Demians
demians 2008 56:45 (zonder bonus) Recensent: JProg Waardering: Bij het recenseren van het debuutalbum van Demians valt allereerst de aanbeveling van ene Steven Wilson (Porcupine Tree) op.
“One of the most assured and accomplished debut albums I’ve ever heard, the textures and dynamics within the Music are breathtaking. A must for everyone that appreciates the art of epic and ambitious 21th century rock music.”
Demians blijkt een soloproject te zijn van de Franse multi-instrumentalist en zanger Nicolas Chapel. Roots? Jong of oud? Hoe kent hij Steve Wilson? Vragen die niet door de aanwezige summiere informatie rond dit debuutalbum ‘Building an Empire’ beantwoord worden. Dus één van onze redactieleden, het Frans machtig, verzocht dit aan Richard Gamba, de manager van Chapel, te vragen. De antwoorden waren kort en bondig maar we weten wat meer.
JProg (05-2008)
Nicolas Chapel is negenentwintig jaar, autodidact, hij treedt “Live” met een viermansband op, maar op dit eerste album doet hij alles zelf. Zijn manager heeft tijdens zijn tournee vorig jaar Steve Wilson ontmoet en hem de demo-cd van Demians gegeven.
‘Building an Empire’ bestaat uit acht nummers - de eerste oplage heeft ook nog een bonustrack - en is een overrompelende muzikale belevenis. Ik kon me aanvankelijk haast niet voorstellen dat alles door Nicolas Chapel alleen gedaan was. Zijn beheersing van alle instrumenten is uitstekend en daarbij is hij een prima zanger. Opnametechnisch is het een hoogstandje, geen spoor van hoorbaar knip- of plakwerk.
De nummers zijn heel gevarieerd met allerlei stijlen verweven. Het openingsnummer, ‘The Perfect Symmetry’, is ijzersterk. Een dynamische en krachtige rocksong met een lekkere gitaarloop die zich over ruim negen minuten kan uitstrekken. Er is ook plaats voor melodieuzere, toetsengedomineerde nummers zoals ‘Shine’. Chapel kan moeiteloos verschillende emoties in zijn zang leggen. Heftigheid en ingetogen stukken kunnen goed samen, mits juist gedoseerd zoals in ‘Sapphire’. Bombastische thema’s zoals die alleen in progressieve muziek gespeeld worden komen langs in ‘Naive’. Bijna achteloos wordt het psychedelische pad opgegaan in het heel gevoelige ‘Unspoken’. Het dubbelnummer ‘Temple’, omdat het overloopt in ‘Empire’, is een onderhoudende muzikale collage waarop Nicolas Chapel alles doet waar hij goed in is. En bovenal kan hij sterke nummers componeren die internationaal van karakter zijn, zeker niet Frans. Het epische, ruim zestien minuten durende, ‘Sand’ sluit het album af. Zonder twijfel een hoogstandje van de eerste orde. De song gaat werkelijk alle kanten op, ieder kan er wel iets van zijn gading in vinden, er worden talloze, zowel heavy als melodieuze, creatieve paden ingeslagen.
Deze Nicolas Chapel heeft met zijn Demians project een zeer verrassend en overtuigend debuut neergezet. Zijn roots zijn mij niet bekend. Die vraag heeft zijn manager niet beantwoord. Misschien weet hij het ook niet. En wat doet het er eigenlijk ook toe. Lekker onbevangen en fris er tegen aan. Ga zo door, dan kunnen er nog veel mooie albums volgen.
Bij live optredens heeft Chapel wel een drummer, toetsenist en bassist om zich heen en beperkt hij zijn rol tot zang en gitaar.
Bezetting:
Nicolas Chapel - alle instrumenten, zang
demians 2010 50:30 Recensent: JProg Waardering: Het debuut album van Demians alias Nicolas Chapel, ‘Building an Empire’, vond ik destijds uitstekend. De euforie werd wel vrij snel wat minder en een veeldraaier is het uiteindelijk niet geworden . Veelbelovend was het daarnaast wel en de opvolger, ‘Mute’, is na twee jaar gereed. Bewust heb ik nu wat langer gewacht met een review, de ervaring heeft geleerd dat de muziek van deze Fransman tijd nodig heeft om te doorgronden en dus op juiste waarde te schatten.
Nicolas Chapel is een zingende multi-instrumentalist die ook de productie zelf doet. Voor liveoptredens, o.a. met Marillion, Anathema en Porcupine Tree, heeft hij wel een band geformeerd maar in de studio is en blijft hij een solist. ‘Mute’ telt negen songs waarmee opnieuw een breed referentiekader aangeduid kan worden. Met veel dynamiek, na rust komt storm en omgekeerd. Chapel wil met zijn muziek een uitlaatklep hebben voor zijn dagelijkse beslommeringen enerzijds, zijn menig uiten over hoe zaken in de wereld gaan anderzijds. Abstract weliswaar dus er is voor de luisteraar ruimte voor persoonlijke interpretatie.
Wordt de lijn van ‘Building an Empire’ op ‘Mute’ doorgetrokken? Absoluut en waarom ook niet. Het album opent niet erg onderscheidend van eerder werk en lijkt wat op gang te moeten komen. ‘Porcelain’, ‘Black over Gold’ en ‘Overhead’ , het tweede, derde en vierde nummer, pakken echter uitstekend uit en grijpen de luisteraar pas echt beet misschien juist omdat het wat ingetogener is. De toon lijkt dan ook wel gezet want het verder verloop van ‘Mute’ blijft een boeiend luistergebeuren met veel oor voor details. Verbazend blijft de veelzijdigheid van Chapel die naast een goede zanger werkelijk met alle instrumenten prima overweg kan.
Steven Wilson was lovend over zijn debuut. Angst dat deze zich ooit productietechnisch met Demains zal bemoeien hoeft er niet te zijn. Chapel is geen liefhebber van het huidige Porcupine Tree. Anathema’s ‘We’re Here Because We’re Here, gemixed door Wilson, heeft daardoor onmiskenbaar PT-elementen en dat is het voorbeeld waarom hij dat beslist niet wil. Of hij die ooit zal ontberen moet het moeilijke derde album gaan bewijzen. Maar het gaat tot nu toe uitstekend met Demians.
JProg (09-2010)
Bezetting:
Nicolas Chapel - alle instrumenten, zangDiscografie:
Building an Empire (2008)
Mute (2010)More D
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
