1 |
Steven Wilson |
The Raven that Refused to Sing |
Liefhebbers van Porcupine Tree hoeven niet de treuren dat deze band op dit moment niet actief is. Voor de tweede maal maakt Wilson met een superband het album van het jaar. |
2 |
Dream Theater |
Dream Theater |
De band heeft inmiddels kunnen wennen aan het nieuwste bandlid Mike Mangini. Voor het eerst is vanaf het begin met hem een album geschreven en het resultaat klinkt sprankelend. |
3 |
La Maschera di Cera |
La Porte del Domani |
In de jaren zeventig verschenen er in Italië meesterwerken die zich konden meten met het beste dat Engeland op progressief gebied te bieden had. Deze band zet die traditie voort met een album dat ondanks dat het modern klinkt teruggrijpt naar vroeger. |
4 |
Haken |
The Mountain |
Haken komt uit de progressieve metal, maar is al lang verder dan dat genre. Tegenwoordig mixen ze hardere elementen naadloos met muziek die herinnering oproept aan Gentle Giant en Queen. De top van de berg is na tientallen keren luisteren nog niet bereikt. |
5 |
Spock's Beard |
Brief Nocturnes & Dreamless Sleep |
De band heeft opnieuw een grote wijziging ondergaan en een nieuw gezicht. Ted Leonard heeft de vocalen overgenomen en de groep klinkt fris en klaar voor de toekomst. |
6 |
Blackfield |
Blackfield IV |
Kort, rommelig, weinig consistent en toch een album dat bij mijn meest gedraaide van het jaar zit. Wilson is ook hier verantwoordelijk voor het hoogtepunt en de songs zitten geweldig in elkaar. |
7 |
Marillion |
Sounds That Can't Be Made |
Na 'Marbles' kon het materiaal me niet echt meer boeien en ook nu weinig verwachting. Dan blijkt de nieuwste telg ineens een prima veeldraaier te zijn dat geen nieuwe fans op zal leveren. |
8 |
The Flower Kings |
Desolation Rose |
De groep rond Roine Stolt is nog steeds in orde en weet ook nu weer een prima indruk achter te laten. Een uitgave op vinyl is wel handig bij het doseren. |
9 |
Amplifier |
Echo Street |
Was de vorige nog in eigen beheer, nu zit de band bij een groter label en lijkt volwassen te zijn geworden. Onverwacht een positieve uitschieter. |
10 |
Magenta |
The Twenty Seven Club |
De band klinkt nog steeds zoals in het begin, hoewel ze al dertien jaar bezig is. Feitelijk gezien een constante stroom van hoge kwaliteit die ook deze keer weer goed bevalt. |