Specials

Dit interview is tot stand gekomen met behulp van:

De Engelse prog-metal band Threshold heeft onlangs haar zevende reguliere studioalbum uitgebracht. Reden om te praten met Richard West, keyboardspeler, componist en één van de langs zittende leden van de band.

Richard, hoe is het?
Behoorlijk goed, met jou ook?

Met mij ook. Ik heb het nieuwe Threshold-album nu een week en ik moet zeggen toch wel weer onder de indruk te zijn.
Dank je, dat doet me een plezier.

Hoe zijn de reacties op het nieuwe album tot op heden?
Verassend goed om eerlijk te zijn!

Verassend?
Ja, het is altijd afwachten. Als we een Threshold-album uitbrengen zijn de reacties over het algemeen goed en dat weten we. Dat is natuurlijk gaaf maar elke keer als we wat nieuws uitbrengen zijn we toch altijd zenuwachtig. Misschien zeggen ze deze keer wel allemaal “nee, nu is Threshold echt voorbij”. Dus we zijn altijd wel positief verrast. Ook deze keer weer met ‘Album van de Maand' in de Aardschok en ook nog eens het beste album in drie Duitse bladen. We zijn geloof ik nog nooit zo populair geweest en ik hoop dat we het merken in de verkopen. <lacht>

En toch was jullie vorige album ‘Critical Mass' eenvoudiger om erin te komen. Dit werk is wat complexer en gaan naar mijn idee meer richting ‘Hyphothetical'.
Daar ben ik het mee eens. Dat was ook de opzet toen we aan het album begonnen. Hoewel ik het zelf nog complexer vind dan ‘Hypothetical'. Naar mijn idee komt het meer in de buurt bij ons derde album ‘Instinct Extinct'. Het was ook deze keer niet de bedoeling om meer singels te schrijven. Natuurlijk hebben we nooit singels, maar je probeert kortere nummers te schrijven zoals ‘Phenomenon' en die zouden op zich best goed werken als singel. Maar deze keer dachten we “Nee, laten we wat complexer's maken”. Ik had het als kind al als ik een nieuw Genesis-album kocht, het duurde even voordat je door de plaat heen was.

En pas na een paar keer gaat het echt bevallen.
Ja! Bij de eerste luisterbeurt ben je maar positief over één nummer en is de rest nog een brei en na een paar keer ga je steeds meer dingen horen en wordt het album als het ware je beste vriend.

Ik heb dat ook wel, een album dat op het eerste gehoor geweldig is gaat soms vervelen na tien keer luisteren.
Dat bedoel ik dus! Ik heb dat ook. Ik wil naar een album keer op keer kunnen luisteren en steeds wat nieuws kunnen ontdekken. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat een plaat meer dan drie dagen mee gaat. Voor ‘Subsurface' wilden we dat dus ook bereiken. Ook voor ons zelf, zodat het ons ook niet zou gaan vervelen op ten duur. Het ergste is als je een album al zat bent terwijl je de helft nog moet produceren. Gelukkig hebben we dat met Threshold nog nooit gehad. Aan dit album konden we tijden werken zonder dat het ons ging vervelen omdat het zoveel lagen heeft.

Over het produceren gesproken, ik heb het idee dat de productie ook weer iets beter is geworden, net als het bij de vorige plaat weer beter was geworden.
Ik denk, of laten we het anders zeggen, ik hoop dat we er telkens in slagen beter te worden. Deze keer hadden we ook weer meer tijd voor de productie van het werk ten opzichte van de vorige keer. Ook hadden we weer betere apparatuur tot onze beschikking. We proberen sowieso altijd weer nieuw materiaal te hebben. Maar ik denk dat de winst deze keer vooral in het hebben van meer tijd zat. We zijn zes maanden bezig geweest met het schrijven en opnemen waarvan meer dan drie maanden echt in de studio. Het was overigens de bedoeling om maar twee maanden in de studio bezig te zijn maar we wilden doorgaan totdat het naar ons gevoel echt af was.

Zaten jullie ook deze keer weer in de Thin Ice Studios?
Ja, ons geluk was dan ook dat die studio natuurlijk voor een deel eigendom is van Karl (Groom - gitarist). Daardoor kon het zoveel uitlopen.

En jullie band heeft een verandering ondergaan. Zoals al op de live-dvd van vorig jaar te zien is hebben jullie een nieuwe bassist in de vorm van Steve Andersson. Wanneer besloot John Jeary eigenlijk zijn bas en de pijp aan Maarten te geven?
Dat is om eerlijk te zijn alweer een behoorlijke tijd geleden. Hij wilde de Critical Mass tour niet meer doen, maar daar kwam hij pas een maand voordat het begon mee. Wij vonden dat hij wel moest want op zo'n korte termijn iemand anders vinden is niet te doen. Daar was hij het wel mee eens dus hij ging alsnog mee. Dat jaar, 2002, waren we in Amerika en bij ons concert op het Progpower-festival zei hij dat dit echt zijn laatste concert was. Hij had het helemaal gehad met touren en eigenlijk ook met het in de studio zitten. Oorzaak was ook dat hij geen inspiratie meer had voor teksten en hij vond dat hij niks meer te zoeken had bij Threshold. We hielden de plaats wel voor hem open, mocht hij zich nog bedenken. Toen namen we de ‘Critial Energy' dvd op met Steve Andersson en eigenlijk is het jammer dat John er niet op mee doet want het is een geweldige manier om afscheid te nemen. Je hebt eindelijk een dvd, een geweldig dubbelalbum en dat is toch een prachtige manier om je carrière te beëindigen. Maar hij wilde niet dus we vroegen Steve.

Hoe kwamen jullie bij hem uit?
Het is een oude vriend van de band. We hadden dus ook niet de gebruikelijke problemen die er normaal zijn als je een nieuw bandlid hebt. Je hoeft elkaar niet meer te leren kennen. Zo hebben we een keer een drummer gehad die niet snapte waar Threshold over ging, de muziek niet begreep en het wilde veranderen. Dat terwijl je iemand hebt ontdenk omdat het zo'n goede muzikant is. Pas later blijkt dat het qua persoonlijkheid echt niet klikt en dan heb je aan zijn talent ook niet veel.

Dat probleem hadden jullie in het verleden ook met zangers totdat Mac kwam.
Klopt, we hebben natuurlijk drie zangers gehad die allemaal erg goed waren maar Mac is de persoon waar het het beste mee klikt.

En hij is natuurlijk ook het beste op het podium van de drie.
Die andere twee waren denk ik beter in de studio, dat was hun plaats. En Mac is inderdaad geweldig op het podium… zolang hij maar niet teveel drinkt <lacht>

Iets anders, over de ‘Critical Energy' dvd, hij is qua spel echt geweldig. Is er nog veel aan de opname gedaan?
Eeeh, dit is wel voor het overgrote deel de originele opname, maar we hebben wel een paar dingen moeten corrigeren. Dat zal iedereen die bij het concert was wel weten en het zal het ook wel op bootleg circuleren. We hadden niet de luxe om twee avonden te filmen en het beste te gebruiken. Daarnaast wilden we achteraf ook niet teveel doen aan de opnames, maar het was wel de bedoeling het ultieme Threshold live-document af te leveren. Er werd besloten we wel de grote fouten eruit te halen. Dat waren zelfs fouten die we normaal niet live maken maar ja, nu mede door de zenuwen denk ik. Bovendien is een opname zonder die fouten toch het meest representatief voor Threshold. Wie wil er trouwens een album met fouten? Telkens als ik het terughoor denk ik nog “oh, dit is het stuk waar de zang wegviel” of iets dergelijks. Maar we hebben gewoon gedaan wat we moesten doen en om eerlijk te zijn is er niet eens zoveel aangepast. Kleine dingen steeds.

Als fanclub-cd brachten jullie vorig jaar ‘Wireless' uit, een akoestisch album. Wie is daarop dan eigenlijk de bassist? Dat is niet te zien op de foto's.
Dat is Karl.

Niet Steve dus?
Nee, we hebben die opnames vlak na kerst gemaakt en Steve zat toen nog niet in de band. Bovendien is Karl een goede bassist. Vroeger speelde hij ook bas in één van de eerste bands waar hij inzat, samen met mij overigens. Dat was Mercy Train.

Toevallig, ik had die cd vandaag nog in mijn handen. Wat was nou eigenlijk de link tussen Threshold en Mercy Train?
Karl speelde in die band zowel gitaar als bas tot dat Peter Gee van Pendragon bas kwam spelen. Ik kwam erbij op toetsen en Nick Harradence was de drummer.

Je kwam dus via Mercy Train bij Threshold?
Via een omweg. Karl zat ook in Shadowland samen met Nick en Clive Nolan. Ik deed live mee als extra keyboardspeler. Tijdens die tour bleek dat Karl bezig was met het eerste Threshold-album ‘Wounded Land' en vroeg of ik wilde helpen op toetsen, zodoende kwam ik bij de band. In het begin nog als sessiemuzikant. Hij had zelf al stukken keyboard opgenomen maar wilde nog was solo's. Ze zijn dus nooit meer van me af gekomen.

Nog even over ‘Wireless', dat album kreeg geweldige reviews en ik ken mensen die niks met prog-metal hebben die het geweldig vonden. Komt er nog een vervolg of iets?
Iemand schreef ons zelfs dat het zo goed was dat het een idee zou zijn om een heel album te maken met akoestisch werk. Deze keer dan wel nieuwe composities, maar dat zou wat mij betreft geen Threshold meer zijn. Het idee was juist om bekende nummers van een andere kant te laten horen. Maar we hebben nog wel wat materiaal liggen dat we in de toekomst misschien nog kunnenl gebruiken. Als bonus of op een fan-club cd, we zien wel. Maar voorlopig denk ik niet dat we snel een vervolg op ‘Wireless' zullen opnemen.

Terug naar het nieuwe album, waar haalde jullie deze keer de inspiratie vandaan?
Ik moest deze keer zelf alle teksten schrijven omdat John er niet meer was. Tekstueel in het eigenlijk mijn beeld van de wereld. Hoe politiek de wereld beheerst, hoe de politiek ons wil beheersen en hoe wij de wereld willen beheersen en met ons zelf bezig zijn. Het is in feite een foto van wat er om ging in mijn hoofd op dat moment. Ik ben er ook echt maanden mee bezig geweest. Daarnaast kwam de muziek ook nog eens een keer.

Je schreef ongeveer de helft voor dit album geloof ik?
Ja. Karl deed de andere helft. Ik wilde me niet teveel laten beïnvloeden door andere bands. Ik luisterde tijdens het schrijven wel veel naar nieuwe Metal-bands als Linkin' Park en Sevendust die toch mooie dingen maken. Daarnaast ook altijd naar ouder werk als Genesis en Queen. Dat zal van invloed zijn geweest. Karl is overigens een ander verhaal, die heeft dankzij zijn werk als producer toch al een dosis van tien uur muziek per dag dus daarnaast geniet hij van de stilte.

Jullie touren jullie weer door Europa in september, deze keer met Dead Soul Tribe als speciale gast.
Klopt, dat was het idee van Inside Out. Zelf dachten we ook aan Evergrey maar die waren al volgeboekt. Dit was dan was een geweldige optie. Devon Graves kende we ook al van toen hij in Psychotic Waltz zat.

Zijn er verder nog plannen? Na de tour of individueel?
Mac roept al vijf jaar dat zijn eerste soloalbum bijna klaar is dus ik denk dat het hem eindelijk gaat lukken. Ik ben samen met mijn vrouw Farah West bezig aan een album, eigenlijk was het mijn eigen project maar ik kan niet zingen dus Farah doet dat. Met Threshold zullen we gaan werken aan de nieuwe Fan-club cd. Daarna zouden we nog wel een keer willen touren, deze keer misschien als voorprogramma van een grotere band.

Ik hoorde ook dat Shadowland weer bij elkaar gaat komen voor iets nieuws.
Dat hoor ik ook elk jaar en elke keer is de halve band bezig met andere projecten. Shadowland is natuurlijk niet onze eerste prioriteit. Het zou leuk zijn maar ik verwacht het nog niet.

Dan wil ik je hierbij bedanken voor je tijd en je succes wensen voor de komende periode.
Dank je, ik kijk in ieder geval uit naar de Europese tour en hoop dan ook dat het druk zal worden. Ik heb er wel vertrouwen in.

OProg (7-2004)

Zie ook:

Interview met Richard West - Tekst & Interview: OProg