Reviews Everon

Everon - North
*Label:*	Mascot Records
*Site:*	everon
*Jaar:*	2008
*Duur:*	51:30
*Recensent:*	JProg
*Waardering:*

Muziek van Everon is heel kenmerkend. Bepalende factor hierbij is vooral de zang van Oliver Philipps. Hij zingt op een dusdanige manier dat Everon songs veel gelijkenis vertonen. Daarbij voegt hij een Duits accent aan zijn Engels toe zoals alleen hij dat kan. Doodvermoeiend is de muziek regelmatig. Een op het eerste gehoor volledig dichtgemetselde geluidsmuur overspoelt de luisteraar, waardoor de details verloren gaan. En die zitten er wel degelijk in. Alleen, dat vraagt wat meer draaibeurten, waarna het beeld van de albums genuanceerder wordt.
Door diverse persoonlijke problemen is het een tijdje stil geweest rond de band. De vorige albums, het twee cd epos ‘Flesh’ en ‘Bridge’, stammen uit 2002. Het nu uitgebrachte ‘North’ is een album geschreven tijdens een verblijf van vele weken in Nederland en handelt rond verschillende thema’s met de Noordzee als bepalende factor.
De beproefde Everon sound is direct vanaf het eerste nummer aanwezig, waarbij de vraag oprijst wat de verschillen met voorgaand werk zijn. Die zitten vooral in de details, waarbij het muzikale suikergoed van de band bevalt of niet.
Bandleider Oliver Philipps wilde aanvankelijk een album met minder orkestraties creëren en vooral de gitaar en toetsen het werk laten doen. Dus minder bombastisch want dat zijn de Everon albums zonder twijfel. Vanaf de opener ‘Hands’ is duidelijk dat dit niet gelukt is. Gelukkig maar, want dat hoort bij Everon. Op de breekbare semi-ballad ’From where I stand’ is een prominente gastrol ingeruimd voor de Britse cellist Rupert Gillet en dat zijn van die details die een ander licht laten schijnen op het bandgeluid. ‘Test of Time’ vormt vervolgens een fraai contrast door de recht-toe-recht-aan opbouw en ritmische structuur er omheen. De titelsong ‘North’ is heel mooi en door Philipps in een houten huisje in de buurt van de zee tijdens een hevige storm geschreven. Nog het meest experimenteel is ‘South of London’ doordat het, tegen de Everon gewoonte in, politiek getint is. Dramatiek is er ook weer met ’Wasn’t it Good’, waarna het instrumentale ‘Woodworks’ ons naar het opvallende ‘Islanders’ brengt. Opvallend omdat het gezongen wordt door Judith Stüber alleen en niet in het geplande duet met Oliver. De afsluiter ‘Running’ is wel weer een klassieke Everon-song waarin Philipps opnieuw de ruimte opeist.
Experimenten zijn er niet veel, de veilige weg wordt gevolgd, waarbij de remastering op Eroc’s Ranch - de eerste twee Everon-albums produceerde hij ook al - de “finishing touch” bracht. Het klinkt geweldig. Een zeer degelijk en lekker wegdraaiend album in een mooie digipack met passend “artwork” is het resultaat waarbij een goede balans tussen melodische en heftige songs gevonden is. De prominente figuur is en blijft multi-instrumentalist en songwriter Oliver Philipps. Maar zijn medebandleden maken dit allemaal mogelijk en kunnen dit, als vanouds, samen met hem moeiteloos neerzetten.

JProg (05-2008)

Bezetting:
Oliver Philipps - vocals, guitars, piano, keys & orchestrations
Ulli Hoever - guitars
Shymy - bass
Christian “Moschus” Moos - drums & percussion

Gasten:
Judith Stüber - vocals on 'Islanders'
Rupert Gillet - cello

Discografie:
Paradoxes (1993)
Flood (1995)
Venus (1998)
Fantasma (2000)
Bridge (2002)
Flesh (2002)
North (2008)

More E