The Mars Volta
Universal Records themarsvolta 2005 76:57
Recensent: H.'JoJo' de V. Waardering: Ik viel van verbazing van mijn kruk nadat ik de eerste keer 'Frances the Mute' van The Mars Volta had beluisterd. Licht verbaasd was ik al over hun uitstekende voorganger 'De-loused in the Comatorium'. Maar dit sloeg alles. Gehersenspoeld zocht ik de rust op om de confrontatie met dit ‘weirde' album te verwerken. Het heeft enige tijd geduurd en ik moet toegeven dat ik nog steeds niet geheel hersteld ben. Waaruit bestaat deze hersenspoeling?
Oprichter Omar Rodriquez Lopez houdt niet van het plakken van etiketten op muziek. Hij stelt "Prog? How can any innovative, forward-thinking art or music not be progressive?” Waarmee hij zelf - wellicht onbedoeld - een definitie van het etiket ‘prog' geeft. 'Progressief' in muzikale zin is voor mij: durf tonend, buiten de gebaande paden lopend en nieuwe wegen betredend, fusies makend met andere muziekstromingen, de blik op vooruit. Uiteraard zonder veronachtzaming van, met een retrospectief oog kijkend naar en soms ook gebruikmakend van wat er in het rijke muzikale verleden is gepresteerd. The Mars Volta maakt derhalve progressieve rock - sorry Omar, de lezer wil het kunnen plaatsen - omdat zij ultiem creatief en vernieuwend zijn en tegelijkertijd laten merken hun klassieken te kennen. King Crimson hoor ik in het Fripperiaanse gitaarspel van diezelfde Omar, in de complexiteit van de composities en in de 'soundscapes' tussendoor. Led Zeppelin in de manier van zingen van Cedric Bixler Zavala en in de drumstijl van Jon Theodore. En ten slotte snuifjes Faith No More omdat ook bij The Mars Volta niets is wat het in eerste instantie lijkt. En zelfs de geest van Miles Davis waart rond in de arrangementen voor de blazers. Maar boven alles staat het eigen en unieke geluid van de band.
'Frances the Mute' lijkt mij een conceptalbum. Ook daar houdt de frontman van de band niet van: "how can any huge project that takes up most of your life for a year not have a concept?". Met deze quote erkent hij dus het bestaan van een concept. Het handelt dan ook over een dagboek dat ooit door het overleden bandlid Jeremy Ward werd gevonden en dat duidelijke overeenkomsten vertoonde met zijn eigen leven. Hij was namelijk ook op zoek naar zijn biologische ouders, gelijk de schrijver van het dagboek. De titeltracks van het album bevatten verwijzingen naar de mensen die Ward tegenkwam tijdens zijn zoektocht. Frances the Mute wordt opgevoerd als 'verhalenverteller' i.c. vertolker van het concept. De teller van mijn CD-speler geeft twaalf tracks aan. Hoe ik echter ook de titels op de schitterende door Storm Thorgerson (voorheen Hypgnosis!) ontworpen hoes tel: ik kom nooit op twaalf. Wat zeker is, is dat het album opent met het uit vier delen bestaande 'Cygnus …. Vismund Cygnus'. Direct al een hoogtepunt dat nog rustig begint met akoestische gitaar maar zich al snel ontwikkelt tot een sneltrein die slechts sporadisch via vreemde geluidsfragmenten een tussenstop maakt. Daarna ben ik qua tracknamen de draad volledig kwijt en weet ik letterlijk en figuurlijk niet meer waar ik mij op het album bevindt. En dat is per saldo een goede metafoor voor het hier gebodene. Warrige excellentie c.q. excellente warrigheid.
Ik begeef mij op glad ijs en bedrijf psychologie van de koude grond als ik stel dat je een beetje gek moet zijn of in ieder geval een prettige afwijking moet hebben om dit soort muziek te kunnen maken. Waarschijnlijk ben je nog gestoorder als je 'Frances the Mute' voortreffelijk vindt. "Wat doe je raar", zei mijn vrouw. "Klopt, ik heb een 'Mars Volta' tot mij genomen".H.'JoJo' de V. (04-2005)
Bezetting:
Omar Rodriquez Lopez - all guitars
Cedric Bixler Zavala - vocals
Jon Theodore - drums, percussion
Juan Alderte de la Pena - bass
Isaiah Ikey Owens - keyboards
Marcel Rodriquez-Lopez - sequences, programming
Universal Records themarsvolta 2005 72:54 Recensent: JoJo Waardering:
Het live-album ‘Scabdates’ van The Mars Volta doet mij op een of andere manier denken aan ‘Ummagumma’ van Pink Floyd. Met name door de psychedelische sfeer in de fragmenten die gedomineerd worden door vreemde geluiden, rommelende muzieknoten en stemmen. En door de ‘gekte’ die doorgaans in toom wordt gehouden door de onderliggende structuur van de tracks en het samenspel van de heren. Men houdt elkaar immers goed in de gaten. Dat gevoel had en heb ik bij ‘Ummagumma’ en andere vroege Floydalbums ook. De stem van Bixler Zavala kan overigens alleen maar associaties oproepen met Robert Plant, al had Plant doorgaans live zijn stem meer en beter in bedwang.
De tracklist bestaat met name uit stukken van ‘De-loused in the Comatorium’. Wat ontbreekt zijn live-uitvoeringen van tracks van hun laatste album ‘Frances the Mute’. Simpelweg omdat dat album toen nog niet gemaakt was. Bij het ondergaan van ‘Scabdates’ borrelen voorts onderstaande emoties en gedachten in willekeurige volgorde bij mij op:
Verwondering Irritatie Manie Gefreak Depressie Virtuoos Knap Te hard Herrie Dissonant Gepriegel Fragmentarisch Geschreeuw Niet vol te houden Gestoord Creatief
En daar zou ik het deze keer bij willen laten. Nog één waarschuwing aan de leden van The Mars Volta: schiet in de toekomst bij het ‘freaken’ niet door. Houd de rode draad in het vizier. U zit hier op het randje. Als u eroverheen kukelt ben ik u en bent u mij kwijt.
JoJo (02-2006)
Bezetting o.a.:
Omar Rodriquez Lopez - all guitars
Cedric Bixler Zavala - vocals
Jon Theodore - drums, percussion
Juan Alderte de la Peňa - bass
Isaiah Ikey Owens - keyboards
Universal Records themarsvolta 2007 75:52 Recensent: JProg Waardering: Omar Rodriguez Lopez is het muzikale brein van The Mars Volta en bij het maken van ‘The Bedlam in Goliath' wisten zijn medebandleden, The Mars Volta Group, niet eens waar Omar mee bezig was. Er werden losse stukjes muziek naar hen toe gestuurd waaraan ze de eigen inbreng moesten toevoegen. Daarna werden al deze fragmenten door Rodriguez samen met zijn studiomaatje tot een geheel gesmeed. Overigens een werkwijze die bij The Mars Volta - Omar Rodriguez Lopez en Cedric Bixler Zavala - en hun "Group" gebruikelijk is.
JProg (03-2008)
Rodriguez komt dit jaar ook nog met acht soloalbums en er staan twee platen van The Mars Volta in de planning. Zelfs zijn klankbord, zanger en tekstschrijver Cedric Bixler Zavala kan deze snelheid niet bijbenen. Is deze output louter kwantiteit, tenslotte was de voorganger, ‘Amputechture', een lichte teleurstelling en waarbij het experiment een doel op zich leek geworden.
De geschiedenis achter ‘The Bedlam in Goliath' is nogal merkwaardig. Omar kocht tijdens een vakantie in Jeruzalem voor Cedric een ouija bord. Met een dergelijk bord is het mogelijk om met doden te praten, zegt men. Oké, dat zal wel, maar de ellende tijdens het maken van ‘The Bedlam in Goliath' is daarna goed losgebarsten. Door de boodschappen, vragen en dreigementen die aan het bord ontlokt werden raakte de band volledig van de wijs. Er gebeurden vreemde zaken in de studio, de studiohulp stortte geestelijk in, geluidssporen verdwenen onverklaarbaar. Uiteindelijk hebben ze het ouija bord in de woestijn begraven.
Het resultaat van dit al is een zeer hectisch en intens album geworden, waarbij je absoluut niet hoort dat het nogal fragmentarisch tot stand gekomen is. De ruim zeventig minuten zijn een slijtageslag voor de luisteraar, maar meer dan de voorganger nestelen de songs zich hevig en doelgericht in het muzikale geheugen. Een op het eerste gehoor bak met herrie kan ook structuur en emotie hebben en de nummers blijken uiteindelijk gewoon popsongs te zijn die op een experimentele en eigenzinnige wijze zijn omgevormd. Met veel lagen en wendingen die resulteren in muziek die je geweldig of verschrikkelijk vindt. Een tussenweg bestaat niet. Avontuurlijke muziek als alternatief voor het voorspelbare dat altijd op de loer ligt.
Bezetting:
The Mars Volta:
Omar Rodriquez Lopez - guitars
Cedric Bixler Zavala - vocals
The Mars Volta Group:
Omar Rodriguez Lopez - guitar
Cedric Bixler Zavala - vocals
Isaiah Ikey Owens - keyboards
Juan Alderete - electric bass
Thomas Pridgen - drums
Marcel Rodriguez Lopez - percussion, synthesizers
Adrián Terrazas González - flute, tenor saxophone, bass clarinet, and additional wind and percussion instruments
Paul Hinojos - guitar, sound manipulation
John Frusciante - guitar
Mercury/Universal themarsvolta 2009 50:10 Recensent: JProg Waardering:
The Mars Volta die het wat rustiger aandoet. Acht songs met een kop en staart waarbij de wil om zoveel mogelijk in een nummer te stoppen onderdrukt is. Het resultaat is een weldadig geheel en nog steeds muziek die er heel erg toe doet.
Het akoestisch album, zou het zijn, dit vijfde album van de band. Vergeet dit maar. De songs zijn betrekkelijk eenvoudig opgebouwd - voor The Mars Volta begrippen dan - en de agressiviteit die er zeker is wordt op de juiste momenten ingepast. De lange aanloop naar ‘Since we’ve been wrong’ zet de sfeer en een nummer als ‘Teflon’ is een uitstekende illustratie van de grijpgrage muziek die op ‘Octahedron’ staat. Uitgebalanceerde thema’s zijn er in overvloed, prachtig ingevuld door de altijd zeer inventieve gitaarlijnen van Omar Rodriguez-Lopez en de geweldige vocale veelzijdigheid van zanger Cedric Bixler-Zavala. De ene parel na de andere komt langs, het prachtige ‘Halo of Nembutals’ is nog niet gepasseerd of de luisteraar wordt meegetrokken in het meeslepende ‘With Twilight as my Guide’. ‘Cotopaxi’ - de eerste single - is heel intens en vol waarbij de onzinnigheid dat ‘Octahedron’ de akoestische kant van The Mars Volta is weggeblazen wordt. Maar de ruimte voor het experiment - dat is er gelukkig nog steeds - duurt nooit te lang. Deze The Mars Volta Group, het genoemde tweetal aangevuld met o.a. Red Hot Chili Pepper’s John Frusciante, weet de balans perfect te bewaren getuige het enerverende ‘Desperate Graves’. De afsluitende songs ‘Copernicus’ en ‘Luciforms’ gaan het volmaakte muzikale evenwicht tussen de eenvoud van een goede song en complexe instrumentale pretenties niet meer verstoren.
‘Octahedron’ markeert met acht hoogstandjes het achtjarig bestaan van de band. Zoek geen concept of thema achter de wonderlijke songtitels, deze worden door het schrijversduo Rodriguez-Lopez/Bixler-Zavala door het toeval uit zinsneden die opgeborreld zijn gekozen.
The Mars Volta is een band die met recht een hedendaagse vaandeldrager van de progressieve rock genoemd wordt. Het slaperige wereldje die dit wel eens was en hier en daar nog steeds is werd al veel eerder wakker geschud. En met wat gas terug - minder gezochte en ingewikkelde experimenten en hectische verwrongen zanglijnen bijeengepropt in lange nummers - komt alles in korter bestek maximaal tot zijn recht. ‘Octahedron’ is indrukwekkend en gaat mijn jaarlijst 2009 zeker sieren.JProg (07-2009)
Bezetting:
Omar Rodríguez-López - producer, guitar
Cedric Bixler-Zavala - vocals
Isaiah "Ikey" Owens - keyboards
Juan Alderete - bass
Thomas Pridgen - drums
Marcel Rodríguez-López - synthesizers, percussion
John Frusciante - guitar
Mark Aanderud - additional piano
Discografie:
Tremulant (EP, 2002)
De-loused in the Comatorium (2003)
The Mars Volta Live (2003)
Frances the Mute (2005)
Scabdates (2005)
Amputechture (2006)
The Bedlam in Goliath (2007)
Octahedron (2009)
More M
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
