More M
Mellotronen mortemacabre 1998 57:17 Recensent: Rob Hanemaayer Waardering:
Twee leden van Landberk (bassist Stefan Dimle, tegenwoordig spelend bij Paatos, en gitarist Reine Fiske) en twee van Anekdoten (toetsenman/gitarist Nicklas Berg en drummer Peter Nordins) vormen tezamen het Zweedse project Morte Macabre. Zowel de groepsnaam als de titel van hun plaat 'Symphonic Holocaust' (1998) geven al aan dat het hier niet om vrolijke muziek gaat. Toch valt dat achteraf gezien wel mee, zeker wanneer je weet dat als belangrijkste inspiratiebronnen horror- en griezelfilms worden genoemd, waaronder 'Rosemary's Baby', 'The Beyond' en 'City Of The Living Dead'.
Zes van de acht composities op deze cd zijn bewerkingen van muziekstukken uit deze en andere gelijksoortige films. Het instrument bij uitstek om hierbij de juiste sfeer te geven is uiteraard de Mellotron. Die krijg je dan ook ruimschoots te horen, want alle vier de heren dragen hun steentje bij op dit prachtige apparaat. Andere instrumenten die worden gebruikt naast standaardapparatuur als gitaar, bas, drums en percussie zijn de Fender Rhodes, een Moog (het type wordt niet genoemd), de Theremin en de viool. En om tot slot nog iets echt moderns erbij te hebben: een sampler!
Verder levert Yessica Lindkvist in het dromerige nummer 'Lullaby' (uit 'Rosemary's Baby') nog enkele vocale bijdragen, maar verder wordt er geen noot op 'Symphonic Holocaust' gezongen. Tenzij je de koren uit de Mellotron meerekent. Die zijn te horen in de langzaam aanzwellende opener 'Apoteosi Del Mistero' (met een heftige gitaar eruptie aan het eind). Het korte, onheilspellende 'Threats Of Stark Reality' is een eigen werkje dat als intro dient voor het slepende 'Sequenza Ritmica E Tema', waarin Mellotron-strings en ijle gitaarklanken voor zo'n kleine zeven minuten puur genot zorgen. 'Quiet Drops' is een mystieke cover van de Italiaanse groep Goblin, die vooral bekend is geworden door hun medewerking aan de soundtrack van de film 'Profondo Rosso'. Het begint met kabbelend gitaarspel totdat de witte toetsenmachine weer volop in actie komt. De gitaarklanken worden ook feller en een bombastisch slot in echte symfo traditie is een feit.
Dan volgt in de vorm van 'Opening Theme' het minst interessante stuk. Dit licht klassieke, door Ortolani gecomponeerde niemendalletje, mist spanning en klinkt daardoor nogal zouteloos. Beter is het daaropvolgende 'The Photosession', een wat dromerig nummer met een hoofdrol voor Dimle's basgitaar.
Het hoogtepunt is de door de groep zelf geschreven titeltrack (17:51 minuten), een mix van de muziek zoals we die kennen van Landberk, Anekdoten en hun landgenoten Änglagård. Soms slepend en melancholiek, maar overwegend stuwend met ruimte voor lekkere uitspattingen. Uiteraard zijn er prominente rollen voor de Mellotron en de fraaie gitaarklanken van Fiske, die vaak doen denken aan The Edge van U2 in zijn beste dagen (periode 'The Unforgettable Fire' / 'The Joshua Tree'). Ook Dimle en Nordins laten zich echter niet onbetuigd.
Het is een waardig slot van een prima cd, waarvan de opvolger helaas nog steeds op zich laat wachten.Rob Hanemaayer (2-2007)
Eerder gepubliceerd in iO Pages nummer 18
Bezetting:
Nicklas Berg - mellotron, fender rhodes, theremin, sampler, guitar, bass
Stefan Dimle - bass, mellotron, moog
Reine Fiske - guitars, mellotron, violin, fender rhodes
Peter Nordins - drums, percussion, mellotron
Yessica Lindkvist - vocal
Discografie:
Symphonic Holocaust (1998)
More M
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
