Magenta
F2Music magenta 2005 Concert 1:50:00 Recensent: Holand Waardering:
Dvd’s hebben we op deze site nog niet veel besproken. Een inhaalslagje met deze dvd van Magenta uit 2005 lijkt in het licht van de pas verschenen cd ‘Home’ aardig. Daarom een korte samenvatting en persoonlijke impressie van het beeldmateriaal.
’The Gathering’ bevat een registratie van een concert speciaal voor deze dvd georganiseerd. De setlist stamt dus van voor ‘Home’, maar van dit destijds nog uit te brengen album wordt wel een aantal nummers gespeeld. ‘Children of the Sun’ en ‘The White Witch’ van het eerste album ‘Revolutions’, beide ruim twintig minuten, slokken de helft van de speeltijd van het optreden op. De andere helft wordt verdeeld over tien songs waarbij zelfs een Cyan-nummer passeert. Verder zijn er de nodige interviews, een kijkje in de studio, een promovideo van ‘Broken’. Fotomateriaal completeert de schijf.
Opmerkelijk is een aantal zaken. De statische presentatie van de band is er één en eerlijk gezegd verrast me dat niet. Christina mag er zijn maar is wel een houten klazin. De groep komt nauwelijks van zijn plaats en het camerawerk is ook niet top door te veel en te snelle beeldwisselingen. Gaandeweg het concert wordt dat wel beter waarbij in elk geval duidelijk wordt dat de muzikanten stuk voor stuk van een hoog technisch niveau zijn en bovendien goed op elkaar ingespeeld. Naast Chistina zijn de opvallendste rollen weggelegd voor uiteraard Rob Reed en gitarist Chris Fry. Het is allemaal een braaf en enigszins gezapig gebeuren waarbij je ook van het suffige publiek - of moesten ze zich koest houden - geen vonk kan verwachten. Maar de band speelt uitstekend een mooie doorsnede van hun nog niet al te grote oeuvre waarbij de 5.1 mix zorgt voor een perfecte weergave.Holand (09-2006)
Bezetting:
Christina Booth - zang
Matthew Cohen - bas
Chris Fry - gitaar, zang
Allan Mason - Jones - drums
Rob Reed - toetsen, zang
Martin Rosser - gitaar, zang
F2Music magenta 2006 67:53 & 40:04 Recensent: JProg Waardering:
Magenta is een vaste waarde geworden in het proglandschap van dit moment. Een waarschuwing is daarbij wel op zijn plaats. Als je er problemen mee hebt dat er regelmatig geleend wordt van de grote progbands zoals Genesis, Yes, Pink Floyd en dergelijke, dan kan je beter de cd’s van de band links laten liggen. Maar op eerder werk is er wel op basis van deze muzikale erfenis een eigen inbreng gezocht en gevonden. Is dit ook op ‘Home” het geval?
De leidende figuur van Magenta is de van o.a. Cyan en Fyreworks bekende multi-instrumentalist Rob Reed. Daarbij is frontvrouw Christina Maria Booth gezichts- en gehoorbepalend. In vergelijking tot het eerste album ‘Revolutions’ is de bezetting van de band op een andere basspeler na redelijk stabiel gebleven.
’Home’ verhaalt over de poging van een jonge vrouw vanuit Engeland in Amerika een nieuw bestaan op te bouwen. Dit mislukt waarna ze uiteindelijk tot het besef komt dat haar geboorteplaats Liverpool haar thuis is. Daar kan je dus heel wat aan ophangen. In vijftien songs waarbij er maar één boven de tien minuten komt passeert deze door Steve Reed geschreven geschiedenis.
De band is verder gegroeid, hechter geworden. Dat geldt vooral voor Christina waarbij haar ademhalingstechniek een stuk beter geworden is of lag dat aan de microfoonopstelling op eerdere opnames? Alle muziek is van Rob Reed en natuurlijk plagieert hij niet alleen zijn voorbeelden, daar komt hij tenslotte rond voor uit, maar ook zichzelf af en toe. Maar hij doet dit weer op een intrigerende en smaakvolle manier wat leidt tot een overtuigend geheel. Een waaier knap gespeelde en gezongen nummers en een uitstekende productie zijn het resultaat. De nummers zijn korter dan we gewend waren, meestal midtempo opgebouwd en erg toegankelijk. Christina is geen felle rocker en zorgt daardoor bijna automatisch voor rustige sferen. En die sferen zijn mooi. Op ‘My Home Town’ bijvoorbeeld waar Mike Oldfield een opvallende referentiebron is. Op het Yes-achtige ‘The Journey’, waarop, maar niet alleen dit nummer, de twee (!) gitaristen laten horen uitstekend de weg weten te vinden. ‘Demons’ is prachtig van opbouw en geeft noodzakelijk vuur en dat is op den duur wel nodig. Enige luistermoeheid die toch wel door het veelal zelfde tempo ontstaat wordt daarmee weggeblazen. Goed getimed dus waarbij de gitaren geheel los gaan. Een hoogtepunt is ‘Joe’, het langste nummer. Barstensvol alles wat je maar binnen het gekozen idioom kan bedenken. Grote klasse. ‘The Visionary’ is een Magenta-klassieker in de dop waarna ‘Journey’s End’ de formidabele groei als groep van het zestal tot in de finesses accentueert.
Het was aanvankelijk de bedoeling ‘Home’ als dubbelcd uit te brengen. De restnummers, ontstaan door het als een enkele cd uitbrengen van het album, zijn in een limited edition als tweede cd bijgevoegd. Deze ‘New York Suite’ is echter geen minder verhaal en bevalt mij zeker niet slechter dan ‘Home’. Wel een vreemde marketingstrategie want de schijf hoort er eigenlijk gewoon bij.
De ‘Suite’ beslaat vijf nummers en is daarmee goed voor ruim veertig minuten muziek. Men start met ‘Arrival’ erg sterk door een afwijkende structuur ten aanzien van het merendeel van de songs. Zelfs Christina is feller dan gewoon. De andere vier nummers zijn van het inmiddels bekende hoge niveau waarbij op de een of andere wijze het geheel je meer grijpt. Het zou me niets verbazen als deze tweede schijf uiteindelijk meer de speler in verdwijnt dan ‘Home’.
’Home’ inclusief de ‘New York Suite’ is zeker Magenta’s hoogtepunt tot nu toe. Beter goed gejat dan slecht verzonnen is weer regelmatig aan de orde, maar zoals reeds opgemerkt, daar schaamt de band zich absoluut niet voor. En waarom ook als je het geheel in de stijl van hoe progressieve muziek gemaakt wordt verwerkt en je talloze eigen wendingen vakkundig en met een goede emotie in sterke composities weet te vertolken.JProg (08-2006)
Bezetting:
Gasten:
Rob Reed - keyboards, bass, backing vocals, recorder, tambourine, piano, mandolin & guitar
Christina Booth - lead vocals
Chris Fry - lead guitar
Martin Rosser - lead guitar
Dan Fry - bass
Allan Mason-Jones - drums
Tim Robinson - drums
Martin Shellard - guitar
Lee Goodall - tenor saxophone
Hywel Maggs - guitar
Christian Philips - guitar & backing vocals
Troy Donockley - uilleann pipes & whistles
Mal Pope - backing vocals
Lorrain King - backing vocals
Het alom bejubelde ‘Metamorphosis' van de Engelse band Magenta heeft bij mij niet direct tot een buitengewone beoordeling geleid. Men wilde andere wegen inslaan dan op de sterke voorganger ‘Home'. Het zou vooral epischer van opzet zijn, afwijkende composities hebben en meer up-tempo-rock bevatten. De cd-draaibeurten waren aangenaam, maar de typische Magenta mid-tempo sound vol seventies echo's van vooral Mike Oldfield, Genesis en Pink Floyd bepalen het beeld. Inderdaad duren twee van de slechts vier nummers over de twintig minuten, waarbij de broers Reed - teksten van Steve en muziek van Rob - zich gevarieerd uitleven en Christina Booth alles vocaal uitstekend invult. Pas op deze bijna gelijknamige dvd-a met 5.1 mix kwam het album tot leven. Een enerverend geluidsspectrum laat alles veel spannender en gedetailleerder horen - het voegt een creatieve dimensie toe - dan bij een stereofonische weergave. Deze reguliere beluistering is wat saai en meer van hetzelfde. Alleen waarom wordt zoiets niet in bijvoorbeeld een “Special Edition” meegeleverd? Ondanks de extra's - The Making of…., Inside the Mix en Interviews, totaal ruim twee uur - maakt de losse aanschaf het gehele pakket wel kostbaar. Maar het biedt een andere kennismaking met Magenta, een hele boeiende en beslist aan te bevelen. Het verhoogt ook de uiteindelijke waardering voor de stereoversie als het even niet anders kan.
Discografie:
Revolutions (2001)
Seven (2004)
Broken (2004)
Another Time… Another Place… (2004)
The Gathering - dvd (2005)
Home + New York Suite (2006)
Metamorphosis (2008)
The Metamorphosis Collection - dvd (2008)
More M
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
