SHORT OJEMUSIC CUTS
L
Een aangename verrassing van 2004 is de nieuwe Zweedse band Liquid Scarlet. Twintigers die progressieve rock spelen in de stijl van Anekdoten, Landberk en Änglagärd. Maar ze weten er op een originele manier iets eigens aan toe te voegen waardoor een heel fris en nieuw geluid ontstaat. De zang lijkt in aanvang wat onvast - even wennen - maar na een aantal draaibeurten blijkt het een geweldige schijf te zijn. De golven keyboards die de weg gewezen worden door heftige gitaarrifs zijn geweldig en regelmatig vallen seventiessferen uit verschillend proghoeken op. Vooral de ingetogener nummers blinken uit door veel sfeer en emotie.
Het Poolse Lizard bracht deze ‘Official Bootleg' uit na het verschijnen van het eerste album. Dat was in het jaar '99 en in 2003 verscheen de remaster met bonustracks al. De opnamen dateren van '96 en '97. Om toch een volwaardige show te kunnen geven is er, naast materiaal van het eerste album, ook een aantal covers aanwezig. Iets meer dan de helft van de schijf is gevuld met nummers van het debuut ‘W Galerii Czasu'. De uitvoeringen zijn sterk en de opnamekwaliteit goed. Daarnaast horen we ‘21st Century Shizoid Man', een beetje een afgezaagde keuze wat mij betreft. Ook komen twee andere King Crimson nummers langs, te weten ‘Moonchild' en ‘In the Court of the Crimson King', die beide best goed zijn. Tot slot passeert ‘In the Dead of Night' van U.K.. In deze versie horen we een vreemd gebrabbel van zanger Damian Bydlinski, dat soms iets van Engels wegheeft. Het album is geen topper maar wel leuk als ‘W Galerii Czasu' de luisteraar al kan bekoren. Mensen die de band nog niet kennen maar wel liefhebber zijn van neo-prog of de bovengenoemde bands, kunnen misschien beter eerst het studiomateriaal luisteren.
Lizard leek tot vorig jaar een gedane zaak. In rook opgegaan na ooit uitstekende cd's te hebben gemaakt zoals hun laatste album ‘W galerii czasu' uit 1996. Plotseling was daar in 2004 ‘Psychopuls'. Probleem met Lizard was dat ze regelmatig te weinig afstand namen van hun grote voorbeeld King Crimson. ‘Psychopuls' gaat daar ook enigszins mank aan, naast de constatering dat de nummers teveel telkens terugkerende muziekpatronen bevatten. Anno 2005 ligt er alweer een nieuwe cd, ‘Tales from a Artichoke Wood'. Zanger/gitarist/componist Damian Bydlinski heeft omringd door zijn trouwe ritmesectie mijn kritiek ter harte genomen en heeft een zeer verfrissend en sterk album afgeleverd in de kenmerkende Lizard-stijl met Poolse zang. Een prachtig hoesontwerp siert het geheel passend.
Solo-uitstapjes van gezichtsbepalende leden van een band vragen vaak om uitleg. Wat kan zanger/bassist Mariusz Duda niet kwijt in Riverside? Wordt alles een slap aftreksel van het bandgebeuren? Zijn andere band heet dus Lunatic Soul en kent in ieder geval naast Duda geen enkel ander lid van Riverside. Positief lijkt mij, verfrissing is beter gewaarborgd. En die frisheid is er ondanks het loodzware thema van leven en dood. De zang van Duda is natuurlijk herkenbaar, maar hij houdt het heel rustig zonder wilde uithalen. De nummers hebben stuk voor stuk sfeer en melancholie en doen maar weinig aan Riverside denken. Ambient getinte muziek voor rustige momenten met sombere teksten die hoop op beter moet brengen. Aan dit album zal het niet liggen, dat zit uitstekend in elkaar. Met hulp van muzikale vrienden - gitaar, keyboards, drums - vind Mariusz Duda een andere weg die hij niet kan of wil bewandelen met Riverside. Dat rockt beduidend meer.
© 2003-2024 OJE Music OJE Web All Rights Reserved
