Snapper the-company.com 2006 53:16 / 71:35
Recensent: OProg Waardering: Het was vorig jaar al weer twintig jaar geleden dat het meesterwerk ‘Misplaced Childhood' uitkwam. Marillion ging daarna zoals bekend nog één album met Fish door waarna laatstgenoemde solo zijn weg zou vervolgen. Met Steve Hogarth als vervanger sloeg de band andere, venieuwende richtingen in en is de Fish-periode iets uit het verleden. Voor de Schot is het echter een heel ander verhaal. Hij lijkt nog erg bezig met het verleden en grijpt dan ook met regelmaat naar zijn beginperiode terug met als het gevolg dat er tijdens concerten altijd wel oud werk te horen is. Het was dan ook niet verrassend toen hij vorig jaar aankondigde Europa in te gaan met een integrale uitvoering van ‘Misplaced Childhood'. Dit concert is een registratie van het optreden dat gegeven werd in 013 in Tilburg.
De tour had al de naam ‘Return to Childhood' en de naam van de cd zal dus niemand verbazen. De hoes van de dubbellaar is – uiteraard – van de hand van Mark Wilkinson en in één woord geweldig. Oude tijden herleven in dit opzicht helemaal.
De eerste cd bevat gewoon Fish materiaal zoals we dat van de laatste jaren gewend zijn. Goede, sterke uitvoeringen die ook qua opname deze keer perfect in orde zijn. De band is prima in vorm en opvallend is dat deze keer ‘The Company' eens niet te horen is. De tweede cd is natuurlijk de reden tot aankoop van dit album. Over het geheel genomen is deze versie iets rauwer dan het origineel. Belangrijk reden hiervoor is het zeer sterke gitaarwerk van oudgediende Frank Usher. De toetsen komen soms iets te elektronisch over maar dat is verder geen storende factor. Wat vooral opvalt is dat de rek aardig uit de stem van Fish is verdwenen. Hij heeft soms moeite om de hoge gedeeltes te halen waar hij bijgestaan wordt door een achtergrondzangeres. De uitvoering is op enkele schoonheidsfoutjes na een hele sterke. Als afsluiters horen we nog ‘Incommunicado', het altijd leuke ‘Market Square Heroes' en ‘Fugazi' waarmee er van elk album uit de Fish-periode iets aan bod is gekomen.
Wat kan je verder zeggen van een nieuwe uitvoering van een monument uit de progressieve rock. Het kan of een afgang worden of een eerbetoon aan het origineel. Dit is dus het laatste. Een geslaagde versie waarin Fish door zijn stem zowel het zwakke punt is als het hoogtepunt. Niet meer zo goed als vroeger maar nog steeds onmiskenbaar het geluid van het oude Marillion!OProg (5-2005)
Bezetting:
Fish - lead vocals
Frank Usher - lead guitar
Andy Trill - guitar
Tony Turrell - keyboards
Steve Vantsis - bass
John Tonks - drums
Deborah French - backing vocals
Chocolate Frog Records the-company.com 2007 55:35
Recensent: OProg Waardering: De solocarrière van Fish is inmiddels bijna twintig jaar aan de gang. Hij heeft met het verschijnen van ‘13th Star’ zijn negende soloalbum afgeleverd. Het gaat hierbij echter om reguliere albums., Als we ook het livemateriaal meetellen dan is ondergetekende de draad inmiddels kwijt. Ik vind het overgrote deel van de catalogus van de Schot sterk. Persoonlijke hoogtepunten zijn met name ‘Vigil’ en, in mijn ogen zijn sterkste werk, het in 1997 verschenen ‘Sunsets on Empire’. Daarna is de output wat wisselvallig geworden. ‘Raingods with Zippos’ kon me nooit echt overtuigen’. ‘Felini Days’ had een paar zeer goede songs maar daarentegen ook een aantal erg matige en ‘Field of Crows’ was bepaald niet zijn sterkste werk. Nu is er dus ‘13th Star’ en het is de vraag of deze weer ouderwets op niveau is.
Fish heeft een aantal bewogen jaren achter de rug. Zijn relatie met Heather Findlay op de klippen op het moment dat hij begon met het opnemen van dit album en uiteraard heeft dat hier zijn weerslag op. Zijn teksten zijn weer ouderwets persoonlijk, melancholisch en poëtisch en de muziek gaat hier perfect in mee. Deze is grotendeels geschreven door Steve Vantsis, officieel de bassist op het album maar hij heeft meer instrumenten ter hand genomen tijdens de opnamesessies. Net als het overigens schitterende artwork van oudgediende Mark Wilkinson dat in het boekje te vinden is, is het album donker van sfeer. Tekstueel is goed te horen in wat voor een periode in het leven van Fish het geschreven is. Dat vinden we in het fraaie 'Arc of the Curve', 'And You Told Me That You Couldn't Love Me More' en 'I Could Never Contemplate That You Would Ever Walk Away'.
Met '13th Star' is de discografie van Fish een uitstekende plaat rijker. Qua sfeer doet hij het meest denken aan 'Raingods with Zippos' met het moderne geluid van 'Sunsets on Empire'. Overigens moeten we de invloed van Calum Malcolm niet vergeten. Deze producer heeft in het verleden gewerkt met artiesten als The Blue Nile, Clannad en Prefab Sprout. Ook op dit album heeft hij uitstekend werk afgeleverd. Nieuwe fans zal Fish met dit album niet winnen maar de liefhebbers zijn een tijdje tevreden tot het bij de Schot weer gaat kriebelen en er iets nieuws aankomt. Of zou hij deze keer echt stoppen om zich op het acteren toe te leggen zoals hij een paar jaar geleden al zei?Bezetting:
Fish - zang
Met:
Gavin Grifiths - drums
Dave Haswell - percussie
Chris Johnson - gitaren, akoestische gitaar
Foss Paterson - piano, toetsen,viool
Frank Usher - gitaren, akoestische gitaar, lap steel gitaar
Steve Vantsis - bas, gitaren, drumcomputer, toetsen, klavinet, samples
Lorna Bannon - achtergrondzangDiscografie (sectief):
igil In A Wilderness Of Mirrors (1990)
Internal Exile (1991)
Songs From The Mirror (1993)
Suits (1994)
Yin (1995)
Yang (1995)
Sunsets On Empire (1997)
Raingods With Zippos (1999)
Fellini Days (2001)
Field Of Crows (2004)
Bouillabaisse – The Best Of Fish (2005)
13th Star (2007)
More F
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
Fish 
