1 |
Steven Wilson |
Hand. Cannot. Erase. |
Album van het jaar, dat zeer terecht ook een groter publiek weet te bereiken. Zonder enig zwak moment boeiend van begin tot eind. |
2 |
AAnekdoten |
Until the Ghosts are Gone |
Met hun prachtig opgebouwde nummers en mooie eindproductie weet de band acht jaar na dato terug te keren met één van hun meest verfijnde albums. |
3 |
Tame Impala |
Currents |
De lome gitaren hebben plaats gemaakt door een moderner geluid. Echter klinkt de muziek nog steeds als Tame Impala |
4 |
Tim Bownes |
Stupid Things that Mean the World |
vDe muziek is niet anders geworden en klinkt nog steeds als het meeste materiaal waar hij met zijn typische stem aan meewerkt. Een rustig en sfeervol album om veel te draaien. |
5 |
Riverside |
Love, Fear and the Time Machine |
Rustiger en ontdaan van de hardere elementen, zo is dit album te omschrijven. Het maakt dat het hierdoor afwijkt van het eerdere werk en voor het eerst een album voor de late uurtjes is. |
6 |
ELO |
Alone in the Universe |
Eingelijk 'Jeff Lyne's ELO'. Het is echter gewoon een typisch ELO-album dat muzikaal gezien in de jaren zeventig gemaakt had kunnen zijn. |
7 |
Gazpacho |
Molok |
Net als bij elk nieuw werk van deze band wederom erg moeten wennen aan het nieuwe album. Het blijft toch een intrigerend werk dat elke keer verrast. |
8 |
David Gilmour |
Rattle That Lock |
Pink Floyd mag dan wel voorgoed over zijn, de heren Gilmour en Waters gaan elk solo door. In het geval van Gilmour ook met nieuw werk, dat nog steeds van grote klasse is. |
9 |
Steve Hackett |
Wolflight |
Heeft Hackett eigenlijk slecht materiaal gemaakt? Ik kan het me niet heugen. Ook deze keer weer klasse van deze grootmeester op gitaar. |
10 |
Iron Maiden |
Book of Souls |
Op vinyl is dit een triple-album geworden. Ook een band die nooit slecht werk zal maken en daarmee uitstijgt boven de grauwe middelmaat. Met de epic 'Empire of the Clouds'. |
11 |
Spock's Beard |
The Oblivion Particle |
De band is inmiddels aan versie 3.0 bezig. Toch klinkt het nog altijd als Spock's Beard. |
12 |
NThe Neal Morse Band |
The Grand Experiment |
Neal gaat vrolijk door met het maken van Neal Morse-albums. Deze keer is het een "band-album" maar Neal drukt zo zwaar op de muziek dat het nog steeds klinkt als solowerk. |
13 |
Sylvan |
Home |
Na een wat mindere periode slaat de Duitse band terug met een zwaar conceptalbum. Weer lange uitgesponnen stukken en donkere teksten. |
14 |
Pauw |
Macrocosm Microcosm |
Jonge band die in de varkensschuur in hun dorp in Twente muziek maakten die terug voert naar de jaren zeventig. Hun psychedelica staat in ieder geval aan in Nederland. |
15 |
Beardfish |
4626 - Comfortzone |
Het blijft een moeilijke band, want pas bij het luisteren denk ik bij passages vaak 'o ja'. Daarom blijft het ook elke keer weer een avontuur dat telkens iets nieuws laat horen. |
16 |
Faith no More |
Sol Invictus |
Voor sommigen grafherrie. Een gat van vele jaren zat tussen deze en het vorige album, maar het lijkt alsof er niet veel anders is. Nog steeds stevig en direct. |
17 |
Noel Gallagher's High Flying Birds |
Chasing Yesterday |
Terwijl de geruchten over een terugkeer van Oasis aan blijven houden weer een nieuw werk van Noel. Nog steeds van grote klasse. |
18 |
Nightwish |
Endless Forms Most Beautiful |
Ik hou niet zo van dit soort theatrale metal, maar ik moet toegeven dat dit een behoorlijke verrassing was, met name door de afwisseling met de rustige gesproken stukken. |
19 |
Antimatter |
The Judas Table |
Begonnen als uitloper van Anathema, nu inmiddels een stabiele band. Dit album zou een groter publiek aan kunnen spreken. |
20 |
Symphony X |
Flesh |
Meer rock dan ooit. Nog steeds stoere spierballenmuziek met uiteraard een hoofdrol voor Russel Allen, die beter lijkt te zingen dan ooit. |