1 |
Änglågard |
Viljans Oega |
Na twee fenomenale albums werd het achttien jaar stil rond deze cultband. De band klinkt nog steeds hetzelfde en met vier lange songs wordt de muzikale lijn prima doorgetrokken. |
2 |
Threshold |
March of Progess |
Even had ik verwacht dat er geen album van deze groep meer zou komen. Echter is de band helemaal terug met originele zanger Damian Wilson. |
3 |
Rush |
Clockwork Angels |
De inspiratie van het hechte drietal lijkt nog lang niet opgedroogd op dit twintigste album. |
4 |
The Mars Volta |
Noctourniquet |
Dertien korte nummers die wel extremen herbergen. Desondanks niet direct verwacht dat het toch een boeiende veeldraaier zou worden. |
5 |
OSI |
Fire Make Thunder |
Kevin Moore en Jim Matheos worden dit keer bijgestaan door Porcupine Tree drummer Gavin Harrison. Hij bewijst wederom een topdrummer te zijn in dit spannende geheel. |
6 |
It Bites |
Map of the Past |
Ondanks dat 'Map of the Past' een tijd nodig heeft om los te komen en de band pas helemaal op het einde er echt voor lijkt te gaan, is de groep verder doorgegroeid. |
7 |
FlThe Flower Kings ow |
Banks of Eden |
Een uitstekend en gevarieerd album is ‘Banks of Eden' beslist en de wel erg lange rustpauze heeft de band zeker goed gedaan. |
8 |
Muse |
The Second Law |
Een progressieve band die Wembley uit kan verkopen zie je niet snel. Dit zesde album is wederom erg sterk en zeker geen knieval voor de commercie. |
9 |
Kaipa |
Vidjar |
Tegen de verwachting in is dit nieuwste album van Kaipa een zeer boeiend geheel geworden. Pakkende nummers waaruit vooral de kwaliteiten van de songwriter Hans Lundin opvallen. |
10 |
Galahad |
Battle Scars |
Sterk vertraagd door het overlijden van toetsenist en gitarist Neil Pepper. Toch wel verrassend blijkt deze ijzersterk. Wat emotie met mensen kan doen. |