Puppet Show
Het eerste album, ‘Traumatized’, van het Amerikaanse Puppet Show heeft mij nooit erg kunnen overtuigen. Het werd in 1997 uitgebracht op het Kinesis-label maar het is vooral productietechnisch geen topper. En dat is jammer want de band heeft interessante mogelijkheden. De songs zijn soms wat moeizaam, maar er zijn voldoende goede momenten en boeiende intermezzo’s. Lange toetsen- en gitaarpartijen, een zeer expressieve zanger en een stevige ritmesectie zorgen voor een muzikaal plaatje ergens tussen Genesis en Yes maar dan wel in een moderne jas.
Op de drummer na is de bezetting ongewijzigd gebleven ten opzicht van die op het eerste album en heeft men tien jaar na dit debuut de opvolger, ‘The Tale of Woe’, uitgebracht. De groep heeft geleerd. In plaats van dit zelf te doen is de mix door de van Rush, I Q en Fates Warning bekende Terry Brown en de mastering door Peter J. Moore (Cowboy Junkies, The Band, Crash Test Dummies) uitgevoerd. En dat is te horen ook. Een helder geluidsspectrum is het resultaat waarin alles op de goede plaats staat. De stijl van Puppet Show is echter niet veranderd. Met zes uitstekende songs, waarvan een drietal ruim boven de tien minuten klokt, wordt een aangename en onderhoudende partij progressieve muziek gepresenteerd. En vooral de lange nummers etaleren de ontwikkeling van Puppet Show het meest. ‘The Seven Gentle Spirits’ bijvoorbeeld heeft de rust en ruimte voor symfonisch georiënteerde passages naast frisse prog-rock intermezzo’s. Gitarist Chris Ogburn doet niet onder voor van de toetsen van Mike Grimes en omgekeerd. De ritmesectie gaat regelmatig zelf op pad en schuwt zwaar werk niet, waarbij zanger Sean Frazier niet van de wijs raakt. Alle nummers zijn door de bandleden gezamenlijk gecomponeerd en daardoor klinkt het waarschijnlijk zo gebalanceerd en compact. Veel tempowisselingen kenmerken de songs zoals op ’The Past Has Just Begun’, voor mij een hoogtepunt van het album. Het is een mooi voorbeeld hoe logisch en zonder onnodige opsmuk een nummer in elkaar kan zitten. Het instrumentale ‘God’s Angry Man’ is een hevig werkje virtuositeit zoals we van The Flower Kings kennen vol acrobatiek en vreemde loopjes. De afsluiter, ‘On Second Thought’, is weer een meer symfonisch getint klapstuk. Steunend op Grimes gelaagde keyboards is het een podium voor ieder om zijn kunsten te vertonen en het nummer is mede daardoor een prijsnummer geworden.
‘The Tale of Woe’ is een degelijk werkstuk en het is in de korte tijd dat ik de cd bezit gegroeid tot een goed album met uitstekende momenten. De band heeft een kleine discografie, maar deze is het lange wachten en de aanschaf waard.
JProg (11-2007)
Bezetting:
Sean Frazier - zang
Mike Grimes - toetsen
Chris Ogburn - gitaar
Craig Polson - bas
Chris Mack - drums
Discografie:
Traumatized (1997)
The Tale of Woe (2007)
More P
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved