Osanna was misschien niet de beste Italiaanse progband maar het was zeker één van de betere. De groep uit Napels maakte tussen '71 en '74 vier albums waarvan met name ‘Palepoli' tot de top van de Italiaanse prog gerekend kan worden. De muziek had een typisch Italiaanse sfeer waarbij de invloeden van Jethro Tull, King Crimson en Van Der Graaf Generator duidelijk aanwezig waren. Ondanks het succes van dit werk ging het op persoonlijk vlak niet goed tussen de verschillende leden. De heren probeerden zich ook op de buitenlandse markt te richten en daarom is een deel van 'Landscape of Life' in het Engels. De groep viel echter tijdens de opnames uit elkaar en het album werd uiteindelijk afgemaakt met leden van andere formaties. Zo werkte Corrado Rustici, gitarist van Cervello en broer van Osanna gitarist Danilo Rustici onder andere mee aan het werk.
Na het complementeren van ‘Landscape of Life' vertrokken de Osanna-leden Danilo Rustici en Elio D'Anna naar Engeland om hier hun muzikale carrière voort te zetten. Daar werd Uno opgericht samen met drummer Enzo Vallicelli, die ook op ‘Landscape of Life' speelde en mee was gegaan naar Engeland. Ze namen een titelloos album op dat in samenwerking werd gemaakt met schrijver N.J.Sedwick en zangeres Liza Strike, bekend van Pink Floyd's ‘Dark Side of the Moon'. De muziek lag niet ver af van die van Osanna en ondanks de fraaie, door Hypgnosis ontworpen hoes voor de Engelse uitgave en het feit dat het album half in het Engels gezongen was werd het geen succes. De optredens gaven aanvankelijk ook geen voldoening en de broer van Danilo Rustici, Corrado Rustici werd wederom gevraagd. In deze bezettingsuitbreiding lag de basis van Nova.
Arista 1975 38:36 Waardering: Elio D'Anna, Danilo Rustici en Corrado Rustici bleven in Londen spelen. Samen met drummer Dede Lo Previte van Circus 2000 en bassist Luciano Milanese zouden ze de eerste bezetting van Nova vormen. Vermoedelijk door de optredens die gegeven werden kwam de band in contact met Pete Townsend van The Who die het eerste album mede mogelijk maakte door de groep in zijn privéstudio te laten werken. Een moeilijke periode was hieraan vooraf gegaan omdat geen platenlabel interesse leek te hebben in Nova. Uiteindelijk komt er een contract met het nieuwe label Arista en 'Blink' zou het enige werk zijn van de groep dat ook in Italië uit is gebracht. Net als op 'Uno’ werden de teksten voor het debuut geschreven door N.J.Sedwick.
De muziek had een veel grotere jazz-rock sfeer dan het werk dat de heren maakten met hun vorige bands. De stijl van Osanna was nog steeds niet ver weg maar toch was Nova verhuisd naar een meer commercieel geluid. Van de acht nummers waren er nog slechts twee instrumentaal. De zang was inmiddels geheel van Corrado Rustici.
De jazz-rock op het album is sterk en weet redelijk goed te overtuigen. Mooie momenten zijn er volop te vinden, maar sommige stukken komen ook ietwat chaotisch over. Elio D'Anna en de broers Rustici konden wel laten horen wat een geweldig talent ze hadden bij het bespelen van saxofoon en gitaar aangezien er een paar schittende duels tussen beide instrumenten op het album staan. De groep tourt in deze periode stevig en concerten worden gegeven met uiteenlopende bands als Nucleus, Hawkwind en zelfs Judas Priest.
Arista 1975 46:36 Waardering: Na het verschijnen van Blink komt Renato Rosset de gelederen versterken. Deze toetsenist is afkomstig van de Italiaanse band New Trolls. Vlak voor zijn komst heeft Danilo Rustici de band verlaten. Nova is inmiddels stabiel in Londen gevestigd en wordt een trio als Milanese en Previte besluiten naar Italie terug te gaan. Nieuw personeel is nodig want de groep heeft immers geen ritmesectie meer. Voor het verschijnen van ‘Vimana' maakt dit niet uit omdat er een aantal geweldige sessiemuzikanten meespelen. Vervangers van wereldformaat. De van Brand X bekende Percy Jones speelt bas en als drummers vinden we niemand minder dan Phil Collins en Narada Michel Walden terug. Laatstgenoemde kon wel uit de voeten met fusion, aangezien hij eerder Billy Cobham verving bij The Mahavishnu Orchestra. Corrado Rustici ontmoet hem voor het eerst tijdens het opnemen van 'Blink' in de Air Studios waar Walden met Jeff Beck aan 'Wired' werkt. De drummer stelt Rustici overigens voor aan George Martin. De productie is in handen van Robin Lumley die ook uit Brand X afkomstig is. Op ‘Vimana' komt alles tot zijn recht en het album kan gerust een ware fusion-klassieker genoemd worden.
Lumley en Jones drukken een zwaar stempel op het album. Het heeft dan ook veel weg van Brand X en dan met name van 'Unorthodox Behaviour' en 'Moroccan Roll'. De warme bas van Jones en het solide drumwerk van Walden staan aan de basis van de muziek. Daarnaast is er voldoende ruimte voor D'Anna en Rosset om te laten horen wat ze kunnen. Ze doen dit dan ook op virtuose wijze. De helft van het album is instrumentaal en hier geeft de muziek de meeste ruimte voor alle leden om te soleren. De andere helft van de plaat bevat vocale nummers in de vorm van ‘Driftwood', ‘Thru Silence' en ‘Night Games'. Ondanks dat Rustici geen topzanger is, is hij er duidelijk op vooruit gegaan en zijn warme stem weet wel degelijk wat toe te voegen aan de muziek. Ook de diepzinnige teksten van Sedgwick zijn een schot in de roos. Aan variatie is verder geen gebrek, aangezien langzame, zwevende stukken afwisselen met snelle passages. De minste track is pas op het einde te vinden in de vorm van 'Princess and the Frog‘, een compositie van Walden. Het unieke geluid van Nova komt hier niet geheel tot zijn recht en gaat meer dan de rest van het materiaal de kant op van de mainstream-fusion. Rustici zou later overigens verklaren dat de basis van zijn werk als producer in deze tijd ontstaan is. Hij leert de basistechnieken van productie bij het produceren van dit album van Robin Lumley.
'Vimana' is een meesterstukje en zeker op het gebied van fusion een aanrader. Het album is ook in commercieel opzicht een succes want het weet de hitlijsten in Amerika te bereiken.
Nova live in 1978. vlnr: Renato Rosset, Corrado Rustici, Ric Parnell, Elio D'Anna en Barry Johnson.
Arista 1977 46:36 Waardering: Naast zijn werk met Nova speelde Corrado Rustici ook als sessiemuzikant op onder andere albums van John Perry.
Ook ontmoette hij voor de eerste maal John Mc Laughlin waardoor zijn verlangen om te gaan leren van de grote Amerikaanse jazz-gitaristen steeds groter werd. Terwijl in Italië mede Nova-oprichter Danilo Rustici weer actief was met Osanna, waar overigens ook het teleurstellende Suddance als resultaat verscheen, moest Nova zich gaan richten op de live- ondersteuning van ‘Vimana'.
Percy Jones, Robin Lumely en Phil Collins waren uiteraard niet beschikbaar en ook Narada Michel Walden was niet meer bezig als drummer voor de band. Een bezettingsuitbreiding was nodig in de vorm van een nieuwe ritmesectie. Hiervoor kwamen de voormalige drummer van Atomic Rooster, Ric Parnell, en de van Automatic Man bekende bassist Doni Harvey de gelederen versterken. De heren waren maanden aan het touren met Steve Hillage en Caravan. Harvey zou spoedig de groep weer verlaten om vervangen te worden door Barry Johnson. In deze bezetting zou ook ‘Wings of Love' opgenomen worden. Walden maakte hierop zijn debuut als producer. Van schrijver N.J.Sedwick ontbrak ook elk spoor. Het resultaat van de bezettingswijzigingen was een verandering van het geluid. Het is niet geheel duidelijk of ‘Vimana' het in Amerika zoveel beter deed qua verkoop dan in Engeland, maar duidelijk is wel dat Nova zich met 'Wings of Love' meer op de Amerikaanse markt ging richten. De muziek was gladder en commerciëler geworden. Walden zou een jaar later een hit scoren met het nummer ‘I Don't Want Nobody Else (To Dance With You)' en zijn soul- en r&b-invloed is hoorbaar. Toch zitten er nog veel elementen in die ook op ‘Vimana' te vinden waren. De instrumentale duels zijn zeldzamer geworden, hoewel het instrumentale ‘Beauty Dream-Beauty Flame' op één van de vorige twee albums gevonden had kunnen worden. Persoonlijke favoriet is altijd het gladde 'Lonelyness about You' geweest. Dit door de heerlijke melancholische sfeer die met name door de zang van Rustici opgewekt wordt. Een ander soul-element zit hem in de donkere zang van Barry Johnson, die twee vocale nummers voor zijn rekening neemt. Er zijn overigens nog maar twee nummers instrumentaal op ‘Wings of Love'.
Over het geheel gezien is het nog best een goed album. Het gaat nergens echt de mist in. Jammer is het dat over het algemeen voor de veilige weg gekozen wordt en het experiment, dat op ‘Vimana' te horen was, veelal buiten beeld blijft. ‘Wings of Love' verschijnt in Amerika in een andere uitgave met een niet al te fraaie, voor de Amerikaanse markt aangepaste hoes. Vanaf dit moment zou de band zich nog meer op de States richten.
Arista 1978 36:52 Waardering: Walden had Rustici in Engeland geïntroduceerd tot de leer van de Sri Chinmoy. Hij begon in Amerika dan ook met zijn spirituele trainingen en probeerde een link te leggen tussen spiritualiteit en muziek. Hierna vertrok hij voor twee maanden naar New York om in de jazzscene te gaan spelen. De eerste tour van Nova vond vervolgens in Californië plaats. Het is voor de band het begin van het einde. Het laatste album werd opgenomen in de Sound Studios in Los Angeles. Misschien uit op meer succes werd het unieke geluid van de band het belangrijkste slachtoffer van alle veranderingen. De belangrijkste overeenkomst tussen deze plaat en de vorige drie is de bandnaam. De fusion heeft de groep op dit moment al bijna geheel laten varen. Op ‘Sun City' is gewoon stevige rock te horen die is ontdaan van alle interessante momenten. De nummers zijn eenvoudiger en met name de tracks die gezongen zijn door Barry Johnson doen niet meer denken aan de rest van het materiaal van Nova, op het gitaarwerk van Rustici na. Toch is nog altijd goed te horen dat er een band met grote kwaliteit staat te spelen, maar desondanks kan ‘Sun City' niet echt boeien. De productie lag in handen van John Ryan aangezien Narada Michel Walden inmiddels met een succesvolle solocarrière bezig was. Rustici ging op in de Afro-amerikaanse muziek en de gitaartechniek van Allan Holdsworth en besloot in te gaan op een aanbod van Walden om met hem te spelen in San Francisco. Samen hadden ze een aantal hits waarvan ‘I Schoulda loved Ya' de bekendste is. Het werd op de markt gebracht onder de naam van Narrada Micheal Walden. Daarnaast tourden ze intensief als begeleidingsband voor artiesten als Rufus and Chaka Khan, The Brother Johnson, Rick James, Diana Ross, Grover Washington en anderen. Nova was inmiddels definitief opgedoekt.
D'Anna vertrok uit Amerika om terug in Italië een carrière op te starten als producer. Die lijkt echter nooit van de grond te zijn gekomen en hij was niet veel later geheel verdwenen uit de muziekwereld. Rustici bleef in Amerika en zijn naam dook later op als schrijver voor artiesten als Whitney Houston en Aretha Franklin. Ook is hij als schrijver en producer betrokken bij Zucchero. In 2006 verschijnt zijn tweede solo-album dat als naam ‘Deconstruction of a Post Modern Musician' mee krijgt. Ric Parnell zien we later terug als drummer bij Spinal Tap onder de naam Mick Shrimpton. Het verdere verloop van de carrière van Renato Rosset is me tot op heden onduidelijk, net als die van Barry Johnson.
Wat Nova nagelaten heeft is met drie goede albums zeer behoorlijk. De band heeft echter na haar einde in de verdomhoek gezeten en het materiaal is ook nooit op cd verschenen. Pas in 2005 is ‘Vimana' voor het eerst opnieuw uitgebracht in een prachtige mini-lp hoes. Dit heeft in 2006 vervolg gekregen toen ook ‘Blink' en ‘Wings of Love' in dezelfde sterke remastervorm uitkwamen.
Nova live in 1978: Renato Rosset en Corrado Rustici. OProg (11-2006)
Bezetting:
1975 (Blink)
Corrado Rustici - guitar, voice
Danilo Rustici - guitar
Elio D'Anna - sax, flute
Luciano Milanese - bass
Franco "Dede" Lo Previte - drums
1976 (Vimana)
Corrado Rustici - guitar, voice
Elio D'Anna - sax, flute
Renato Rosset - keyboards
Percy Jones (Brand-X) - bass guitar
Narrada Micheal Walden - drums & Fender Rhodes piano (end of 6)
Phil Collins - percussion
Zakir Hussain - congas (6)
1977-78 (Wings of Love, Sun City)
Corrado Rustici - guitar, voice
Elio D'Anna - sax, flute
Renato Rosset - keyboards
Barry "SunJon" Johnson (bass)
Ric Parnell (drums)
Discografie:
Blink (1975)
Vimana (1976)
Wings of Love (1977)
Sun City (1978)
Officiële website van Corrado RusticiMore N
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
