Reviews Shady Lane

Een alternatieve rockband uit Friesland die muziek maakt die doet denken aan Tool. Dat was de informatie die ik had voordat ik het eerste volledige album van Shady Lane ging beluisteren. Zij willen muziek maken vol spanningsbogen, melancholie, verrassende melodieën en dynamiek, zoals ze zelf aangeven. Daar kan je nogal wat kanten mee uit, het is in elk geval een progressief uitgangspunt. De links op hun site verraden wel hun interesses. Tool, A Perfect Circle, King Crimson, Oceansize, The Tea Party, Porcupine Tree, Yes om meer of minder in het progressieve segment te blijven.
Het in eigen beheer uitgebrachte album 'Between Two' bevat negen songs en heeft een speelduur van zevenendertig minuten. Ouderwets kort voor het progressieve genre dat graag de tijd neemt de muzikale boodschap uit te dragen. De opening laat horen dat het geen grootse productie betreft. De drums met name zijn weinig transparant in het geluidsbeeld hoewel het wel allemaal heel acceptabel klinkt. De veelzijdige gitaren van zanger/gitarist Remy Tjassing harmoniëren prima bij zijn gedreven zang. Hij blijkt naast een inventieve gitarist een uitstekend zanger te zijn die heel wendbaar door de songs gaat. De bassen van - vader! - Piet Tjassing en drums van Roland Bosma geven alles een degelijk fundament. Producer Hans Elmers verzorgt ingetogen de keyboards zonder dominant te willen zijn. Variatie is er volop waarbij de referentie Tool niet direct overheerst. Natuurlijk zijn er wat raakvlakken met James Keenan en de zijnen maar Shady Lane is sowieso lichtvoetiger. De songgerichtheid heeft prioriteit waarbij op zijn tijd korte solo-uitstapjes ingelast worden die het geheel interessante hoeken geven. De titelsong ‘Between Two’, het soepele ‘Hole’ en het spannende ‘Fragile’ zijn daar uitstekende voorbeelden van. De akoestische uitstap ‘Cold Feet’ is een mooi solo intermezzo van Remy, waarna de band de draad met zonder uitzondering drie goede songs weer oppakt.
Shady Lane heeft met ‘Between Two’ een verrassend sterk eerste album geleverd. Ze zijn natuurlijk al een tijdje bezig dus een debuut kan het niet echt worden genoemd. Op een eigen wijze wordt frisse en artistieke muziek gemaakt laverend tussen de hectiek van metal en de rust van de universele ballad zonder dit nu direct aan een referentie op te hangen. Af en toe is het jammer dat de songs niet verder uitgesponnen worden. Een verdieping voor de toekomst misschien, Shady Lane moet dat heel boeiend kunnen.

JProg (10-2009)

Bezetting:
Remy Tjassing - vocals, guitar
Piet Tjassing - bass
Roland Bosma - drums

Adittional keyboards - Hans Elmers

Shady Lane - 37
*Label:*	Eigen beheer
*Site:*	shadylane
*Jaar:*	2015
*Duur:*	23:22
*Recensent:*	JProg
*Waardering:*

Na zes jaar is er weer nieuw in eigen beheer uitgebracht materiaal van deze Nederlandse band. De lengte valt misschien wat tegen, het is een z.g. EP met vier nummers, totaal ruim twintig minuten. Men gaat voor kwaliteit en niet voor kwantiteit.
In sommige proghokjes is het ontbreken van toetsen een onoverkomelijk gemis alsof het dan geen prog meer zou zijn. Daar haakt men sowieso meestal al af als het te poppy is. Niet dat Shady Lane op die toer is, maar keyboards zijn er dus niet. Maar ook zonder dat is men in staat boeiende nummers te schrijven en te spelen. Het gaat te ver de band nu tot de top van het genre te benoemen maar met twee gitaristen en een solide ritmesectie van Piet Tjassing (bas) en Roland Bosma (drums) weet men voldoende muzikale spanning te creëren. De kracht en ook het interessante van progressieve muziek is vaak de dynamiek tussen rustige en luidere momenten. Zanger/gitarist Remy Tjassing weet met zijn gitaarmaat en achtergrondzanger Hans Elmers pakkende en creatieve paden te vinden. Een opvallende uitschieter is er niet of het zou de titelsong moeten zijn.
Aanbevolen voor liefhebbers van niet overdreven complexe maar aangename gitaarprog.

JProg (10-2015)

Discografie:
How long (2000)
Hole ( 2002)
Holy Ground (2005)
Closer (2007)
Between Two (2009)
37 (2015)