Refugee
Charisma - 1974 49:47
Recensent: OProg Waardering: Eind '69 was het toen duidelijk werd dat Keith Emerson bezig was met het verlaten van The Nice. Dit om zijn muzikale horizon te verbreden en iets op te zetten met Greg Lake. Zanger en bassist Lee Jackson en drummer Brain Davison hadden natuurlijk op zoek kunnen gaan naar een vervanger maar besloten werd er dan maar helemaal mee te stoppen. Jackson formeerde het in de verdomhoek terecht gekomen Jackson Heights. Onterecht, aangezien met name het eerste werk 'King Progress' bepaald niet slecht is. Ook de vier albums die volgden waren meer dan aardig, maar wisten in commercieel opzicht niet veel te bereiken. Brain Davison begon ook zijn eigen band, Brian Davison's Every Which Way, waarmee hij met een matig album nog minder succes wist te behalen dan Jackson.
In '73 staken de heren de koppen weer bij elkaar en dit resulteerde in een samenwerking met Patrick Moraz, een Zwitser die tot op dat moment in progressief opzicht als belangrijkste wapenfeit een album met de band Mainhorse had gemaakt. Het resultaat van hun samenwerking is bij dit werk gebleven.
Het belangrijkste punt van kritiek op zowel The Nice als op Refugee is altijd de zang van Jackson geweest. In mijn ogen onterecht. Juist door zijn typische stem maakt hij het tot iets unieks, hoewel ik zeker niet zal beweren dat hij een topzanger is.
De muziek van Refugee is trouwens voor een groot deel instrumentaal. Toch behoort een aantal vocale gedeelten tot mijn favorieten. Hierbij denk ik dan aan ‘Someday', maar dat komt ook omdat er in het nummer een waanzinnige keyboardsolo zit. Leuk om te weten is dat dit de favoriete solo is van Dream Theater toetsenist Jordan Rudess. Nu klapt het album bijna van geweldig toetsenwerk. Zo heeft de opener ‘Papillon' een onwaarschijnlijk snel begin van Moraz, waarmee meteen duidelijk gemaakt wordt wat een kwaliteit hij bezit. ‘Grand Canyon' is een epic, die me altijd doet denken aan ‘Five Bridges' van The Nice. ‘Ritt Mickley' is een instrumentaal nummer en de rest van de tweede plaatkant bevat de track ‘Credo'. Weer zo'n heerlijk gedreven werk met opnieuw Moraz die schittert. Hoogtepunt is overigens als Jackson zingt: ‘I Believe in Midnight Madness / And Ships that pass in the Night'.
Ook bij Yes was dit album opgevallen. Wakeman was juist vertrokken en Moraz was de meest logische vervanger. Zo kwamen Jackson en Davison weer in dezelfde situatie als een paar jaar eerder. Davison verdween van de aardbodem en Jackson vertrok bij mijn weten naar Amerika en ging in de verkoop van keukens. Pas in 2002 zou hij weer boven water komen toen Keith Emerson opnieuw met The Nice ging touren.
Helaas mocht Refugee slechts één album duren. Dat ene album is wel een klassieker! Het is dan ook een schande dat de enige versie die op cd verkrijgbaar is een niet geheel legale persing is op een label met de naam ‘Walhalla'. Tijd voor een remaster met bonus tracks? Er zijn immers optredens gedaan bij de BBC.OProg (2-2006)
Voiceprint - 1974 64:19
Recensent: OProg Waardering: Al jaren vroeg ik me af of er van Refugee ooit liveopnames waren gemaakt die eventueel als bootleg waren verschenen. Mijn zoektocht naar materiaal bracht me niet verder dan een vunzige opname met als naam 'Climbing the Canyons, Live in London & at the BBC'. De kwaliteit van het geheel is echter dusdanig waardeloos dat we over twee zinloze cd’s kunnen spreken en ik had de hoop al opgegeven ooit iets beters te vinden. Tot het moment dat ik vernam dat Voiceprint een opname op cd zou gaan uitbrengen van een concert uit 1974.
'Live in Concert Newcastle City Hall 1974' is de naam van het schijfje er het is een fraai product geworden. Het boekje is voorzien van een aantal mooie foto's, krantenknipsels en zelfs een afbeelding van de promotieposter van het album. Daarnaast is er een uitstekend overzicht van de te korte carrière van de band. Het maakt ons duidelijk dat deze opname afkomstig is van drummer Brian Davison die een oude C90 cassette tevoorschijn toverde bij het zoeken naar opnames van The Nice. De registratie bleek dusdanig goed van kwaliteit dat het nu dus op cd is verschenen. Het concert is een goede dwarsdoorsnede van het werk van de groep. Om het concert vol te maken horen we een prima versie van het The Nice nummer 'Diamond Hard Blue Apples of the Moon' en de Dylan-cover 'She Belongs to Me'. Verder is er nog een nieuwe compositie, te weten 'One Left Handed Peter Pan' dat opgestuwd wordt door sterk orgelwerk van Moraz. Het zal sommigen teleurstellen dat de zang van Lee Jackson hier een paar keer een erg dominante rol heeft. Ook bevat het album een improvisatie die is opgenomen onder de naam 'Refugee Jam'. Verder is het complete Refugee-album te horen, met uitzondering van 'Ritt Mickley' en, helaas, 'Credo'. Ik zie het laatste deel van dit nummer nog steeds als een groot hoogtepunt en was dan ook enigszins teleurgesteld te vernemen dat het geen deel uitmaakte van het concert. De kwaliteit van de rest van het album maakt echter veel goed. Het is vooral leuk te horen dat met name Patrick Moraz sommige dingen net iets anders speelt dan op het originele album. Dan bedoel ik op een soms juist iets anders afgestemd orgel of net dat extra riedeltje op de toetsen.
Wat moet je een album als dit voor waardering geven? Ik zou iedereen die de band niet kent toch echt aanraden eerst het studioalbum op te zoeken. Deze live-cd is naar mijn mening toch een album dat vooral echte liefhebbers van de band aan zal spreken. Voor die groep mensen is het een geweldige ervaring.
Oprog (7-2007)Bezetting:
Patrick Moraz - keyboards
Lee Jackson - bass, vocals
Brian Davison - drumsDiscografie:
Refugee (1974)
Live in Concert Newcastle City Hall 1974 (2007)
More R
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
