Reviews Julian Julien

Julian Julien heb ik ooit leren kennen via het bandproject “Fractale”. Met deze groep werd niet direct voor de hand liggende maar progressieve muziek gemaakt. Bijzonder maar het nestelde zich niet in de progressieve scene zoals ik die ken. De benadering van deze muziek kan toch heel verschillend uitpakken.
Het album wat nu voorligt is weer onder zijn eigen naam uitgebracht. Er zijn wel bijdragen van een zevental muzikanten, variërend van saxofoon, hoorn, gitaar, zang, fluit en klarinet, allen met een "jazzy" achtergrond. Zelf beperkt Julien zich tot het slagwerk. En uiteraard is hij naast de “programming” en productie verantwoordelijk voor de dertien composities. Het resultaat is een sfeervol album waarbij de eerdere jazz/rock/fusion aanpak naar de achtergrond is gegaan. Het doet af en toe wat minimalistisch aan, waarbij de ontstane ruimte creatief door de gastspelers wordt opgevuld. Songgericht is het allemaal niet, meer muzikale sfeerstukken die moeten passen bij de fotografie van verschillende internationale fotografen waarmee hij contact heeft gehad. De laatste tracks “Non-Sens” en “Iris VI” zorgen voor een bezwerend en bedwelmend eindstuk. Daar verandert de afsluiter, het meer melodieuze “Mr John Barry”, niets meer aan.
De muziek is digitaal verkrijgbaar via de site.

JProg (01-2016)