1 |
Black Sabbath |
13 |
Ward ontbreekt maar de oerbezetting is verder compleet. Het album ademt de sfeer van het debuut. Osbourne zingt vast als vanouds en Iommi's “riffs” blijven uniek. |
2 |
Placebo |
Loud Like Love |
Er zijn er veel progressief denkende bands die geen progband zijn. Deze bijvoorbeeld, verfrissend en toch vertrouwd. |
3 |
Deep Purple |
Now What ?! |
Opgedragen aan John Lord heeft de band een album geproduceerd dat bol staat van vernieuwing, power en passie. De MK8 bezetting, Airey/Gillan/Glover/Morse/Paice. |
4 |
Nick Cave and the Bad Seeds |
Push the Sky Away |
Misschien wel erg ver weg 'Related'. Maar Cave heeft niet alleen een niet te missen studioalbum geleverd maar is ook als live-act, b.v. met Live from KCRW, indrukwekkend geweest. |
5 |
Pearl Jam |
Lightning Bolt |
De muzikale stijl heeft zich in de loop der jaren steeds meer verbreed waardoor het zelfs voor de meest standvastige progliefhebbers aan te raden is. |
6 |
David Bowie |
The Next Day |
Nog steeds echt Bowie, maar het doet ook met regelmaat denken aan muziek die we tegenwoordig onder de noemer 'Indie' scharen. |
7 |
Beady Eye |
BE |
"Beady Eye plan progressive album", las ik. Wie als progliefhebber echt een progressief album wil horen komt bedrogen uit. Echter, het is wel een heerlijk werkstuk geworden. |
8 |
Jacco Gardner |
Cabinet of Curiosities |
Een hype uit Zwaag dit keer en het lijkt of Syd Barrett daar zijn tweede leven leidt. De psychedelica sfeer van de late sixties is opvallend en goed aanwezig. |
9 |
Midlake |
Antiphon |
Het vertrek van de zanger hoeft niet het einde van de band te zijn. Genesis, Marillion, Spock's Beard. Een zeer interessante impuls is ook hier het vervolg. |
10 |
Toy |
Join the Dots |
Op de valreep van 2013 het tweede album. Wederom rammelende psychedelica die op het eerste gehoor eenvormig is maar tijd moet hebben om te landen. |