Reviews Poverty's No Crime

Poverty's No Crime - Save my Soul
*Label:*
*Site:*	povertysnocrime
*Jaar:*	*2007*
*Duur:*	53:39

*Recensent:*	Holand
*Waardering:*

Na de eerste draaibeurten van de nieuwste cd van de Duitse prog-metal-band Poverty’s No Crime (PNC) viel direct de instrumentale track acht, ‘Spellbound’, uitstekend in de smaak. Een dampende pot metal gevuld met de beste ingrediënten op dit gebied en bovendien heel gedetailleerd en gebalanceerd. De geluid van het album is heel compact en dichtgemetseld inclusief de solopartijen. Maar ook de vocale bijdragen van Volker Walsemann zitten vrij diep in de muziek. Zijn zang is goed maar niet opvallend en krachtig, met een opener mix waren zijn stemgeluid maar ook de solopartijen meer over de muziek komen te liggen en aansprekender geweest. Opmerkelijk - of juist niet - omdat juist de van Angra en Gamma Ray bekende Tommy Newton de productie heeft gedaan.
Direct volgend op ‘Spellbound’ komen nog twee juweeltjes langs waarbij vooral het afsluitende bijna tien minuten klokkende ‘Break the Spell’ een boeiende compositie is die naast hevige gitaar-toetsenduels ook intiemere momenten kent. Maar het tweede deel van het album is wel het beste. Niet dat de andere songs slecht zijn, maar ze zijn eenvormiger en dit resulteert in een beetje braaf klinkende metal. Veel scherpe randen zijn er dus niet, geen vlammende, eruit spattende solo’s.
De donkere thema’s rond angst, teleurstelling en hulpeloosheid, maar die kunnen leiden naar een zonniger toekomst, zijn vakkundig muzikaal verpakt in tien nummers. Dit optimisme klinkt aangenaam en er zijn absoluut geen momenten van verveling. Maar ook, naast het reeds genoemde, weinig opvallende hoogstandjes of melodielijnen.
Of het zou het lekker in het gehoor liggende refrein en gitaarsolo van het tweede nummer - als je het intro van zevenendertig seconden ook meetelt - ‘Open your Eyes’ moeten zijn. Of het akoestisch getinte ‘The Key to Creativity’, dat uitmondt in een uitstekend relaxt nummer met weliswaar een stevig fundament, maar dat ook een prachtige gitaarloop bevat steeds vergezeld van mooie keyboards. Of het geheimzinnige ‘Torture’ met donkere stemmingen en zware gitaren.
PNC heeft met dit vierde album, het vorige stamt trouwens alweer uit 2003, een goed maar een in eerste instantie wat kleurloos werk geleverd. Het zal waarschijnlijk dan ook niet op veel jaarlijstjes gaan voorkomen. En dat is jammer, want de groep heeft stuk voor stuk prima muzikanten, gitarist Marco Ahrens voorop. De accenten worden te weinig gelegd op de spannende muzikale momenten die er wel degelijk zijn en die pas door de volhoudende luisteraar gevonden zullen worden. Een groeialbum dus, maar het moet dan wel groeitijd krijgen. Bij het grote aanbod van nieuwe releases, zeker in dit deel van de progressieve rock, de prog metal, is het echter dringen geblazen.

Holand (9-2007)

Bezetting:
Volker Walsermann - zang, gitaar
Marco Ahrens - gitaar
Heiko Spaarmann - bas
Andreas Tegeler - drums
Jörg Springub - keyboards

Discografie:
Slave To The Mind (1999)
One In A Million (2001)
The Chemical Chaos (2003)
Save my Soul (2007)

More P

Poverty's No Crime - Save my Soul