SHORT OJEMUSIC CUTS
T
The Tangent - The Music That Died Alone
Label:
Site:
Jaar:
2003
Duur:
49:08
Score:
Door:
JProg (9-03)
In aanvang een solo project van Andy Tillison, de zanger en gezichtsbepaler van Parallel or 90 Degrees. In de loop van het project bijgestaan door muzikanten van twee andere progrock generaties, Roine Stolt inclusief de gehele ritmesectie van The Flower Kings en David Jackson van Van Der Graaf Generator. Maar Tillison blijft de baas en levert met zijn vrienden een 2003 sensatie af.
Tangerine Dream - Sohoman / Live in Sydney '82
Label:
TDI
Site:
Jaar:
1998
Duur:
42:53
Score:
Door:
OProg (8-06)

Sinds Tangerine Dream enige jaren geleden is begonnen met het eigen label TDI Music zijn er al meer dan veertig albums verschenen. Deels nieuwer materiaal maar onder het kopje 'Tangerine Dream Classics Edition' ook ouder werk waaronder een reeks concerten. 'Sohoman' is zo'n concert. Opgenomen in Sydney in 1982 laat het de bezetting horen met Froese, Franke en Schmoelling. Het materiaal is deels afkomstig van albums als 'Exit', dat ook live is, en 'White Eagle'. Die opname is dynamisch en heel erg sterk en sluit goed aan op het in 1982 opgenomen livewerk 'Logos'. Misschien worden de releases wat veel qua aantal, het zijn er immers al meer dan honderd, maar 'Sohoman' is er één die niet mag ontbreken bij de liefhebber van deze periode van Tangerine Dream. Overigens is er van dit concert inmiddels een tweede uitgave onder de naam 'The Bootmoon Series: Sydney - February 22nd 1982'. Deze uitgave bevat een tweede cd met extra materiaal.

Steve Thorne - Emotional Creatures: Part One

Label:
Giant Electric Pea
Site:
Jaar:
2005
Duur:
53:01
Score:
Door:
JProg

De Engelse singer/songwriter Steve Thorne heeft zich op zijn eerste album laten omringen door voor progliefhebbers illuster gezelschap. Hij heeft voor zijn elf nummers Nick D´Virgillio, Gary Chandler, Geoff Downes, Paul Cook en Tony Levin kunnen strikken. Thorne bespeelt zelf ook diverse instrumenten waarbij de gitaar als voornaamste. Maar zingen kan hij ook heel goed, zowel rustig als heftig. Tekstueel is het allemaal uitstekend, met zelfs een heuse protestsong ‘God bless America'. Allerlei prog en rock invloeden komen voorbij waarbij de persoonlijke favorieten uit de cdtoptien van Steve Thorne- o.a. Genesis, Rush, Camel en Roger Waters- opvallen maar die in zijn muziek niet direct waarneembaar zijn. Van de op het album geboden tracklist zijn ‘Ten Years', ‘Last Line' (mooie tekst) en ‘Every Second Counts' hoogtepunten. Maar goed beschouwd kent deze cd geen zwakke momenten. Een erg toegankelijk en aangenaam werkstuk met ook nog een fraaie hoes.
Threshold - Wireless "Acoustic Sessions"
Label:
Eigen beheer
Site:
Jaar:
2003
Duur:
42:00
Score:
Door:
OProg (9-03)

Deze band weet met name op de laatste albums flink uit te pakken met een hoop geweld. Stevige stukken die altijd behoorlijk "stoer" klinken. Dat de nummers qua compositie geweldig in elkaar zitten bewijst dit album. Geen stevig gitaarwerk maar rustige akoestische stukken die staan als een huis. Alle periodes van Threshold komen aan bod. Aanrader!
Phil Thornton - While the Green Man Sleeps
Label:
Mystic Stones Records
Site:
Jaar:
1993
Duur:
51:43
Score:
Door:
JProg (4-05)

De Engelse New Age componist en instrumentalist Phil Thornton heeft reeds een twintigtal albums op zijn naam staan. Verkopen doet het ook nog, want een verkoopcijfer van bijna 1 miljoen albums mag zeker fors genoemd worden. Voor dit album, ‘While the green Man sleeps' uit 1993, heeft Thornton de samenwerking gezocht met de Londonse Danceband Mandragora terwijl hij zelf gitaar en keyboards, waaronder moogs, verzorgt. Het zijn grotendeels live gespeelde oudere opnames en restnummers van andere albums die in de Abbey Road studio's opnieuw bewerkt zijn. Het resultaat: zes instrumentale nummers die heftige en rustige, Westerse en Oosterse momenten bieden waarbij het lange ‘Rainbow Chant' met bijna vijfentwintig minuten extra opvalt. De geleidelijke opbouw naar het enerverende hoofdthema en de dromerige uitloop die er op volgt is heel boeiend. Maar ook de andere songs mogen er zijn. Op het vierde nummer ‘Inside the Crystal Circle' zouden de Ozric Tentacles, zeker met een paar joints op, zweren dat zij het zelf waren.
Twin Age - Moving the Deckchairs
Label:
Record Heaven
Site:
-
Jaar:
2000
Duur:
52:49
Score:
Door:
OProg (7-06)

Genieten, dat was het voor mij bij de eerste twee albums van deze Zweedse heren. Hoe vaak draaide ik ze niet en dan met name de tweede, 'Lialim High'. Groot waren toendertijd de verwachtingen die ik koesterde toen ik vernam dat er een derde Twin Age album zou komen. Nog groter was de teleurstelling na de eerste keer draaien en dit is dan ook nooit meer goed gekomen. Het begin is nog sterk, dat wil zeggen de eerste dertig tellen. Zodra uptempo daalt het niveau direct en de aanwezige achtergrondzangeres is echt teveel van het goede. Ook de zang van Johan Hansson, die me twee albums kon bekoren, werkt nu op de zenuwen. Met name het accent, dat erg lijkt op dat van Robert Smith van The Cure ("laaik"), is daar schuldig aan. De kortere nummers boeien eigenlijk geen moment en ook de vlakke productie roept niet op tot juichen. Weg zijn de zweverige toetsen en ook de drummer had niet zijn beste dag. Zover mij bekend was dit het einde van de band. Nog een album als 'Moving the Deckchairs' had echter ook echt niet gehoeven. Gelukkig staan die andere twee nog in de kast...

© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved