1 |
David Bowie |
Black Star |
Als je Bowie in je lijst zet kan dat alleen maar als nummer één. Bij de eerste keer luisteren was hij nog niet overleden. Het werd daarna een ander album. |
2 |
Karmakanic |
Dot |
Passie en variatie in lange stukken gevat. Virtuositeit met een 'Flower Kings Feel' waarbij de muzikale rode draad niet vergeten wordt. En dat lange nummer is geweldig. |
3 |
Big Big Train |
Folklore |
Een prachtige productie met geweldige nummers die een typisch Britse sfeer ademen. Een nieuw hoogtepunt van deze band en dit muziekjaar. |
4 |
Marillion |
F.E.A.R. |
vDe eerste draaibeurt was een hele zit. Wanneer komt het nu eens echt op gang? Veel tekstueel vuurwerk, maar zulke albums hebben tijd nodig. Een groeibriljant bleek het. |
5 |
The Pineapple Thief |
Your Wilderness |
Meer terug naar prog-rock volgens de letter maar daarbij geen erg lange nummers. De band rond Bruce Soord scoort altijd bovengemiddeld. Ook nu weer. |
6 |
Opeth |
Sorceress |
Opeth gaat verder op de weg die het twee albums terug ingeslagen is. |
7 |
Riverside |
Eye Of The Soundscape |
Een geheel instrumentaal album tussen ambient en rock was al langer het plan. Door het plotseling overlijden van gitarist Piotr Grudziñski heeft het een droevige ondertoon. |
8 |
Radiohead |
A Moon Shaped Pool |
Een nieuw album van Radiohead verschijnt altijd gepaard met veel geruchten. De verwachtingen werden ingelost. De songs slingeren alle kanten op, het blijft Radiohead. |
9 |
Dream Theater |
The Astonishing |
Is het allemaal teveel? Honderd en dertig minuten is voor de band en de luisteraar een hele uitdaging. Originele vondsten te over, uiterst creatief. |
10 |
Airbag |
Disconnected |
De muziek is heel herkenbaar en je zou kunnen zeggen dat er weinig ontwikkeling in zit. Met gitarist Bjørn Riis die nu wat verder van David Gilmour weg gaat. Mooi blijft het. |
11 |
Haken |
Affinity |
Gestoken in een geweldige retro-hoes heeft Haken voor velen het stokje overgenomen als vaandeldrager van progressieve metal. |
12 |
Katatonia |
The Fall of Hearts |
Somber is het handelsmerk hoewel je er best vrolijk van wordt. Met een nieuwe drummer en bassist is de groep weer compleet. Stijlvast en gewoon top. |
13 |
Nosound |
Scintilla |
Muzikaal brein, Giancarlo Erra, heeft iets repeterends in zijn composities waardoor je als snel denk: niets nieuw dus. Aangenaam zeker, maar duidelijke en pakkende songs zijn er nooit. |
14 |
Syd Arthur |
Apricity |
De band is al sinds 2003 actief en dit is pas het vierde album. Psychedelisch gekleurd op een moderne manier. Korte nummers met het nodige experiment. |
15 |
Steve Thorne |
Island of the Imbeciles |
Een maatschappijkritisch pamflet gevat in puntige rocksongs. Zoals hij met eerdere albums al bewezen had te kunnen. |
16 |
Long Distance Calling |
Trips |
Aanvankelijk voornamelijk instrumentaal, nu met een zanger die zijn aandeel prima invult. Niet alleen het strakke en opzwepende drumwerk maakt dit vierde album een topper. |
17 |
Headspace |
All that You Fear is Gone |
De supergroep met Adam Wakeman, Lee Pomeroy en Damian Wilson heeft een tweede album het licht doen zien. Meer dan goed, maar het kost tijd om alles te ontdekken. |
18 |
Iamthemorning |
Lighthouse |
Gavin Harrison, Colin Edwin and Mariusz Duda maken het nog minder Russisch dan het al was. Breekbare post-progressieve muziek met artwork dat er bij hoort. |
19 |
Monomyth |
Exo |
De meanderende, soms heftige space-rock bedwelmt ook dit keer en roept opnieuw kleurrijke muzikale landschappen op. Bijzonder en goed. |
20 |
DeWolff |
Roux-Ga-Roux |
Het zesde album van deze Limburgers is in de eigen Utrechtse studio geheel analoog opgenomen. Lekker vette psychedelische rock die weer meer gerijpt alle kanten uitwaaiert. |