De naam Eloy komt uit het boek 'The Time Machine' van H.G. Wells en wordt in '69 uitgekozen door een groep scholieren voor de schoolband waar ze in zitten. Onder hen zanger Erich Schriever en gitarist Frank Bornemann. De groep gaat van start met onder andere Beatle-, Who- en Cream-covers en langzaam beginnen de leden zelf nummers te schrijven. Een jaar later, in 1970, weet Eloy een bandwedstrijd te winnen met als direct gevolg dat er 2 nummers opgenomen mogen worden voor een single. Hoe het precies loopt na het opnemen hiervan is me niet geheel duidelijk, wel bekend is dat Eloy weer een jaar later een platencontract heeft bij Philips en dat het eerste album op dit label uitkomt. De band begint in deze periode professioneel met muziek om te gaan, iets waar Schriever geen zin in heeft. Bovendien is hij bepaald geen frontman en hij stapt dan ook op na dit album. Het probleem is echter dat er nog een aantal concerten gepland staat. Om toch zang te hebben besluit Bornemann tijdelijk ook te zingen. Gevolg is dat de band meer succes heeft dan ooit. Bovendien kan er geen geschikte zanger gevonden worden en zodoende wordt deze tijdelijke oplossing een permanente.
Wat het debuut precies doet gelet op de verkoop is me verder niet bekend. Het is in ieder geval nog niet Eloy zoals we het kennen. Eigenlijk is het gewoon een hard-rock plaat. Wat wel duidelijk is dat de groep onder contract komt bij Harvest en 'Inside' in '73 uitkomt. Op dit album zijn de eerste sporen van het latere Eloy te horen. Natuurlijk de typerende en sfeervolle zang van Bornemann. Ook de muziek is onder zijn leiding een stuk progressiever geworden. De openingstrack van het album, het zeventien minuut durende 'Land of no body', is een genot voor elke liefhebber van lange, energieke stukken met veel zweverig keyboardwerk. Het heeft hier en daar wel wat weg van Hawkwind en Pink Floyd. Het titelnummer is kort met een simpel maar treffend orgel-thema. De overige twee nummers, 'Future City' en het wat meer complexe 'Up and Down', laten een psychedelisch Eloy horen. Met name in deze songs valt op dat er hier nog een behoorlijke overeenkomst met Jethro Tull te horen is, onder andere door het zangwerk. Leuk detail is dat 'Future City' op sommige Amerkaanse radiostations de top tien weet te halen. Eloy gaat ook voor de eerste keer echt touren als opening voor de Engelse bands Beggars Opera en East of Eden.
EMI / Harvest EMI 1974 57:13
Recensent: OProg Waardering:
In 1974 komt 'Floating' uit. Er hebben inmiddels wat wijzigingen plaatsgevonden. Luijten Janssen is bassist Wolfgang Stocker komen vervangen. 'Floating' is een logisch vervolg op 'Inside'. Het geheel is wat energieker en psychedelischer dan de voorganger, hoewel het songmatig toch iets zwakker is. De start is met de korte instrumentale titeltrack waarna het 14 minuut tellende 'The Light from Deep Darkness' begint. Veel spacy orgel en gitaar afwisselingen. Alleen de zang is wat minder en komt wat mat over. 'Castle in the Air' is een fraai psychedelisch nummer met een schitterend tussenstuk waar Bornemanns zang en gitaar prachtig samen komen. 'Plastic Girl' is een typisch Eloy nummer in de stijl van 'Inside'. De enige vreemde eend op dit album is de afsluiter 'Madhouse'. Dit is gewoon een soort hard-rock nummer dat goed op het eerste album had kunnen staan. Op de remaster uit 2000 vinden we ook nog 3 bonusnummers. Live uitvoeringen van ' Future City ', 'Castle in the Air' en 'Flying High'. Leuke toevoegingen en ik vraag me om eerlijk te zijn af of er nog ergens een compleet concert van ligt te wachten om uitgebracht te worden. Goed album, hoewel net iets minder sterk dan het vorige werk.
EMI / Harvest EMI 1975 49:11
Recensent: OProg Waardering:
In 1975 kwam 'Power And The Passion' uit. Hierop was goed te horen welke kant Eloy op zou gaan in de daaropvolgende albums. Het geluid werd meer symfonisch en gepolijst. Zweveriger zou ook wel een goed woord zijn. Gitarist Detlev Schwaar was inmiddels de gelederen komen versterken. Het zou tevens het eerste concept album worden. Het album gaat over de zoon van een geleerde die aan het experimenteren is met drugs. Een gevolg van één van zijn trips is dat hij zichzelf in Parijs waant in 1358 waar hij Jeanne ontmoet, de dochter van een machtige herbergier die wil dat ze zal trouwen met de zoon van een naburige waard. Jamie en Jeanne gaan een innige vriendschap aan totdat ze een tovenaar ontmoeten die Jamie terug kan sturen naar zijn eigen tijd. De band was in het bezit gekomen van een Mellotron en ook qua toetsen was er veel bijgekomen zoals piano en extra synthesizers. Het album was vrij gevarieerd. Er zijn volop wisselingen te horen tussen spacy passages en complexe stukken. De introsong is vrij zweverig, net als 'Journey into'. Het lange 'Love Over Six Centuries' is een zweverig stuk met veel toetsen, waarbij opgemerkt moet worden dat de dialogen tussen Jamie en Jeanne ietwat gaan vervelen. 'Munity' heeft lekker afwisselende en complexe passages. 'Imprisonment' is weer zo'n keyboardgedomineerde track die een brug slaat naar 'Daylight', waarvan het rifje erg veel lijkt op 'Land of Nobody' van 'Inside'. Een matig nummer trouwens. 'Thought is home is een rustige passage met zang en toetsen die overgaat in het stevig rockende 'The Zany Magician'. 'Back into Present' is ook wat meer rockgericht met snelle wisselingen tussen gitaar en orgel. Het album loopt af met het schitterende 'The Bells of Notre Dame'. Een heerlijk rustig nummer dat een waardige afsluiter is. De bonustrack is hier een remix van uit '99 en is redelijk overbodig. Ik twijfel een beetje aan het aantal OJE's. Objectief gezien heeft het album zoals ik schreef een paar mindere momenten. Als geheel is het echter een album dat ik veel draai en erg waardeer en hij blijft door de jaren heen toch wel een album dat zeer regelmatig uit de kast komt. Daarom na twijfel net een OJE'tje extra.
EMI / Harvest EMI 1976 47:52
Recensent: OProg Waardering:
Na 'Power and the Passion' ging het mis. Ondanks de goede verkoopresultaten, die opliepen naar 30.000 exemplaren waren de overige bandleden niet tevreden met de ontwikkeling van Eloy. Bornemann wilde doorgaan met conceptalbums en muzikaal gezien een afwisselende mix van symfonische arrangementen, atmosferische stukken en rocknummers. Manfred Wieczorke stapte over naar Jane door financiële problemen. Financieel zat de band aan de grond door problemen met de manager, Jay Partridge. Eloy werd mede hierdoor min of meer opgeheven.
Een paar maanden later kwam Bornemann terug met een geheel nieuwe versie van de groep. Hij had inmiddels muzikanten gevonden die zijn visie deelden over muziek. Voor het eerst kon hij nu precies doen wat hij in gedachten had en het werk aan 'Dawn' kon beginnen. De door Peart en Bruford beinvloede Jürgen Rosenthal werd de drummer en hij zou ook meewerken aan de teksten. Detlev Schmidtchen was een prima toetsenman en Klaus-Peter Matziol werd die nieuwe bassist. Met deze leden zou Eloy de meest succesvolle duitse rockband worden. Qua geld ging het ook weer prima. Ze konden doen wat ze wilden grotendeels dankzij het label en een geheel orkest werd ingezet om het geluid te versterken. De muziek was grotendeels van de hand van Bornemann, hoewel om financiële redenen de hele band de credits kreeg. De teksten werden zweverig en amper te begrijpen. Muzikaal veranderde het geluid ook. De toetsen namen een nog grotere rol in waardoor de muziek nog spacier en zweverig werd, met ladingen volle keyboards. Hoogtepunten zijn volop te vinden in de vorm van 'Between the Times', 'Appearance of the voice' 'Return of the Voice' en 'The Midnight Flight'. Maar laten we ook 'Awakening' en 'The Victory of Mental Force' niet vergeten. Het enige punt van kritiek is dat het misschien wat rommelig is gelet op de opbouw, maar de atmosfeer en de mooie passages maken veel goed. Met 150.000 exemplaren was het ook commercieel een groot succes.
EMI / Harvest EMI 1977 44:12
Recensent: OProg Waardering: Max Score
In '77 kwam het album dat veel mensen als absoluut hoogtepunt zien: 'Ocean'. Een conceptalbum over de ondergang van Atlantis dat vier lange nummers heeft. De band slaagde er beter dan ooit in sterke melodielijnen te combineren met schitterende zweverige passages met mellotron, moog en orgel. Dit is al goed te horen in het geweldige 'Poseidon's Creation' waar Bornemann ook qua zang beter is dan ooit. 'Incarnation of the Logos' is echt Eloy met een schitterend instrumentaal stuk in het midden. 'Decay of the Logos' valt op door het geweldige seventies toetsenwerk. Afsluiter is het 16 minuut durende 'Atlantis Agony at June 5th - 8498, 13 p.m. Gregorian Earthtime' Het begin is rustig en zweverig met gesproken teksten dat langzaam overgaat in een erg krachtig tweede deel. 'Ocean, dat met 200.000 albums beter verkocht in Duitsland dan Queen en Genesis, is een absoluut hoogtepunt binnen de Duitse prog dat iedere liefhebber in de kast moet hebben.
EMI / Harvest EMI 1978 78:41
Recensent: OProg Waardering:
Na het succes van 'Ocean' was het EMI dat een live-album uit wilde brengen. Helaas door technische problemen geen compleet concert maar toch een fraaie dubbel-LP waarop vrijwel heel 'Ocean' te horen is, alsmede het beste werk van de drie voorgaande albums. Geluidstechnisch is alles prima in orde, net als de uitvoeringen die de band laat horen. Als de albums bevallen is dit in ieder geval een album dat zonder problemen aangeschaft kan worden. Ook kan het prima dienen als introductie op Eloy.
EMI / Harvest EMI 1978 43:41
Recensent: OProg Waardering:
Het laatste album dat Eloy in de jaren zeventig uit zou brengen werd qua verkoopcijfers het grootste succes. Ondanks dat er veel mensen zijn die vinden dat het samen met 'Ocean' het beste is wat ze gemaakt hebben, is er ook een groep die het teveel op Pink Floyd vind lijken. Wat mij betreft valt dit wel mee, de grote overeenkomst is het gitaarwerk dat wel wat weg heeft van het spel van Gilmour. Hierdoor lijkt de opener wel een beetje op 'Shine on You Crazy Diamond'. Het tweede deel slaat om en heeft met name in het middenstuk een knap staaltje toetsenwerk. De gitaar heeft een dominante rol in 'The Apocalypse', een vijftien minuut stuk dat zeer zacht en sfeervol is. Kant 2 neigt meer naar het 'Ocean' geluid. 'Pilot to Paradise' laat geweldig orgelwerk horen, 'De Labore Solis' is typisch Eloy met veel moog. 'Mighty Echoes' is een donker nummer. Ondanks de grote Pink Floyd invloed is dit absoluut geen rip-off. Overal blijft de Eloy-sfeer aanwezig. Dit album is absoluut geen minder werk dan 'Ocean' en behoort in de lijst van 'must-haves' voor progliefhebbers.
Het was tevens het laatste album in de meest succesvolle bezetting. Detlev Schmidtchen en Jürgen Rosenthal hadden volgens Bornemann een ego-probleem en werden uit de band gezet. Ze zouden samen nog een album maken genaamd 'Ego On The Rocks'. Eloy moest op zoek naar nieuwe mensen. Begin jaren tachtig was de groep nog actief en brachten ze nog een aantal albums. Daarover later meer.OProg (6-2004)
Bezetting:
Frank Bornemann - Lead Vocals, Electric, Acoustic, and Effect Guitars
Erich Schriever - Lead Vocals, Keyboards [1971]
Helmuth Draht - Drums [1971]
Wolfgang Stöcker - Bass [1971/73]
Manfred Wieczorke - Guitar, Bass, Vocals, Organ, MOOG Synthesizer, Mellotron, Electric Piano, Grand Piano [1971-1975]
Wolfgang Stöcker - Bass [1971/73]
Fritz Randow - Drums, Acoustic Guitar, Percussion, Flute [1973/75]
Luitjen Janssen - Bass Guitar [1974/75]
Detlef "Pitter" Schwaar - Guitar [1975]
Klaus-Peter Matziol - Vocals, Thunderbird and Fender Fretless Bass Guitars [1976- ..]
Detlev Schmidtchen - Hammond Organ, Mini-Moog and ARP Synthesizers, Mellotron, RMI Keyboard Computer, Xylophone, Angelic Voices [1976/79]
Jürgen Rosenthal - Sonor Genuine Rosewood Drums, Paiste Cymbals, Timbales, Roto-Toms, Temple Blocks, Kettle-Drums, Tubular Bells, Morse Key, Voice, Triangles, Paper and Flute) [1976/79]Discografie (selectief):
Eloy (1971)
Inside (1973)
Floating (1974)
Power and the Passion (1975)
Dawn (1976)
Ocean (1977)
Live (1978)
Silent Cries and Mighty Echoes (1978)
Colours (1980)
Planets (1982)
Time to Turn (1983)
Performance (1983)
Metromania (1984)
Codename Wildgeese (1985)
Ra (1988)
Destination (1992)
The Tides Return Forever (1994)
Ocean 2 (1998)
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
