Reviews Dominici

Als ik de vraag krijg welke zanger voor mij de meest bepalende stem heeft binnen de Canterbury-scene dan kom ik uit bij Robert Wyatt en Richard Sinclair. De laatst genoemde is misschien nog niet eens zo geheel terecht, aangezien het aantal albums waarop hij te horen is nog redelijk binnen de perken blijft. De kans bestaat dat douBt dezelfde gedachte had als ik. Zodoende is het eerste dat bij het bekijken van dit album opvalt dat Richard Sinclair op drie tracks meedoet en op twee als zanger.
douBt, wat weten we precies van die band? Om eerlijk te zijn vrij weinig, maar toch kwamen de namen van de leden ietwat bekend voor. Dat klopt dan ook, Alex Maguire bracht al eerder op Moonjune een soloalbum uit en werkte daar samen met de hier te horen gitarist, Michiel Deville. Deze was ook op het eerdere album van Maguire te horen en uiteraard met zijn eigen band, The Wrong Object.. Voeg aan dit duo nog een gerenommeerde sessiedrummer toe in de vorm van Tony Bianco en de band is compleet.
Volgens de bijgevoegde infosheet is douBt de ontbrekende schakel tussen Sun Ra, John Zorn’s Massada, het oude werk van Terje Rypdal, Sonic Youth en Ennio Morricione. Dit zou eventueel beoordeeld kunnen worden als een wat vage omschrijving, echter ga ik er vanuit dat hiermee wel aangegeven is welke kant de muziek nu precies op gaat. Dan is het natuurlijk nog de vraag in hoeverre Sinclair echt iets aan deze muziek toe te voegen heeft. Zijn warme stem is prominent aanwezig op de meest toegankelijke track van het album, ‘Passing Cloud’. Die gaat ook het meeste de kant op van het werk dat we van Sinclair gewend zijn. Op de opener, ‘Corale Di San Luca’, horen we woordenloze vocalen en op het daaropvolgende nummer het basspel dat toch zo bekend voorkomt van de instrumentale stukken van Hatfield. De groep laat hier horen complexiteit niet te schuwen en dat ze graag haar tanden laat zien. Opvallend is overigens ook ‘Over Bikerot’, een nummer dat een origineel van Terje Rypdal is. Fraai is ook de opening van ‘Cosmic Surgery’ dat doet denken aan een donkere variant van Gentle Giant.
Gesteld kan worden dat ‘Never Pet a Burning Dog’ een sterk album is dat echter door zijn ontoegankelijkheid waarschijnlijk slechts iets zal doen binnen de beperkte groep liefhebbers. Die zullen overigens zeker geen miskoop doen met de aanschaf van dit schijfje.

Bezetting:
Alex Maguire - Fender Rhodes piano, Hammond organ, mellotron, synth
Michel Delville - electric guitar, Roland GR-09;
Tony Bianco - drums;
Met:
Richard Sinclair - vocals (1, 5); bass guitar (1, 2).

Discografie:
Never pet a Burning Day (2010)