Beardfish
Beard beardfish 2005 56:14 + 55:52 Recensent: JoJo Waardering: Mike is verlaten door zijn vriendin. Deze voor hem traumatische gebeurtenis brengt hem tot de dramatische keuze zoveel mogelijk in het donker te leven. In het daglicht leven immers de mensen die hij veracht. De donkerte dan wel de somberheid nemen hem terug naar zijn kinderjaren en de belevenissen die hij in die heldere tijd had. Hij gaat op reis door zijn eigen historie maar komt ook op plaatsen die hij niet kent maar die blijkbaar wel in zijn geheugen zijn opgeslagen. Zo bereikt hij het sluimerende stadje Gooberville waar een deel van de mensen rondloopt met hoofden gelijk de kop van een zeeleeuw. Hij ontmoet ook een ‘normaal’ mens’, Dwight, die hem weer aan het denken zet: ‘Life without joy is nothing’ geeft hij Mike mee. En zo is het, vindt ook hij. Want zonder plezier is het immers overal hetzelfde - een baan vinden, veel geld verdienen, er niet van genieten maar het op de bank zetten en dan vunzig rijk sterven op een bed van rozen - oftewel ‘The Sane Day of our Modern Age’. Bouw dan liever een piramide voor jezelf en begraaf je erin. En dat gegeven vormt met de track ‘The Reason of Constructing and/or Building a Pyramid’ het einde van dit fantastische conceptalbum. Een conceptalbum. Het lijkt een wat in het ongerede geraakte stijlfiguur te zijn geworden in notabene het muzieksegment dat conceptuele muziek min of meer heeft bedacht. De Zweedse band Beardfish heeft het gelukkig weer omarmd en het verhaal neergezet op een dubbelalbum. En hoe. Het is zo’n album waarbij je denkt “jammer dat ik moet gaan slapen, het is morgen het eerste wat ik weer opzet”. Slapen als hinderlijke onderbreking van muziek beluisteren.
Beardfish maakt een soort progfusion waarbij Frank Zappa, Isildur’s Bane, Parallel or 90 Degrees, Gentle Giant en Canterbury-invloed in de blender zijn gegooid met toevoeging van de typische Scandinavische ingrediënten die we kennen van bands als The Flower Kings, het vroege Kaipa en Landberk. De band voegt er ‘last but not least’ nog een dosis humor, satire en agressie aan toe. Uitschieters vormen het twaalf minuten durende ‘A Love Story’. Een zeer smaakvol, gevarieerd en verrassingsvol nummer dat de aanleiding voor het verhaal verbeeldt. En ook ‘The Gooberville Ballroom Dancer’ mag er zijn en doet mij denken aan ‘Billy the Mountain’ van Zappa & The Mothers of Invention. Met de hoge stemmetjes komen zelfs Howard Kaylan en Mark Vollman (Flo & Eddie) voorbij en het geheel is gelardeerd met die voor Zappa typische gesproken tekstflarden. Of wat te denken van de ‘distorted’ gitaarsolo, waar Zappa ook al patent op had, in het geweldige ‘Mystique of the Beauty Queen’. ‘Blue Moon’ geeft aan dat ook prog singlepotentie kan hebben. En zo gaat het maar door. Achttien tracks lang. Allen even sterk. Beardfish heeft met ‘The Sane Day’ haar meesterbrevet van vermogen afgegeven. Ik hoop dat men dit hoge niveau vast kan houden in de toekomst. Ik ga vanavond niet slapen. Want dat zou een vervelende inbreuk vormen op het luisteren ….. Ik ga helemaal niet meer slapen want dan kan ik net zo goed in een piramide gaan liggen.JoJo (05-2006)
Bezetting:
Rikard Sjöblom - vocals, left speaker guitar, organ, keyboards, synthesizers, percussion
David Zackrisson - right speaker guitar, synthesizer, vocals, live sfx
Robert Hansen - bass, guitar, vocals
Magnus Östgren - drums
beardfish 2007 65:53 Recensent: JProg Waardering: Er komt veel progressieve rock en metal uit Scandinavië. Naast gevierde vertegenwoordigers zoals The Flower Kings, Isildures Bane, Pain of Salvation, Anekdoten, Landberk en Kaipa, om er maar een paar te noemen, komen steeds weer nieuwe bands bovendrijven. Beardfish is er zo één. Na een tweetal goede albums die in eigen beheer werden uitgebracht hebben ze nu bij Inside Out onderdak gevonden. Gaat een doorbraak lukken?
JProg (05-2007)
Beardfish is zoals zoveel groepen geïnspireerd door de z.g. seventies. Gentle Giant, King Crimson, Yes, Camel, Frank Zappa, maar ook eigentijdser in de vorm van Echolyn weerklinken in hun muziek. Vanaf het openingsnummer ‘...on the Verge of Sanity’ tot de afsluiter ‘Same Old Song (Sunset)’ is het een feest met boeiende complexe nummers vol vernuft en creativiteit. Progressieve muziek met folkelementen, fris en gedreven gespeeld. Bandleider, componist, multi-instrumentalist en zanger Rikard Sjöblom heeft een stem waar hij veel mee kan. Uitzinnige schreeuwen op ‘Sunrise’ tot ingetogen breekbare zang op ’Dark Poet’ slechts door piano begeleid. ‘Afternoon Conversation’ is zo’n merkwaardig mengsel van King Crimson tot Genesis waarbij de prachtige sologitaar de “Finishing Touch” is. Het hoogtepunt is het ruim twaalf minuten durende ‘Roulette’, een staalkaart van het kunnen van de band op dit moment met subliem samenspel tussen gitaar, toetsen en zang en een stevige gedreven ritmesectie als prominente achtergrond. Het samengaan van hammond en gitaar op ‘Harmony’ werkt heel aanstekelijk waarbij de overgang naar het blues georiënteerde tweede deel voor een daverende climax zorgt. Het instrumentale ‘The Ungodly Slob’ laat horen dat de band ook zonder zang volledig blijft staan.
Goed beschouwd heeft het album geen zwakke momenten. Origineel zijn kan heel goed op basis van klassieke progbands uit het verleden, dat blijkt maar weer eens te meer. Het heeft geresulteerd in elf sterke en vooral eigenzinnige composities die door een solide en hechte formatie vakkundig neergezet worden. Ingetogen waar dat moet en uitbundig waar dat nodig is zonder hysterisch te worden. De tekstuele rode draad is mij nog niet geheel duidelijk geworden, is het nu een concept album of niet, maar de boodschappen zijn boeiend en progressief. En dit is nog maar Part 1 - Part 2 is in de maak - dat belooft opnieuw veel moois.
Bezetting:
Rikard Sjöblom - vocals, guitars, keyboards, accordion, percussion
David Zackrisson - guitars, percussion
Robert Hansen - bass
Magnus Östgren - drums, percussion, screaming
beardfish 2008 74:25 Recensent: JProg Waardering:
Zoals reeds eerder gezegd: uit Scandinavië komen veel mooie dingen, ook op muzikaal gebied. Beardfish is daar voor wat betreft progressieve muziek een fraai voorbeeld van. Het is een band die zich met eerdere albums ruimschoots bewezen heeft, alleen, ze zijn bij het grote publiek, zelfs bij hen die bekend zijn met deze muziekrichting, tot op heden vrij onbekend gebleven. Vol (zelf)vertrouwen gaat men onverminderd voort, nu met het al aangekondigde ‘Sleeping in Traffic: Part Two’.
De abstracte verhaallijn van ‘Sleeping in Traffic: Part One’ en nu dus het vervolg met ‘Part Two’ is vierentwintig uur uit het leven van iemand, verdeeld in de dag, “Part One”, en de nacht, “Part Two”. Min of meer autobiografische verhaaltjes zonder een echte rode draad en eindigend, na vijf uitstekende opwarmnummers, in een droom, de lange suite ‘Sleeping in Traffic’.
Met maar liefst dik vijfendertig minuten is het ook een droom van een nummer. Zoveel prog- en niet-proginvloeden zouden genoemd kunnen worden, van Gentle Giant tot Zappa. En dan zal het nog sterk afhankelijk van de persoon zijn welke namen in dit brede spectrum boven komen drijven. Maar beïnvloed door wie dan ook maakt Beardfish gewoon hoogstaande, boeiende, afwisselende en zeer onderhoudende muziek die er in gaat als koek. Zanger toetsenist Rikard Sjöblom heeft een wat nasale maar zeer wendbare stem die wat gewenning vraagt maar uitstekend past bij deze band. En deze bandleider en songwriter heeft goede maatjes aan gitarist David Zackrisson, bassist Robert Hansen en drummer Magnus Östgren. Die mannen voelen elkaar geweldig goed aan.
Beardfish is een relatief vrij jonge band die een frisse en moderne kijk op muziek heeft zonder in de valkuil van het grote niets te stappen. Zij maken muziek op basis van hun eigen mogelijkheden en die van de techniek op dit moment. De vraag is of Beardfish al geen topper is en anders worden ze het wel. Ze groeien nog steeds.
JProg (05-2008)
Bezetting:
Rikard Sjöblom - vocals, guitars, keyboards, accordion, percussion
David Zackrisson - guitars, percussion
Robert Hansen - bass
Magnus Östgren - drums, percussion, screaming
beardfish 2009 76:51 Recensent: OProg Waardering: Vooralsnog lijkt het Beardfish voor de wind te gaan. De Zweden worden met regelmaat aangehaald als relevatie binnen de progressieve rock, onder andere door niemand minder dan Mike Portnoy. Terecht, want het zal inmiddels wel duidelijk zijn dat de band vol met muzikaal talent zit. Hun albums worden dan ook goed ontvangen en na twee albums in eigen beheer uitgebracht te hebben heeft de groep inmiddels een onderdak gevonden bij Inside Out. Dit leverde tot op heden twee delen ‘Sleeping in Traffic’ op. Ook bij mij is met name het tweede deel een veeldraaier geworden. De band heeft een unieke stijl weten te ontwikkelen waarin de voorliefde voor zeventiger jaren prog-en jazzrock duidelijk naar voren komt.
Ook ‘Destined Solitaire’ is hier geen uitzondering op. We kunnen stellen dat de heren vrolijk verder gaan waar ze op ‘Sleeping in Traffic’ zijn gebleven. Je zou ze eenvoudig af kunnen serveren als een retro-prog bandje die met invloeden van Frank Zappa, Beatles en King Crimson spelen. Er een jazzy tintje aan toevoegen en verder weinig nieuws neerzetten, maar dit zou oneerlijk zijn. Met name door de sterke melodielijnen maakt Beardfish goede, intelligente composities. Veel tracks nemen briljante wendingen en door de overheersende zang en hammondorgels een genot om naar te lujsteren. Wat ook van Frank Zappa over is genomen is, naast de jazzy inslag, de humor. Nooit geeft Beardfish het idee het allemaal zo enorm serieus te nemen. Hierdoor blijft de complexe muziek een behoorlijk luchtig geheel. Dit wil overigens niet zeggen dat ‘Destined Solitaire’ direct eenvoudig te verteren kost is. Er is wel degelijk wat tijd nodig te blijven hangen maar voor de liefhebber van dit soort werk het absoluut waard om er tijd in te steken. Daarnaast kan ik overigens niet nalaten te vermelden dat de productie ouderwets is. Dat wil zeggen dat we niet te maken hebben met een blikkerig, digitaal geluid maar met een warm, organisch klinkend album.
Het enige wat je dan nog zou kunnen betwisten of deze schijf echt iets toe weet te voegen aan de vorige producten van de Zweden. Qua stijl is er niet veel nieuws onder de zon. We hebben te maken met een geslaagde voorzetting van datgene waar men al mee bezig was. Zolang dat blijft lukken is er wat mij betreft niets aan de hand.OProg (8-2009)
Bezetting:
Robert Hansen - bass
Magnus Östgren - drums, percussion
Rikard Sjöblom - vocals, keyboards, guitars, accordion, percussion
David Zackrisson - electric and acoustic guitars
In besprekingen van eerder werk van Beardfish werd door diverse reviewers vastgesteld dat de band het hoge niveau consolideerde met uitstekende maar niet meer verrassende albums. Geen herhaling van zetten maar variaties op basis van de kenmerkende stijlingrediënten. Het nieuwste album van de band, Mammoth, doet dus verwachten dat de lijn voortgezet wordt.
Bandsite: beardfish 2011 Duur: 52:17 Recensent: JProg Datum 04-2011 Waardering:
Beardfish kent een stabiele bezetting. Dus de dominante rol voor zanger en toetsenspeler Rikard Sjöblom is er ook nog steeds. Het levert een album op dat minder heftige momenten kent dan voorganger ”Destined Solitaire”. Ook is er een geringere jazzinvloed dan gebruikelijk en is er wat meer ruimte voor heavier opgezette muzieklijnen. Maar het blijven variaties in een kleine bandbreedte. Daarnaast hebben de nummers een ontspannenheid die de luisteraar niet direct vastgrijpt, maar de tijd aangenaam doet passeren. Uitwisselbaarheid met eerder werk ligt wel op de loer, echter zolang de muziek goed en de uitvoering degelijk is hoeft dit geen probleem te zijn. Dus aanbevolen blijft het zeker en dat niet alleen door opnieuw Mike Portnoy. Continuïteit lijkt bij Beardfish te horen.
Bandsite: beardfish 2012 Duur: 76:15 Recensent: OProg Datum 11-2012 Waardering: ‘The Void’ is inmiddels het zevende album van deze Zweedse band. De hoes lijkt een stijlbreuk met vorig werk, zou dat ook in muzikaal opzicht het geval zijn? De in mijn ogen toch altijd vrolijke covers krijgen nu een opvolger met een sobere foto die afkomstig had kunnen zijn van een obscuur jaren-zeventig album. Toch gaat de muziek niet die kant op en is erg modern en typische Beardfish. Zoals de geruchten al gingen is de lijn doorgetrokken die na ‘Sleeping In Traffic: Part Two’ ingezet is. Hetgeen resulteert in een steeds hardere variant van het typische Beardfish-geluid. Dat wil ook direct zeggen dat, ondanks de hardheid en de soms toch behoorlijk stevige rifs, de groep nog lang geen progmetal maakt.
Duidelijk is dat de groep de afgelopen jaren een groei door heeft gemaakt op technisch gebied. Echter moet ik stellen dat er weinig voortgang is geweest qua songwriting. Zoals ik zei, de muziek is stevig, zelfs richting de metal met zo nu en dan zelfs een deathmetal grunt. Echter lijkt de band zich soms te verliezen in de zware instrumentale stukken. Dat wil zeker niet zeggen dat ‘The Void’ een slecht album is, in tegendeel. Naast de harde stukken duikt zelfs het typische Beardfish orgel op, bijvoorbeeld in ‘Seventeen Again’. Ook stevig kan de band met regelmaat bekoren, zoals in de knappe opener ‘Voluntairy Slavery’. Helaas schiet de band soms teveel door met recht-toe-recht-aan rock, zoals in ‘Turn to Gravel’. Dit nummer bevat momenten dat ik haast twijfel of het wel Beardfish is dat op de draaitafel zijn rondjes draait. Overigens nog een eervolle vermelding voor ‘They Whisper’. De typische sfeer van de band zit hier in, zonder dat ze zichzelf plagiëren.
Ik bewonder de band voor de poging zichzelf toch weer te willen veranderen. De liefhebbers van het geluid van ‘Sleeping in Traffic’ zouden het er misschien zwaar mee kunnen hebben. Het is een lange, vermoeiende rit van vijf kwartier. Misschien zou het ook beter zijn geweest als het album ontdaan was van een kwartier aan mindere momenten. Nu verslapt de aandacht soms bij met name de harde, wat langere passages die het album heeft.OProg (11-2012)
Discografie:
Från En Plats Du Ej Kan Se (2003)
The Sane Day (2005)
Sleeping in Traffic: Part One (2007)
Sleeping in Traffic: Part Two (2008)
Destined Solitaire (2009)
Mammoth (2011)
The Void (2012)
More B
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
