (11-2003).
Bezetting
Roine Stolt - guitars and voice
Tomas Bodin - keyboards
Hans Fröberg - guitars and voice
Jonas Reingold - bass guitar and bass pedals
Zoltan Csörsz - drums
Gasten:
Hasse Bruniusson - percussion and voices
Daniel Gildenlöw - guitars, voice, keys and percussion
Flowerkings 2004 79:15
Recensent: OProg, H.'JoJo' de V. , JProg Waardering: OProg:
H.'JoJo' de V. :
JProg:
OProg's review:
De Zweedse bloemenkoningen zullen zo goed als niemand in de wereld van de progressieve rock zijn ontgaan. Als één van de vaandeldragers van het genre weten ze onder leiding van Roine Stolt telkens telkens weer met sterk materiaal voor de dag te komen.
Met 'Adam & Eve' presenteert de band alweer haar achtste studioalbum. Op vorige twee releases was er voldoende afwisseling te horen. 'Unfold the Future' had behoorlijk wat jazzy invloeden en 'The Rainmaker' kwam directer over met compactere nummers. Deze keer wilde Stolt weer terug naar de beginperiode met materiaal in de stijl van het in 1996 uitgebrachte 'Retropolis'.
De opening, het twintig minuut durende 'A Love Supreme', is meteen één van de grote hoogtepunten van het album. Compositorisch een erg sterk nummer met een aantal geweldige solo's en een zeer goede sfeer die toch wel typisch die van The Flower Kings is. Hier en daar doet deze track me ook een beetje aan Yes denken. De trend voor de rest van het album in ieder geval gezet. De korte nummers die volgen doen hebben qua sfeer inderdaad veel van "Retropolis' weg.
Verrassingen zijn ook, onder andere in de vorm van 'A Vampires View'. Pain of Salvation's bandleider Daniel Gildenlöw is tegenwoordig ook een bloemenkoning en hij heeft een grote invloed in dit stuk, dat klinkt als een kruising tussen de twee genoemde bands. De sfeer in combinatie met de altijd geweldige zang van Gildenlöw maken deze track tot een juweeltje. 'Days gone By' is een heerlijk sfeervol pianostuk dat over gaat in het titelnummer. Ook nu is er weer veel Pain of Salvation invloed en niet alleen door het zangwerk. De koningen naderen met dit nummer de prog-metal meer dan ooit te voren.
Op het einde van het album nog drie sterke stukken. 'Timelines' is, na een intro die aan Zappa doet denken, een typisch Flower Kings nummer met een mooie bluesy gitaarsolo. Daarna komt de tweede epic van het album genaamd 'Driver Seat'. Het is te omschrijven als een dolle rit door het symfolandschap. Na elf minuten valt het zelfs stil om door de gitaar van Stolt weer op gang getrokken te worden. Zijn spel heeft met name in het tweede deel veel Hendrix-invloed. Hierna is het nog niet voorbij, nog precies vijf minuten staan klaar met de naam 'The Blade of Cain'. Na een opbouw met rustige toetsen is hier de mooiste gitaarsolo van het album te horen. Langzaam zakt de muziek weg en horen we Gildenlöw 'Love Supreme' roepen. Reden om hem te volgen en meteen de cd weer te starten is er genoeg!
Het zal duidelijk zijn, met dit album hebben The Flower Kings zichzelf weer overtroffen. 'Adam & Eve' is een album dat pas na een paar keer luisteren zijn geheimen prijs gaat geven. Het zal in ieder geval hoog in mijn jaarlijst komen.OProg (7-2004)
Deze review is gemaakt in samenwerking met:
H.'JoJo' de V. 's review:Hoewel ik al eerder soortgelijke problemen ondervond ben ik na het album 'Rainmaker' afgehaakt bij The Flower Kings. Tijdelijk naar nu blijkt. Ik vond hun werken eenvormig worden, composities raakten uitwisselbaar en de declamerende en overdadig articulerende stem van Roine Stolt gaf alle composities dezelfde kleur. Tel daarbij op de lengte van de albums en de te hoge frequentie van releases van zowel The Flower Kings, Kaipa, Transatlantic als de aanverwante solo-projecten, en overbelasting was niet moeilijk te voorspellen. Vermoeid en overeten nam ik dan ook afscheid na een respectabel aantal jaren. Mijn interesse werd echter weer gewekt – want ik volgde de heren uiteraard wel – toen ik las dat men naast Stolt een extra zanger had aangetrokken, te weten Daniel Gildenlöw (Pain of Salvation). Bovendien zou oudgediende Hans Fröberg meer gaan zingen. Dat moest tot meer variatie leiden, zeker als Gildenlöw naast zijn stem ook nog een vinger in de compositorische pap zou kunnen krijgen. "The proof of the pudding is the eating" en dus werd hun nieuweling 'Adam & Eve' aangeschaft.
H.'JoJo' de V. (8-2004)
Welnu, de pudding is van een goede kwaliteit en laat een andere smaak na op de tong. De variatie in stemmen en de toevoeging van meer rustpunten in de composities, zijn daar zeker de oorzaak van. Het album opent overweldigend met het strak klinkende en met veel wendingen getooide 'Love Supreme' en liet mij zelfs na eerste beluistering in verwarring achter. Het is twintig minuten symfonische rock op topniveau, al begrijp ik niet waarom de gitaar van Stolt ergens rond minuut vier ineens moet klinken als Steve Howe en de toetsenriedel erna als een letterlijk citaat van overbekende Wakemanakkoorden. Ik vraag me dan altijd af hoe zoiets in de studio tot stand komt. Maar goed, die 'foute' minuut mag de pret niet drukken. 'Cosmic Circus' en 'Babylon zijn evenwichtige maar niet bijzonder opvallende nummers, waarin ik de drums van Csorsz rommelig vind klinken. Een drummer die ik overigens over de gehele linie technisch en creatief minder vind dan Jamie Salazar in het verleden. Een theatraal gedrocht waar Joop van den Ende blij mee zou zijn in een musical is 'Vampire View'. Het overdreven articuleren van Gildenlöw is irritant en lachwekkend, al begrijp ik best dat hij een vampier wil nadoen. Het refrein is op zichzelf sterk. Het voorspelbare bolero-einde past volledig in het theatrale raamwerk. Een dieptepunt op deze schijf. Gelukkig volgt een heerlijk rustpunt in het door Erik Satie geïnspireerde 'Days Gone By'. Na de nogal simpele maar lekkere rock van het titelnummer volgt 'Starlight Man', een heerlijk puntig en melodieus popnummer waarin de invloed van Yes ten tijde van 'Roundabout' dominant is. Het spannende en bluesy 'Timelines' is doortrokken van prachtige mellotrons. Het achttien minuten durende en epische 'Drivers Seat' kan mij echter nog steeds na vele draaibeurten niet volledig bekoren. Er zitten prachtige symfonische en progressieve elementen in, maar die elementen staan relatief los van elkaar en worden daardoor helaas fragmenten. De tonale rode draad ontbreekt dus maar de heren zijn technisch wel zeer vaardig bezig. Het afsluitende 'The Blade of Cain' is goed maar weinig opzienbarend.
Adam & Eve' draait lekker weg en zal nog vaak de laserstraal sieren. Het album klinkt door de invloed van Gildenlöw en de variatie in zang anders maar heeft nog steeds de sound van The Flower Kings. Hoewel ik bijna tachtig minuten veel te lang vind om de aandacht vast te houden, leidt de toevoeging van meer rustpunten tot minder luistermoeheid. Wat mij betreft mogen The Flower Kings op deze voet verdergaan en dan kunnen zij mij en andere afvalligen weer definitief in de armen sluiten. Mits ze die theatrale ellende achterwege laten.
JProg's review :Bezetting:Waarom ik zo graag naar progressieve muziek luister, in het bijzonder naar The Flower Kings, wordt weer eens in een bijzondere licht gezet door hun nieuwe cd 'Adam & Eve'. De opener van bijna twintig minuten, 'Love Supreme', is geweldig in alle opzichten. Hier klopt veel zo niet alles met een voorname rol voor ieder bandlid. Een prachtige klassiek aandoende gitaarsolo van Roine voegt er nog iets extra's aan toe en het refrein blijft als een korte popsong in de kop zitten.
De meer gevarieerde zang in vergelijking tot voorgaande albums wordt voortgezet met een hoofdrol voor Hasse Fröberg op 'Cosmic Circus'. Een mooie, strakke song en een juist moment voor een adempauze na de overdonderende opening. Het korte instrumentale 'Babylon' overbrugt naar Daniel Gildenlöw's 'A Vampires View'. Emotievolle, meeslepende en theatrale zang die uitstekend de tekst volgt met lugubere muzikale omlijsting van voornamelijk Bodin's keyboards. Een pakkend thema keert steeds weer terug. Een opvallende song en één van de vele hoogtepunten. Bodin's korte niemendalletje 'Days gone by' brengt ons naar de titelsong. Het is een typisch The Flower Kings nummer waarin de band bewijst altijd weer nieuwe vondsten te doen. Wat opvalt zijn de wat rommelige drums van Zoltan Csörsz maar hij houdt het wel goed op het spoor. Op 'Starlight Man' heeft Roine Stolt de hoofdrol. Een wat vlakkere maar aangename zangsong. 'Timelines' biedt instrumentaal veel meer vuurwerk. Hier gaan alle The Flower Kings-registers open en het is weer smullen mede door de mooie zanglijnen en dito tekst. De koek is gelukkig nog niet op want het volgende 'Drivers Seat' is met achttien minuten zo'n track vol met alles wat de The Flower Kings uniek maakt. Geen eenvoudige song die meer tijd nodig heeft in te lopen dan de openingstrack. Op het afsluitende 'The Blade of Gain' speelt Roine één van zijn beste solo's, terwijl hij op de andere songs al regelmatig laat horen een heel goede en bijzondere gitarist te zijn.
De cd is om voordat je het weet en had voor mij nog veel langer mogen duren. Wat kan progressieve muziek toch goed zijn.
JProg (8-2004)
Roine Stolt - vocals, electric & acoustic guitars
Tomas Bodin - keyboards
Hasse Fröberg - vocals
Daniel Gildenlöw - vocals
Jonas Reingold - basses
Zoltan Csörsz - drumkit
Hasse Bruniusson - percussion
Flowerkings 2006 73:02 en 63:09 Recensent: JProg Waardering:
Na zijn soloalbum 'Wall Street Voodoo' heeft Roine Stolt de draad met zijn The Flower Kings weer opgepakt. Zijn muzikale output is fors te noemen, hoewel alles relatief is. Er zijn zoveel muzikanten die het op dit gebied bonter maken maar Stolt weet met zijn gemiddelde werkdagen van zestien uur ook wel raad. Daarnaast staan zijn ongekende creativiteit en passie voor muziek naast het vakmanschap als songwriter, producer, zanger en bovenal gitarist borg voor kwaliteit van een hoog niveau. The Flower Kings vragen in de regel heel wat van de luisteraar. Als opvolger van het ijzersterke 'Adam and Eve' uit 2004 is de maatschappelijke en muzikale visie anno 2006 nu gelegd in het dubbelalbum 'Paradox Hotel'.
Na de 'Check In' is direct de - alles wat progressieve muziek kenmerkt bevattende - megatrack 'Monsters and Men' met ruim twintig minuten aan de beurt waarin Hasse Froberg als zanger het voortouw neemt. Het merendeel van het materiaal is live opgenomen in de Medley Studio in Kopenhagen en daarna in de eigen studio verder bewerkt. Misschien juist hierdoor is de muziek dynamischer en met minder oog voor detail. Het is ongepolijster, toegankelijker en minder complex dan eerder werk maar er zijn zoals altijd weer veel nieuwigheden te bespeuren. Het Flower Kings vat vol met inventiviteit raakt niet uitgeput. Ook de grotere inbreng van Tomas Bodin en in mindere mate van Jonas Reingold valt op en er is zelfs een nummer geschreven door Hans Froberg. Opvallende afwezige is Daniel Gildenlöw van Pain of Salvation.
Het thema van deze dubbelaar is de eigenaardigheid van het menselijke bestaan op aarde gesymboliseerd door het 'Paradox Hotel'. Van hieruit worden uitstapjes gemaakt die de historische hoogte- en dieptepunten en dagelijkse beslommeringen van de mens beschouwen. "We leven een poosje zonder dat wij het doel van ons bestaan kennen. Goede en slechte dingen gebeuren schijnbaar toevallig en altijd als we ze het minst verwachten", aldus Roine Stolt. Prachtige en interessante songs zijn het resultaat.
De nieuwe drummer Marcus Lilliquist, al te horen op Stolt's soloalbum, bewijst een goede keus te zijn en hij houdt de rust in zijn spel die zijn voorganger Zoltan Csörsz wel eens ontbeerde. En samen met Jonas Reingold vormt hij een uitstekende ritmetandem. Alleen weet ik maar zelden waar Hasse Bruniusson een percussieduit in de zak doet.
Een twijfelachtig tochtje is er ook met de track 'Bavarian Skies', waarin de donkere periode van het nazisme wordt belicht. Een aardig samenraapsel van geluidsfragmenten maar dat is slechts een enkele keer het beluisteren waard. Opvallend is ook de tien minuten afsluiter van de eerste cd 'End on a High Mote' met een lekker refrein en mooie gitaarsolo.
Cd twee, er zijn gelukkig veel tochtjes vanuit het hotel, start met het complexere 'Minor Giant Steps'. FK ontmoet Yes waarbij reuzenstappen voor de mensheid eigenlijk maar kleine pasjes blijken te zijn. Het gevoelige Bodin-nummer 'Touch my Heaven' is schitterend en is in een scherp contrast met het daarop volgende 'The Unorthodox Dancing Lesson'. Een hoekige song die de tegendraadsheid van King Crimson benadert. 'Man of the World' van Reingold/Bodin/Stolt ligt goed in het gehoor en onderstreept het groepsgebeuren nog eens. Vervolgens doet Froberg met zijn nummer 'Life Will Kill You' een passende en variërende bijdrage. De tien tracks van cd twee zijn bepaald geen restjes en zijn van het hoge niveau dat het gehele album kenmerkt. Op het laatste nummer 'Blue Planet' geeft Stolt een mooie abstracte kijk op onze planeet omlijst met knap gitaarwerk. Daarbij vormt aan het eind het commentaar van een astronaut bij het binnenkomen van de dampkring bij de terugkeer van een ruimtereis een aardig gevonden contrast. En is het album terug bij het begin.
De alsmaar groeiende schare liefhebbers van The Flower Kings zullen niet teleurgesteld zijn met deze nieuwe loot aan de al rijke FK-stam. De band slaagt er telkens weer in nieuwe muzikale vondsten achteloos uit de spreekwoordelijke mouw te schudden. De hoes in cartoonsferen is grappig en geeft de ambiance voor de geplande Amerikaanse tournee dit najaar mooi weer. Stolt en de zijnen behoeven voorlopig niet stil te zitten.JProg (3-2006)
Bezetting:
Roine Stolt - vocals, electric & acoustic guitars
Tomas Bodin - keyboards, backing vocals
Hasse Froberg - guitar, vocals
Jonas Reingold - guitar, basses, backing vocals
Marcus Lillequist - drums, backing vocals
Hasse Bruniusson - percussion
theflowerkings 2007 75:01 Recensent: OProg & JProg Waardering: OProg:
JProg:
OProg's review:
Roine Stolt zit altijd vol met ideeën. Zodoende werd het na meer dan een jaar geen nieuw materiaal te hebben uitgebracht de hoogste tijd voor een volgend The Flower Kings album, alweer de elfde in de rij. Het eerste dat opvalt is het vertrek van drummer Marcus Lillequist. Deze begaafde muzikant die met zijn spel wat meer rust in de band bracht ontdekte dat progressieve rock toch niet zijn muziek is. Hij heeft dan ook besloten zijn tijd in andere projecten te steken en zodoende is er een verrassende persoon terug: Zoltan Csörsz, die twee jaar geleden volgens Roine Stolt toch niet de juiste drummer voor zijn band was. Volgens Stolt is zijn drumwerk de afgelopen twee jaar echter stukken beter en rustiger geworden en zodoende was Zoltan weer welkom. Inderdaad is zijn spel op dit album strakker dan we van hem gewend zijn.
Volgens Stolt keren we met 'The Sum of No Evil' terug naar de eerste The Flower Kings albums. Dus weer terug naar de pure progressieve rock. Het album had overigens eerst 'Love' moeten gaan heten maar toen The Beatles met hetzelfde idee kwamen vond Stolt dat twee albums met deze naam wat teveel van het goede is. Daarom is voor 'The Sum of No Evil' gekozen. Ook deze keer is er op de cd geen ruimte onbenut gelaten en zodoende zijn we weer vijfenzeventig minuten muziek rijker. Zelf had Stolt het volgende te zeggen over het nieuwe album:
"To make all this a real trip for the prog rock fan we have worked in a studio that specializes on 60's &70's vintage recording equipment, plus we used lots of real vintage analogue keyboards, Hammond organ, Wurlitzer, Rhodes and grand pianos plus lots of Mini Moog and old tube amplifiers for the guitars." "Any fan of early 70's prog up until the first UK album should love this album."
Het resultaat is zeker erg goed maar dit wil niet zeggen dat er zoveel wereldschokkende veranderingen zijn ten aanzien van eerdere albums. De zeventigerjaren sfeer hangt inderdaad over het album, verder is het eigenlijk gewoon normale The Flower Kings-muziek. Het geluid is, zeker ten opzichte van de afgelopen releases, ontdaan van al te veel andere muzikale invloeden, maar in feite is er verder niet zo heel veel anders. Toch is het een sterk album geworden dat laat horen wat we van de band gewend zijn. Daar zit ook een beetje het al jaren bekende risico van de band in. De stroom van kwaliteit is zo constant dat het album niet echt een uitschieter is. Het werk is allemaal erg goed maar het voegt niet zo veel meer toe. Ik verwacht wel dat de progliefhebber zich met dit schijfje zal vermaken, maar het verrassingseffect is er helaas een beetje af. Aan de andere kant, als de band muziek blijft maken zoals ze dat nu al meer dan twaalf jaar doen denk ik niet dat je veel liefhebbers zult horen klagen.Bezetting:
OProg (9-2007)
JProg's review:
Het eerste wat ik bijzonder vind bij de nieuwe The Flower Kings cd is de terugkeer van Zoltan Csörsz. De redenen heeft OProg al uit de doeken gedaan. Maar Zoltan blijft niet bij de band, zijn plaats zal worden ingenomen door niemand minder dan Pat Mastelotto (King Crimson). Althans tijdens de komende live-optredens.
Het tweede opmerkelijke aan het album is de hoes, een kruising tussen een goudvis en een oude Volkswagenbus. Het verhaal achter deze “Fish-bus” is dat het enerzijds past bij een hippieachtige gevoel en anderzijds een surrealistische vrolijkheid uitstraalt. Men wil best wat ernstige noten kraken maar wenst geen zwaarmoedigheid uit te stralen
Een derde punt is, het is weliswaar een rode draad in de The Flower Kings catalogus, het onverminderde Flower-Power-niveau van de songteksten. Dus opnieuw een rotsvast geloof in een betere wereld door “More Love and Understanding”, alsof er zich de afgelopen decennia geen aanleidingen tot herbezinning aandienden.
‘The Sum of No Evil‘ biedt een hoeveelheid muziek waarmee we door The Flower Kings al heel lang verwend worden. Opnieuw een bijna geheel gevulde cd met ruim vijfenzeventig minuten speelduur. Lange nummers als vanouds met als tweede track direct één van ruim vijfentwintig minuten getiteld ‘Love is the Answer’. Na de opener ‘One More Time’ dat ook al dertien minuten klokt hebben we dus na twee songs al een flinke maar smakelijke hap te verwerken gekregen.
Men wilde dit keer zuivere prog-muziek, hoewel je daar heel verschillend over kan denken wat dat is. Voor dit album van The Flower Kings betekende dat het weglaten van al te veel pop-, jazz-, experimentele en ambientinvloeden. Meer terug naar de basis van de prog, uit de tijd dat deze stijl min of meer ontstond. Men heeft daarom alles opgenomen in een studio die speciaal is uitgerust met analoge opnameapparatuur uit die tijd en men gebruikt tevens voornamelijk analoge keyboards. Daarbij heeft de band zich vooral op de melodie geconcentreerd om die vervolgens te verpakken in brede symfonische arrangementen, maar wel met aandacht voor complexe rock. Een stijlbreuk heeft dat niet veroorzaakt, maar accentverschillen zijn er wel. Het refereert daardoor meer aan vroege albums uit hun omvangrijke discografie.
Muzikaal is alles piekfijn in orde, creatief en vakkundig als vanouds, maar van de teksten op deze eerste twee songs word ik wel een beetje melig. Het tweede deel van de cd bevalt me het best. Vooral de bijna titelsong ‘The Sum of no Reason’ en het instrumentale, door Tomas Bodin gecomponeerde, Zappiaanse ‘Flight 999 (Brimstone Air)’ zijn erg goed. Maar ook ‘Trading my Soul’ en de laatste track ‘Life in Motion’ zijn bovengemiddeld en van een niveau zoals we van The Flower Kings mogen verwachten.
Dit ‘The Sum of No Evil‘ is een uitstekend en degelijk album geworden waarbij men weliswaar niet direct met verrassingen komt, maar een goede balans vindt voor het nog altijd ruimschoots aanwezige creatief vernuft en instrumentale hoogstandjes die hun handelsmerk zijn. Er is geen moment van verveling maar dat is, zoals steeds meer muziekliefhebbers al lang weten, maar zelden op een cd van The Flower Kings het geval. Ook nu weer niet.
Er is ook een “Special Edition” verkrijgbaar met een bonus cd waarop o.a. vier extra nummers staan.
JProg (09-2007)
Roine Stolt - vocals, guitar
Tomas Bodin - keyboards
Hasse Fröberg - vocals, guitar
Jonas Reingold - bass
Zoltan Csörsz - drums
Hasse Bruniusson - percussion
Bandsite: theflowerkings 2012 Duur: 54:00 & 21:22 Recensent: JProg Datum 08-2012 Waardering:
Nieuwe progressieve bands die met veel gejuich onthaald worden en waar je vervolgens weinig meer van hoort. Achteraf bezien en beluisterd meestal logisch want goed beschouwd is het vaak erg matig. In dit woud zijn er gelukkig constante factoren met bewezen kwaliteit. The Flower Kings is een voorbeeld van zo'n groep. Met een omvangrijke catalogus die bekend mag worden verondersteld, maar waarin de laatste albums een stapje terug deden. Na een relatieve rustpauze, er waren nogal wat side-projecten zoals Reingold's Karmakanic, Hasse Fröberg's Musical Companion en Stolt's Agents of Mercy en Transatlantic, is er nu vijf jaar na ‘The Sum of No Evil' een nieuw album, ‘Banks of Eden'.
Minder pop en fusion meer traditionele prog-rock. Voor wie het begrijpt is dat het verschil met de laatste drie albums. Drummer Felix Lehrmann is de opvallende nieuwkomer, verder is de bezetting onveranderd gebleven. Roine Stolt heeft zo goed als alle nummers geschreven, zelfs Tomas Bodin levert een minimale bijdrage. Opener ‘Numbers' klokt ouderwets ruim vijfentwintig minuten en keert inderdaad muzikaal terug naar het complexere en epische werk van de band. Geen spectaculaire vernieuwing maar ook geen herhaling van zetten, het klinkt fris. De vier songs die volgen veranderen het beeld niet. Tekstueel is er ruimte voor persoonlijke interpretaties, de nummers hebben echter wel tijd nodig om ontrafeld te worden. De vier bonussongs die zijn afgevallen mogen er overigens ook zijn, materiaal genoeg lijkt het.
Tot waar gegroeid kan worden in eventuele jaarlijsten zal de tijd leren. Een uitstekend en gevarieerd album is ‘Banks of Eden' beslist, de wel erg lange rustpauze heeft de band zeker goed gedaan. Maar Roine Stolt heeft aangegeven The Flower Kings weer vaker het groene licht te geven naast zijn doorgaande nevenprojecten. En hij blijft toch de drijvende kracht achter de band.
Discografie:
The Flower King (Roine Stolt, 1994)
Back In The World Of Adventure (1995)
Retropolis (1996)
Stardust We Are (1997)
Flower Power (1998)
Alive On Planet Earth (1999)
Space Revolver (2000)
The Rainmaker (2001)
Unfold The Future (2002)
Meet the Flower Kings - Alive Recording (2003)
Adam & Eve (2004)
Paradox Hotel (2006)
The Sum of No Evil (2007)
Banks of Eden (2012)More F© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
The Flower Kings 
