Nuclear Blast threshold 2007 54:59 (incl bonus 58:10) Recensent: JProg Waardering:
Een ander label, een nieuwe lente? De overgang van Threshold van het proglabel Inside Out naar het Metal label Nuclear Blast komt voor mij niet geheel als een verrassing. Al vanaf het debuutalbum ‘Wounded Land’ heb ik Threshold een progmetalband gevonden en dat zijn ze in de loop der jaren, zeker ook na de zangerswissel van Damian Wilson naar Andrew McDermot, steeds duidelijker geworden. Nieuwe mogelijkheden dus met het naar verbreding zoekende Nuclear Blast.
Het achtste studioalbum is getiteld ‘Dead Reckoning’, een uitdrukking uit de vliegwereld voor het zich oriënteren op nieuwe herkenningspunten, dit omdat de groep ook zo werkt met hun muziek. De cd bevat negen stukken die de kenmerkende Threshold-aanpak bezitten en dus het evenwicht zoeken tussen progrock en hedendaagse metal. Harde en strakke, dichtgemetselselde gitaarlijnen, sporadisch ingevuld door keyboards, een hechte en gedreven ritmesectie, alles in dienst van de veelzijdige zangkunsten van Andrew ‘Mac’ McDermot. Een fris klinkend album met weer veel nieuwe elementen zoals de grunts van Dan Swanö op de opener ‘Slipstream’ en het toetsenintermezzo op ‘This is your Life’. Er staan geen slechte songs op dit album maar wel een paar uitschieters. ‘Hollow’ is niet een echte balad maar zeker een fraai rustpunt. De gitaarsolo van Karl Groom in ‘Pilot in the Sky of Dreams’ als opmaat naar de daarop volgende eindeloos ritmisch stuiterende gitaar - en toetsenwand is magnifiek. Deze bijna tien minutensong start met een rustig en sfeerrijk zangintro maar de verandering van kleur maakt het tot een absoluut hoogtepunt van de cd, niet in het minst door de pakkende climax op het eind. Aansluitend hoogtepunt twee, ‘Fighting for Breath’, waarin de kunstzinnigheid van de vocale arrangementen en de drumkunsten van Johanne James naast de zeer heavy gitaarrifs aandacht vragen. Het symfonische tussenstuk van Richard West is prachtig, Karl Groom zet er moeiteloos een prima solo overheen en laat het geheel in stijl doordenderen. Het bombastische ‘Safe to Fly’ is een voorbeeld van de pakkende songwriterstalenten van de band. Refreinen die je bijblijven en overtuigend neergezet worden vol instrumentale details en die daarbij toch altijd één compact geheel vormen.
Een beroerd album heeft Threshold nooit gemaakt. En dit ‘Dead Reckoning’ behoort zeker tot hun beste werk. Het biedt een goed muzikaal evenwicht waarbij de uitgangspunten van hun muziek herkenbaar blijven, toegankelijker dan voorheen en iets heavier dan eerder werk, maar zeer overtuigend. Mooi eigentijds artwork - een groep zeppelins die boven woelig water met een vuurtoren als baken de weg zoeken en zo refereren aan de albumtitel - siert het geheel.
De cd is ook als digipack, met een bonustrack, een cover van ‘Supermassive Black Hole’ van Muse, verkrijgbaar.
JProg (04-2007)
Bezetting:
Lees ook het interview met Richard West uit 2004 exclusief voor OJE Music
Andrew ‘Mac’ McDermot - vocals
Karl Groom - guitars
Richard West - keyboards
Steve Anderson - bass
Johanne James - drums
Dan Swanö - additional vocals
threshold 2007 71:24 & 70:46 Recensent: OProg Waardering: Pas toen ik met dit verzamelabum in mijn handen stond besefte ik dat Threshold meer dan vijftien jaar bestaat. Die jaren waren turbulent, leverden acht studioalbums op en heel veel voormalige Threshold-leden. Zo was de inmiddels vertrokken zanger Andrew 'Mac' McDermoth al de derde, gingen er meen ik vijf drummers doorheen en zijn eigenlijk alleen toetsenst Richard West en gitarist Karl Groom nog van de originele bezetting over. Toch viel het me bij het beluisteren van 'The Ravages of Time' op dat de muziek eigenlijk altijd min of meer hetzelfde is gebleven. Bijzonder strak geproduceerde progressieve metal met spierballen, sterke instrumentale passages en altijd de kenmerkende, zeer pakkende refreinen.
De twee cd's beslaan elk een periode van de band. De eerste de periode van 'Hypothetical' tot 'Dead Reckoning' en de tweede schijf de periode vanaf het debuut tot 'Clone'. Dat wil uiteraard zeggen dat het eerste album geheel gezongen wordt door Mac. Bij het beluisteren valt wel op dat de band in de loop van de tijd beter is geworden in het compacter maken van het materiaal. Daar waar het op de eerste albums vaak nog met regelmaat wat tijd nodig had om in een nummer op het juiste spoor te komen weten eigenlijk alle songs op de cd je binnen no-time mee te slepen. Het is ook niet voor niets dat de groep standaard met elk album dat ze uitbrengt hoog in de jaarlijstjes uitkomt en van de gerenommeerde pers altijd goede reviews krijgt. Ondanks dat de groep altijd de melodielijn voorop heeft staan, schuwt ze het experiment en het zwaardere werk niet. Een fraai refrein wordt niet zelden afgewisseld met een zware, beukende, instrumentale passage. Dit en het feit dat het altijd goed in het gehoor ligt, zou toch moeten betekenen dat de Engelsen een nog grotere schare mensen aan zouden moeten spreken dan nu al het geval is. In ieder geval is de timing van deze verzamelaar goed. Binnenkort staat de groep in het voorprogramma van Within Temptation in het aanzicht van achtduizend mensen. Jammer is alleen dat het tot op heden nog onduidelijk is wie de zang in de toekomst op zich gaat nemen. Op dit moment bood na het plotselinge vertrek van McDermoth Damian Wilson redding, maar het is nog onduidelijk of hij weer permanent in het oude nest terug zal keren.
Ik neem aan dat menig liefhebber van progmetal wel iets van de groep in de kast heeft staan. Elk nummer uitgebreid behandelen lijkt me met deze band ook wel een beetje overbodig. Zowel de verzamelaars als de personen die de groep nog niet kennen kunnen deze dubbelaar blind aanschaffen. Overigens is het niet zo, ondanks dat 'The Ravages of Time' op Inside Out is uitgebracht, er geen materiaal van het nieuwste album te vinden is. Dit is immers uitgebracht op 'Nuclear Blast Records'. Hierdoor is gelukkig het hele plaatje compleet.OProg (11-2007)
Bezetting:
Discografie:
Glynn Morgan, Andrew McDermott, Damian Wilson - vocals
Nick Midson, Pete Morten, Karl Groom - guitars
Steve Anderson, Jon Jeary - bass guitar
Jay Micciche, Mark Heaney, Nick Harradence, Johanne James - drums
Richard West - keyboards
Wounded Land (1993)
Psychedelicatessen (1994)
Extinct Instinct (1997)
Clone (1998)
Decadent (1999)
Hypothetical (2001)
Critical Mass (2002)
Concert in Paris (2002)
Wireless - Acoustic Sessions (2003)
Critical Energy (2004)
Subsurface (2004)
Dead Reckoning (2007)
Deze band weet met name op de laatste albums flink uit te pakken met een hoop geweld. Stevige stukken die altijd behoorlijk "stoer" klinken. Dat de nummers qua compositie geweldig in elkaar zitten bewijst dit album. Geen stevig gitaarwerk maar rustige akoestische stukken die staan als een huis. Alle periodes van Threshold komen aan bod. Aanrader!
threshold 2004 58:30
Recensent: OProg Waardering: 
Ik had altijd het idee dat Threshold een komen en gaan van mensen was, zeker in de beginjaren maar op zich viel het nog wel mee. De basis van de band is altijd hetzelfde gebleven. Alleen de vacatures voor drummer en zanger hebben vaak open gestaan. Als zanger werd begonnen met de inmiddels wel bekende Damian Wilson. Die vertrok na het debuut 'Wounded Land' om bij het derde album 'Instinct Extinct' weer van de partij te zijn. In de tussentijd, waarin 'Psychedellica' en 'Livedelica' uitkwamen, was er Glynn Morgan die vertrok om aan de gang te gaan met zijn eigen project Mindfeet. Sinds 'Clone' is er als zanger Andrew 'Mac' McDermott en hij is de persoon die het beste past bij Threshold. Na een enorme berg drummers speelt alweer een aantal jaren Johanne James op die positie.
Na een reeks sterke albums heeft Threshold een reputatie hoog te houden als het op nieuw werk aankomt. Met name de laatste drie releases zijn erg sterk en zelfs een fanclub-album genaamd 'Wireless - Acoustic sessions' wist uitstekende recenties te krijgen.
Deze keer is er, met oog op de bezetting wel één grote verandering. Zoals al op het begin dit jaar uitgekomen livealbum 'Critical Energy' te zien en te horen was is medeoprichter John Jeary met de noorderzon vertrokken. Hij had het volledig gehad met touren en naar eigen mening had hij in de studio ook niet veel meer te zoeken. Zijn vervanger is een vriend van de band, Steve Anderson, en dat is een waardige vervanger. Muzikaal gezien is Jeary's vertrek ook niet zo'n ramp. Hij schreef voornamelijk teksten en de muzikale lijnen werden voor het overgrote deel uitgezet door gitarist Karl Groom en keyboardspeler Richard West.
'Subsurface' gaat eigenlijk door waar 'Critical Mass' ophield. Zowel muzikaal als tekstueel. Qua teksten borduurt het voor een groot deel voort op het nummer 'Falling Away'. Het gaat onder andere over de rol van de politiek in de wereld en het dagelijks leven, de maatschappij die die langzaam ten onder aan het gaan is, de globalisering en de gevolgen daarvan en nog meer van dat soort niet bepaald vrolijke onderwerpen. Muzikaal gezien is het ook een logisch vervolg op het vorige werk, het verschil is dat het iets harder is geworden, mede door het gebruik van de dubbele basdrum.
De band vliegt er meteen goed in met 'Mission Profile'. Naast het sterke drumwerk vallen vooral de meerstemmige zangstukken op en, hoe kan het ook anders, de schitterende gitaarsolo's. Zo is de trend meteen gezet. Het verdere album laat ook de nodige hoogtepunten horen. 'Ground Control' is een typisch Threshold nummer, een mix van progmetal stukken met daartussen Genesisachtige passages met scherpe keyboard en gitaarsolo's. Na het AOR-getinte 'Opium' en het korte 'Stop Dead', dat weer zo'n geweldige Groom-solo bevat, komen we bij 'The Art of Reason'. Dit is echt één van de beste nummers die de groep tot op heden heeft geschreven. Het laat alle aspecten van Threshold horen en de stem van Mac is geweldig. Na het hardere 'Pressure' is er ook een ballad te vinden met als naam 'Flags and Footprints'. Mooie meerstemmige zang en prachtig toetsenwerk van Richard West, heerlijk na de toch wel drukke voorgaande nummers. Nog één harder nummer in de vorm van 'Static' en we komen uit bij de afsluiter'The Destruction of Words'. Voor de laatste keer haalt de band alles uit de kast.
'Subsurface' is een typisch Threshold album geworden dat toch weer een stapje verder gaat dan 'Critical Mass'. Het is allemaal wat harder en complexer vergeleken met voorgaande releases. Ik moet eerlijk bekennen dat ik moeite had met dit werkstuk bij de eerste keren luisteren. Pas na een aantal draaibeurten viel het kwartje en nu, na toch wel een flink aantal keer dit werk onder de laser gehad te hebben ben ik nog steeds alle geheimen aan het ontdekken. Naast de goede composities maken de zeer sterke productie en het fraaie artwork ook dit album tot een topper. Een aanrader dus voor liefhebbers van progressieve metal.OProg (7-2004)
Deze review is gemaakt in samenwerking met:
Bezetting:
Mac - vocals
Karl Groom - guitars
Nick Midson - guitars
Richard West - keyboards
Steve Anderson - bass
Johanne James - drums
More T
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
