Ephrat
myspace profiel 2008 60:01
Recensent: OProg Waardering: Op het gebied van progressieve rock is er de laatste tijd aardig wat activiteit uit Israel. Eerder al kwam Aviv Geffen voor het Engelstalige publiek boven drijven door zijn samenwerking met Steven Wilson in Blackfield en kwam Inside Out op de proppen met Amaseffer. Nu is er het debuut van Ephrat, een jonge band die onder leiding staat van gitarist, fluitist en toetsenist Omer Ephrat. Om een beeld te geven wat de luisteraar kan verwachten van deze musicus bij deze een beschrijving waarin duidelijk wordt hoe hij over zijn eigen werk denkt:
“It’s sophisticated progressive music that’s driven by a rock’n’roll feel. But I really think that my music sometimes slips from those definitions and creates a new entity. The main influences range from the progressive rock groups of the Seventies, such as Yes, Rush, Pink Floyd, Deep Purple and King Crimson to newer metal bands like Metallica, Megadeth, Porcupine Tree, Dream Theater and many more.”
Met Blackfield zijn er twee directe verbanden. Naast zanger Lior Seker en bassist Gili Rosenberg komen we drummer Tomer Z tegen. Hij is onder andere te zien op de live-dvd van Blackfield. Daarnaast heeft Steven Wilson de tijd gevonden om, naast zijn werkzaamheden met een stuk of vijf andere bands, de productie van dit album op zich te nemen. Ik meen dat JProg vorig jaar schreef dat Wilson zei het rustiger aan te willen gaan doen. Het resultaat van zijn bemoeienis is een zeer helder en duidelijk geluid zoals we dat ook van zijn eigen werk kennen.
Met name het begin van het album, ‘The Show’, heeft nog veel weg van Porcupine Tree. Moderne, melancholische prog met een sterke melodie en een goed refrein. Op het verdere album is de directe vergelijking met de band van Steven Wilson moeilijker te maken. Op het tweede nummer, ‘Hase’, is de eerste van twee gastvocalisten te horen. Petronella Nettermalm, bekend van Paatos, neemt hier de vocalen voor haar rekening en doet dit, ondanks haar vocale beperkingen, goed. Het creëert een donker sfeertje waarin de gedachte aan Zweedse progbands als Paatos en Landberk boven komt. De tweede gastzanger komen we pas in het tweede deel van het album tegen. Daniel Gildenlow van Pain of Salvation is mede verantwoordelijk voor het zwaardere geluid gedurende ‘The Sum of Damage Done’. Dit nummer laat nogmaals horen waarom hij, met zijn enorme variatie in zijn stem, tot de beste zangers van het genre gerekend mag worden. Hij wisselt de overigens uitstekend zingende Lior Seker op een geweldige manier af. De afsluiter is het bijna twintig minuten durende ‘Real’. Het nummer, dat begint met stevig gitaarwerk, dat me overigens doet denken aan het zware tussenstuk van ‘Arriving Somewhere’ van Porcupine Tree. Het gaat over in een John Lennon/Beatles achtige passage om vervolgens weer te transformeren naar de stijl van het harde beginstuk in de stijl van Porcupine Tree.
Ephrat is er in geslaagd een zeer sterk en volwassen debuut neer te zetten. Puntje van kritiek kan zijn dat soms passages iets aan de lange kant zijn waardoor de aandacht een beetje verslapt. Daarnaast ben ik een paar overgangen tegen gekomen die nogal geforceerd overkomen. Op zich is dit niet hinderlijk, maar voor het volgende album misschien iets om aan te werken. In ieder geval een pluim voor bandleider Omer Eprath. Hij komt vanuit het niets tevoorschijn met een album waarmee hij zomaar doorstoot naar de subtop van de progressieve rock!OProg (9-2008)
Bezetting:
Lior Seker - vocals
Omer Ephrat - guitars, keyboards, flute
Gili Rosenberg - bass
Tomer Z - drums
Met:
Vocals: Daniel Gildenlow
Vocals: Petronella NettermalmDiscografie:
No One's Words (2008)More E
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
