Strawbs is een Engelse band die in 1967 is opgericht door de gitaristen Dave Cousins (die ook dulcimer en banjo speelde) en Tony Hooper. Samen met bassist Ron Chesterman speelden ze aanvankelijk onder de naam Strawberry Hill Boys als Bluegrass-band.
Het is een doorgangshuis geweest voor vele artiesten, liefst tweeëntwintig Strawbs-bezettingen zagen het licht. Bekende namen zijn zangeres Sandy Denny, bassist John Ford en Chas Cronk, de toetsenisten Rick Wakeman, Blue Weaver, en John Hawken, de gitaristen Dave Lambert en Brian Willoughby, en de serie niet te onderschatten drummers: Richard Hudson, Rod Coombes en Tony Fernandez.
De Bluegrass muziek evalueerde na enige tijd tot folkrock, de eerste vier albums ‘Strawbs’ (1969), ‘Dragonfly’ (1970), ‘Just a Collection of Antiques’ (1970) en ‘From the Witchwood’ (1971), waarna een symfonischer prog-rock periode aanbrak. Hoogtepunten uit die commercieel succesvolste tijd: ‘Grave New World’ (1972), ‘Bursting at the Seams’ (1973), ‘Hero and Heroine’ (1974) en ‘Ghosts’ (1974).
In Engeland werd zelfs een nummer twee hit gescoord met ‘Part of the Union’. Opmerkelijk genoeg werd dit door de fans minder gewaardeerde nummer nu juist niet door Mr Strawb, Dave Cousins, maar door John Ford gezongen.
Mooie albums werden gemaakt, zoals 'Nomadness' (1975) bijvoorbeeld. Maar het degelijke ‘Deep Cuts’ (1976) en ‘Burning for You (1977), die de band op Oyster uitbrachten wisten commercieel niet te scoren.
Men vertrok naar het progressieve label Arista terwijl de komst van de punkrock voor donkere wolken boven de band zorgden. Het album uit 1978, het sterke ‘Deadlines’, zou het einde betekenen voor de band omdat Arista het niet meer zag zitten. Het vervolg, ‘Heartbreak Hill', zou zelfs zeventien jaren op de plank liggen voordat het uitgebracht werd.
De band wist geen label meer te vinden en Cousins besloot een baan bij de locale radio aan te nemen. De komst van een nieuwe zanger, Roy Hill, werd geen succes en het leek het definitieve einde voor de band.
Met de terugkeer van Dave Cousins werd in 1987 de draad definitief weer opgepakt met een prima ‘Don’t Say Goodbye’. Vervolg werd hieraan gegeven met ‘Ringing down the Years’, begin jaren ‘90, waarna een hele reeks albums volgden met nieuw, oud en akoestisch werk in verschillende samenstellingen.
De band is nog altijd actief met Dave Cousins zoals immer de drijvende kracht.
De DVD 'Strawbs Live at Chiswick House' is een concertregistratie waar achtereenvolgens vier Strawbs-bezettingen hun nog altijd aanwezige vakmanschap laten horen. Het beeldmateriaal is met slechts twee camera's opgenomen en is nogal amateuristisch. De sfeer van het openluchtconcert, het vond plaats in een schitterend park, wordt wel redelijk doorgegeven maar de beeldregistratie is verder onder de maat. Het geluid is gelukkig uitstekend en de verschillende bezettingen spelen een doorsnee van het Strawbs-oeuvre waarbij de toppers niet vergeten worden. De 'Stateside Strawbs' (Lambert/Cronk/Coombes) en 'The Re-union Strawbs' (Lambert/Blue Weaver/Hudson/Ford) stelen de show waarbij de immer aanwezige Dave Cousins de bindende factor is. Alleen John Hawken en Rick Wakeman ontbreken maar de laatste heeft zoon Adam gestuurd. Een DVD die onontbeerlijk is voor Strawbs-fans maar voor hen die niet zo bekend zijn met de band minder interessant.
Witchwood Records Strawbs 2003 59:15
Recensent: JProg (06-2003) Waardering: Heel verrassend was voor mij het verschijnen van een nieuw album van de Strawbs. De band is in wisselende samenstellingen nog altijd actief en dit is het eerste studioalbum sinds 1991 waarin 'Ringing down the years' het licht zag.
De nieuwe cd, 'Blue Angel', bevat bijdragen van oude Strawbsleden met als constante factor David Cousins, Mr Strawb himself. Er draven grote namen uit het verleden op zoals Richard Hudson, Blue Weaver, Dave Lambert, Chas Cronk, Tony Fernandez, Rob Demick, Rod Coombes en Brian Willoughby. Daarnaast zijn er diverse "special guests", waarvan Mary Hopkin de opvallendste bijdrage levert. Het resultaat is, ondanks de per nummer wisselende bezetting, een consistenter werkstuk dan de vorige cd.
Voor 'Blue Angel' zijn geen nieuwe songs geschreven maar zijn bestaande nummers herschreven, opnieuw opgenomen, soms zelfs volledig verbouwd. Allen zijn ze eerder op oudere bandalbums of op solowerk van David Cousins uitgebracht. De opener, 'Blue Angel', is bijvoorbeeld op 'Two weeks last Summer' van Cousins te vinden en stamt origineel uit de 'Deep Cuts' opnamesessies. Het is echter destijds nooit tot een afgewerkte track gekomen. De nieuwe versie laat gedurende ruim elf minuten de grandeur weerklinken van de beste Strawbssongs. Opgebouwd uit drie delen wordt volgens de klassieke langere-nummer-traditie van de Strawbs een muzikaal epos neergezet dat doet denken aan bandtoppers als 'Ghosts', 'The Life Auction', 'Autumn' en 'Tears and Pavan'. De track is een groots begin van een afwisselend album.
De nummers die volgen laten de band telkens in een andere samenstelling horen, waarbij de gitaren van Lambert en Willoughby voor het eerst samen aanwezig zijn. Natuurlijk zijn er betere en wat mindere songs te vinden. Uitschieters zijn naast de titeltrack, 'There Will Come The Day' en 'The Plain'. Prachtige songs die zo uit de topperiode 'Here and Heroine', 'Gosths', 'Bursting at the Seams' en 'Grave New Word' kunnen stammen.
Het uptempo 'Oh so Sleepy', de ballad 'Further down the Road', het luie 'Strange Day over the Hill', het folky 'Cry no More', een zomers 'Do you Remember', een ruwer 'Rhythm of the Night' gevolgd door breekbare songs als 'Morning Glory' en 'Sealed with a Traitor's Kiss' vullen de tracklist aan. Het geheel heeft misschien het meest de sfeer van 'Deep Cuts'.
De cd wordt afgesloten met 'Lay Down' en 'The King'. Ook weer nieuwe bewerkingen, maar ze vormen toch wel een contrast met de andere songs. Waarschijnlijk wordt dit veroorzaakt doordat deze nummers bekender zijn. Ik zou ze liever beiden als bonustracks beschouwen hoewel alleen de laatste dat officieel is.
'Blue Angel' is een boeiend en degelijk werkstuk, waarop de band laat horen dat ze het spelen niet verleerd is. Voor Strawbsliefhebbers is het smullen van de bekende lekkernij. Het opvallende "His Master's Voice" hondje op de cover vormt een passende blikvanger.JProg (06-2003)
Bezetting:
Special Guests:
Dave Cousins - vocals, acoustic guitar, piano
Brian Willoughby - guitar
Blue Weaver - keyboards, programming track, orchestration
Rod Demick - bass, harmonica, vocals
Richard Hudson - drums, vocals
Tony Fernandez - drums, tom-toms
Dave Lambert - guitar
Chas Cronk - bass, vocals, bass pedals, programming
Rod Coombes - drums
Andy Richards - keyboards
Mary Hopkin - vocals
Cathryn Craig - vocals
Terry Cassidy - vocals
Roy Hill - vocals
Jana Heller - vocals
Tommy Lundy - vocals
Maddy Prior - vocals
Rick Kemp - vocals
Met de legendarische 'Hero and Heroine / Ghost bezetting' hebben de Strawbs een nieuw cd uitgebracht, getiteld 'Déjà Fou'. David Cousins (zang, gitaar, banjo, mandoline), Dave Lambert (zang, gitaar), Chas Cronk (bas), John Hawken (keyboards), Rod Coombes (drums) en nog wat gasten zoals Adam Wakeman (piano) staan garant voor twaalf solide songs. Het is af en toe een beetje gezapig, maar de grandeur van destijds klinkt regelmatig goed door. Cousins heeft wat meer moeite met het laag, het vuurwerk komt met name van Dave Lambert. Het probleem met het album is vooral de slechte productie. Wat jammer is dit nu. De geluidskwaliteit is niet van deze tijd, het lijkt wel een thuisopname. Ook de begeleidende informatie in het boekje is ver beneden peil, het biedt nauwelijks aanvullende informatie. Het aanvankelijke enthousiasme is daardoor wat getemperd maar vooral voor doorgewinterde Strawbs fans is het een aardig album.
Discografie (key-albums):
Stop the Press / Breaking News
Mijn vrouw verraste mij met Kerstmis met ‘A Taste of Strawbs’. Een doos met vier cd’s, een boek en bij de eerste duizend exemplaren zelfs een vijfde cd. Bij de eerste berichten over het verschijnen van deze box had ik het idee dat het een soort supercompilatie was van de Strawbs-discografie. Aangezien ik bijna alles van de band bezit leek dit niet direct iets toe te voegen. Echter, niets is minder waar. De cd’s staan boordevol met tot dan onbekend materiaal. Totaal drieënzeventig nummers in de vorm van demo’s en andere versies van bekend werk en zelfs twaalf nooit uitgebrachte songs. Alles is gedetailleerd gedocumenteerd in een fraai boek van achtenveertig pagina’s waarin ook vele niet eerder gepubliceerde foto’s. Het materiaal is chronologisch op de schijfjes gezet met de titels ‘Eyes Wide Open’, ‘Changing Places’, ‘Inside Out’ en ‘Further Down the Road’. Elk deel is een prachtige luisterervaring waarbij herkenning en verrassing om de voorrang strijden. Van de vijfde los bijgeleverde bonus-cd staat de informatie op de Strawbs-site, Kortom, een must voor Strawbs-fans, het is zonder twijfel het geld - rond € 60 - meer dan waard. Een super-box.
Strawbs (1969)
Dragonfly (1970)
Just a Collection of Antiques (1970)
From the Witchwood (1971)
Grave New World (1972)
Bursting at the Seams (1973)
In Concert (1974)
Hero and Heroine (1974)
Ghosts (1974)
Nomadness (1975)
Deep Cuts (1976)
Concert Classics (1977/99)
Burning for You (1978)
Deadlines (1978/95)
Heartbreak Hill (1987)
Ringing down the Years / Don't say Goodbye (1992)
A Choice Selection of (1992)
Live in London 1977 (1995)
Greatest Hits live! (1996)
Deep Cuts / Burning for You (1997)
Halcyon Days (1999)
Blue Angel (2003)
Déjà Fou (2004)
A Taste of Strawbs (2006)
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
