Mahogany Frog
‘DO5’ is een niet al te veel zeggende titel, maar ik vermoed dat de 5 slaat op het feit dat dit het vijfde album van dit uit Canada afkomstige gezelschap is. Voor mij is het echter een geheel onbekend collectief, wat niet zo vreemd is aangezien dit pas het eerste wereldwijd uitgebrachte werk is. Mahogany Frog vindt zijn oorsprong in 1998 op een middelbare school in Saskatchewan als Graham Epp en Jesse Warkentin, beide liefhebber van psychedelische rock, samen gaan werken met bassist Nathan Loewen. De optredens worden langzaam uitgebreider - diaprojecties gaan ook deel van de show uitmaken – en dan is de tijd rijp voor een vaste drummer. Jean-Paul Perron komt en hij geeft de band een kwaliteitsinjectie. De muziek wordt dynamischer door het op zijn aanraden gebruiken van samples en loops.
De daarop volgende twee jaar krijgt de groep een steeds grotere aanhang en speelt samen met in Canada gerenommeerde bands als Moneen, Projektor, The Junior Panthers, The Watercolor Movement en Eric’s Trip. Een eigen beheeruitgave verschijnt, genaamd ‘Mahogany Frog Plays the Blues’. Hierna krijgt de band uitbreiding naar een sextet waarin meer ruimte is voor blaasinstrumenten en toetsen. De groep valt deels uiteen als een aantal leden naar Winnipeg verhuist. Met de toevoeging van trompettist en bassist Scott Ellenberger gaat de band werken als viermans formatie en komt ‘The Living Sounds of Mahogany Frog’ uit. Ook is men actief bezig met multimedia projecten, hetgeen mij direct deed denken aan het feit dat Soft Machine in 1969 iets vergelijkbaars deed. ‘Mahogany Frog Vs Mabus’ en ‘Mahogany Frog On Blue’ zijn de volgende twee albums die in eigen beheer verschijnen, met als grootste verandering het meer naar de voorgrond treden van de keyboards. De groep is Moonjune opgevallen en zodoende is de vijfde dus de eerste schijf die een wereldwijde release krijgt.
Ik refereerde al aan Soft Machine maar toch maakt Mahogany Frog hele andere muziek, terwijl het idee grotendeels hetzelfde is. Bij het zoeken naar informatie over de bandleden kwam ik de volgende aardige omschrijving tegen:DO5 demonstrates what might happen if Radiohead and Sigur Rós were put into a blender with Pink Floyd, Yes and Genesis, then dropping the vocals. The end result sounds like none of them, though markers run throughout DO5.
Het resultaat kan omschreven worden als zeer energieke muziek, die overigens nogal doet denken aan de Amerikaanse avant-garde metalband Maudlin of the Well, voor zover iemand dat iets zegt. Het geheel is een afwisseling van dynamische stukken met rustige passages, die te omschrijven zijn als 'organisch'. Wat dat betreft kunnen de Canadezen nog wel het beste gekenschetst worden als rauwe jazzrock fusion die zwaar leunt op de jaren zeventig en fris klinkt. Zoals deze muziek destijds ook deed, met toetsen en gitaren die dominant aanwezig zijn. Om toch nog een poging te doen een blik referenties open te trekken hierbij een paar gedachten die per song voorbij kwamen.
‘G.M.F.T.P.O.’ knalt direct de huiskamer en zou niet misstaan hebben bij van die typische vroege jaren zeventig hardrock platen om over te gaan in het veel complexere ‘T-Tigers & Toasters’. Dit is een mix van space, prog, underground en synth. Een soort Soft Machine met refenties aan Tim Blake en Cosmos Factory. ‘You're Meshugah!’ en ‘I Am Not Your Sugar!’ zouden afkomstig kunnen zijn van een garagerock band, terwijl er met name in de laatst genoemde een soort extra Indie-gevoel zit zoals ik dat ook krijg bij een band als The Editiors. ‘Last Standing at Fisher Farm’ roept associaties met EL&P op, terwijl ‘Demon Jigging Spoon’ me door de melodie weer enorm aan National Health doet denken. De Canterbury referentie stopt hier niet, ‘Lady X O.C. & Shield Jaguar’ zou ook goed in het genre passen en zonder problemen op kunnen duiken op een concert van Hatfield and the North of passen op kant twee van ‘The Rotters Club’.
Ik heb behoorlijk wat tijd nodig gehad om het album te laten groeien en te plaatsen omdat het met name in het begin over kwam als een brei van geluid. Langzaam maar zeker begin ik haar raadselen te onthullen en komt de muziek tot zijn recht. En is het al met al op een hoge waardering terecht gekomen. Misschien zit de kans er nog in dat het album groeit tot een maximale score, maar dat zal de toekomst moeten leren.
OProg (08-2008).
Bezetting:
Graham Epp and Jessie Warkentin - electric guitars, micromoog, farfisa organ, farf muff, ARP string ensemble, Korg MS2000, electric and acoustic pianos
Scott Ellenberger - electric & acoustic bass, briscoe organ, percussion
J.P. Perron - drums, conch & electronics
Graham Epp - trumpets
Scott Ellenberger - trumpets
Bandsite: mahoganyfrog 2012 Duur: 43:16 Recensent: OProg Datum 02-2013 Waardering:
Een constatering is dat ik nog slechts om één reden weet ooit eerder een album van deze Canadese band in handen en in de speler gehad te hebben. Namelijk door het opvallende gekleurde hoesje dat de voorganger van dit inmiddels zesde album van de band sierde. Indertijd viel het echter niet tegen hoewel het album vrij snel uit mijn geheugen wegzakte. Waarschijnlijk omdat de drukke muziek die de band produceert iets is waar je zin in moet hebben. En dat heb je als luisteraar lang niet altijd.
‘Senna’ is misschien een mooie aanleiding om de voorganger weer eens uit de kast te trekken. Ook dit album valt absoluut niet tegen en voor de progliefhebber zijn er aardig wat herkenningspunten te horen. Is dat niet het orgel uit ‘Meddle’van Pink Floyd in ‘Houndstooth pt. 1’ en waart verderop in het album Syd Barret niet rond? Zelfs The Doors komen in de gedachte op, bijvoorbeeld in ‘Saffron Myst’, hetgeen een kalm tussenstuk is voordat ‘Message From Uncle Stan: Green House’ losbarst. De sfeer van de jaren zestig blijft ook hier goed aanwezig terwijl zelfs Kraftwerk verderop nog een kans krijgt. Mooi is ook ‘Aqua Love Ice Cream Delivery Service’, dat het album afsluit. Heel even is de gedachte daar dat er een album van Hawkwind of Tim Blake in de speler zit.
In de catalogus van Moonjune is ‘Senna’ zeker voor de fans van ‘vintage prog’ een aanrader. Het psychedelische en dynamische geluid is een welkome afwisseling binnen de hedendaagse progscene.Discografie (selectief):
DO5 (2008)
Senna (2012)
More M
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
