1 |
Steven Wilson |
Grace for Drowing |
Veel invloed meegekregen van 'Lizard', die Wilson opnieuw remasterde en mixte. Het resultaat is een puur 2011 album met naast modern geluid veel invloed van veertig jaar terug. |
2 |
Symphony X |
Iconoclast |
Bijna overgeslagen aangezien het vorige album van de band niet echt veel indruk wist te maken. Dit vervolg is energiek en blijft boeien. |
3 |
Yes |
Fly from Here |
vHoge waardering door de eerste kant van het vinyl. Het tweede deel is goed, het lange titelnummer een avontuur op zichzelf en geweldig. |
4 |
Opeth |
Heritage |
Na de live-dvd met een concert uit de Royal Albert Hall is dit een stapje terug in hardheid. Geen grunt, wel cleane zang en muziek met een donkere jaren zeventig saus. |
5 |
Dream Theater |
A Dramatic Turn of Events |
vOok zonder Mike Portnoy weet de band nog te boeien. Het blijft als groot liefhebber van het drumwerk van Portnoy wennen, maar de groep is nog steeds erg sterk. |
6 |
Blackfield |
Welcome to my DNA |
Wilson gaat zich minder met de band bemoeien en Geffen krijgt langzaam de overhand. Met name de door Wilson gezongen stukken maken het album zo sterk. |
7 |
Pendragon |
Passion |
Na al die jaren doet de band van Nick Barrett nog steeds wat je van ze verwacht. IJzersterke nummers schrijven die altijd blijven klinken als Pendragon. |
8 |
Glass Hammer |
Cor Cordium |
Niets nieuws onder de zon en een voortzetting van het vorige album. Desondanks weer heel prettig wegdraaien. |
9 |
Beardfish |
Mammoth |
Ik was bang dat Beardfish weer hetzelfde zou doen als vorige keren. Dat doen ze ook, maar toch klinkt het deze keer fris. Een prettig album de verwachting waar maakt. |
10 |
Orphaned Land |
The Neverending way of the ORwarrioOR |
Weer een album met Steven Wilson als producer. Op de valreep toch in deze lijst. Niet direct een veeldraaier aangezien het een intensief werk is, wel elke draaibeurt genieten. |